Customer Reviews

นิยายแนวบ้านไร่อ่านแล้วชุ่มฉ่ำหัวใจ พล๊อตเรื่องไม่ได้มีความแปลกใหม่แต่ว่าชอบแบบไร่ๆ ก็อ่านไปได้โดยไม่ต้องมีอะไรเป็นแรงดึงดูดใจมากนัก เรื่องนี้โปรยมาได้ดี พระเอกดุดันมาดขรึม นางเอกตกยาก ต้องขอมาพึ่งพิงบ้านของพระเอก เรื่องนี้พระเอกคือ ตรีศิลป์ อดีตนายทหารเก่าที่มาเอาดีด้านการทำไร่ทำสวน ส่วนนางเอกการะเกด ที่ชีวิตพลิกผันให้ต้องมาอาศัยอยู่ในไร่องุ่นของพระเอก พระเอกตามบุคลิกของเรื่องคือเป็นคนที่ค่อนข้างดุ พูดน้อย ขี้หงุดหงิด นางเอกได้รับการช่วยเหลือจากตรีทิพย์และตรีศร ให้เข้ามาพักอาศัยในบ้านชั่วคราวในวันที่สาวน้อยไร้ที่พึ่งพิง โชคดีที่ไร่ของตรีศิลป์กำลังต้องการพนักงานเพิ่ม การะเกดจึงได้ไปทำงานที่ไร่องุ่นของตรีศิลป์ จริงๆพระเอกก็ไม่ได้ดุอะไรมากนะ ก็พอไหวมีเหตุผลไม่ได้นึกอยากดุก็ดุอย่างเดียว ส่วนนางเอกบอบบางไปเล็กน้อย น่าจะเข้มแข็งกว่านี้ กล้าต่อปากต่อคำมากกว่านี้เพราะจริงๆแล้วตรีศิลป์ไม่ได้โหดอะไรนัก ขนาดห้องนอนเขายังเสียสละให้นางเอกนอนเลย เคยอ่านเรื่องคล้ายแบบนี้ที่พระเอกดิบกว่านี้หลายเท่า ดังนั้นคำโปรยเรื่องของเรื่องนี้อาจจะขัดแย้งกับตัวตนของตัวละครเล็กน้อย จุดเด่นคือไร่องุ่นที่บรรยากาศก็กินคะแนนคนอ่านได้มากอยู่แล้ว เรื่องนี้ที่เด่นคือความรักของสามคนพี่น้องตระกูล ตรี คือรู้สึกว่าอบอุ่นจริงๆ เป็นบ้านที่น่ารักและช่วยเหลือซึ่งกันและกันเป็นอย่างดีและยังมีน้ำใจกับคนรอบข้างด้วย นั่นแสดงถึงการที่ทั้งสามคนได้รับการเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดี เรื่องนี้ให้บรรยากาศอบอุ่น อบอวนไปด้วยความอบอุ่นของครอบครัว ตัวละครเด่นๆ มีเพียงไม่กี่คนที่เด่นอีกตัวนอกจากพระนางและพี่น้องตระกูลตรี ก็คือ จิณห์นิภา ยัยตัวร้ายที่เข้ามาสร้างความยุ่งยากวุ่นวายให้เกิดขึนในเรื่อง เพราะถ้าไม่มีเธอเรื่องนี้ก็จะเฉาไปพอสมควรโผล่มาจิกกัดได้ไม่นานก็ไปตามท้องเรื่องและบทบาทหน้าที่ของตัวร้าย นางเอกเมื่อต้องมีชีวิตที่เศร้าตั้งแต่ต้นเรื่องท้ายเรื่องก็เป็นวันของเธอวันที่เธอจะได้มีความสุขกับเขาสักที เพราะพี่ตรีศิลป์ที่แสนดีนี่แหละ ที่คอยดูแลและเอาใจใส่เป็นห่วงเป็นใย จนที่สุดความรักก็ลงเอยต้องขอบคุณสองพี่น้องที่ส่งให้เธอมาช่วยงานเขาและช่วยหล่อเลี้ยงหัวใจให้อิ่มเอม ไม่สนุกมาแต่ว่าอ่านแล้วค่อนข้างประทับใจ อิ่มกับเนื้อเรื่อง รักใสๆ ไม่ปรุงแต่งแนวบ้านไร่ ประมารเรื่องธรนีนี่นี้ใครครองอะไรประมาณนั้น แต่ไม่เหมือนนะ

นิยายแนวบ้านไร่อ่านแล้วชุ่มฉ่ำหัวใจ พล๊อตเรื่องไม่ได้มีความแปลกใหม่แต่ว่าชอบแบบไร่ๆ ก็อ่านไปได้โดยไม่ต้องมีอะไรเป็นแรงดึงดูดใจมากนัก เรื่องนี้โปรยมาได้ดี พระเอกดุดันมาดขรึม นางเอกตกยาก ต้องขอมาพึ่งพิงบ้านของพระเอก เรื่องนี้พระเอกคือ ตรีศิลป์ อดีตนายทหารเก่าที่มาเอาดีด้านการทำไร่ทำสวน ส่วนนางเอกการะเกด ที่ชีวิตพลิกผันให้ต้องมาอาศัยอยู่ในไร่องุ่นของพระเอก พระเอกตามบุคลิกของเรื่องคือเป็นคนที่ค่อนข้างดุ พูดน้อย ขี้หงุดหงิด นางเอกได้รับการช่วยเหลือจากตรีทิพย์และตรีศร ให้เข้ามาพักอาศัยในบ้านชั่วคราวในวันที่สาวน้อยไร้ที่พึ่งพิง โชคดีที่ไร่ของตรีศิลป์กำลังต้องการพนักงานเพิ่ม การะเกดจึงได้ไปทำงานที่ไร่องุ่นของตรีศิลป์ จริงๆพระเอกก็ไม่ได้ดุอะไรมากนะ ก็พอไหวมีเหตุผลไม่ได้นึกอยากดุก็ดุอย่างเดียว ส่วนนางเอกบอบบางไปเล็กน้อย น่าจะเข้มแข็งกว่านี้ กล้าต่อปากต่อคำมากกว่านี้เพราะจริงๆแล้วตรีศิลป์ไม่ได้โหดอะไรนัก ขนาดห้องนอนเขายังเสียสละให้นางเอกนอนเลย เคยอ่านเรื่องคล้ายแบบนี้ที่พระเอกดิบกว่านี้หลายเท่า ดังนั้นคำโปรยเรื่องของเรื่องนี้อาจจะขัดแย้งกับตัวตนของตัวละครเล็กน้อย จุดเด่นคือไร่องุ่นที่บรรยากาศก็กินคะแนนคนอ่านได้มากอยู่แล้ว เรื่องนี้ที่เด่นคือความรักของสามคนพี่น้องตระกูล ตรี คือรู้สึกว่าอบอุ่นจริงๆ เป็นบ้านที่น่ารักและช่วยเหลือซึ่งกันและกันเป็นอย่างดีและยังมีน้ำใจกับคนรอบข้างด้วย นั่นแสดงถึงการที่ทั้งสามคนได้รับการเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดี เรื่องนี้ให้บรรยากาศอบอุ่น อบอวนไปด้วยความอบอุ่นของครอบครัว ตัวละครเด่นๆ มีเพียงไม่กี่คนที่เด่นอีกตัวนอกจากพระนางและพี่น้องตระกูลตรี ก็คือ จิณห์นิภา ยัยตัวร้ายที่เข้ามาสร้างความยุ่งยากวุ่นวายให้เกิดขึนในเรื่อง เพราะถ้าไม่มีเธอเรื่องนี้ก็จะเฉาไปพอสมควรโผล่มาจิกกัดได้ไม่นานก็ไปตามท้องเรื่องและบทบาทหน้าที่ของตัวร้าย นางเอกเมื่อต้องมีชีวิตที่เศร้าตั้งแต่ต้นเรื่องท้ายเรื่องก็เป็นวันของเธอวันที่เธอจะได้มีความสุขกับเขาสักที เพราะพี่ตรีศิลป์ที่แสนดีนี่แหละ ที่คอยดูแลและเอาใจใส่เป็นห่วงเป็นใย จนที่สุดความรักก็ลงเอยต้องขอบคุณสองพี่น้องที่ส่งให้เธอมาช่วยงานเขาและช่วยหล่อเลี้ยงหัวใจให้อิ่มเอม ไม่สนุกมาแต่ว่าอ่านแล้วค่อนข้างประทับใจ อิ่มกับเนื้อเรื่อง รักใสๆ ไม่ปรุงแต่งแนวบ้านไร่ ประมารเรื่องธรนีนี่นี้ใครครองอะไรประมาณนั้น แต่ไม่เหมือนนะ

ความคับแค้นใจในอดีตที่เขาเกลียดเธอเข้ากระดูกดำเพราะเธอที่เข้ามาทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง เพราะเธอที่ทำให้คนที่เขารักเป็นทุกข์ ตั้งแต่วันนั้นชยานนท์ก็ตั้งใจไว้แล้วว่าเขาจะไม่มีวันดีกับผู้หญิงที่ชื่อ วราลีเป็นเด็ดขาด วราลีเองก็รู้ดีว่าชญานนท์นั้นเกียจชังเธอมากเพียงไร ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันจนกระทั่งวันนี้สายตาของเขาที่มองเธอนั้นเต็มไปด้วยความเกียจชัง ไม่เคยจะมีสักครั้งที่เขาจะให้อภัยคนที่เคยพลาดพลั้ง สามปีที่เธอหนีหน้าไป ไม่ได้เจอ อยู่ๆ วันนี้เขาก็มายืนตรงหน้าและกลายมาเป็นเจ้านายของเธอ เขาจำเธอได้และเธอก็จำเขาได้ จะทำอย่างไรเมื่อต้องร่วมงานกันในฐานะเจ้านายกับลูกน้อง ทั้งที่หน้าของเธอเขายังไม่อยากจะมอง วราลีตกที่นั่งลำบางอย่างยิ่ง แต่จะทำไงได้เพราะหน้าที่การงานต้องมาก่อนเรื่องส่วนตัวเสมอ ชญานนท์ก็นะหาช่องทางที่จะแกล้งวราลีตลอดทุกข์ทางที่เขาทำได้เขาจะทำ แกล้งเรื่องงานสารพัด แต่วราลีก็พยายามอดทนจนบางครั้งความอดทนมันก็มีขีดจำกัดหวิดจะประทุขึ้นมาครั้งแล้วครั้งเล่า พร้อมกับคำถามในใจที่ว่าเขาจะเอายังไงกับเธอกันแน่ เขาต้องการจะเอาคืนที่เธอทำหรือต้องการรังแกเธอหรือเขาสนใจเธอกันแน่ ยิ่งใกล้หัวใจก็เหมือนหินน้ำหยดลงทุกวันมันก็เริ่มเปาะบาง ประเด็นสำคัญของเรื่องนี้ไม่มีอะไรมากก็เพราะเรื่องความโกรธที่มีในอดีตส่งผลมาถึงปัจจุบัน เรื่องที่เกิดก็ไม่มีอะไรมากที่จะต้องแค้นถึงขนาดนี้ เรื่องมันธรรมดา โดยส่วนตัวอ่านแล้วเบื่อพระเอกมากเลยรู้สึกว่าจะขัดหูขัดตาไปหมดคือคอยขัดขานางเอกตลอดจนบางทีน่าเบื่อมาก ถ้าเราเป็นนางเอกลาออกไปแล้วเพราะเบื่อความจุ่นจ้านของพระเอก ทั้งหมดของเนื้อหาในเรื่องไม่มีอะไรให้ลุ้นวุ่นวายเน้นพ่อแง่แม่งอนเป็นหลัก เนื้อหาเรียบจนอ่านไปงีบไป ทั้งที่เรื่องน่าจะมีความสนุกและมีความเข้มข้นมากกว่านี้แต่ไม่มีเลย อ่านจบก็คือจบเราไม่รู้สึกอินหรือเข้าถึงบทบาทของตัวละครเลย แปลกมากที่เราอ่านของ สนพ นี้ก็หลายเรื่องแต่จะเจอเรื่องที่สนุกและประทับใจน้อยมาก ไม่รู้เพราะอะไร แต่ปกและคำโปรยเรื่องดูดีมากแต่อ่านแล้วผิดหวังหลายเรื่องแล้วที่รู้สึกเช่นนี้ แต่ก็ไม่ได้เลิกอ่านนะก็ยังค้นหาเรื่องที่สนุกจาก สนพ นี้ต่อไป ส่วนใหญ่จะได้มาจากงานหนังสือแบบบุฟเฟ่เราก็หยิบใส่โดยไม่ได้เลือกอย่างดี แต่ก็ไม่ใช่ทุกเรื่องที่ไม่สนุกก็มีสนุกบ้าง กลางๆ บ้าง แต่เรื่องนี้บอกเลยว่าไม่โดนค่ะ

ความคับแค้นใจในอดีตที่เขาเกลียดเธอเข้ากระดูกดำเพราะเธอที่เข้ามาทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง เพราะเธอที่ทำให้คนที่เขารักเป็นทุกข์ ตั้งแต่วันนั้นชยานนท์ก็ตั้งใจไว้แล้วว่าเขาจะไม่มีวันดีกับผู้หญิงที่ชื่อ วราลีเป็นเด็ดขาด วราลีเองก็รู้ดีว่าชญานนท์นั้นเกียจชังเธอมากเพียงไร ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันจนกระทั่งวันนี้สายตาของเขาที่มองเธอนั้นเต็มไปด้วยความเกียจชัง ไม่เคยจะมีสักครั้งที่เขาจะให้อภัยคนที่เคยพลาดพลั้ง สามปีที่เธอหนีหน้าไป ไม่ได้เจอ อยู่ๆ วันนี้เขาก็มายืนตรงหน้าและกลายมาเป็นเจ้านายของเธอ เขาจำเธอได้และเธอก็จำเขาได้ จะทำอย่างไรเมื่อต้องร่วมงานกันในฐานะเจ้านายกับลูกน้อง ทั้งที่หน้าของเธอเขายังไม่อยากจะมอง วราลีตกที่นั่งลำบางอย่างยิ่ง แต่จะทำไงได้เพราะหน้าที่การงานต้องมาก่อนเรื่องส่วนตัวเสมอ ชญานนท์ก็นะหาช่องทางที่จะแกล้งวราลีตลอดทุกข์ทางที่เขาทำได้เขาจะทำ แกล้งเรื่องงานสารพัด แต่วราลีก็พยายามอดทนจนบางครั้งความอดทนมันก็มีขีดจำกัดหวิดจะประทุขึ้นมาครั้งแล้วครั้งเล่า พร้อมกับคำถามในใจที่ว่าเขาจะเอายังไงกับเธอกันแน่ เขาต้องการจะเอาคืนที่เธอทำหรือต้องการรังแกเธอหรือเขาสนใจเธอกันแน่ ยิ่งใกล้หัวใจก็เหมือนหินน้ำหยดลงทุกวันมันก็เริ่มเปาะบาง ประเด็นสำคัญของเรื่องนี้ไม่มีอะไรมากก็เพราะเรื่องความโกรธที่มีในอดีตส่งผลมาถึงปัจจุบัน เรื่องที่เกิดก็ไม่มีอะไรมากที่จะต้องแค้นถึงขนาดนี้ เรื่องมันธรรมดา โดยส่วนตัวอ่านแล้วเบื่อพระเอกมากเลยรู้สึกว่าจะขัดหูขัดตาไปหมดคือคอยขัดขานางเอกตลอดจนบางทีน่าเบื่อมาก ถ้าเราเป็นนางเอกลาออกไปแล้วเพราะเบื่อความจุ่นจ้านของพระเอก ทั้งหมดของเนื้อหาในเรื่องไม่มีอะไรให้ลุ้นวุ่นวายเน้นพ่อแง่แม่งอนเป็นหลัก เนื้อหาเรียบจนอ่านไปงีบไป ทั้งที่เรื่องน่าจะมีความสนุกและมีความเข้มข้นมากกว่านี้แต่ไม่มีเลย อ่านจบก็คือจบเราไม่รู้สึกอินหรือเข้าถึงบทบาทของตัวละครเลย แปลกมากที่เราอ่านของ สนพ นี้ก็หลายเรื่องแต่จะเจอเรื่องที่สนุกและประทับใจน้อยมาก ไม่รู้เพราะอะไร แต่ปกและคำโปรยเรื่องดูดีมากแต่อ่านแล้วผิดหวังหลายเรื่องแล้วที่รู้สึกเช่นนี้ แต่ก็ไม่ได้เลิกอ่านนะก็ยังค้นหาเรื่องที่สนุกจาก สนพ นี้ต่อไป ส่วนใหญ่จะได้มาจากงานหนังสือแบบบุฟเฟ่เราก็หยิบใส่โดยไม่ได้เลือกอย่างดี แต่ก็ไม่ใช่ทุกเรื่องที่ไม่สนุกก็มีสนุกบ้าง กลางๆ บ้าง แต่เรื่องนี้บอกเลยว่าไม่โดนค่ะ

