Customer Reviews

ถ้าจะให้บอกถึงสิ่งที่ดึงดูดให้หยิบเรื่องนี้ขึ้นมาอ่านก็คงมีอยู่สองอย่างคือหนึ่งชื่อชื่อเรื่องที่แสนจะน่ารักอ่อนหวาน และสองนามปากกาที่ใครๆต่างก็แนะนำ
ฟองคลื่นคืนจันทร์พันดาว ถือว่าเป็นนักเขียนรุ่นใหม่ที่ผู้อ่านได้ยินใครต่อใครพูดถึงหนังสือนิยายของเธอในแง่บวกมาตลอด โดยเฉพาะในเรื่องภาษาที่แสนสละสลวยที่ใครต่างก็ชื่นชมนักหนา วันนี้ได้ถือฤกษ์งามยามดี หยิบเอานิยายของเธอมาอ่านเสียหน่อย
รัตติกาตาหวานนับว่าเป็นนิยายรัก โรแมนติก แสนหวาน หวานมาก เรื่องราวความรักของดาราสาวที่มีภาพลักษณ์เปรี้ยวจี๊ดอย่างรัตติกา กับเมฆินทร์ เจ้าของใหญ่ที่หล่อเหลากำยำ หากจะเรียกว่านิยายนี้มีองค์ประกอบครบสมบูรณ์ก็คงใช่ องค์ประกอบของนิยายรักเพ้อฝัน ซึ่งจะให้พูดตรงๆก็ต้องถือว่าไมได้แปลกใหม่อะไรนักในบ้านเรา ยิ่งพลอตเรื่องที่นางเอกวางแผนแต่งงานกับเพื่อนที่แอบชอบผู้ชายด้วยกัน เพื่อหนีข่าวคราว และตัวเพื่อนเองก็จะได้กลบเรื่องที่ตัวเองชอบผู้ชาย เป็นพลอตที่เกิดขึ้นมาเนิ่นนาน เพราะฉะนั้นหากใครจะหวังเห็นเรื่องราวแปลกใหม่ตื่นเต้นเร้าใจในนิยายเรื่องนี้ก็ต้องบอกว่าคงต้องผิดหวัง แต่หากใครนั้นอยากอ่านนิยายรักแสนหวานที่ชวนเพ้อฝันเพื่อคลายเครียด ผ่อนคลายอารมณ์ ต้องถือว่ารัตติกาตาหวานนั้นตอบสนองคุณได้แน่นอน ยิ่งเมื่อเรื่องราวนั้นดำเนินไปในบรรยากาศของไร่กุหลาบเป็นหลัก ซึ่งผู้เขียนบรรยายเกี่ยวกับบรรยากาศของไร่บนภูเขาได้อย่างค่อนข้างดีและเห็นภาพ จึงทำให้เราสัมผัสและรู้สึกกับบรรยากาศในเรื่องได้อย่างไม่ยากนัก
ส่วนในประเด็นของเรื่องเพศที่สามนั้นก็ไม่ได้มีอะไรให้ชวนขบคิด ด้วยประเด็นปิดบังซ่อนเร้นหาผู้หญิงมาแต่งงานด้วยเพื่อหลอกครอบครัวนั้น มีมานานแล้วและเป็นประเด็นเดิมซึ่งผู้เขียนเองก็ไม่ได้เสนอมุมมองใหม่อะไรทำให้ตัวละครอย่างนายลมไม่ได้มีมิติอะไรนัก และเราก็ไมได้รู้สึกอยากจะลุ้นหรือเอาใจช่วยแต่อย่างไร
