จากสาวโรงงานสู่ตำแหน่งผู้พิพากษา

Takeshi |
07/01/2015

ผู้เขียน ลัดดาวรรณ หลวงอาจ จำนวนหน้าหนังสือ 216 หน้า ผมชอบหนังสือเล่มนี้เป็นพิเศษครับ ไม่ใช่ว่าเพราะผมอยากเป็นผู้พิพากษา แต่เธอเป็นแรงบันดาลใจของพวกเราเด็กรามทุกคน ชีวิตของเธอลำบากกว่าใครหลาย ๆ คนมากครับ ซึ่งผมอยากจะแนะนำว่า หนังสือเล่มนี้ควรจะอ่านอย่างช้า ๆ คิดตามให้เห็นภาพ อ่านจบจะมมีแรงฮึด มีกำลังใจขึ้นมาอย่างนึกไม่ถึงเลยครับ หนังสือเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงของท่านผู้พิพากษาลัดดาวรรณ หลวงอาจเลยครับ เริ่มต้นตั้งแต่ยังไม่มีอะไร เกิดที่ต่างจังหวัด ครอบครัวเป็นชาวไร่ชาวนา ยากจนมาก ๆ แต่ความใฝ่ดีของเธอ ทำให้ตอนเรียนประถมม เธอเป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือมาก ๆ อ่านทุกอย่างที่ในห้องสมุดมี อ่านหลาย ๆ รอบ แต่แล้วเมื่อจบชั้นประถม พ่อกับแม่ก็ไม่มีเงินจะส่งให้เธอเรียนต่อในชั้นมัธยมได้ เธอจึงต้องไปช่วยพ่อแม่ทำไร่ทำนา แต่ตรงนี้ก็แปลกดีนะครับ ความที่ยายรักมาก เธอจึงทำงานไม่เป็น เธอจึงได้แต่ปลูกฝังให้กับตัวเองว่า อยากเรียนหนังสือสูง ๆ ทำงานดี ๆ พ่อแม่จะได้ไม่เหนื่อย เธอจึงได้ไปเรียนกศน.เอาครับ ซึ่งระยะทางจากบ้านเธอไปยังศูนย์นั้น ต้องขึ้นเขาลงห้วยกันดารมาก แต่สุดท้ายเธอก็เรียนจบ แล้วจากนั้นชีวิตเธอก็เจอจุดพลิกผันอะไรหลาย ๆ อย่าง ท้อบ้าง เหนื่อยบ้าง ต้องทำงานทุกอย่าง แต่สุดท้ายก็สามารถเรียนจบนิติรามได้ในเวลาเพียงแค่ 3 ปี แล้วก็สอบเนติได้เป็นผู้พิพากษาในเวลาอีก 1 ปี อ่านจบตรงนี้แล้วอึ้งมาก ๆ ครับ สูงสุดความฝันของเธอแล้ว อีกจุดหนึ่งที่ประทับใจมาก คือตอนที่เธอถวายสัตย์เข้าเฝ้าในหลวง และได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้พิพากษาชั้นต้น อ่านแล้วรู้สึกแบบปลาบปลื้มใจไปกับเธอมากครับ เป็นหนังสือที่อ่านแล้วรู้สึกทุกข์ตาม มีความสุขตาม และปลาบปลื้มไปกับเธอ เหมือนเราเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์ด้วยจริง ๆ อ่านแล้วมีความสุขมาก ๆ ครับ