ชีวิตของรอยจันทร์ที่ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ดูเผินๆน่าจะดูดีแต่ลึกๆแล้วหัวใจของผู้หญิงคนนี้บอบช้ำยิ่งนัก หลังจากที่เลือกทิ้งความรักที่แสนเจ็บปวดมาเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ สาวผู้มีปมชีวิต ความรักสำหรับหรับเธอนักจากนี้ได้ถูกทิ้งให้ตายไปจากใจตลอดกาล แต่ที่แย่ยิ่งกว่าคือเธอเสียพ่อ และเพียงไม่นานก็ได้รับรู้การจากไปของแม่อีกคน เธอเพียงขอให้คนที่บ้านที่ไม่สู้จะดีกับเธอนักรอให้เธอกลับมากราบลาแม่เป็นครั้งสุดท้าย แต่มันก็ไม่เป็นผลงานศพของแม่ถูกจัดขึ้นอย่างเร่งรีบเมื่อเธอกลับมาก็ไม่พบอะไรแล้ว เหลือเพียงอัฐิที่น้องสาวต่างสายเลือดเก็บไว้ให้เธอเอาไว้ดูต่างหน้าแม่ บ้านที่ไม่มีใครต้อนรับ บ้านที่ไม่มีคนที่เธอรักและรักเธออีกแล้วเธอเลือกที่จะเดินออกมาเพื่อดูแลตัวเองให้ได้ทั้งที่ยังเรียนไม่จบ หางานทำพร้อมกับเงินติดตัวไม่มากนัก คืออ่านแล้วชีวิตรอยจันทร์ทำไมมันดราม่าแบบนี้ จะเศร้าไปไหน ด้านพระเอกอย่างอเล็กซิส ทนายความหนุ่มของคริสโตเฟอร์อดีตสามีของรอยจันทร์ เขามีหน้าที่ตามหารอยจันทร์เพื่อมอบสมบัติของคริสโตเฟอร์ที่ระบุไว้ก่อนเสียชีวิตว่าต้องนำมันมาให้เธอพร้อมกับให้อเล็กซิสช่วยหาใครสักคนที่รักเธอจริงอยู่คอยดูแลเธอเพื่อเป็นการไถ่โทษที่เขาไม่ดีกับเธอเลยตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน เรื่องนี้พล๊อตค่อนข้างดีไม่ค่อยซ้ำและไม่ค่อยมีให้อ่านมากนักแต่ที่รู้สึกว่าอึดอัดคงจะเป็นชีวิตที่แสนเศร้าของนางเอกที่อะไรมันจะเศร้าขนาดนี้ ชีวิตของเธอดูเครียดมากเลย เรื่องค่อยๆ ผ่อนความเครียดลงเมื่ออเล็กซิสเข้ามาในชีวิตรอยจันทร์ไม่งั้นคงเครียดมันทั้งเรื่อง พระเอกดูจะเป็นคนกระล่อนแต่ไม่ใช่ชื่อพระเอกรู้สึกขัดแย้งกับตัวตนและหน้าที่การงาน ชื่อออกนาเจ้าชู้เพลบอยแต่กลับเป็นทนายหนุ่มที่มีความรู้และดูขรึม ตัวละครในเรื่องค่อนข้างจะมีพอสมควรแต่ว่าไม่ได้มีบทบาทโดดเด่นเท่ากับพระนาง ตัวละครบางตัวมีบทเพียงเล็กน้อยในเรื่อง บางตัวน่าจะเด่นแต่ก็ไม่เด่น เนื้อเรื่องไม่ยาวมากกำลังดี การเปิดเรื่องและปิดเรื่องก็ถือว่าโอเค จบแบบสรุปไม่ได้ทิ้งประเด็นอะไรให้เราไปนั่งงงคิดเอาเอง ให้คะแนนในระดับกลางๆ นะคะเพราะว่าเรื่องนี้มันเครียดไปเล็กน้อยมีความเป็นดราม่าหนักๆ ถ้าคนที่ชอบแนวแบบนี้เรื่องนี้จะเหมาะมากเลยที่เดียวแต่ถ้าไม่ชอบแนะนำให้อ่านแนวที่ชอบดีกว่าเพราะว่าอาจจะรู้สึกอึดอัดที่จะต้องพยายามอ่านเป็นคล้ายเรื่องราวชีวิตที่โตมาอีก step ไม่ใช่วัยใสหวานแหววหรือโรแมนติกอมยิ้ม

ชีวิตของรอยจันทร์ที่ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ดูเผินๆน่าจะดูดีแต่ลึกๆแล้วหัวใจของผู้หญิงคนนี้บอบช้ำยิ่งนัก หลังจากที่เลือกทิ้งความรักที่แสนเจ็บปวดมาเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ สาวผู้มีปมชีวิต ความรักสำหรับหรับเธอนักจากนี้ได้ถูกทิ้งให้ตายไปจากใจตลอดกาล แต่ที่แย่ยิ่งกว่าคือเธอเสียพ่อ และเพียงไม่นานก็ได้รับรู้การจากไปของแม่อีกคน เธอเพียงขอให้คนที่บ้านที่ไม่สู้จะดีกับเธอนักรอให้เธอกลับมากราบลาแม่เป็นครั้งสุดท้าย แต่มันก็ไม่เป็นผลงานศพของแม่ถูกจัดขึ้นอย่างเร่งรีบเมื่อเธอกลับมาก็ไม่พบอะไรแล้ว เหลือเพียงอัฐิที่น้องสาวต่างสายเลือดเก็บไว้ให้เธอเอาไว้ดูต่างหน้าแม่ บ้านที่ไม่มีใครต้อนรับ บ้านที่ไม่มีคนที่เธอรักและรักเธออีกแล้วเธอเลือกที่จะเดินออกมาเพื่อดูแลตัวเองให้ได้ทั้งที่ยังเรียนไม่จบ หางานทำพร้อมกับเงินติดตัวไม่มากนัก คืออ่านแล้วชีวิตรอยจันทร์ทำไมมันดราม่าแบบนี้ จะเศร้าไปไหน ด้านพระเอกอย่างอเล็กซิส ทนายความหนุ่มของคริสโตเฟอร์อดีตสามีของรอยจันทร์ เขามีหน้าที่ตามหารอยจันทร์เพื่อมอบสมบัติของคริสโตเฟอร์ที่ระบุไว้ก่อนเสียชีวิตว่าต้องนำมันมาให้เธอพร้อมกับให้อเล็กซิสช่วยหาใครสักคนที่รักเธอจริงอยู่คอยดูแลเธอเพื่อเป็นการไถ่โทษที่เขาไม่ดีกับเธอเลยตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน เรื่องนี้พล๊อตค่อนข้างดีไม่ค่อยซ้ำและไม่ค่อยมีให้อ่านมากนักแต่ที่รู้สึกว่าอึดอัดคงจะเป็นชีวิตที่แสนเศร้าของนางเอกที่อะไรมันจะเศร้าขนาดนี้ ชีวิตของเธอดูเครียดมากเลย เรื่องค่อยๆ ผ่อนความเครียดลงเมื่ออเล็กซิสเข้ามาในชีวิตรอยจันทร์ไม่งั้นคงเครียดมันทั้งเรื่อง พระเอกดูจะเป็นคนกระล่อนแต่ไม่ใช่ชื่อพระเอกรู้สึกขัดแย้งกับตัวตนและหน้าที่การงาน ชื่อออกนาเจ้าชู้เพลบอยแต่กลับเป็นทนายหนุ่มที่มีความรู้และดูขรึม ตัวละครในเรื่องค่อนข้างจะมีพอสมควรแต่ว่าไม่ได้มีบทบาทโดดเด่นเท่ากับพระนาง ตัวละครบางตัวมีบทเพียงเล็กน้อยในเรื่อง บางตัวน่าจะเด่นแต่ก็ไม่เด่น เนื้อเรื่องไม่ยาวมากกำลังดี การเปิดเรื่องและปิดเรื่องก็ถือว่าโอเค จบแบบสรุปไม่ได้ทิ้งประเด็นอะไรให้เราไปนั่งงงคิดเอาเอง ให้คะแนนในระดับกลางๆ นะคะเพราะว่าเรื่องนี้มันเครียดไปเล็กน้อยมีความเป็นดราม่าหนักๆ ถ้าคนที่ชอบแนวแบบนี้เรื่องนี้จะเหมาะมากเลยที่เดียวแต่ถ้าไม่ชอบแนะนำให้อ่านแนวที่ชอบดีกว่าเพราะว่าอาจจะรู้สึกอึดอัดที่จะต้องพยายามอ่านเป็นคล้ายเรื่องราวชีวิตที่โตมาอีก step ไม่ใช่วัยใสหวานแหววหรือโรแมนติกอมยิ้ม

ภูมินทร์ ชายหนุ่มผู้เย่อหยิ่งคอยขัดขวางทุกทางเพื่อไม่ให้ชลธิชาเข้าใกล้ปกรณ์ลูกพี่ลูกน้อง เพราะครั้งแรกที่เขาเจอกับชลธิชาเขาเจอเธอในเหตุการณ์ที่ไม่สู้ดีนักมันเลยทำให้เขาคิดไปเองว่าชลธิชาเป็นผู้หญิงไม่ดีและจะมาหลอกปกรณ์น้องชายของเขา ซึ่งเขาไม่มีวันยอมให้ผู้หญิงอย่างชลธิชาเข้าใกล้น้องชายเขาเป็นอันขาด ทว่าชลธิชาไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่ภูมินทร์เข้าใจเลยแม้แต่น้อย ชลธิชาเธอเป็นสาวเก่ง ทำงานเก่งและเป็นผู้หญิงที่มั่นใจทำงานทุกอย่างเต็มที่เพื่อให้งานนั้นออกมาดี(ชอบตัวตนนางเอกเรื่องนี้มากเลย เธอเป็นหญิงเก่งที่น่าชื่นชม) ยิ่งนับวันที่ภูมินทร์ได้เข้าใกล้กับชลธิชาเขาก็ยิ่งรู้สึกว่าผู้หญิงหญิงคนนี้น่ารักและมีอะไรน่าค้นหา แปลกที่เขายิ้มได้ทุกครั้งที่เจอและได้อยู่กับเธอ เมื่อใกล้ใจก็หวิวแทนที่เขาจะแยกเธอออกจากน้องชายแต่กลับเป็นเขาเองที่ยิ่งลุ่มหลงและยิ่งอยากที่จะเข้าใกล้เธอและอยากได้เธอมาเป็นของตัวเอง ทั้งๆที่ภูมินทร์เองก็มีคู่หมั้นอยู่แล้ว ปกรณ์เองใช่จะไม่รู้สึกถึงสิ่งที่พี่ชายกำลังทำอยู่ เขารักชลธิชาแต่เมื่อรู้ว่าชลธิชาไม่มีใจให้เชาเลย ชายหนุ่มก็จมอยู่กับควาเศร้าจนไม่อยากจะทำอะไร และเมื่ออารยาคู่หมั้นของภูมินทร์กลับมาท่ามกลางความรักระหว่างชลธิชากับภูมินทร์ วันที่เขาต้องแต่งงานกับอารยาแต่หัวใจเขาอยู่ที่ชลธิชา เขาจะไม่มีวันปล่อยเธอไปบทสรุปของเรื่องนี้จะจบลงอย่างไร ไม่บอกค่ะเดี๋ยวจะสปอยเยอะไปต้องไปหาอ่านแต่รับรองได้ว่าเป็นบทสรุปที่ลงตัวทีเดียวแม้ว่าต้องลุ้นเอาจนวินาทีสุดท้ายก็ตามที ช่วงแรกอาจจะเนิบๆ เรื่อยๆ ไม่ค่อยจะหวือหวาแต่ว่ากลางๆเรื่องนี้แบบเข้มข้นและมันสุดๆ เรื่องมันขมวดปมช่วงกลางแล้วคลี่คลายตอนใกล้จะจบ เรื่องนี้ชอบทุกคนชอบทั้งพระเอกและนางเอกทั้งสองคนมีเหตุผล ไม่งี่เง่าไม่เวิ่นเว้อ ชลธิชาเองเธอเป็นผู้ใหญ่มากๆ ไม่ร้องฟูมฟายไม่มัวจมอยู่กับเรื่องที่ทำให้ทุกข์ใจ แต่เธอเลือกที่จะเดินหน้าแม้รู้ว่าทางที่เลือกจะต้องโดดเดี่ยวแต่เธอก็ไม่เสียใจเพราะทุกอย่างมีเส้นทางของมัน ภูมินทร์เองก็ใช้สติและแก้ปัญหาชีวิตอย่างฉลาด ค่อยๆ แก้ทีละอย่างจนในที่สุดเขาก็ผ่านมันไปได้ เนื้อหาค่อนข้างยาวพอสมควรนะคะเรื่องนี้แต่ว่าไม่น่าเบื่อ เพราะว่าเนื้อหาของเรื่องค่อนข้างลื่นไหลอ่านไม่สะดุดเลย มีเรื่องให้ต้องลุ้นเป็นช่วงๆ เราไม่คาดหวังกับเรื่องนี้เลยแต่สิ่งที่ได้รับหลังอ่านจบกลับเกินความคาดหมายค่ะ