ในเรื่องของภาษาซึ่งผู้เขียนนั้นได้รับคำชมค่อนข้างมาก ผู้อ่านเองถือว่าทำได้ค่อนข้างดี สละสลวย สามารถบรรยายให้เราซึมซับกับบรรยากาศแสนเย็นและไอหมอกของไร่กุหลาบได้เป็นอย่างดี แต่ถึงกระนั้นก็มีบางครั้งที่ผู้อ่านรู้สึกว่าภาษานั้นค่อนข้างยืดย้วยอ่านแล้วเวียนหัวก็มี คำซ้ำค่อนข้างเยอะและบางครั้งบรรยายวนไปวนมาทั้งที่ความหมายเดียวกัน
สรุปโดยรวมนั้นนิยายเรื่องนี้ถือว่าอ่านได้ แต่จะอ่านดีสำหรับคนชอบความโรแมนติกแสนหวานและไม่คาดหวังอะไรมากไปกว่าการนั่งอ่านนิยายเรื่องนึงที่ไม่ต้องมีอะไรให้ปวดหัวหรือลุ้นตามมากนัก ไม่ต้องเอาใจช่วยตัวละคร เพียงแค่เดินไปกับเนื้อหาอย่างเพลิดเพลิน ไม่มีพิษภัยอะไรให้เดือดเนื้อร้อนใจ ก็ถือว่าเล่มนี้สร้างความสุขได้โอเคในระดับหนึ่งค่ะ

ถ้าจะให้บอกถึงสิ่งที่ดึงดูดให้หยิบเรื่องนี้ขึ้นมาอ่านก็คงมีอยู่สองอย่างคือหนึ่งชื่อชื่อเรื่องที่แสนจะน่ารักอ่อนหวาน และสองนามปากกาที่ใครๆต่างก็แนะนำ
ฟองคลื่นคืนจันทร์พันดาว ถือว่าเป็นนักเขียนรุ่นใหม่ที่ผู้อ่านได้ยินใครต่อใครพูดถึงหนังสือนิยายของเธอในแง่บวกมาตลอด โดยเฉพาะในเรื่องภาษาที่แสนสละสลวยที่ใครต่างก็ชื่นชมนักหนา วันนี้ได้ถือฤกษ์งามยามดี หยิบเอานิยายของเธอมาอ่านเสียหน่อย
รัตติกาตาหวานนับว่าเป็นนิยายรัก โรแมนติก แสนหวาน หวานมาก เรื่องราวความรักของดาราสาวที่มีภาพลักษณ์เปรี้ยวจี๊ดอย่างรัตติกา กับเมฆินทร์ เจ้าของใหญ่ที่หล่อเหลากำยำ หากจะเรียกว่านิยายนี้มีองค์ประกอบครบสมบูรณ์ก็คงใช่ องค์ประกอบของนิยายรักเพ้อฝัน ซึ่งจะให้พูดตรงๆก็ต้องถือว่าไมได้แปลกใหม่อะไรนักในบ้านเรา ยิ่งพลอตเรื่องที่นางเอกวางแผนแต่งงานกับเพื่อนที่แอบชอบผู้ชายด้วยกัน เพื่อหนีข่าวคราว และตัวเพื่อนเองก็จะได้กลบเรื่องที่ตัวเองชอบผู้ชาย เป็นพลอตที่เกิดขึ้นมาเนิ่นนาน เพราะฉะนั้นหากใครจะหวังเห็นเรื่องราวแปลกใหม่ตื่นเต้นเร้าใจในนิยายเรื่องนี้ก็ต้องบอกว่าคงต้องผิดหวัง แต่หากใครนั้นอยากอ่านนิยายรักแสนหวานที่ชวนเพ้อฝันเพื่อคลายเครียด ผ่อนคลายอารมณ์ ต้องถือว่ารัตติกาตาหวานนั้นตอบสนองคุณได้แน่นอน ยิ่งเมื่อเรื่องราวนั้นดำเนินไปในบรรยากาศของไร่กุหลาบเป็นหลัก ซึ่งผู้เขียนบรรยายเกี่ยวกับบรรยากาศของไร่บนภูเขาได้อย่างค่อนข้างดีและเห็นภาพ จึงทำให้เราสัมผัสและรู้สึกกับบรรยากาศในเรื่องได้อย่างไม่ยากนัก
