รหัสฆาฏ (child 44)

อ้วนแกะ |
27/11/2014

เล่มนี้ ความหนา 595 หน้า จัดว่าหนามาก และมันยอดเยี่ยมตรงที่ความหนานี้ ไม่ได้เป็นอุปสรรคขัดขวางความน่าตื่นเต้นของเรื่องราวเลย ไม่มีสักวินาทีที่จะไม่ลุ้น ด้วยความที่พล็อตเรื่องในช่วงแรกยังสามารถแบ่งฉากแบ่งภาคเหตุการณ์ให้ดูคล้ายว่าเหตุการณ์ทั้งหลายที่เกิดขึ้นนั้นมีความเกี่ยวข้องกันแค่ในระดับผิวเผินเท่านั้น (หรือบางครั้งก็อาจจะไม่เกี่ยวข้องกันเลยเสียด้วยซ้ำ) แต่เมื่อช่วงหลังที่เรื่องราวเริ่มขมวดปม เริ่มเข้าสู่จุดตึงเครียดและดึงดูดคนอ่านเข้าไปร่วมระทึกด้วยแบบสมบูรณ์แล้ว ก็กลับกลายเป็นว่า เรื่องราวทั้งหมด ไม่มีอะไรที่ไม่เชื่อมโยงกันเลย Child 44 รหัสฆาฏ ชื่อเรื่องก็พอจะสื่อได้อยู่แล้วว่าต้องมาแนวฆาตกรรมต่อเนื่อง หรือไม่ก็ฆาตกรรมแบบตายหมู่ ตายทีเดียว 44 คนหรือเปล่า แถมหน้าปกยังดึงดูดด้วยสองบรรทัดที่ว่า “สุดยอดนวนิยายทริลเลอร์ ตำนานประมูลราคาลือลั่นจากลอนดอนบุ๊คแฟร์ปีล่าสุด” ซึ่งก็สมกับความเป็นสุดยอดทริลเลอร์อย่างที่เขาว่าไว้ไม่มีผิด ฉากความตายแต่ละฉาก เด็กแต่ละคน สะเทือนใจจนน้ำตาเล็ดบ้างไหลบ้าง โดยเฉพาะเด็กคนที่ถูกปูพื้นลักษณะนิสัยมาสักสองสามหน้าว่าคล้ายจะเป็นเด็กดี เด็กดีที่ไม่มีโอกาสได้โตเป็นผู้ใหญ่ เด็กดีที่ต้องตายอย่างทรมาน ถูกฆ่าอย่างทารุณ พระเอกของเรื่อง อันนี้ต้องบอกว่าไม่พลิกโผจากแนวพระเอกของหนังฮอลลีวู้ดสักเท่าไหร่ ก็ต้องเท่ ฉลาด(ในระดับที่เป็นอัจฉริยะ เป็นหัวกะทิขององค์กรระดับประเทศน่ะนะ) และเรื่องก็ถูกทำให้เข้มข้นด้วยการที่พระเอกที่เคยทำงานถวายหัวให้องค์กรนั้นอย่างเต็มความสามารถและซื่อสัตย์ ต้องถูกหักหลัง ถูกขับไล่ ถูกตามล่าจากองค์กรนั้นเสียเอง เรื่องแบบนี้อาจจะเกร่อและสามารถเดาทางได้ไม่ยาก แต่เชื่อเถอะว่า ต่อให้ฮอลลีวู้ดทำหนังแนวนี้ออกมาเรื่อยๆ อีกสักสิบปี คนก็ยังดูอยู่ดี เราว่าเล่มนี้ มันไม่เหมือนหนังสือ ไม่ค่อยได้อารมณ์การละเลียดอ่าน เพราะเราอ่านรวดเดียว อ่านด้วยสปีดความเร็วระดับสูงเพราะลุ้นระทึกและอยากรู้เรื่องราวการคลี่คลายปมเร็วๆ มันเหมือนดูหนังซะมากกว่า โดยรวมแล้วเราชอบ (เหมือนที่ชอบดูหนังฮอลลีวู้ดบู๊มันส์ๆ นั่นแหละ)