ภูมินทร์ ชายหนุ่มผู้เย่อหยิ่งคอยขัดขวางทุกทางเพื่อไม่ให้ชลธิชาเข้าใกล้ปกรณ์ลูกพี่ลูกน้อง เพราะครั้งแรกที่เขาเจอกับชลธิชาเขาเจอเธอในเหตุการณ์ที่ไม่สู้ดีนักมันเลยทำให้เขาคิดไปเองว่าชลธิชาเป็นผู้หญิงไม่ดีและจะมาหลอกปกรณ์น้องชายของเขา ซึ่งเขาไม่มีวันยอมให้ผู้หญิงอย่างชลธิชาเข้าใกล้น้องชายเขาเป็นอันขาด ทว่าชลธิชาไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่ภูมินทร์เข้าใจเลยแม้แต่น้อย ชลธิชาเธอเป็นสาวเก่ง ทำงานเก่งและเป็นผู้หญิงที่มั่นใจทำงานทุกอย่างเต็มที่เพื่อให้งานนั้นออกมาดี(ชอบตัวตนนางเอกเรื่องนี้มากเลย เธอเป็นหญิงเก่งที่น่าชื่นชม) ยิ่งนับวันที่ภูมินทร์ได้เข้าใกล้กับชลธิชาเขาก็ยิ่งรู้สึกว่าผู้หญิงหญิงคนนี้น่ารักและมีอะไรน่าค้นหา แปลกที่เขายิ้มได้ทุกครั้งที่เจอและได้อยู่กับเธอ เมื่อใกล้ใจก็หวิวแทนที่เขาจะแยกเธอออกจากน้องชายแต่กลับเป็นเขาเองที่ยิ่งลุ่มหลงและยิ่งอยากที่จะเข้าใกล้เธอและอยากได้เธอมาเป็นของตัวเอง ทั้งๆที่ภูมินทร์เองก็มีคู่หมั้นอยู่แล้ว ปกรณ์เองใช่จะไม่รู้สึกถึงสิ่งที่พี่ชายกำลังทำอยู่ เขารักชลธิชาแต่เมื่อรู้ว่าชลธิชาไม่มีใจให้เชาเลย ชายหนุ่มก็จมอยู่กับควาเศร้าจนไม่อยากจะทำอะไร และเมื่ออารยาคู่หมั้นของภูมินทร์กลับมาท่ามกลางความรักระหว่างชลธิชากับภูมินทร์ วันที่เขาต้องแต่งงานกับอารยาแต่หัวใจเขาอยู่ที่ชลธิชา เขาจะไม่มีวันปล่อยเธอไปบทสรุปของเรื่องนี้จะจบลงอย่างไร ไม่บอกค่ะเดี๋ยวจะสปอยเยอะไปต้องไปหาอ่านแต่รับรองได้ว่าเป็นบทสรุปที่ลงตัวทีเดียวแม้ว่าต้องลุ้นเอาจนวินาทีสุดท้ายก็ตามที ช่วงแรกอาจจะเนิบๆ เรื่อยๆ ไม่ค่อยจะหวือหวาแต่ว่ากลางๆเรื่องนี้แบบเข้มข้นและมันสุดๆ เรื่องมันขมวดปมช่วงกลางแล้วคลี่คลายตอนใกล้จะจบ เรื่องนี้ชอบทุกคนชอบทั้งพระเอกและนางเอกทั้งสองคนมีเหตุผล ไม่งี่เง่าไม่เวิ่นเว้อ ชลธิชาเองเธอเป็นผู้ใหญ่มากๆ ไม่ร้องฟูมฟายไม่มัวจมอยู่กับเรื่องที่ทำให้ทุกข์ใจ แต่เธอเลือกที่จะเดินหน้าแม้รู้ว่าทางที่เลือกจะต้องโดดเดี่ยวแต่เธอก็ไม่เสียใจเพราะทุกอย่างมีเส้นทางของมัน ภูมินทร์เองก็ใช้สติและแก้ปัญหาชีวิตอย่างฉลาด ค่อยๆ แก้ทีละอย่างจนในที่สุดเขาก็ผ่านมันไปได้ เนื้อหาค่อนข้างยาวพอสมควรนะคะเรื่องนี้แต่ว่าไม่น่าเบื่อ เพราะว่าเนื้อหาของเรื่องค่อนข้างลื่นไหลอ่านไม่สะดุดเลย มีเรื่องให้ต้องลุ้นเป็นช่วงๆ เราไม่คาดหวังกับเรื่องนี้เลยแต่สิ่งที่ได้รับหลังอ่านจบกลับเกินความคาดหมายค่ะ

นิยายแนวน่ารักใสๆ แนวธรรมชาติสวนส้มแสนสวย เรื่องราววุ่นๆ เกิดขึ้น ณ สวนส้มตะวันฉาย เมื่อเพลิงเจ้าของสวนส้มที่หนีความชอกช้ำมารักษาแผลใจที่สวนส้มต้องมาเจอกับสาวแสนซน แสบซ่าจอมวุ่นวายอย่างตวงรัก ที่คุณย่าของเขาส่งเมื่อให้มาช่วยงานเพลิงในไร่โดยมีเป้าหมายบางอย่างที่ท่านวางแผนเอาไว้ นางเอกค่อนข้างที่จะน่ารักน่าชัก อยู่ด้วยแล้วน่าจะมีความสุขไม่น้อยการที่เธอรับปากคุณย่าเพื่อมาทำงานที่ไร่ตะวันฉายแลกกับตั๋วเครื่องบินที่จะทำให้เธอได้เจอพ่ออีกครั้ง สาวน้อยมาด้วยความมุ่งมั่น ส่วนเจ้าของไร่อย่างนายเพลิงที่ช่างเงียบขรึม พูดน้อยและสันโดษ เจอยังตวงรักจอมจุ้นเพื่อนรักของน้องสาวเข้ามาป่วนหัวใจ ตอนแรกที่เจอเธอก็เฉยๆ ไม่ได้คิดอะไรและไม่ได้ใส่ใจ มาทำงานเขาก็ให้เธอทำงานตาที่คุณย่าต้องการแต่อยู่ไปสาวน้อยคนนี้มีอะไรที่มากกว่าที่เขาเห็น ความสดใสความไร้เดียงสาของเฮทำให้หัวใจที่เหี่ยวเฉาของเพลิงมีความชุ่มชื่นขึ้นมาอีกครั้ง เรื่องนี้มีสองคู่สองรูปแบบอีกคู่หนึ่งคือ นราวิชญืกับชนิตสิรี นราวิชญ์หลานชายอีกคนของคุณย่าซึ่งเป็นคนดูแลกิจการทั้งหมดที่กรุงเทพ ส่วนชนิสินีคือเพื่อสาวของตวงรักน้องสาวของบ้านที่คุณย่ารับอุปการะเลี้ยงดูมา นราวิชญ์มีใจให้น้องสาวต่างสายเลือดคนนี้มานานแต่มิอาจแสดงออกไปให้ใครรู้ ได้แต่เก็บเอาไว้เพียงลำพังมีเพียงปรึกษาเพลิงเป็นครั้งคราวแต่ว่าไม่ได้เอ่ยว่าเธอผู้นั้นเป็นใคร คู่แรกก็น่ารักคู่รองก็ดูอบอุ่นและซึ้งกินใจ เรื่องนี้โดยรวมแล้วอมยิ้มนะคะ เป็นนิยายที่อ่านแล้วสดใส อ่านไปยิ้มไป จะน่ารำคาญหน่อยก็เพราะยัยตัวร้ายอย่างญาตาวีที่เข้ามากัดให้เรื่องมีรสชาติเจ็บๆคันๆ เป็นสีสันของเรื่องไม่ให้เรื่องน่าเบื่อจนเกินไป เป็นนิยายสวนส้มที่อบอวนไปด้วยความรักและความอบอุ่นของหนุ่มสาวและคุณย่า แต่แปลกช่วงแรกๆชอบคู่พระนางมากแต่พอช่วงท้ายๆ หลงรักพ่อนราวิชญ์เข้าอย่าจัง เงียบขรึมแต่แอบหวงสาวที่รักแต่ใช้ความเป็นพี่มาหวงแทน คอยระวังทุกอย่างคอยดูเรื่องการแต่งตัว ไม่ใช่เพราะห่วงในฐานะพี่ชายแต่ที่ทำเพราะรักล้วนๆ รู้สึกฟินคู่รองมาก ดูนราวิชญ์เป็นผู้ชายที่อบอุ่น พูดน้อยแต่ใช้การกระทำสื่อและบอกแทนความรู้สึกข้างใน อีกตัวละครที่สำคัญมากคือคุณย่า คุณย่าน่ารักเกินบรรยายค่ะเพราะมีคุณย่านี่แหละถึงได้เกิดความรักหวานๆ ของหลานๆ ชอบค่ะเหมาะกับทุกวันนะคะเรื่องนี้

นิยายแนวน่ารักใสๆ แนวธรรมชาติสวนส้มแสนสวย เรื่องราววุ่นๆ เกิดขึ้น ณ สวนส้มตะวันฉาย เมื่อเพลิงเจ้าของสวนส้มที่หนีความชอกช้ำมารักษาแผลใจที่สวนส้มต้องมาเจอกับสาวแสนซน แสบซ่าจอมวุ่นวายอย่างตวงรัก ที่คุณย่าของเขาส่งเมื่อให้มาช่วยงานเพลิงในไร่โดยมีเป้าหมายบางอย่างที่ท่านวางแผนเอาไว้ นางเอกค่อนข้างที่จะน่ารักน่าชัก อยู่ด้วยแล้วน่าจะมีความสุขไม่น้อยการที่เธอรับปากคุณย่าเพื่อมาทำงานที่ไร่ตะวันฉายแลกกับตั๋วเครื่องบินที่จะทำให้เธอได้เจอพ่ออีกครั้ง สาวน้อยมาด้วยความมุ่งมั่น ส่วนเจ้าของไร่อย่างนายเพลิงที่ช่างเงียบขรึม พูดน้อยและสันโดษ เจอยังตวงรักจอมจุ้นเพื่อนรักของน้องสาวเข้ามาป่วนหัวใจ ตอนแรกที่เจอเธอก็เฉยๆ ไม่ได้คิดอะไรและไม่ได้ใส่ใจ มาทำงานเขาก็ให้เธอทำงานตาที่คุณย่าต้องการแต่อยู่ไปสาวน้อยคนนี้มีอะไรที่มากกว่าที่เขาเห็น ความสดใสความไร้เดียงสาของเฮทำให้หัวใจที่เหี่ยวเฉาของเพลิงมีความชุ่มชื่นขึ้นมาอีกครั้ง เรื่องนี้มีสองคู่สองรูปแบบอีกคู่หนึ่งคือ นราวิชญืกับชนิตสิรี นราวิชญ์หลานชายอีกคนของคุณย่าซึ่งเป็นคนดูแลกิจการทั้งหมดที่กรุงเทพ ส่วนชนิสินีคือเพื่อสาวของตวงรักน้องสาวของบ้านที่คุณย่ารับอุปการะเลี้ยงดูมา นราวิชญ์มีใจให้น้องสาวต่างสายเลือดคนนี้มานานแต่มิอาจแสดงออกไปให้ใครรู้ ได้แต่เก็บเอาไว้เพียงลำพังมีเพียงปรึกษาเพลิงเป็นครั้งคราวแต่ว่าไม่ได้เอ่ยว่าเธอผู้นั้นเป็นใคร คู่แรกก็น่ารักคู่รองก็ดูอบอุ่นและซึ้งกินใจ เรื่องนี้โดยรวมแล้วอมยิ้มนะคะ เป็นนิยายที่อ่านแล้วสดใส อ่านไปยิ้มไป จะน่ารำคาญหน่อยก็เพราะยัยตัวร้ายอย่างญาตาวีที่เข้ามากัดให้เรื่องมีรสชาติเจ็บๆคันๆ เป็นสีสันของเรื่องไม่ให้เรื่องน่าเบื่อจนเกินไป เป็นนิยายสวนส้มที่อบอวนไปด้วยความรักและความอบอุ่นของหนุ่มสาวและคุณย่า แต่แปลกช่วงแรกๆชอบคู่พระนางมากแต่พอช่วงท้ายๆ หลงรักพ่อนราวิชญ์เข้าอย่าจัง เงียบขรึมแต่แอบหวงสาวที่รักแต่ใช้ความเป็นพี่มาหวงแทน คอยระวังทุกอย่างคอยดูเรื่องการแต่งตัว ไม่ใช่เพราะห่วงในฐานะพี่ชายแต่ที่ทำเพราะรักล้วนๆ รู้สึกฟินคู่รองมาก ดูนราวิชญ์เป็นผู้ชายที่อบอุ่น พูดน้อยแต่ใช้การกระทำสื่อและบอกแทนความรู้สึกข้างใน อีกตัวละครที่สำคัญมากคือคุณย่า คุณย่าน่ารักเกินบรรยายค่ะเพราะมีคุณย่านี่แหละถึงได้เกิดความรักหวานๆ ของหลานๆ ชอบค่ะเหมาะกับทุกวันนะคะเรื่องนี้

ด้วยความไม่เข้าใจที่มีต่อคุณปู่ ทีจู่ๆบังคับให้เขาต้องแต่งงานกับเด็กกำพร้าไม่มีหัวนอนปลายเท้า ที่มาที่ไปมาจากไหนก็ไม่รู้ จู่จะต้องไปแต่งงานด้วย หนุ่มหล่อไฟแรงอย่างเขาไม่มีทางลดตัวไปแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นเป็นแน่ หรือนี่เป็นแผนการจับเขาเพื่อต้องการสบาย ฝันไปเถอะเขาไม่มีวันยอม น้ำค้างสาวน้อยแสนสวย น่ารัก จิตใจดี มีเพียงคุณปู่เท่านั้นที่เป็นที่พึ่งพิงเพียงคนเดียวบนโลก เธอไม่มีใครแล้วในชีวิตนี้เธอมีเพียงคุณปู่ ดังนั้นไม่ว่าอะไรที่ท่านต้องการเธอยอมทำตามทุกอย่าง แม้ว่าต้องตายเธอก็ยินดี และเมื่อสาวน้อยผู้แสนบริสุทธิ์ต้องมาเจอกับอัคนีผู้ชายใจร้ายที่เพียงคำพูดก็ไม่รักษาน้ำใจเธอแล้ว นี่หรือผู้ชายที่เธอต้องแต่งงานด้วย เธอจะทำอ่างไรเมื่อเขาไม่เต็มใจเลยที่จะแต่งงานกับเธอ อัคนียอมทำตามที่คุณปู่ขอแต่เขาไม่ได้รับปากว่าการแต่งงานครั้งนี้เธอจะมีความสุขในเมื่อคุณปู่ยกเธอให้เขา เขาจะทำอะไรกับแม่สาวน้อยนี้ก็ได้ เพียงแค่เริ่มเขาก็ทำกับสาวน้อยได้ป่าเถื่อนสิ้นดี หน้าที่ของเธอเพียงเป็นที่ระบายสำหรับเขาท่านั้น แม้เจ็บปวดเพียงใดแต่น้ำค้างก็ไม่เอ่ยออกไปเพราะจะทำให้ผู้มีพระคุณไม่สบายใจเสียเปล่า ช่วงแรกบอกได้คำเดียวว่าดุเดือดมากค่ะ เริ่มเรื่องมาได้ดีมาก แต่ช่วงกลางรู้สึกว่าจะค่อนข้างรุนแรงเกินไปนิดนึง ความโหดร้ายของพระเอกแบบแทบรับไม่ได้แต่ยังดีที่ยังมีความห่วงหา เข้ามาตัดให้เรื่องที่ร้อนแรงลดทอนลง ไม่งั้นเราว่าเรื่องมันคงแรงไปนิดนึง เรื่องนี้นางเอกเธอไม่ได้โง่นะแต่ที่ยอมเพราะเธอมันก็แค่เด็กกำพร้า มีชีวิตเรียนจบได้เพราะคุณปู่ผู้มีพระคุณ เธอไม่อยากที่จะสร้างปัญหาอะไรให้ท่านต้องลำบากใจอะไรที่ทนได้เธอก็ทน แต่เมื่อความอดทนหมดลงเธอก็เป็นคนไปเอง แต่คนที่ทรมานคือพระเอกนี่แหละ ช่วงท้ายสมน้ำหน้าพระเอกมากมาย คือบอกเลยเรื่องนี้อ่านแล้วถึงใจถึงอารมณ์มาก แต่เนื้อหาค่อนข้างแรงนะคะ ไม่เหมาะกับเด็กและเยาวชน เขียนได้ดีค่ะมีจุดเดือนจุดผ่อน ไม่หนักจนคนอ่านปวดหัว แต่ก็ไม่เบาจนคนอ่านง่วง เรื่องนี้เหมือนมีกัน 3 คน คุณปู่ อัคนี น้ำค้าง ที่เหลือตัวประกอบโผล่มาสักพักก็ไปไม่ได้มีอะไรโดดเด่น ช่วงท้ายๆ ตัวละครมาจากไหนไม่รู้เต็มไปหมดแต่ไม่ใช่ประเด็นมาเพื่อให้เรื่องลงตัว เรื่องนี้ผ่าน สนุกทีเดียว

