โรงน้ำชาเร้นรัก

โรงน้ำชาเร้นรัก เล่ม 1

ผู้แต่ง - หลิงเป้าจือ

สนพ. - มีดีส์ (เครือเดียวกับสยามอินเตอร์น่ะค่ะ)

หน้าปกของ สนพ. นี้ มาแหวกเล็กน้อยด้วยหน้าปกยั่วยวนสไตล์ขัดใจผู้ปกครอง ขนาดสาววายเข้าสายเลือดอย่างเดี๊ยนยังเขินที่จะพอเดินไปเดินมาเลยค่ะ แต่เอาตามจริงปกก็สวยเซ็กซี่ดีค่ะ ชอบ

เรื่องราวของ อวี๋หลิงเฟย สถาปนิกหนุ่ม ที่ถูกเพื่อน "แกล้ง" อีท่าไหนไม่รู้จนวิญญาณของเขาต้องข้ามมิติมาเข้าร่างของ คณิกาชายรูปโฉมงดงาม นาม เถาหง นอกจากรูปโฉมงดงาม ผมดำเงาจรดเอวดั่งนกกาน้ำ ผิวพรรณขาวหมดจด แถวนิ้วยังเรียวระหงอีก ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องที่ชายอกสามศอกอย่างหลิงเฟยรับไม่ได้แล้ว ที่รับไม่ได้หนักกว่าคือเขากำลังถูกชายหุ่นหมูผสมหมูคร่อมเขาอยู่ แถมกำลังใช้ลิ้นแล่บเลียหัวนมเขาอย่างหื่นกระหาย!

หลิงเฟยถึงกับร้องเชี่ยในใจหนักมาก นอกจากไม่สยิวแล้ว ยังจะสยองอีก เขาจึงพยายามสลัดให้หลุดจากหมูป่าหื่นกาม ก่อนที่หมอนั่นจะควักหนอนชาเขียวที่เจ้าตัวอุตส่าห์บรรยายซะน่ารัก "แท่งหยกของนายท่าน" แต่นายเอกกลับมองว่า "ทำมุมแค่สี่สิบห้าองศา จะแข็งก็ไม่แข็ง สงสัยหมอนี่คงต้องพึ่งไวอากร้าแหงๆ" ซึ่งเรื่องนี้เราฮาเพราะความปากคอเราะร้ายจัดจ้านของนายเอกนี่ล่ะค่ะ แบบเฮ้ย ด่าได้ดี ด่าได้แสบ! แถมมีความคิดแบบคนสมัยใหม่ที่ว่า ถึงจะจนตรอกยังไงก็ไม่ควรจะขายตัว นางจึงตัดสินใจปฏิวัติหอคณิกาของตนเองให้กลายเป็น...เอ่อ...เมด คาเฟ่ หรือเรียกแบบสมัยโบราณหน่อย ก็โรงน้ำชานั่นแหละค่ะ นางบัญชาการเองทั้งการรับแขกวิธีการทำขนมและอาหาร ชงชา และฝึกคณิกาชายให้ต้อนรับแขกด้วยมารยาทอันงาม หาใช่ใช้ร่างกายยั่วยวน จนไม่นานนักโรงน้ำชาของเถาหงก็เป็นที่ลือเลื่อง

เมื่อ นายเอกฝีปากร้ายก็ต้องเจอกับพระเอกสมน้ำสมเนื้อน่ะนะ ผู้แต่งจึงส่งท่านแม่ทัพเชี่ย...ไม่ได้ด่านะคะ พระเอกเราแซ่เชี่ย ชื่อเชี่ยอี่สิง เป็นแม่ทัพหนุ่มรูปงาม เก่งกล้าสามารถ และไม่ขาดแคลนผู้หญิง เนื่องจากท่านแม่จัดหาสาวใช้หน้าตาสวยมาอุ่นเตียงให้ท่านแม่ทัพตลอด ถ้ามีสาวจากภายนอกมาขอร่วมหลับนอนยังต้องต่อคิว! อะหือพ่อคุณเอ๊ย ท่านเลี่ยมทองหรืออย่างไรจึงได้เสน่ห์แรงเยี่ยงนี้? ปกติคุณเชี่ยก็แอบแอนตี้คณิกาชายอยู่แล้ว พอได้ยินว่าหอคณิการีโนเวทใหม่เป็นโรงน้ำชา จึงคิดว่าเป็นนโยบายเรียกแขกใหม่ของหอนี้ ท่านเชียจึงพาลูกน้องไปก่อกวนทันที

มาถึงเชี่ยก็นั่งกร่างปล่อยให้ลูกน้องรังแกคณิกาในโรงน้ำชาของหลิงเฟยตามอำเภอใจ จนหลิงเฟยทนไม่ไหว ลงมาปะทะกับท่านเชี่ยและลูกน้องทันที

(ชอบจัง ปกติไม่เคยหลอกด่าพระเอกด้วยชื่อพระเอกได้มันส์ปากเท่านี้เบย)

แต่คนรีวิวต้องหน้าแตก เมื่อท่านเชี่ยที่ว่ากลับเป็นคนที่แอบอ้างชื่อแม่ทัพเชี่ยว่าเป็นญาติพี่น้องหลายสาแหรกซึ่งหายสายสัมพันธ์ไม่ได้ เชี่ยอี่สิงตัวจริงไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ มีแต่เชี่ยลั่วเหอ น้องชายของเชี่ยอี่สิงที่มาจีบและย่องเข้าหาอาเผิ่งลูกน้องของหลิงเฟย แต่โดนหลิงเฟยตอกหน้าจนหงาย ผิดหวังกลับไป

จากนั้นไม่กี่วันต่อมา เถาหง หรือ หลิงเฟยก็ถูกชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่งลักพาตัวไป และได้รู้ภายหลังว่าคือ เชี่ยอี่สิง พี่ชายของเชี่ยลัวเหอนั่นเอง...เอง...เหตุที่ลักตัวเถาหงมาเพื่อต้องการสั่งสอนที่เขากล่าวหาน้องชายเขาเป็นโจร จากนั้นจึงอุ้มเถาหงไปที่เตียงแล้วทำการถอดกางเกงออก!

อะแฮ่ม ดุเดือดแค่แรกๆ หลังๆหวานนิดๆมุ้งมิ้งหน่อยๆค่ะ มีช่วยหมาของพระเอกคลอดลูก พระเอกได้ชิมขนมของนายเอกแล้วชมว่าอร่อยโดยไม่รู้ว่าเป็นขนมฝีมือคณิกาชายที่ตนไม่ชอบ (พอรู้ก็คายไม่ได้ กลืนไปแล้ว) เห็นดุๆ ผู้หญิงเพียบๆ แต่จริงๆแล้วน่ารักนะคะ ชอบท่านเชี่ยขึ้นมาอีกนิดนึง (แต่ชอบหลิงเฟยมากกว่า ปากจัดมว่ากกก พระเอกยังสู้ไม่ได้)
เราว่าแปลได้ดีสำหรับเล่มแรกนะคะ สำหรับใครที่เคยเข็ดกับบุปผาลวงใจ เรื่องนี้ถือเป็นเรื่องล้างตาได้ดี แล้วอมยิ้มได้ตลอดทั้งเรื่องค่ะ