KingRuch |
14/09/2014

Child 44 รหัสฆาฏ เป็นนวนิยายแนวสืบสวนสอบสวนที่เข้มข้นในเนื้อหาตั้งแต่แรกจนถึงบทสรุป เนื้อเรื่องกล่าวถึงเหตุการณ์ในยุคสหภาพโซเวียตภายใต้การปกครองของ โจเซฟ สตาลิน ผู้นำอันโด่งดังที่นำพาโซเวียตให้ยิ่งใหญ่ในยุคสมัยหนึ่งก่อนที่จะล่มสลายไปในปัจจุบัน ความเชื่อใน “รัฐสมบูรณ์แบบ” ของสตาลิน ที่มีองค์ประกอบหลักคือ “ประชาชนที่สมบูรณ์แบบ” จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะเกิดการก่ออาชญากรรมในประเทศ “ผู้คิดต่าง” เท่านั้นคืออาชญากรคนสำคัญที่จะทำให้รัฐสั่นคลอน ... การดำเนินเรื่องราวเป็นแบบมุมมองของบุคคลที่สาม โดยมีตัวเอกคือ “เลโอ สเจปาโนวิช เดมีดอฟ” เจ้าหน้าที่ระดับสูงของหน่วยเอ็มจีบี มีหน้าที่สอบสวนสืบสวนต่อเรื่องราวต่างๆภายในรัฐ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการ “การกำจัด บีบเค้น สืบเสาะ ต่อผู้ที่คิดต่างหรือมีแนวโน้มที่จะต่อต้านรัฐ” เหตุการณ์เริ่มขึ้นจากการเสียชีวิตของเด็กสาวคนหนึ่ง โดยพ่อของเด็กเป็นหนึ่งในเจ้าหน้าที่หน่วยเอ็มจีบีและเป็นเพื่อนร่วมงานของเลโอ จากคำบอกเล่าถูกทำให้เชื่อได้ว่าเด็กคนดังกล่าวถูก “ฆาตกรรม” แต่จะต้องเป็นไปไม่ได้ที่จะเกิดอาชญากรรมใน “รัฐสมบูรณ์แบบ” เลโอจึงได้รับมอบหมายภารกิจเข้ามาปรับทัศนคติกับพ่อของเด็กให้เข้าใจว่ามันเป็นเพียง “อุบัติเหตุ” ที่เกิดจากความซุกซนของเด็กเท่านั้น แต่เหตุการณ์ที่คล้ายคลึงกันเริ่มมีความต่อเนื่องขึ้นท้าทายความเป็นรัฐสมบูรณ์แบบที่จะต้องปราศจากอาชญากรรม เลโอจึงต้องรื้อค้นหาความจริงอันน่าสะพรึงกลัว ผมมองว่าการนำเสนอของผู้เขียนมีความสมจริงมาก สอดแทรกความดำมืดของหน่วยงานความมั่นคงได้กระจ่างแจ้งด้วยเนื้อหาที่สร้างความกดดันในทุกตัวอักษร โดยเฉพาะการบรรยายรูปแบบการทำงานของหน่วยเอ็มจีบีในภารกิจต่างๆด้วยวิธีการที่สกปรก เสียดสีรัฐที่ไร้เสรีภาพทางความคิดได้แสบทรวงอย่างน่ายกย่องโดยเฉพาะฉากที่บรรยายความเป็นอยู่ของพลเมืองในรัฐสมบูรณ์แบบที่แทบจะไม่ต่างจาก “หุ่นยนต์มีชีวิต” ไอเดียการสร้างรูปแบบของการฆาตกรโรคจิตเชื่อมโยงที่มาที่ไปได้อย่างน่าชื่นชม สมกับเป็นนวนิยายที่ถูกแปลเป็นภาษาต่างๆกว่า 27 ประเทศ ผมให้คะแนน 8/10