ด้วยความไม่เข้าใจที่มีต่อคุณปู่ ทีจู่ๆบังคับให้เขาต้องแต่งงานกับเด็กกำพร้าไม่มีหัวนอนปลายเท้า ที่มาที่ไปมาจากไหนก็ไม่รู้ จู่จะต้องไปแต่งงานด้วย หนุ่มหล่อไฟแรงอย่างเขาไม่มีทางลดตัวไปแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นเป็นแน่ หรือนี่เป็นแผนการจับเขาเพื่อต้องการสบาย ฝันไปเถอะเขาไม่มีวันยอม น้ำค้างสาวน้อยแสนสวย น่ารัก จิตใจดี มีเพียงคุณปู่เท่านั้นที่เป็นที่พึ่งพิงเพียงคนเดียวบนโลก เธอไม่มีใครแล้วในชีวิตนี้เธอมีเพียงคุณปู่ ดังนั้นไม่ว่าอะไรที่ท่านต้องการเธอยอมทำตามทุกอย่าง แม้ว่าต้องตายเธอก็ยินดี และเมื่อสาวน้อยผู้แสนบริสุทธิ์ต้องมาเจอกับอัคนีผู้ชายใจร้ายที่เพียงคำพูดก็ไม่รักษาน้ำใจเธอแล้ว นี่หรือผู้ชายที่เธอต้องแต่งงานด้วย เธอจะทำอ่างไรเมื่อเขาไม่เต็มใจเลยที่จะแต่งงานกับเธอ อัคนียอมทำตามที่คุณปู่ขอแต่เขาไม่ได้รับปากว่าการแต่งงานครั้งนี้เธอจะมีความสุขในเมื่อคุณปู่ยกเธอให้เขา เขาจะทำอะไรกับแม่สาวน้อยนี้ก็ได้ เพียงแค่เริ่มเขาก็ทำกับสาวน้อยได้ป่าเถื่อนสิ้นดี หน้าที่ของเธอเพียงเป็นที่ระบายสำหรับเขาท่านั้น แม้เจ็บปวดเพียงใดแต่น้ำค้างก็ไม่เอ่ยออกไปเพราะจะทำให้ผู้มีพระคุณไม่สบายใจเสียเปล่า ช่วงแรกบอกได้คำเดียวว่าดุเดือดมากค่ะ เริ่มเรื่องมาได้ดีมาก แต่ช่วงกลางรู้สึกว่าจะค่อนข้างรุนแรงเกินไปนิดนึง ความโหดร้ายของพระเอกแบบแทบรับไม่ได้แต่ยังดีที่ยังมีความห่วงหา เข้ามาตัดให้เรื่องที่ร้อนแรงลดทอนลง ไม่งั้นเราว่าเรื่องมันคงแรงไปนิดนึง เรื่องนี้นางเอกเธอไม่ได้โง่นะแต่ที่ยอมเพราะเธอมันก็แค่เด็กกำพร้า มีชีวิตเรียนจบได้เพราะคุณปู่ผู้มีพระคุณ เธอไม่อยากที่จะสร้างปัญหาอะไรให้ท่านต้องลำบากใจอะไรที่ทนได้เธอก็ทน แต่เมื่อความอดทนหมดลงเธอก็เป็นคนไปเอง แต่คนที่ทรมานคือพระเอกนี่แหละ ช่วงท้ายสมน้ำหน้าพระเอกมากมาย คือบอกเลยเรื่องนี้อ่านแล้วถึงใจถึงอารมณ์มาก แต่เนื้อหาค่อนข้างแรงนะคะ ไม่เหมาะกับเด็กและเยาวชน เขียนได้ดีค่ะมีจุดเดือนจุดผ่อน ไม่หนักจนคนอ่านปวดหัว แต่ก็ไม่เบาจนคนอ่านง่วง เรื่องนี้เหมือนมีกัน 3 คน คุณปู่ อัคนี น้ำค้าง ที่เหลือตัวประกอบโผล่มาสักพักก็ไปไม่ได้มีอะไรโดดเด่น ช่วงท้ายๆ ตัวละครมาจากไหนไม่รู้เต็มไปหมดแต่ไม่ใช่ประเด็นมาเพื่อให้เรื่องลงตัว เรื่องนี้ผ่าน สนุกทีเดียว

ตะวัน เด็กหนุ่มที่ต้องรับรู้ถึงความสูญเสียตั้งแต่ยังเด็ก วันที่โหดร้ายที่สุดในชีวิตคือวันที่ต้องสูญเสียพ่อแม่ไปอย่างไม่มีวันกลับ ทั้งที่เด็กน้อยยังเด็กนัก อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้ตะวันสูญเสียพ่อแม่และคุณลุงไปอย่างไม่มีวันกลับ การที่เด็กผู้ชายต้องจมอยู่กับฝันร้ายตลอดเวลากว่ายี่สิบปี ไม่ว่าเวลาจะผ่านพ้นไปนานแค่ไหน ฝันร้ายในวันนั้นก็ยังคงตามหลอกหลอนเขาอย่างไม่อาจจะลืม เมื่อสูญเสียเสาหลัก นวลปรางผู้เป็นป้าต้องรับหน้าที่ดูแลธุรกิจทั้งหมดของครอบครัวแทนลุงและพ่อกับแม่ ทำให้ป้าของตะวันไม่มีเวลาพอที่จะดูแลตะวันให้ดีเท่าที่ควรนัก ตะวันจึงโตมากับพี่เลี้ยงที่เรียกได้ว่าตะวันใช้พี่เลี้ยงเปลืองมาก ต้องเปลี่ยนพี่เลี้ยงเป็นว่าเล่นด้วยความที่เป็นเด็กเก็บตัว มีโลกส่วนตัวสูงและเป็นคนที่ค่อนข้างจะเก็บตัว อยู่กับตัวเองและจมอยู่กับความเศร้าและเหงา จนถึงชีวิตในวัยเรียนในมหาวิทยาลัย ตะวันก็ยังคงเก็บตัวและชอบที่จะอยู่กับตัวเองและกระดานวาดรูป โดยที่ชายหนุ่มไม่ชอบคุย หรือสนทนากับเพื่อนๆ เพราะมันทำให้เขาลำคาญและไร้สมาธิ ตะวันโดดเด่นมากในกลุ่มเพื่อนและมีหญิงสาวหลายคนที่จับตามองและแอบชอบเขาอยู่ รวมทั้งพลอย นางเอกของเราเองก็แอบชอบตะวันตั้งแต่วันที่เจอกันในวันรับน้องปี1 แล้ว แต่ไม่ว่าพยายามเข้าไปคุยหรือสร้างความสัมพันธ์ก็จะเจอตะวันเดินหนีตลอด คือเรียกได้ว่าทุกคนที่เข้ามาเป็นอันโดนไล่หมด จนที่สุดเมื่อเขาได้ใกล้ชิดได้พูดคุยกับพลอยวันเวลามันก็ทำให้หนุ่มไร้หัวใจเริ่มที่จะเปิดใจให้สาวน้อยน่ารักอย่างพลอย เรื่องของเขาและเธอไม่ได้จบลงแบบสวยหรูหรือแฮปปี้ แต่ต้องผ่านความทุกข์ทรมานอีกเช่นกันกว่าจะได้อยู่ด้วยกัน เกือบจะต้องจากกันเลยทั้งชีวิต แต่จะด้วยเหตุผลอะไรไปลองหาอ่านกันนะคะ เรื่องนี้พระเอกมีอารมณ์ที่ค่อนข้างอึดอัด ไม่รู้ไปกินรังแตนมาจากไหน ส่วนนางเอกน่ารัก สวย ใส ใจดี ไม่ค่อยมีอะไรให้ลุ้นเท่าไหร่นักเรื่องราวดำเนินไปเรื่อง เนิบบ้าง เฉื่อยบ้าง แต่ก้ยังดีที่เราอ่านได้จนจบเกือบไม่รอดเพราะว่าความเนิบช้าทำให้อ่านไปง่วงไป เรื่องมันดราม่าเกินไปโดยเฉพาะช่วงต้นเรื่องที่พระเอกต้องสูญเสียพ่อแม่ คนเขียนเน้นการสูญเสีย ภาพของความตามหนักไปอ่านแล้วเรายังขนลุก ตอนจบก็ดีแต่ไม่สุดค่ะ คิดว่าน่าจะเป็นนิยายของนักเขียนมือใหม่ที่พยายามจะเขียนทุกอย่างให้ชัดเจนแต่มันดูประดิษฐ์มากเกินไปจนทำให้ธรรมชาติของเรื่องขาดหาย

ตะวัน เด็กหนุ่มที่ต้องรับรู้ถึงความสูญเสียตั้งแต่ยังเด็ก วันที่โหดร้ายที่สุดในชีวิตคือวันที่ต้องสูญเสียพ่อแม่ไปอย่างไม่มีวันกลับ ทั้งที่เด็กน้อยยังเด็กนัก อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้ตะวันสูญเสียพ่อแม่และคุณลุงไปอย่างไม่มีวันกลับ การที่เด็กผู้ชายต้องจมอยู่กับฝันร้ายตลอดเวลากว่ายี่สิบปี ไม่ว่าเวลาจะผ่านพ้นไปนานแค่ไหน ฝันร้ายในวันนั้นก็ยังคงตามหลอกหลอนเขาอย่างไม่อาจจะลืม เมื่อสูญเสียเสาหลัก นวลปรางผู้เป็นป้าต้องรับหน้าที่ดูแลธุรกิจทั้งหมดของครอบครัวแทนลุงและพ่อกับแม่ ทำให้ป้าของตะวันไม่มีเวลาพอที่จะดูแลตะวันให้ดีเท่าที่ควรนัก ตะวันจึงโตมากับพี่เลี้ยงที่เรียกได้ว่าตะวันใช้พี่เลี้ยงเปลืองมาก ต้องเปลี่ยนพี่เลี้ยงเป็นว่าเล่นด้วยความที่เป็นเด็กเก็บตัว มีโลกส่วนตัวสูงและเป็นคนที่ค่อนข้างจะเก็บตัว อยู่กับตัวเองและจมอยู่กับความเศร้าและเหงา จนถึงชีวิตในวัยเรียนในมหาวิทยาลัย ตะวันก็ยังคงเก็บตัวและชอบที่จะอยู่กับตัวเองและกระดานวาดรูป โดยที่ชายหนุ่มไม่ชอบคุย หรือสนทนากับเพื่อนๆ เพราะมันทำให้เขาลำคาญและไร้สมาธิ ตะวันโดดเด่นมากในกลุ่มเพื่อนและมีหญิงสาวหลายคนที่จับตามองและแอบชอบเขาอยู่ รวมทั้งพลอย นางเอกของเราเองก็แอบชอบตะวันตั้งแต่วันที่เจอกันในวันรับน้องปี1 แล้ว แต่ไม่ว่าพยายามเข้าไปคุยหรือสร้างความสัมพันธ์ก็จะเจอตะวันเดินหนีตลอด คือเรียกได้ว่าทุกคนที่เข้ามาเป็นอันโดนไล่หมด จนที่สุดเมื่อเขาได้ใกล้ชิดได้พูดคุยกับพลอยวันเวลามันก็ทำให้หนุ่มไร้หัวใจเริ่มที่จะเปิดใจให้สาวน้อยน่ารักอย่างพลอย เรื่องของเขาและเธอไม่ได้จบลงแบบสวยหรูหรือแฮปปี้ แต่ต้องผ่านความทุกข์ทรมานอีกเช่นกันกว่าจะได้อยู่ด้วยกัน เกือบจะต้องจากกันเลยทั้งชีวิต แต่จะด้วยเหตุผลอะไรไปลองหาอ่านกันนะคะ เรื่องนี้พระเอกมีอารมณ์ที่ค่อนข้างอึดอัด ไม่รู้ไปกินรังแตนมาจากไหน ส่วนนางเอกน่ารัก สวย ใส ใจดี ไม่ค่อยมีอะไรให้ลุ้นเท่าไหร่นักเรื่องราวดำเนินไปเรื่อง เนิบบ้าง เฉื่อยบ้าง แต่ก้ยังดีที่เราอ่านได้จนจบเกือบไม่รอดเพราะว่าความเนิบช้าทำให้อ่านไปง่วงไป เรื่องมันดราม่าเกินไปโดยเฉพาะช่วงต้นเรื่องที่พระเอกต้องสูญเสียพ่อแม่ คนเขียนเน้นการสูญเสีย ภาพของความตามหนักไปอ่านแล้วเรายังขนลุก ตอนจบก็ดีแต่ไม่สุดค่ะ คิดว่าน่าจะเป็นนิยายของนักเขียนมือใหม่ที่พยายามจะเขียนทุกอย่างให้ชัดเจนแต่มันดูประดิษฐ์มากเกินไปจนทำให้ธรรมชาติของเรื่องขาดหาย

เมื่อเขาและเธอต้องใช้ชีวิตด้วยกันอย่างไม่มีทางเลือก การถูกจับคลุมถุงชนนั้นเป็นเรื่องที่ยากยิ่งในสังคมปัจจุบัน เมื่อชีวิตคู่ที่จะต้องมีไร้ซึ่งคำว่ารักแล้วเขาและเธอจะทำอย่างไรจะวิ่งหรือหรือยอมโดยดี คิมหันต์ เมื่อทราบว่าต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ชายหนุ่มก็ค้านสุดแรงเกิด สารธารหรือน้ำเองเมื่อแม่ของเธอจากไปทิ้งไว้เพียงจดหมายฉบับน้อยให้เธอถือไปที่บ้านหลังหนึ่งโดยที่ไม่รู้ว่าจุดประสงค์ของแม่คืออะไร เมื่อมารู้ความจริงว่าแม่เธอเป็นหนี้กว่าสิบล้านเธอจำเป็นต้องแต่งงานกับคิมหันต์เพื่อปลดหนี้ตามสัญญาที่แม่เธอทำไว้กับครอบครัวของคิมหันต์ ฝ่ายชายถึงกับมาพบสายธารเพื่อยื่นเงินก้อนโตให้เธอไม่แต่งงานกับเขาแต่การมาเจอกันทำให้เขาพบว่าสาวน้อยคนนี้ไม่พรรมดานอกจากจะสวยน่ารักแล้วยังอวบอั๋นไม่เบาเลยทีเดียว นี่เป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้คิมหันต์ยอมแต่งงานกับสายธาร ใครจะคิดว่าเพียงการแต่งงานและการอยู่ด้วยกันเพียงไม่นานกลับทำให้ความคิดของคิมหันต์เปลี่ยน จากแรกที่คิดว่าจะหย่าภายใน 6 เดือนแต่เมื่อเขาได้เป็นเจ้าของตัวเธอเพียงครั้งเขาก็ลบความคิดนั้นไปจากใจอย่าสิ้นเชิง เขาหวง เขาเป็นห่วงสายธาร นี่มันเรียกว่าความรักหรือไร เขาไม่อยากห่างเธอยิ่งใกล้เธอเขายิ่งมีความสุข จริงเรื่องนี้ไม่มีอะไรเลย คือพระนางถูกจับแต่งงานอยู่ไปสักพักก็รักกัน นางเอกท้อง จริงๆไม่น่าจะจบแล้วไม่มีอะไร แต่ที่เรื่องนี้โดเด่นคือคำ และความรู้สึกของตัวละครที่คนเขียนถ่ายทอดอารมณ์ได้ดีมาก เวลาที่นางเอกน้อยใจ เสียใจคนอ่านก็ใจแป้วไปกับนางเอกด้วย เวลาที่พระเอกแสนดีกับนางเอกเราอิ่มเอมไปด้วย เวลาที่ทั้งสองมีความสุขเราก็มีความสุขไปด้วย ในตัวนิยายไม่มีอะไรโดดเด่นแต่คนเขียนเขียนได้เป็นธรรมชาติและเขียนสื่ออารมณ์ออกมาได้เป้นอย่างดีจนคนที่อ่านแอบใจหวิว ใจหายไปกับตัวละคร ลุ้นให้เรื่องร้ายผ่านไป เอาใจช่วยให้พระนางผ่านพ้นเรื่องราวที่เลวร้ายไปได้ด้วยดี ชีวิตขิงนางเอกน่าสงสารมากแต่มีพระเอกที่เข้ามาประคองให้เธอได้มีความสุขไม่ต้องโดดเดี่ยวอยู่คนเดียวบนโลกกว้าง เป็นครอบครัวที่น่ารัก พ่อแม่ลูก เรื่องนี้บอกเลยโดนใจ อ่านแล้วอบอุ่นมากมาย รู้สึกว่านางเอกโชคดีที่ได้เจอผู้ชายอย่างคิมหันต์ในวันที่ไม่เหลือใครเลยแต่เธอกลับได้รับความรักจากผู้ชายที่เจอกันไม่กี่ครั้งก็ต้องมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุข ยิ้มไปกับเรื่องราวของพระนาง