ส่วนในประเด็นของเรื่องเพศที่สามนั้นก็ไม่ได้มีอะไรให้ชวนขบคิด ด้วยประเด็นปิดบังซ่อนเร้นหาผู้หญิงมาแต่งงานด้วยเพื่อหลอกครอบครัวนั้น มีมานานแล้วและเป็นประเด็นเดิมซึ่งผู้เขียนเองก็ไม่ได้เสนอมุมมองใหม่อะไรทำให้ตัวละครอย่างนายลมไม่ได้มีมิติอะไรนัก และเราก็ไมได้รู้สึกอยากจะลุ้นหรือเอาใจช่วยแต่อย่างไร
ในเรื่องของภาษาซึ่งผู้เขียนนั้นได้รับคำชมค่อนข้างมาก ผู้อ่านเองถือว่าทำได้ค่อนข้างดี สละสลวย สามารถบรรยายให้เราซึมซับกับบรรยากาศแสนเย็นและไอหมอกของไร่กุหลาบได้เป็นอย่างดี แต่ถึงกระนั้นก็มีบางครั้งที่ผู้อ่านรู้สึกว่าภาษานั้นค่อนข้างยืดย้วยอ่านแล้วเวียนหัวก็มี คำซ้ำค่อนข้างเยอะและบางครั้งบรรยายวนไปวนมาทั้งที่ความหมายเดียวกัน
สรุปโดยรวมนั้นนิยายเรื่องนี้ถือว่าอ่านได้ แต่จะอ่านดีสำหรับคนชอบความโรแมนติกแสนหวานและไม่คาดหวังอะไรมากไปกว่าการนั่งอ่านนิยายเรื่องนึงที่ไม่ต้องมีอะไรให้ปวดหัวหรือลุ้นตามมากนัก ไม่ต้องเอาใจช่วยตัวละคร เพียงแค่เดินไปกับเนื้อหาอย่างเพลิดเพลิน ไม่มีพิษภัยอะไรให้เดือดเนื้อร้อนใจ ก็ถือว่าเล่มนี้สร้างความสุขได้โอเคในระดับหนึ่งค่ะ

สะพานดาว
ขึ้นชื่อว่าทมยันตี มีหรือที่จะผิดหวัง .... การันตีด้วยชื่อเสียงนักเขียนชั้นครู ทำให้เลือกที่จะเปิดอ่านเรื่องนี้อย่างไม่ต้องลังเล และนักเขียนชั้นครูก็ไมได้ทำให้ผิดหวัง
สะพานดาว เป็นเรื่องของจักร ชายหนุ่มที่เข้าคอนเซปท์พระเอกนิยายแค่เรื่องเดียว คือหล่อ นอกนั้นไม่มีสิ่งใดของจักรที่เป็นคุณสมบัติอันน่าใฝ่ปองเลย ไม่ว่าจะเป็น จนและมีน้องชายตัวดำที่มีพัฒนาการช้ากว่าเด็กปกติทั่วไป จักรมีชีวิตลำเค็ญ หาเช้ากินค่ำ บางทีหาเช้าก็ไม่ได้กินถึงค่ำ แค่ตัวละครเอกก็น่าสนใจแล้ว