เมื่อเขาและเธอต้องใช้ชีวิตด้วยกันอย่างไม่มีทางเลือก การถูกจับคลุมถุงชนนั้นเป็นเรื่องที่ยากยิ่งในสังคมปัจจุบัน เมื่อชีวิตคู่ที่จะต้องมีไร้ซึ่งคำว่ารักแล้วเขาและเธอจะทำอย่างไรจะวิ่งหรือหรือยอมโดยดี คิมหันต์ เมื่อทราบว่าต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ชายหนุ่มก็ค้านสุดแรงเกิด สารธารหรือน้ำเองเมื่อแม่ของเธอจากไปทิ้งไว้เพียงจดหมายฉบับน้อยให้เธอถือไปที่บ้านหลังหนึ่งโดยที่ไม่รู้ว่าจุดประสงค์ของแม่คืออะไร เมื่อมารู้ความจริงว่าแม่เธอเป็นหนี้กว่าสิบล้านเธอจำเป็นต้องแต่งงานกับคิมหันต์เพื่อปลดหนี้ตามสัญญาที่แม่เธอทำไว้กับครอบครัวของคิมหันต์ ฝ่ายชายถึงกับมาพบสายธารเพื่อยื่นเงินก้อนโตให้เธอไม่แต่งงานกับเขาแต่การมาเจอกันทำให้เขาพบว่าสาวน้อยคนนี้ไม่พรรมดานอกจากจะสวยน่ารักแล้วยังอวบอั๋นไม่เบาเลยทีเดียว นี่เป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้คิมหันต์ยอมแต่งงานกับสายธาร ใครจะคิดว่าเพียงการแต่งงานและการอยู่ด้วยกันเพียงไม่นานกลับทำให้ความคิดของคิมหันต์เปลี่ยน จากแรกที่คิดว่าจะหย่าภายใน 6 เดือนแต่เมื่อเขาได้เป็นเจ้าของตัวเธอเพียงครั้งเขาก็ลบความคิดนั้นไปจากใจอย่าสิ้นเชิง เขาหวง เขาเป็นห่วงสายธาร นี่มันเรียกว่าความรักหรือไร เขาไม่อยากห่างเธอยิ่งใกล้เธอเขายิ่งมีความสุข จริงเรื่องนี้ไม่มีอะไรเลย คือพระนางถูกจับแต่งงานอยู่ไปสักพักก็รักกัน นางเอกท้อง จริงๆไม่น่าจะจบแล้วไม่มีอะไร แต่ที่เรื่องนี้โดเด่นคือคำ และความรู้สึกของตัวละครที่คนเขียนถ่ายทอดอารมณ์ได้ดีมาก เวลาที่นางเอกน้อยใจ เสียใจคนอ่านก็ใจแป้วไปกับนางเอกด้วย เวลาที่พระเอกแสนดีกับนางเอกเราอิ่มเอมไปด้วย เวลาที่ทั้งสองมีความสุขเราก็มีความสุขไปด้วย ในตัวนิยายไม่มีอะไรโดดเด่นแต่คนเขียนเขียนได้เป็นธรรมชาติและเขียนสื่ออารมณ์ออกมาได้เป้นอย่างดีจนคนที่อ่านแอบใจหวิว ใจหายไปกับตัวละคร ลุ้นให้เรื่องร้ายผ่านไป เอาใจช่วยให้พระนางผ่านพ้นเรื่องราวที่เลวร้ายไปได้ด้วยดี ชีวิตขิงนางเอกน่าสงสารมากแต่มีพระเอกที่เข้ามาประคองให้เธอได้มีความสุขไม่ต้องโดดเดี่ยวอยู่คนเดียวบนโลกกว้าง เป็นครอบครัวที่น่ารัก พ่อแม่ลูก เรื่องนี้บอกเลยโดนใจ อ่านแล้วอบอุ่นมากมาย รู้สึกว่านางเอกโชคดีที่ได้เจอผู้ชายอย่างคิมหันต์ในวันที่ไม่เหลือใครเลยแต่เธอกลับได้รับความรักจากผู้ชายที่เจอกันไม่กี่ครั้งก็ต้องมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุข ยิ้มไปกับเรื่องราวของพระนาง

การกลับมาของสองพ่อลูกนักธุรกิจหนุ่มใหญ่พร้อมลูกชายรูปหล่อที่มีนิสัยค่อนข้างที่จะเจ้าชู้ประตูดิน เป็นหนุ่มหล่อนักธุรกิจไฟแรงที่มีสาวๆ สวยๆ นางแบบล้อมหน้าล้อมหลัง ปารวีหรืออีกชื่อคือปีเตอร์ กลับมาเมืองไทยพร้อมกับบิดา การกลับมาครั้งนี้พ่อของพระเอกได้หวนคิดถึงความรักครั้งอดีต เขาจึงเดินทางไปที่บ้านของคนรักเก่านั่นคือเกร็ดแก้วผู้หญิงที่ตนรักมาตั้งแต่ยังหนุ่มแม้ว่าวันนี้จะไม่อาจย้อนกลับไปทำอะไรดีๆ เพื่อกันได้แล้วและเมื่อมาถึงบ้านของอดีตคนรัก ก็ได้ทราบข่าวว่าเกร็ดแก้วนั้นได้จากไปเสียแล้ว เหลือเพียงลูกสาวแสนสวยอย่างญาตาวีอยู่กับป้า สาวน้อยที่เพิ่งเรียนจบมหาวิทยาลัยหมาดๆ ยังไม่มีงานทำ พ่อของพระเอกจึงอยากที่จะทำอะไรให้กับคนรักเก่าบ้างจึงชวนญาตาวีไปทำงานกับเขา และให้ไปอยู่ที่บ้านของเขาและบุตรชายด้วย ยาตาวีเข้ามาอยู่ในบ้านของปารวีย์เพราะผู้เป็นพ่อตองการให้เธอมาทำงานที่บริษัทและต้องการให้ปารวีย์ทำอย่างไรก็ได้ให้ญาตาวีหลงรักและยอมแต่งงานด้วยภายใน 6 เดือน เรื่องนี้อ่านแล้วรู้สึกว่าความรักของพระนางดูฉาบฉวยเหมือนพระเอกแค่รักสนุกไม่ได้จริงจังอะไรกับคำว่ารัก แต่นางเอกนี่น่าสงสารโดนพระเอกรังแกครั้งแล้วครั้งเล่าแม้จะถึงวันที่ต้องแต่งงานกันแต่ว่าพระเอกก็ดันชวนคู่ขามางานแต่งอย่างที่หาได้แคร์นางเอกไม่ ชีวิตของนางเอกแบบดราม่าและรันทดสุดๆ กว่าพระเอกจะเป็นผู้เป็นคนเรื่องก็จวนจะจบแล้ว แต่แม้จะกลับมาเป็นคนดีตอนจบแต่อ่านยังไงก็ยังรู้สึกว่าพระเอกยังไม่ดีพออยู่ดี เหมือนภาพเก่าของพระเอกยังไม่ลบเลือนภาพเพลบอยด์ไม่ได้หายไปเพียงแค่ดีกับนางเอกแค่นั้นเอง เนื้อหาในเรื่องเนิ่บๆ เฉยๆ ไม่มีจุดเด่นอะไรในห้องเรื่อง ให้คะแนนระดับกลางอ่านได้แต่ยังไม่สนุกและยังไม่สามารถกระชากอารมณ์คนอ่านให้หลุดเข้าไปอยู่ในนิยายได้ เรื่องเน้นไปที่ตัวพระนางมาก และตัวละครอื่นที่ควรจะเด่นกลับไม่เด่นมาก มีแค่ยัยตัวร้ายคู่ขาพระเอกที่พอจะตีบทแตกอยู่แต่สำหรับคนอื่นยังเขียนไม่ถึงแม้กระทั่งตัวละครที่ น่าจะเป็นประเด็นมากกว่านี้อย่างหนุ่มเกาหลีที่เข้ามาพัวพันระหว่าปารวีย์กับญาตาวีน่าจะมีทำให้พระเอกเจ็บๆ คันๆ นิดนึงแต่นี่ทำไรพระเอกไม่ได้เลยไม่มีแม้แต่ความรู้สึกอันได พล๊อตเรื่องพอได้แต่ว่าเนื้อหาในเรื่องค่อนข้างจะไม่มีน้ำหนักเท่าที่ควรยังขาดความสมูท ยังไม่มีอะไรให้คนอ่านตื่นเต้นหรือลุ้นไปกับตัวละคร

การกลับมาของสองพ่อลูกนักธุรกิจหนุ่มใหญ่พร้อมลูกชายรูปหล่อที่มีนิสัยค่อนข้างที่จะเจ้าชู้ประตูดิน เป็นหนุ่มหล่อนักธุรกิจไฟแรงที่มีสาวๆ สวยๆ นางแบบล้อมหน้าล้อมหลัง ปารวีหรืออีกชื่อคือปีเตอร์ กลับมาเมืองไทยพร้อมกับบิดา การกลับมาครั้งนี้พ่อของพระเอกได้หวนคิดถึงความรักครั้งอดีต เขาจึงเดินทางไปที่บ้านของคนรักเก่านั่นคือเกร็ดแก้วผู้หญิงที่ตนรักมาตั้งแต่ยังหนุ่มแม้ว่าวันนี้จะไม่อาจย้อนกลับไปทำอะไรดีๆ เพื่อกันได้แล้วและเมื่อมาถึงบ้านของอดีตคนรัก ก็ได้ทราบข่าวว่าเกร็ดแก้วนั้นได้จากไปเสียแล้ว เหลือเพียงลูกสาวแสนสวยอย่างญาตาวีอยู่กับป้า สาวน้อยที่เพิ่งเรียนจบมหาวิทยาลัยหมาดๆ ยังไม่มีงานทำ พ่อของพระเอกจึงอยากที่จะทำอะไรให้กับคนรักเก่าบ้างจึงชวนญาตาวีไปทำงานกับเขา และให้ไปอยู่ที่บ้านของเขาและบุตรชายด้วย ยาตาวีเข้ามาอยู่ในบ้านของปารวีย์เพราะผู้เป็นพ่อตองการให้เธอมาทำงานที่บริษัทและต้องการให้ปารวีย์ทำอย่างไรก็ได้ให้ญาตาวีหลงรักและยอมแต่งงานด้วยภายใน 6 เดือน เรื่องนี้อ่านแล้วรู้สึกว่าความรักของพระนางดูฉาบฉวยเหมือนพระเอกแค่รักสนุกไม่ได้จริงจังอะไรกับคำว่ารัก แต่นางเอกนี่น่าสงสารโดนพระเอกรังแกครั้งแล้วครั้งเล่าแม้จะถึงวันที่ต้องแต่งงานกันแต่ว่าพระเอกก็ดันชวนคู่ขามางานแต่งอย่างที่หาได้แคร์นางเอกไม่ ชีวิตของนางเอกแบบดราม่าและรันทดสุดๆ กว่าพระเอกจะเป็นผู้เป็นคนเรื่องก็จวนจะจบแล้ว แต่แม้จะกลับมาเป็นคนดีตอนจบแต่อ่านยังไงก็ยังรู้สึกว่าพระเอกยังไม่ดีพออยู่ดี เหมือนภาพเก่าของพระเอกยังไม่ลบเลือนภาพเพลบอยด์ไม่ได้หายไปเพียงแค่ดีกับนางเอกแค่นั้นเอง เนื้อหาในเรื่องเนิ่บๆ เฉยๆ ไม่มีจุดเด่นอะไรในห้องเรื่อง ให้คะแนนระดับกลางอ่านได้แต่ยังไม่สนุกและยังไม่สามารถกระชากอารมณ์คนอ่านให้หลุดเข้าไปอยู่ในนิยายได้ เรื่องเน้นไปที่ตัวพระนางมาก และตัวละครอื่นที่ควรจะเด่นกลับไม่เด่นมาก มีแค่ยัยตัวร้ายคู่ขาพระเอกที่พอจะตีบทแตกอยู่แต่สำหรับคนอื่นยังเขียนไม่ถึงแม้กระทั่งตัวละครที่ น่าจะเป็นประเด็นมากกว่านี้อย่างหนุ่มเกาหลีที่เข้ามาพัวพันระหว่าปารวีย์กับญาตาวีน่าจะมีทำให้พระเอกเจ็บๆ คันๆ นิดนึงแต่นี่ทำไรพระเอกไม่ได้เลยไม่มีแม้แต่ความรู้สึกอันได พล๊อตเรื่องพอได้แต่ว่าเนื้อหาในเรื่องค่อนข้างจะไม่มีน้ำหนักเท่าที่ควรยังขาดความสมูท ยังไม่มีอะไรให้คนอ่านตื่นเต้นหรือลุ้นไปกับตัวละคร

ตามติดนามปากกา ลีลาวดีนี้มาได้สักระยะแล้วค่ะ เนื่องจากรู้สึกว่าชอบนิยายภายใต้นามปากกานี้เรื่องแรกที่อ่าน ชื่อ เกมรักซาตานร้าย และก็ได้มีโอกาสอ่านเรื่อยมาจนถึงเรื่องล่าสุด คือบ่วงแค้นลิขิตรัก ซึ่งตั้งแต่อ่านมาทุกเรื่องมีความประทับใจในทุกเรื่องแต่แตกต่างกันไปในแต่ละเล่ม ล่าสุดที่ได้อ่านคือเรื่องนี้ รักร้ายลายกุหลาบ ติดตามมาตั้งแต่อยู่ในเว็บเด็กดี เมื่อเป็นรูปเล่มก็เก็บมาสะสมเอาไว้ เรื่องของความรักที่เกิดขึ้นในไร่กุหลาบที่เต็มไปด้วยความงดงามของกุหลาบนับร้อยสายพันธุ์ในจังหวัดตาก ภูคินทร์ ลูกชายเพียงคนเดียวของเจ้าของไร่ เติบโตมากับไร่กุหลาบและกว่าครึ่งชีวิตที่ต้องใช้ไปเพื่อการศึกษาเล่าเรียนในต่างประเทศ ภูคินทร์ผูกพันกับหนูบี เด็กสาวที่รู้จักกันมาตั้งแต่ยังเด็ก ตลอดเวลาที่เรียนอยู่ต่างประเทศทั้งสองติดต่อกันเพียงบางครั้งบางคราผ่านทางจดหมายที่ส่งข้ามไปอีกซีกโลก นอกจากบีแล้วยังมีเด็กสาวอีกคนที่ออกจะแสนซน อาศัยอยู่กัลป์ลุงและป้าและพี่สาวต่างสายเลือดอย่างบี ป้าและพี่สาวก็ไม่สู้จะดีกับเธอนักโชคดีที่ลุงของเธอยังเป็นกลางและเอ็นดูเธอ ภูคินทรืคุ้นเคยกับเด็กสาวสองคนเป็นอย่างดีแม้จะพึงใจในตัวพี่สาวแต่ทว่าเขาก็ยังได้แบ่งปันความรักความห่วงใยมาให้น้องสาวอีกคนด้วย ทำให้พี่คินทร์อยู่ในใจของสาวน้อยชื่อโบว์อย่างไม่อาจลืม เวลา 10 ปีที่ไปเรียนต่อ ภูคินทร์ได้รับจดหมายจากเมืองไทยเสมอและเขาเองก็รอวันที่จะได้กลับมาทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับบีในจดหมายแต่เมื่อไม่ได้เป็นเช่นที่คิดจดหมายทุกฉบับถูกเขียนโดยโบว์ เขาหัวเสียมากเมื่อลั่นวาจามาแล้วว่าต้องการแต่งงานกับคนที่เขาคุยด้วยทางจดหมายนั่นก็คือโบว์ ภูคินทร์รั้นหัวชนฝาเพราะเขาอาจจะชอบในความน่ารักของของโบว์แต่ไม่คิดจะแต่งงาน แต่เมื่อต้องแต่งเขาก็ต้องยอมแต่คนที่จะลำบากจากนี้คือโบว์น่ะสิ จะต้องเจอกับอะไรบ้าง เขาจะทำอะไรกับเธอ การแต่งงานที่ไม่เต็มใจครั้งนี้แม่ของภูคินทร์หวังเพียงให้ลูกชายมีเวลาหาคำตอบให้ใจตัวเองว่าที่จริงแล้วคนที่เขารักคือโบว์ไม่ใช่บี สนุกอีกแล้วอ่านแล้วเราก็ยิ้มไป แม่พระเอกโดดเด่นทีเดียวสำหรับเรื่องนี้เป็นเหมือนตัวชูโรง พระนางปากแข็งพอกันกว่าจะงัดอะไรออกมาได้เล่นเอาเหนื่อย แต่ทำให้คนอ่านลุ้นสนุกทีเดียว กด like ให้อีกเรื่อง ของคุณ ลีลาวดีที่ไม่ทำให้คนอ่านผิดหวัง

ตามติดนามปากกา ลีลาวดีนี้มาได้สักระยะแล้วค่ะ เนื่องจากรู้สึกว่าชอบนิยายภายใต้นามปากกานี้เรื่องแรกที่อ่าน ชื่อ เกมรักซาตานร้าย และก็ได้มีโอกาสอ่านเรื่อยมาจนถึงเรื่องล่าสุด คือบ่วงแค้นลิขิตรัก ซึ่งตั้งแต่อ่านมาทุกเรื่องมีความประทับใจในทุกเรื่องแต่แตกต่างกันไปในแต่ละเล่ม ล่าสุดที่ได้อ่านคือเรื่องนี้ รักร้ายลายกุหลาบ ติดตามมาตั้งแต่อยู่ในเว็บเด็กดี เมื่อเป็นรูปเล่มก็เก็บมาสะสมเอาไว้ เรื่องของความรักที่เกิดขึ้นในไร่กุหลาบที่เต็มไปด้วยความงดงามของกุหลาบนับร้อยสายพันธุ์ในจังหวัดตาก ภูคินทร์ ลูกชายเพียงคนเดียวของเจ้าของไร่ เติบโตมากับไร่กุหลาบและกว่าครึ่งชีวิตที่ต้องใช้ไปเพื่อการศึกษาเล่าเรียนในต่างประเทศ ภูคินทร์ผูกพันกับหนูบี เด็กสาวที่รู้จักกันมาตั้งแต่ยังเด็ก ตลอดเวลาที่เรียนอยู่ต่างประเทศทั้งสองติดต่อกันเพียงบางครั้งบางคราผ่านทางจดหมายที่ส่งข้ามไปอีกซีกโลก นอกจากบีแล้วยังมีเด็กสาวอีกคนที่ออกจะแสนซน อาศัยอยู่กัลป์ลุงและป้าและพี่สาวต่างสายเลือดอย่างบี ป้าและพี่สาวก็ไม่สู้จะดีกับเธอนักโชคดีที่ลุงของเธอยังเป็นกลางและเอ็นดูเธอ ภูคินทรืคุ้นเคยกับเด็กสาวสองคนเป็นอย่างดีแม้จะพึงใจในตัวพี่สาวแต่ทว่าเขาก็ยังได้แบ่งปันความรักความห่วงใยมาให้น้องสาวอีกคนด้วย ทำให้พี่คินทร์อยู่ในใจของสาวน้อยชื่อโบว์อย่างไม่อาจลืม เวลา 10 ปีที่ไปเรียนต่อ ภูคินทร์ได้รับจดหมายจากเมืองไทยเสมอและเขาเองก็รอวันที่จะได้กลับมาทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับบีในจดหมายแต่เมื่อไม่ได้เป็นเช่นที่คิดจดหมายทุกฉบับถูกเขียนโดยโบว์ เขาหัวเสียมากเมื่อลั่นวาจามาแล้วว่าต้องการแต่งงานกับคนที่เขาคุยด้วยทางจดหมายนั่นก็คือโบว์ ภูคินทร์รั้นหัวชนฝาเพราะเขาอาจจะชอบในความน่ารักของของโบว์แต่ไม่คิดจะแต่งงาน แต่เมื่อต้องแต่งเขาก็ต้องยอมแต่คนที่จะลำบากจากนี้คือโบว์น่ะสิ จะต้องเจอกับอะไรบ้าง เขาจะทำอะไรกับเธอ การแต่งงานที่ไม่เต็มใจครั้งนี้แม่ของภูคินทร์หวังเพียงให้ลูกชายมีเวลาหาคำตอบให้ใจตัวเองว่าที่จริงแล้วคนที่เขารักคือโบว์ไม่ใช่บี สนุกอีกแล้วอ่านแล้วเราก็ยิ้มไป แม่พระเอกโดดเด่นทีเดียวสำหรับเรื่องนี้เป็นเหมือนตัวชูโรง พระนางปากแข็งพอกันกว่าจะงัดอะไรออกมาได้เล่นเอาเหนื่อย แต่ทำให้คนอ่านลุ้นสนุกทีเดียว กด like ให้อีกเรื่อง ของคุณ ลีลาวดีที่ไม่ทำให้คนอ่านผิดหวัง

ไอรดาหญิงสาวที่มีความทรงจำของชายอันเป็นที่รักอยู่เต็มหัวใจ ความทรงจำในวัยเยาว์ระหว่างเธอกับผู้ชายคนหนึ่งคนที่ต้องจากกันด้วยหน้าที่ วันเวลาเนิ่นนานอาจจะทำให้ใจของอีกคนเปลี่ยนไปแต่สำหรับเธอแล้ว เขาคือคนเดียวในหัวใจและเป็นความทรงจำที่งดงามเสมอไม่ว่านานแค่ไหน วันนี้ไอรดาเรียนจบมหาวิทยาลัยและได้สมัมครเข้าทำงานในบริษัทชื่อดังแห่งหนึ่งที่กรุงเทพ เธอขอทำงานที่กรุงเทพทั้งที่คนเป้นพ่อต้องการให้เธอกลับไปช่วยงานที่บ้าน แต่เมื่อเป็นความต้องการของเธอพ่อก็ไม่อาจขัด เป้าหมายของไอรดาที่เข้ามาทำงานที่นี่คือ วาฤทธิ์ เขาคือคนในความทรงจำของเธอเธอรู้ว่าเขาทำงานที่นี่ ไม่ได้ต้องการอะไรเพียงแค่อยากเจอเขาอีกครั้ง ยังอยากรู้ว่าเขายังเหมือนเดิมมั้ย ยังจำเธอได้หรือเปล่า การทำงานที่นี่ทำให้เธอได้เจอเขาได้ใกล้ชิด แต่ทว่าเขาจำเธอไม่ได้แต่เขาก็ไม่ได้หมางเมิน ต้องยอมรับว่าเธอสวย สวยมากเขาสนใจในตัวเธอ ความชิดใกล้ในที่ทำงานนำมาสุ่ความสัมพันธ์แบบไม่อาจเปิดเผย เธอมีความสุขที่ได้อยู่กับชายที่รักแต่เธอเป็นได้เพียงผู้หญิงของเขาที่ไม่มีสิทธิได้ยืนเคียงข้าง อยู่ด้วยกันด้วยต่างฝ่ายต่างพอใจ ไม่ได้ผูกมัด ความเจ็บปวดนี้เธอรับมันแต่เมื่อมันเกินจะรับไหวเธอเลือกที่จะจากไปพร้อมกับอีกชีวิตที่เป็นตัวแทนของคนที่เธอรัก พระเอกเมื่อนางเอกหายไปจากชีวิตเขากลับคิดได้ว่าเขาขาดเธอไม่ได้ แต่สิ่งที่แย่ยิ่งกว่าเมื่อความจริงปรากฏ มันคือความผิดพลาดที่สุดในชีวิตลูกผู้ชายอย่างเขา ในวันที่ต้องการเธอเธอก็ไม่อยู่แล้ว เธอหนีหน้าเขาไปเหลือไว้เพียงความทรงจำที่แสนงดงาม โค้งสุดท้ายของเรื่องบีบหัวใจคนอ่านสุดๆ มันเศร้ามาก เศร้าแบบว่าอ่านแล้วเราจะร้องไห้ นางเอกน่าสงสารจริงๆ สิ่งที่ได้รับนั้นเป็นใครก็ยากที่จะทำใจ เพราะความรักเท่านั้นที่ทำให้เป็นแบบนี้ ดราม่าแบบสุดซอยเลยสำหรับเรื่องนี้ ช่วงแรกที่อ่านก็ว่านางเอกพระเอกดูจะฉาบฉวยเกินไปกับความรัก นางเอกยอมง่ายไปหน่อยแต่เมื่อมารู้เรื่องราวในอดีตอึ้งเลย เธออดทนมากเธอมีรักเดียวที่รอ ความรักสำหรับเธอไม่ใช่การได้มาแต่เป็นการให้ไปนางเอกเรื่องนี้ไม่แน่ใจในโลกนี้ยังมีอยู่หรือเปล่าแต่ถ้ามีนับถือเธอในความรักภักดีต่อความรัก อ่านเรื่องนี้มานานพอสมควรแต่ไม่เคยลืมชื่อเรื่อง จำได้ตลอด อ่านแล้วแบบฝังใจอะ กลับมาอ่านอีกครั้งก็ยังคงซึ้งอยู่ดี เรื่องนี้ประทับใจสุดๆ

ไอรดาหญิงสาวที่มีความทรงจำของชายอันเป็นที่รักอยู่เต็มหัวใจ ความทรงจำในวัยเยาว์ระหว่างเธอกับผู้ชายคนหนึ่งคนที่ต้องจากกันด้วยหน้าที่ วันเวลาเนิ่นนานอาจจะทำให้ใจของอีกคนเปลี่ยนไปแต่สำหรับเธอแล้ว เขาคือคนเดียวในหัวใจและเป็นความทรงจำที่งดงามเสมอไม่ว่านานแค่ไหน วันนี้ไอรดาเรียนจบมหาวิทยาลัยและได้สมัมครเข้าทำงานในบริษัทชื่อดังแห่งหนึ่งที่กรุงเทพ เธอขอทำงานที่กรุงเทพทั้งที่คนเป้นพ่อต้องการให้เธอกลับไปช่วยงานที่บ้าน แต่เมื่อเป็นความต้องการของเธอพ่อก็ไม่อาจขัด เป้าหมายของไอรดาที่เข้ามาทำงานที่นี่คือ วาฤทธิ์ เขาคือคนในความทรงจำของเธอเธอรู้ว่าเขาทำงานที่นี่ ไม่ได้ต้องการอะไรเพียงแค่อยากเจอเขาอีกครั้ง ยังอยากรู้ว่าเขายังเหมือนเดิมมั้ย ยังจำเธอได้หรือเปล่า การทำงานที่นี่ทำให้เธอได้เจอเขาได้ใกล้ชิด แต่ทว่าเขาจำเธอไม่ได้แต่เขาก็ไม่ได้หมางเมิน ต้องยอมรับว่าเธอสวย สวยมากเขาสนใจในตัวเธอ ความชิดใกล้ในที่ทำงานนำมาสุ่ความสัมพันธ์แบบไม่อาจเปิดเผย เธอมีความสุขที่ได้อยู่กับชายที่รักแต่เธอเป็นได้เพียงผู้หญิงของเขาที่ไม่มีสิทธิได้ยืนเคียงข้าง อยู่ด้วยกันด้วยต่างฝ่ายต่างพอใจ ไม่ได้ผูกมัด ความเจ็บปวดนี้เธอรับมันแต่เมื่อมันเกินจะรับไหวเธอเลือกที่จะจากไปพร้อมกับอีกชีวิตที่เป็นตัวแทนของคนที่เธอรัก พระเอกเมื่อนางเอกหายไปจากชีวิตเขากลับคิดได้ว่าเขาขาดเธอไม่ได้ แต่สิ่งที่แย่ยิ่งกว่าเมื่อความจริงปรากฏ มันคือความผิดพลาดที่สุดในชีวิตลูกผู้ชายอย่างเขา ในวันที่ต้องการเธอเธอก็ไม่อยู่แล้ว เธอหนีหน้าเขาไปเหลือไว้เพียงความทรงจำที่แสนงดงาม โค้งสุดท้ายของเรื่องบีบหัวใจคนอ่านสุดๆ มันเศร้ามาก เศร้าแบบว่าอ่านแล้วเราจะร้องไห้ นางเอกน่าสงสารจริงๆ สิ่งที่ได้รับนั้นเป็นใครก็ยากที่จะทำใจ เพราะความรักเท่านั้นที่ทำให้เป็นแบบนี้ ดราม่าแบบสุดซอยเลยสำหรับเรื่องนี้ ช่วงแรกที่อ่านก็ว่านางเอกพระเอกดูจะฉาบฉวยเกินไปกับความรัก นางเอกยอมง่ายไปหน่อยแต่เมื่อมารู้เรื่องราวในอดีตอึ้งเลย เธออดทนมากเธอมีรักเดียวที่รอ ความรักสำหรับเธอไม่ใช่การได้มาแต่เป็นการให้ไปนางเอกเรื่องนี้ไม่แน่ใจในโลกนี้ยังมีอยู่หรือเปล่าแต่ถ้ามีนับถือเธอในความรักภักดีต่อความรัก อ่านเรื่องนี้มานานพอสมควรแต่ไม่เคยลืมชื่อเรื่อง จำได้ตลอด อ่านแล้วแบบฝังใจอะ กลับมาอ่านอีกครั้งก็ยังคงซึ้งอยู่ดี เรื่องนี้ประทับใจสุดๆ