น่าสนใจตรงที่ว่า มันช่างแหวกแนวนิยายที่วางอยู่บนแผงในท้องตลาดตอนนี้เหลือเกิน ซึ่งระบุพระเอก หล่อ รวย เลิศเลอเพอร์เฟคไปเสียหมด แต่พระเอกสะพานดาวนั้น มีดีแค่หล่อ แต่ปากกัดตีนถีบ ซึ่งบางทีก็เหมือนเราๆคนอ่านนิยายนี่แหละ ทั้งๆที่ทมยันตีเขียนนิยายเรื่องนี้เมื่อเป็นสิบปีมาแล้ว แต่กลับแหวกตลาดในยุคปัจจุบัน นักเขียนชั้นครูนี่น่านับถือในความสามารถจริงๆ หรือแม้แต่ตัวละครอย่างดำหรือไอ้ดำ น้องชายของจักรที่ใครๆว่ามันชอบขโมยขนมปัง ตัวมันดำ พัฒนาการช้ากว่าคนอื่น ทมยันตียังปั้นให้มันนั้นแฝงไปด้วยความมีน้ำใจ แบบที่ว่าต่อให้มันทำผิด ก็ผิดเพราะมันรักพี่ชายขโมยขนมปังแล้วยังแบ่งเอาไว้ให้พี่ชาย ให้เห็นอีกแง่มุมที่เราอาจจะละเลยมองข้ามไปในสังคมที่บูชาแต่คนขาวและหน้าตาดี ไอ้ดำที่ดำแต่ตัว แต่หัวใจมันไมได้ดำเลย มันรักพี่ชายอย่างจักรเต็มหัวใจ ซึ่งโดยส่วนตัวชอบตัวละครตัวนี้ที่สุด เพราะดูมีมิติมาก และน่าศึกษาเป็นที่สุด
ส่วนปูเป้นางเอกของเรื่องนั้นก็ช่างเปรี้ยวดีแท้ ไม่อ้อยอิ่งน่ารำคาญ แต่เป็นผู้หญิงที่สวยฉลาด ปราดเปรียวว่องไวและนั่นทำให้ปูเป้ นางเอกของเรื่องเต็มไปด้วยเสน่ห์และได้ใจไปเต็มดวง ถามไวตอบไวหาคำตอบไว เป็นผู้หญิงสมัยใหม่ที่น่าเอาอย่างกับการตั้งคำถามหลายๆคำถามที่บางครั้งผู้หญิงในสังคมหลายคนอาจจะอึดอัดอยากจะถามแต่ก็ไม่กล้า แต่ปูเป้กล้า
สะพานดาวดำเนินเรื่องอย่างรวบรัดฉับไว แต่ไม่เสียอรรถรส ทมยันตีไม่อ้อยอิง แม้ยามจะใช้นิยายเรื่องสะพานดาวตั้งคำถามที่เสียดสีสังคมและชนชั้นอย่างคมคาย หากเป็นในส่วนเรื่องความรักก็เป็นความรักที่มีเหตุผลและรักที่แสนฉลาดไม่เพ้อเจ้อ หากเป็นเรื่องสังคม ค่านิยม สะพานดาวก็มีประเด็นหลายอย่างให้เรากลับมาคิดเมื่ออ่านจบ ไม่ใช่เพียงแค่อ่านเอาบันเทิงอย่างเดียว หากเป้นเรื่องความสนุกก็บอกเลยว่าสนุกไม่น้อยหน้านิยายเล่มไหน สนุกอย่างมีชั้นเชิง ตั้งคำถามและเสียดสีอย่างเฉียบคม จนอยากจะแนะนำให้ใครหลายๆคนอย่าพลาด..