นิยายแนวรักโรแมนติกผสมความเป็นดราม่าหนักๆ ของนางเอกอย่างปลายฝัน และซาฮีผู้ชายที่ติดอยู่กับอดีต จมอยู่กับภาพความรักในวันเก่าๆ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเพียงใดเขาก็ยังคงคิดถึงความรักนั้นเมื่อหนหลังแม้วันนี้จะไม่มีแล้ว ปลายฝัน เด็กกำพร้าในการปกครองของซาฮี คนที่มองเธอเป็นเพียงตัวแทนของคนรักเก่า ด้วยความเหมือนทั้งรูปร่างหน้าตา ปลายฝันหญิงสาวที่เคยมองซาฮีอย่างหลงไหลวันนี้เธอกลับหวาดกลัวในตัวตนของเขาเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ซาฮีไม่เคยคิดที่จะผูกพันกับปลายฝันเพราะด้วยความที่ยังอ่อนหัดไร้เดียงสาของเธอแถมยังไม่รู้จักโตสักที เอะอะร้องไห้น้ำตามาก่อนเลย แต่เพราะอะไรเมื่อวันเวลาผ่านไปเขากลับไม่ได้มองเธอเป็นตัวแทนของใครแล้วแต่กลับมองว่าเธอคือเธอมองเห็นตัวตนและความรักที่เริ่มมีต่อผู้หญิงตรงหน้า แต่ด้วยบทบาทที่บางทีคนเขียนอาจจะตั้งใจก็ได้ให้พระเอกของเรื่องปากแข็งอย่างกับไม้ บางทีอ่านไปเราก็อึดอัดพระเอกนะที่มัวแต่อมอะไรอยู่ไม่รู้ รู้สึกอย่างไรก็ไม่ยอมเอ่ยไม่ยอมบอก นางเอกก็เอาแต่ร้องไห้ ขี้แยจริงๆ บางครั้งอ่านไปไม่น่าร้องคุณเธอก็ร้อง พอกันเลยทั้งพระนาง แต่โดยเนื้อเรื่องแล้วสนุกนะคะอ่านแล้วค่อนข้างที่จะเพลินไหลไปได้ตามน้ำเลย จุดสะดุดของเรื่องก็คงจะมี 2 อย่างข้างต้นที่พระเอกเราปากแข็งเกินงาม แต่ว่าโดยรวมแล้วเรื่องมีความสนุกในตัวของมัน ชอบเป็นพิเศษคือช่วงที่ซาฮีรู้ใจตัวเองว่าแท้จริงแล้วคนที่เขารักจริงๆคือปลายฝันไม่ใช่เงาของผู้หญิงในอดีต และเขาพร้อมที่จะมีชีวิตอยู่ต่อจากนี้เพื่อเคียงข้างเธอ บอกเลยเรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่อ่านแล้วเอาใจช่วยพระนางจนตัวเกร็ง อ่านแล้วแบบลุ้นสักทีเถอะซาฮี 555 พอรู้ใจตัวเองเท่านั้นแหละรู้สึกว่าอ่านแล้วรื่นไหลมากขึ้นทีเดียว ถ้าจะให้ดีลดในส่วนของความเวิ่นเว้อ แง่งอนลงไปเล็กน้อยจะทำให้เรื่องนี้สนุกทีเดียวเพราะเวลาที่คนอ่านอ่านอะไรแล้วรู้สึกว่ามันอึดอัดบางทีก็เลิกอ่านเอื้อๆ เลยเพราะรำคาญนั่นเองแต่เราอ่านเรื่องนี้จนจบเพราะว่าเราลุ้นว่าจะจบลงเช่นไร ความรักของปลายฝันและซาฮีจะมีจุดหมายเป็นเช่นไร ตอนจบค่อนข้างที่จะประทับใจคนอ่านนะ เพราะทำเอาใจเราหวิวๆเลย เราชอบอ่านแนวนี้อยู่แล้วในส่วนของจุดด้อยต่างๆ ที่มีในเรื่องบางทีมีจุดเด่นเข้ามาช่วยฉุดดึงให้เรื่องที่ดูจะน่าเบื่อกลับมีอะไรฉุดให้เราอ่านต่อจนจบ ไม่ถึงกับดีแต่ว่าก็ไม่ได้แย่จนไม่สามารถที่จะอ่านให้จบ คิดว่าวางลงก่อนที่จะจบเราอาจจะเสียดายเล็กเพราะตอนจบดีทีเดียว

นิยายแนวรักโรแมนติกผสมความเป็นดราม่าหนักๆ ของนางเอกอย่างปลายฝัน และซาฮีผู้ชายที่ติดอยู่กับอดีต จมอยู่กับภาพความรักในวันเก่าๆ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเพียงใดเขาก็ยังคงคิดถึงความรักนั้นเมื่อหนหลังแม้วันนี้จะไม่มีแล้ว ปลายฝัน เด็กกำพร้าในการปกครองของซาฮี คนที่มองเธอเป็นเพียงตัวแทนของคนรักเก่า ด้วยความเหมือนทั้งรูปร่างหน้าตา ปลายฝันหญิงสาวที่เคยมองซาฮีอย่างหลงไหลวันนี้เธอกลับหวาดกลัวในตัวตนของเขาเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ซาฮีไม่เคยคิดที่จะผูกพันกับปลายฝันเพราะด้วยความที่ยังอ่อนหัดไร้เดียงสาของเธอแถมยังไม่รู้จักโตสักที เอะอะร้องไห้น้ำตามาก่อนเลย แต่เพราะอะไรเมื่อวันเวลาผ่านไปเขากลับไม่ได้มองเธอเป็นตัวแทนของใครแล้วแต่กลับมองว่าเธอคือเธอมองเห็นตัวตนและความรักที่เริ่มมีต่อผู้หญิงตรงหน้า แต่ด้วยบทบาทที่บางทีคนเขียนอาจจะตั้งใจก็ได้ให้พระเอกของเรื่องปากแข็งอย่างกับไม้ บางทีอ่านไปเราก็อึดอัดพระเอกนะที่มัวแต่อมอะไรอยู่ไม่รู้ รู้สึกอย่างไรก็ไม่ยอมเอ่ยไม่ยอมบอก นางเอกก็เอาแต่ร้องไห้ ขี้แยจริงๆ บางครั้งอ่านไปไม่น่าร้องคุณเธอก็ร้อง พอกันเลยทั้งพระนาง แต่โดยเนื้อเรื่องแล้วสนุกนะคะอ่านแล้วค่อนข้างที่จะเพลินไหลไปได้ตามน้ำเลย จุดสะดุดของเรื่องก็คงจะมี 2 อย่างข้างต้นที่พระเอกเราปากแข็งเกินงาม แต่ว่าโดยรวมแล้วเรื่องมีความสนุกในตัวของมัน ชอบเป็นพิเศษคือช่วงที่ซาฮีรู้ใจตัวเองว่าแท้จริงแล้วคนที่เขารักจริงๆคือปลายฝันไม่ใช่เงาของผู้หญิงในอดีต และเขาพร้อมที่จะมีชีวิตอยู่ต่อจากนี้เพื่อเคียงข้างเธอ บอกเลยเรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่อ่านแล้วเอาใจช่วยพระนางจนตัวเกร็ง อ่านแล้วแบบลุ้นสักทีเถอะซาฮี 555 พอรู้ใจตัวเองเท่านั้นแหละรู้สึกว่าอ่านแล้วรื่นไหลมากขึ้นทีเดียว ถ้าจะให้ดีลดในส่วนของความเวิ่นเว้อ แง่งอนลงไปเล็กน้อยจะทำให้เรื่องนี้สนุกทีเดียวเพราะเวลาที่คนอ่านอ่านอะไรแล้วรู้สึกว่ามันอึดอัดบางทีก็เลิกอ่านเอื้อๆ เลยเพราะรำคาญนั่นเองแต่เราอ่านเรื่องนี้จนจบเพราะว่าเราลุ้นว่าจะจบลงเช่นไร ความรักของปลายฝันและซาฮีจะมีจุดหมายเป็นเช่นไร ตอนจบค่อนข้างที่จะประทับใจคนอ่านนะ เพราะทำเอาใจเราหวิวๆเลย เราชอบอ่านแนวนี้อยู่แล้วในส่วนของจุดด้อยต่างๆ ที่มีในเรื่องบางทีมีจุดเด่นเข้ามาช่วยฉุดดึงให้เรื่องที่ดูจะน่าเบื่อกลับมีอะไรฉุดให้เราอ่านต่อจนจบ ไม่ถึงกับดีแต่ว่าก็ไม่ได้แย่จนไม่สามารถที่จะอ่านให้จบ คิดว่าวางลงก่อนที่จะจบเราอาจจะเสียดายเล็กเพราะตอนจบดีทีเดียว

มารยาพิศวาส
ความผิดหวังจากความรักครั้งแรกที่ ธราดลทุ่มเทให้กับหญิงสาวอันเป็นที่รักแต่สิ่งที่เขาได้รับตอบแทนกลับมานั่นคือการถูกทิ้ง หลังจากนั้นเขาก็กลายเป็นเสมือนนายพรานที่คอยล่าเหยื่อ และไม่คิดที่จะจริงจังกับผู้หญิงหน้าไหน ทอรุ้ง หญิงสาวที่ต้องทำทุกวิถีทางเพื่อการอยู่รอดของทุกคนในครอบครัว งานในวงการบันเทิงจึงเป็นงานที่เธอสามารถช่วยเหลือครอบครัวได้หลังจากที่กิจการของผู้เป็นพ่อขาดทุนยับเยิน ทอรุ้งเป็นตัวประกอบ ถ่ายแบบบ้าง ถ่ายโฆษณาบ้าง ไม่ได้โด่งดังอะไรนักแต่นี่แหละแค่นี้ที่เธอพอใจเพราะว่านอกจะไม่ต้องเป็นภาระของครอบครัวแล้วเธอยังสามารถใช้เงินส่วนนี้ไปช่วยครอบครัวได้ ธราดลเจ้าของโมเดลลิ่งชื่อดัง ชื่อเสียงโด่งดังทั้งโมเดลลิ่งและเจ้าของ เขาได้รับการเลื่องลือในเรื่องเจ้าชูประตูดินเป็นอย่างยิ่ง วันแรกที่เห็นทอรุ้ง ต้องยอมรับว่าธราดลรู้สึกถูกชะตากับหญิงสาวคนนี้เสียจริง เธอน่ารักจิ้มลิ้ม น่าเป็นเจ้าของซะจริง แต่ทว่าทอรุ้งไม่เหมือนดาราคนอื่นที่ทำได้ทุกอย่างเพื่องานและเพื่อเงิน เธอต้องการเงินจริงแต่เงินนั้นก็ต้องมาจากงานมาจากแรงกายของเธอ และแน่นอนเมื่อหญิงสาวดื้อดึงธราดลก็ไม่ยอมแพ้ ที่สุดเมื่อเธอลำบางเขาก็มีข้อเสนอดีๆ หยิบยื่นให้แต่ว่าต้องแลกกับการที่เธอต้องไปถ่ายแฟชั่นชุดว่ายน้ำและก่อนที่จะถ่ายเธอต้องไปนำเสนอต่อหน้าธราดลเพียงลำพัง (พระเอกหื่นจริง) และนี่แหละเรื่องมันสนุกตรงนี้ หลังจากนั้นเขาและเธอก็เป็นมากกว่าเจ้านานและลูกจ้าง ยิ่งนานวันเขาก็ยิ่งหลงรักทอรุ้งไม่รู้เพราะอะไรกัน ยิ่งห่างยิ่งเป็นห่วงยิ่งทอรุ้งดื้อเขายิ่งอยากเอาชนะเธอ พยายามเข้าทางผู้ใหญดูแลน้องสาวและเข้าทางแม่แม้ว่าทอรุ้งจะทั้งโกรธและเกียจกับสิ่งที่เขาทำกับเธอแต่ใจลึกๆแล้วเธอก็รักเขาแบบยากที่จะปฎิเสธ เรื่องนี้ช่วงต้นๆ เรื่องค่อนข้างที่จะน่าเบื่ออ่านแล้วไม่ค่อยโดนแต่ต้องย้ำว่าแค่ช่วงต้นแค่ประมาณ 2 บทหลังจากนั้นบอกเลยสนุกมากอะ พระเอกนี่ยียวนได้อารมณ์มาก คือกวนแบบสุดๆ ส่วนนางเอกช่วงท้ายเธอโกรธพระเอกมากจึงทำให้เธอออกจะน่ารำคาญไปเล็กน้อย แต่ว่ามันก็สมเหตุสมผลเพราะเป็นอารมณ์ที่นางเอกกำลังโกรธกับสิ่งที่พระเอกทำกับเธอ เป็นเรื่องที่เราว่าครบรส มีทุกอารมณ์จริงๆ มีทั้งสุข ทังเศร้า ทั้งน่าสงสาร พระเอกตอนท้ายเรื่องอย่างหงอยโดนพ่อเอาภรรยาไปซ่อนไม่ยอมบอกด้วยว่าอยู่ที่ไหน รู้สึกสะใจเพราะตอนท้ายแฟนเก่าคุณธราดลดันกลับมาขอให้กลับไปเป็นเหมือนเดิม นางเลยเลยเข้าใจผิดไปกันใหญ่ สรุปเลย สนุกต้องอ่านค่ะ

มารยาพิศวาส
ความผิดหวังจากความรักครั้งแรกที่ ธราดลทุ่มเทให้กับหญิงสาวอันเป็นที่รักแต่สิ่งที่เขาได้รับตอบแทนกลับมานั่นคือการถูกทิ้ง หลังจากนั้นเขาก็กลายเป็นเสมือนนายพรานที่คอยล่าเหยื่อ และไม่คิดที่จะจริงจังกับผู้หญิงหน้าไหน ทอรุ้ง หญิงสาวที่ต้องทำทุกวิถีทางเพื่อการอยู่รอดของทุกคนในครอบครัว งานในวงการบันเทิงจึงเป็นงานที่เธอสามารถช่วยเหลือครอบครัวได้หลังจากที่กิจการของผู้เป็นพ่อขาดทุนยับเยิน ทอรุ้งเป็นตัวประกอบ ถ่ายแบบบ้าง ถ่ายโฆษณาบ้าง ไม่ได้โด่งดังอะไรนักแต่นี่แหละแค่นี้ที่เธอพอใจเพราะว่านอกจะไม่ต้องเป็นภาระของครอบครัวแล้วเธอยังสามารถใช้เงินส่วนนี้ไปช่วยครอบครัวได้ ธราดลเจ้าของโมเดลลิ่งชื่อดัง ชื่อเสียงโด่งดังทั้งโมเดลลิ่งและเจ้าของ เขาได้รับการเลื่องลือในเรื่องเจ้าชูประตูดินเป็นอย่างยิ่ง วันแรกที่เห็นทอรุ้ง ต้องยอมรับว่าธราดลรู้สึกถูกชะตากับหญิงสาวคนนี้เสียจริง เธอน่ารักจิ้มลิ้ม น่าเป็นเจ้าของซะจริง แต่ทว่าทอรุ้งไม่เหมือนดาราคนอื่นที่ทำได้ทุกอย่างเพื่องานและเพื่อเงิน เธอต้องการเงินจริงแต่เงินนั้นก็ต้องมาจากงานมาจากแรงกายของเธอ และแน่นอนเมื่อหญิงสาวดื้อดึงธราดลก็ไม่ยอมแพ้ ที่สุดเมื่อเธอลำบางเขาก็มีข้อเสนอดีๆ หยิบยื่นให้แต่ว่าต้องแลกกับการที่เธอต้องไปถ่ายแฟชั่นชุดว่ายน้ำและก่อนที่จะถ่ายเธอต้องไปนำเสนอต่อหน้าธราดลเพียงลำพัง (พระเอกหื่นจริง) และนี่แหละเรื่องมันสนุกตรงนี้ หลังจากนั้นเขาและเธอก็เป็นมากกว่าเจ้านานและลูกจ้าง ยิ่งนานวันเขาก็ยิ่งหลงรักทอรุ้งไม่รู้เพราะอะไรกัน ยิ่งห่างยิ่งเป็นห่วงยิ่งทอรุ้งดื้อเขายิ่งอยากเอาชนะเธอ พยายามเข้าทางผู้ใหญดูแลน้องสาวและเข้าทางแม่แม้ว่าทอรุ้งจะทั้งโกรธและเกียจกับสิ่งที่เขาทำกับเธอแต่ใจลึกๆแล้วเธอก็รักเขาแบบยากที่จะปฎิเสธ เรื่องนี้ช่วงต้นๆ เรื่องค่อนข้างที่จะน่าเบื่ออ่านแล้วไม่ค่อยโดนแต่ต้องย้ำว่าแค่ช่วงต้นแค่ประมาณ 2 บทหลังจากนั้นบอกเลยสนุกมากอะ พระเอกนี่ยียวนได้อารมณ์มาก คือกวนแบบสุดๆ ส่วนนางเอกช่วงท้ายเธอโกรธพระเอกมากจึงทำให้เธอออกจะน่ารำคาญไปเล็กน้อย แต่ว่ามันก็สมเหตุสมผลเพราะเป็นอารมณ์ที่นางเอกกำลังโกรธกับสิ่งที่พระเอกทำกับเธอ เป็นเรื่องที่เราว่าครบรส มีทุกอารมณ์จริงๆ มีทั้งสุข ทังเศร้า ทั้งน่าสงสาร พระเอกตอนท้ายเรื่องอย่างหงอยโดนพ่อเอาภรรยาไปซ่อนไม่ยอมบอกด้วยว่าอยู่ที่ไหน รู้สึกสะใจเพราะตอนท้ายแฟนเก่าคุณธราดลดันกลับมาขอให้กลับไปเป็นเหมือนเดิม นางเลยเลยเข้าใจผิดไปกันใหญ่ สรุปเลย สนุกต้องอ่านค่ะ