สะพานดาว
ขึ้นชื่อว่าทมยันตี มีหรือที่จะผิดหวัง .... การันตีด้วยชื่อเสียงนักเขียนชั้นครู ทำให้เลือกที่จะเปิดอ่านเรื่องนี้อย่างไม่ต้องลังเล และนักเขียนชั้นครูก็ไมได้ทำให้ผิดหวัง
สะพานดาว เป็นเรื่องของจักร ชายหนุ่มที่เข้าคอนเซปท์พระเอกนิยายแค่เรื่องเดียว คือหล่อ นอกนั้นไม่มีสิ่งใดของจักรที่เป็นคุณสมบัติอันน่าใฝ่ปองเลย ไม่ว่าจะเป็น จนและมีน้องชายตัวดำที่มีพัฒนาการช้ากว่าเด็กปกติทั่วไป จักรมีชีวิตลำเค็ญ หาเช้ากินค่ำ บางทีหาเช้าก็ไม่ได้กินถึงค่ำ แค่ตัวละครเอกก็น่าสนใจแล้ว น่าสนใจตรงที่ว่า มันช่างแหวกแนวนิยายที่วางอยู่บนแผงในท้องตลาดตอนนี้เหลือเกิน ซึ่งระบุพระเอก หล่อ รวย เลิศเลอเพอร์เฟคไปเสียหมด แต่พระเอกสะพานดาวนั้น มีดีแค่หล่อ แต่ปากกัดตีนถีบ ซึ่งบางทีก็เหมือนเราๆคนอ่านนิยายนี่แหละ ทั้งๆที่ทมยันตีเขียนนิยายเรื่องนี้เมื่อเป็นสิบปีมาแล้ว แต่กลับแหวกตลาดในยุคปัจจุบัน นักเขียนชั้นครูนี่น่านับถือในความสามารถจริงๆ หรือแม้แต่ตัวละครอย่างดำหรือไอ้ดำ น้องชายของจักรที่ใครๆว่ามันชอบขโมยขนมปัง ตัวมันดำ พัฒนาการช้ากว่าคนอื่น ทมยันตียังปั้นให้มันนั้นแฝงไปด้วยความมีน้ำใจ แบบที่ว่าต่อให้มันทำผิด ก็ผิดเพราะมันรักพี่ชายขโมยขนมปังแล้วยังแบ่งเอาไว้ให้พี่ชาย ให้เห็นอีกแง่มุมที่เราอาจจะละเลยมองข้ามไปในสังคมที่บูชาแต่คนขาวและหน้าตาดี ไอ้ดำที่ดำแต่ตัว แต่หัวใจมันไมได้ดำเลย มันรักพี่ชายอย่างจักรเต็มหัวใจ ซึ่งโดยส่วนตัวชอบตัวละครตัวนี้ที่สุด เพราะดูมีมิติมาก และน่าศึกษาเป็นที่สุด
ส่วนปูเป้นางเอกของเรื่องนั้นก็ช่างเปรี้ยวดีแท้ ไม่อ้อยอิ่งน่ารำคาญ แต่เป็นผู้หญิงที่สวยฉลาด ปราดเปรียวว่องไวและนั่นทำให้ปูเป้ นางเอกของเรื่องเต็มไปด้วยเสน่ห์และได้ใจไปเต็มดวง ถามไวตอบไวหาคำตอบไว เป็นผู้หญิงสมัยใหม่ที่น่าเอาอย่างกับการตั้งคำถามหลายๆคำถามที่บางครั้งผู้หญิงในสังคมหลายคนอาจจะอึดอัดอยากจะถามแต่ก็ไม่กล้า แต่ปูเป้กล้า
สะพานดาวดำเนินเรื่องอย่างรวบรัดฉับไว แต่ไม่เสียอรรถรส ทมยันตีไม่อ้อยอิง แม้ยามจะใช้นิยายเรื่องสะพานดาวตั้งคำถามที่เสียดสีสังคมและชนชั้นอย่างคมคาย หากเป็นในส่วนเรื่องความรักก็เป็นความรักที่มีเหตุผลและรักที่แสนฉลาดไม่เพ้อเจ้อ หากเป็นเรื่องสังคม ค่านิยม สะพานดาวก็มีประเด็นหลายอย่างให้เรากลับมาคิดเมื่ออ่านจบ ไม่ใช่เพียงแค่อ่านเอาบันเทิงอย่างเดียว หากเป้นเรื่องความสนุกก็บอกเลยว่าสนุกไม่น้อยหน้านิยายเล่มไหน สนุกอย่างมีชั้นเชิง ตั้งคำถามและเสียดสีอย่างเฉียบคม จนอยากจะแนะนำให้ใครหลายๆคนอย่าพลาด..