มารยาพิศวาส
ความผิดหวังจากความรักครั้งแรกที่ ธราดลทุ่มเทให้กับหญิงสาวอันเป็นที่รักแต่สิ่งที่เขาได้รับตอบแทนกลับมานั่นคือการถูกทิ้ง หลังจากนั้นเขาก็กลายเป็นเสมือนนายพรานที่คอยล่าเหยื่อ และไม่คิดที่จะจริงจังกับผู้หญิงหน้าไหน ทอรุ้ง หญิงสาวที่ต้องทำทุกวิถีทางเพื่อการอยู่รอดของทุกคนในครอบครัว งานในวงการบันเทิงจึงเป็นงานที่เธอสามารถช่วยเหลือครอบครัวได้หลังจากที่กิจการของผู้เป็นพ่อขาดทุนยับเยิน ทอรุ้งเป็นตัวประกอบ ถ่ายแบบบ้าง ถ่ายโฆษณาบ้าง ไม่ได้โด่งดังอะไรนักแต่นี่แหละแค่นี้ที่เธอพอใจเพราะว่านอกจะไม่ต้องเป็นภาระของครอบครัวแล้วเธอยังสามารถใช้เงินส่วนนี้ไปช่วยครอบครัวได้ ธราดลเจ้าของโมเดลลิ่งชื่อดัง ชื่อเสียงโด่งดังทั้งโมเดลลิ่งและเจ้าของ เขาได้รับการเลื่องลือในเรื่องเจ้าชูประตูดินเป็นอย่างยิ่ง วันแรกที่เห็นทอรุ้ง ต้องยอมรับว่าธราดลรู้สึกถูกชะตากับหญิงสาวคนนี้เสียจริง เธอน่ารักจิ้มลิ้ม น่าเป็นเจ้าของซะจริง แต่ทว่าทอรุ้งไม่เหมือนดาราคนอื่นที่ทำได้ทุกอย่างเพื่องานและเพื่อเงิน เธอต้องการเงินจริงแต่เงินนั้นก็ต้องมาจากงานมาจากแรงกายของเธอ และแน่นอนเมื่อหญิงสาวดื้อดึงธราดลก็ไม่ยอมแพ้ ที่สุดเมื่อเธอลำบางเขาก็มีข้อเสนอดีๆ หยิบยื่นให้แต่ว่าต้องแลกกับการที่เธอต้องไปถ่ายแฟชั่นชุดว่ายน้ำและก่อนที่จะถ่ายเธอต้องไปนำเสนอต่อหน้าธราดลเพียงลำพัง (พระเอกหื่นจริง) และนี่แหละเรื่องมันสนุกตรงนี้ หลังจากนั้นเขาและเธอก็เป็นมากกว่าเจ้านานและลูกจ้าง ยิ่งนานวันเขาก็ยิ่งหลงรักทอรุ้งไม่รู้เพราะอะไรกัน ยิ่งห่างยิ่งเป็นห่วงยิ่งทอรุ้งดื้อเขายิ่งอยากเอาชนะเธอ พยายามเข้าทางผู้ใหญดูแลน้องสาวและเข้าทางแม่แม้ว่าทอรุ้งจะทั้งโกรธและเกียจกับสิ่งที่เขาทำกับเธอแต่ใจลึกๆแล้วเธอก็รักเขาแบบยากที่จะปฎิเสธ เรื่องนี้ช่วงต้นๆ เรื่องค่อนข้างที่จะน่าเบื่ออ่านแล้วไม่ค่อยโดนแต่ต้องย้ำว่าแค่ช่วงต้นแค่ประมาณ 2 บทหลังจากนั้นบอกเลยสนุกมากอะ พระเอกนี่ยียวนได้อารมณ์มาก คือกวนแบบสุดๆ ส่วนนางเอกช่วงท้ายเธอโกรธพระเอกมากจึงทำให้เธอออกจะน่ารำคาญไปเล็กน้อย แต่ว่ามันก็สมเหตุสมผลเพราะเป็นอารมณ์ที่นางเอกกำลังโกรธกับสิ่งที่พระเอกทำกับเธอ เป็นเรื่องที่เราว่าครบรส มีทุกอารมณ์จริงๆ มีทั้งสุข ทังเศร้า ทั้งน่าสงสาร พระเอกตอนท้ายเรื่องอย่างหงอยโดนพ่อเอาภรรยาไปซ่อนไม่ยอมบอกด้วยว่าอยู่ที่ไหน รู้สึกสะใจเพราะตอนท้ายแฟนเก่าคุณธราดลดันกลับมาขอให้กลับไปเป็นเหมือนเดิม นางเลยเลยเข้าใจผิดไปกันใหญ่ สรุปเลย สนุกต้องอ่านค่ะ

มารยาพิศวาส
ความผิดหวังจากความรักครั้งแรกที่ ธราดลทุ่มเทให้กับหญิงสาวอันเป็นที่รักแต่สิ่งที่เขาได้รับตอบแทนกลับมานั่นคือการถูกทิ้ง หลังจากนั้นเขาก็กลายเป็นเสมือนนายพรานที่คอยล่าเหยื่อ และไม่คิดที่จะจริงจังกับผู้หญิงหน้าไหน ทอรุ้ง หญิงสาวที่ต้องทำทุกวิถีทางเพื่อการอยู่รอดของทุกคนในครอบครัว งานในวงการบันเทิงจึงเป็นงานที่เธอสามารถช่วยเหลือครอบครัวได้หลังจากที่กิจการของผู้เป็นพ่อขาดทุนยับเยิน ทอรุ้งเป็นตัวประกอบ ถ่ายแบบบ้าง ถ่ายโฆษณาบ้าง ไม่ได้โด่งดังอะไรนักแต่นี่แหละแค่นี้ที่เธอพอใจเพราะว่านอกจะไม่ต้องเป็นภาระของครอบครัวแล้วเธอยังสามารถใช้เงินส่วนนี้ไปช่วยครอบครัวได้ ธราดลเจ้าของโมเดลลิ่งชื่อดัง ชื่อเสียงโด่งดังทั้งโมเดลลิ่งและเจ้าของ เขาได้รับการเลื่องลือในเรื่องเจ้าชูประตูดินเป็นอย่างยิ่ง วันแรกที่เห็นทอรุ้ง ต้องยอมรับว่าธราดลรู้สึกถูกชะตากับหญิงสาวคนนี้เสียจริง เธอน่ารักจิ้มลิ้ม น่าเป็นเจ้าของซะจริง แต่ทว่าทอรุ้งไม่เหมือนดาราคนอื่นที่ทำได้ทุกอย่างเพื่องานและเพื่อเงิน เธอต้องการเงินจริงแต่เงินนั้นก็ต้องมาจากงานมาจากแรงกายของเธอ และแน่นอนเมื่อหญิงสาวดื้อดึงธราดลก็ไม่ยอมแพ้ ที่สุดเมื่อเธอลำบางเขาก็มีข้อเสนอดีๆ หยิบยื่นให้แต่ว่าต้องแลกกับการที่เธอต้องไปถ่ายแฟชั่นชุดว่ายน้ำและก่อนที่จะถ่ายเธอต้องไปนำเสนอต่อหน้าธราดลเพียงลำพัง (พระเอกหื่นจริง) และนี่แหละเรื่องมันสนุกตรงนี้ หลังจากนั้นเขาและเธอก็เป็นมากกว่าเจ้านานและลูกจ้าง ยิ่งนานวันเขาก็ยิ่งหลงรักทอรุ้งไม่รู้เพราะอะไรกัน ยิ่งห่างยิ่งเป็นห่วงยิ่งทอรุ้งดื้อเขายิ่งอยากเอาชนะเธอ พยายามเข้าทางผู้ใหญดูแลน้องสาวและเข้าทางแม่แม้ว่าทอรุ้งจะทั้งโกรธและเกียจกับสิ่งที่เขาทำกับเธอแต่ใจลึกๆแล้วเธอก็รักเขาแบบยากที่จะปฎิเสธ เรื่องนี้ช่วงต้นๆ เรื่องค่อนข้างที่จะน่าเบื่ออ่านแล้วไม่ค่อยโดนแต่ต้องย้ำว่าแค่ช่วงต้นแค่ประมาณ 2 บทหลังจากนั้นบอกเลยสนุกมากอะ พระเอกนี่ยียวนได้อารมณ์มาก คือกวนแบบสุดๆ ส่วนนางเอกช่วงท้ายเธอโกรธพระเอกมากจึงทำให้เธอออกจะน่ารำคาญไปเล็กน้อย แต่ว่ามันก็สมเหตุสมผลเพราะเป็นอารมณ์ที่นางเอกกำลังโกรธกับสิ่งที่พระเอกทำกับเธอ เป็นเรื่องที่เราว่าครบรส มีทุกอารมณ์จริงๆ มีทั้งสุข ทังเศร้า ทั้งน่าสงสาร พระเอกตอนท้ายเรื่องอย่างหงอยโดนพ่อเอาภรรยาไปซ่อนไม่ยอมบอกด้วยว่าอยู่ที่ไหน รู้สึกสะใจเพราะตอนท้ายแฟนเก่าคุณธราดลดันกลับมาขอให้กลับไปเป็นเหมือนเดิม นางเลยเลยเข้าใจผิดไปกันใหญ่ สรุปเลย สนุกต้องอ่านค่ะ

ดอกฟ้าซาตาน
ความแค้นเมื่ออดีต ทำให้เกิดแผนการทวงคืนธุรกิจที่ผิดพลาด หม่อมราชวงศ์หญิงอาทิตยา ต้องมาพบกับคัมภีร์ ชายหนุ่มที่มองเธอเป็นเพียงความเกียจชังที่แลกมาด้วยเงิน ชีวิตคู่ที่เริ่มจากความเกียจชังบนเกาะรังนก คัมภีร์จับอาทิตยามาจากอกผู้เป็นพ่อ ชีวิตที่สวยแต่ภาพของอาทิตยากลับถูกคัมภีร์ดูถูกสารพัด นอกจากจะถูกจับมาไกลบ้านแล้วเขายังทำกับเธออย่างไร้ซึ่งความเมตตา เพียงเพราะเข้าใจมาตลอดว่าครอบครัวของเธอนั่นแหละที่ทำลายครอบครัวของเขา คัมภีร์กับอาทิตยาไม่ได้เพิ่งเจอกัน ทว่าสองคนเจอกันตั้งแต่สมัยยังเป็นเด็ก อาทิตยาคือน้องหญิงของพี่ภีร์ เมื่อเจอกันอีกครั้งวันที่น้องหญิงโตเป็นสาวและอยู่ในฐานะเชลยของคัมภีร์ ปฎิเสธไม่ได้ว่าชายหนุ่มเองก็หวั่นไหวไม่น้อยกับน้องสาวคนนี้ซึ่งวันนี้เธอสวยและน่ารักเหลือเกิน และด้วยวันเวลาที่ผ่านไป ใจที่เคียดแค้นของคัมภีร์เริ่มถูกความดีของอาทิตยาชะล้างจนแทบไม่เหลือความแค้นในใจเลย เขายอมรักว่ารักเธอ อาจจะรักมานานแล้วก็เป็นได้ แต่เธอเกียจที่เขาทำกับเธอ โกรธที่เขาลักพาเธอมา ความรักของน้องหญิงกับพี่ภีร์ไม่ง่ายเลย แล้วเขาทั้งสองจะฝ่าฟันอุปสรรคนี้ไปได้อย่างไรไปอ่านในเรื่องนะคะ สนุกทีเดียวสำหรับเรื่องนี้ นางเอกเป็นคนที่ดีมาก จิตใจดี ส่วนพระเอกจริงๆ ไม่มีอะไรแค้นก็จริงแต่พอเจอนางเอกก็อ่อนระทวยความแค้นหายไปหมด ตอนจบมีบททดสอบเล็กให้เอาใจช่วยพระนาง แต่ที่สุดตอนจบเราจะพบจุดจบของตัวละครกลุ่มหนึ่งซึ่งบอกตามตงว่าค่อนข้างซะใจ สาสมกับความเลวที่ได้ก่อเอาไว้กับคนอื่น ส่วนอาทิตยาเหมือนตอนจบนี่แหละที่เป็นช่วงเวลาที่เธอน่าจะมีความสุขที่สุดตลอดทั้งเรื่อง เพราะตั้งแต่ต้นเรื่องเธอโดนสารพัด ตอนจบก็ควรจะเป็นวันของเธอ เรื่องนี้พระเอกร้ายแต่เราไม่เกียจนะไม่รู้ทำไม อาจจะเพราะร้ายไม่จริง แอ๊ปร้าย 55 นิยายอีกเรื่องที่สนุกตั้งแต่ต้นจนจบเลยก็ว่าได้ค่ะเรื่องนี้

ดอกฟ้าซาตาน
ความแค้นเมื่ออดีต ทำให้เกิดแผนการทวงคืนธุรกิจที่ผิดพลาด หม่อมราชวงศ์หญิงอาทิตยา ต้องมาพบกับคัมภีร์ ชายหนุ่มที่มองเธอเป็นเพียงความเกียจชังที่แลกมาด้วยเงิน ชีวิตคู่ที่เริ่มจากความเกียจชังบนเกาะรังนก คัมภีร์จับอาทิตยามาจากอกผู้เป็นพ่อ ชีวิตที่สวยแต่ภาพของอาทิตยากลับถูกคัมภีร์ดูถูกสารพัด นอกจากจะถูกจับมาไกลบ้านแล้วเขายังทำกับเธออย่างไร้ซึ่งความเมตตา เพียงเพราะเข้าใจมาตลอดว่าครอบครัวของเธอนั่นแหละที่ทำลายครอบครัวของเขา คัมภีร์กับอาทิตยาไม่ได้เพิ่งเจอกัน ทว่าสองคนเจอกันตั้งแต่สมัยยังเป็นเด็ก อาทิตยาคือน้องหญิงของพี่ภีร์ เมื่อเจอกันอีกครั้งวันที่น้องหญิงโตเป็นสาวและอยู่ในฐานะเชลยของคัมภีร์ ปฎิเสธไม่ได้ว่าชายหนุ่มเองก็หวั่นไหวไม่น้อยกับน้องสาวคนนี้ซึ่งวันนี้เธอสวยและน่ารักเหลือเกิน และด้วยวันเวลาที่ผ่านไป ใจที่เคียดแค้นของคัมภีร์เริ่มถูกความดีของอาทิตยาชะล้างจนแทบไม่เหลือความแค้นในใจเลย เขายอมรักว่ารักเธอ อาจจะรักมานานแล้วก็เป็นได้ แต่เธอเกียจที่เขาทำกับเธอ โกรธที่เขาลักพาเธอมา ความรักของน้องหญิงกับพี่ภีร์ไม่ง่ายเลย แล้วเขาทั้งสองจะฝ่าฟันอุปสรรคนี้ไปได้อย่างไรไปอ่านในเรื่องนะคะ สนุกทีเดียวสำหรับเรื่องนี้ นางเอกเป็นคนที่ดีมาก จิตใจดี ส่วนพระเอกจริงๆ ไม่มีอะไรแค้นก็จริงแต่พอเจอนางเอกก็อ่อนระทวยความแค้นหายไปหมด ตอนจบมีบททดสอบเล็กให้เอาใจช่วยพระนาง แต่ที่สุดตอนจบเราจะพบจุดจบของตัวละครกลุ่มหนึ่งซึ่งบอกตามตงว่าค่อนข้างซะใจ สาสมกับความเลวที่ได้ก่อเอาไว้กับคนอื่น ส่วนอาทิตยาเหมือนตอนจบนี่แหละที่เป็นช่วงเวลาที่เธอน่าจะมีความสุขที่สุดตลอดทั้งเรื่อง เพราะตั้งแต่ต้นเรื่องเธอโดนสารพัด ตอนจบก็ควรจะเป็นวันของเธอ เรื่องนี้พระเอกร้ายแต่เราไม่เกียจนะไม่รู้ทำไม อาจจะเพราะร้ายไม่จริง แอ๊ปร้าย 55 นิยายอีกเรื่องที่สนุกตั้งแต่ต้นจนจบเลยก็ว่าได้ค่ะเรื่องนี้