พรหมร้ายลิขิตรัก (มักเน่)

แผนการร้าย

            ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก...

        เสียงเคาะประตูห้องทำให้นาคินทร์จำต้องละสายตาจากเรือนร่างบอบบางของผู้หญิงที่มีความงามราวกับเทพธิดาซึ่งกำลังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงนอนของเขาด้วยท่าทางสบายอย่างแสนเสียดาย

          นาคินทร์  จิระวัฒนจินดา ไม่ได้เป็นเพียงแค่แขกวีไอพีของโรงแรมแห่งนี้  แต่เขายังเป็นเจ้าของโรงแรมวัฒนจินดาพาเลซแห่งนี้และอีกหลายๆ แห่งทั้งในและต่างประเทศอีกมากมายด้วย

          นาคินทร์บริหารโรงแรม  เรือสำราญ  และบ่อนกาสิโนเอง  ส่วนบริษัทอัญมณีนั้นเขามอบหมายให้นราภาน้องสาวเพียงคนเดียวของเขาเป็นผู้ดูแลและบริหารงาน

ลูกน้องคนสนิทของเขาทั้งสองยังคงทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพและรวดเร็วเช่นเดิม  สงสัยคงจะต้องตบรางวัลให้ซะหน่อยแล้วที่หาสาวสวยมาให้เขาได้ถูกใจเป็นยิ่งนัก

นาคินทร์คิดว่าผู้ที่มาเคาะประตูห้องพักของเขานั้นคือลูกน้องคนสนิทของเขาเอง  เขาจึงไม่ได้สนใจที่จะหยิบเสื้อคลุมหรือเสื้อผ้ามาสวมใส่ให้เรียบร้อยก่อน  ร่างหนาจึงมีเพียงแค่ผ้าขนหนูสีขาวบริสุทธิ์ของทางโรงแรมพันเอาไว้อย่างหมิ่นแหม่เพียงแค่ผืนเดียวเท่านั้น  ตามเนื้อตามตัวยังคงมีหยดน้ำเกาะพราวอยู่เพราะเขาเพิ่งจะก้าวออกมาจากห้องน้ำได้เพียงไม่นาน  แต่ถ้าสายตาของเขาไม่ถูกตรึงเอาไว้กับเตียงนอนซึ่งตั้งเด่นอยู่กลางห้องเสียก่อนป่านนี้เขาก็คงจะจัดการกับตัวเองเสร็จเรียบร้อยแล้ว

นาคินทร์เปิดประตูห้องออกและแล้วสายตาของเขาก็ปะทะเข้ากับร่างของผู้ชายหนึ่งคนและผู้หญิงอีกสองคนยืนอยู่ที่บริเวณหน้าประตูห้องชุดของเขา  และเขาก็มั่นใจว่าเขาไม่เคยรู้จักทั้งสามคนนี้อย่างแน่นอน

ใครกัน....แล้วทำไมถึงได้มาเคาะประตูห้องเขาในยามวิกาลเช่นนี้

“มีอะไรครับ”  นาคินทร์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“ผมมาตามหาว่าที่เจ้าสาวของผม  มีคนบอกว่าเธออยู่ในห้องนี้”  อนิรุตแจ้งความจำนงกับเจ้าของห้อง

“เข้าไปเลยค่ะพี่โอม  ห้องนี้แน่ๆ ค่ะ”  ศศิธรเร่ง  มือทั้งสองข้างเกาะกอดลำแขนแข็งแรงของอนิรุตเอาไว้แน่น

“รีบๆ เข้าไปเถอะตาโอม  เราจะได้รู้ความจริงกันเสียที”  คุณนายเพ็ญนภาเร่งลูกชายหัวแก้วหัวแหวน

อนิรุตเป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของท่านและคุณสาธิตผู้เป็นสามี  ท่านจึงทั้งรัก  ทั้งหวง  และก็ทั้งห่วงเป็นอย่างมาก

“นี่มันห้องของผมนะครับ  คงจะไม่มีคนที่คุณตามหากันหรอกครับ”  นาคินทร์บอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“มีสิ  ต้องมี  ฉันไม่เชื่อหรอกว่าคุณจะอยู่คนเดียว  ในห้องของคุณต้องมีผู้หญิงอยู่ด้วยอย่างแน่นอน”  ศศิธรแหวพร้อมกับส่งสายตาหยามเหยียดไปให้อีกฝ่าย

หึ....หล่อดีเหมือนกันนะเนี่ย  และท่าทางก็คงจะรวยน่าดู  ถึงได้มีปัญญาพักห้องที่อยู่บนชั้นสูงสุดอย่างนี้  นายเกื้อนะนายเกื้อ  น่าจะเลือกเสี่ยแก่ๆ ให้นังกั้งมัน  ศศิธรคิดในใจในขณะที่กำลังใช้สายตามองพิจารณาชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของห้องอย่างละเอียดถี่ถ้วน

“ครับ  แต่เธอเป็นผู้หญิงของผมครับ  ไม่ใช่ว่าที่เจ้าสาวของคุณ  คุณไปตามหาที่อื่นเถอะ  ที่นี่ไม่มีคนที่คุณกำลังตามหาหรอก”  นาคินทร์ยังคงพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบเช่นเดิม    

“มีสิ  ต้องมี”  ศศิธรแหวขึ้นมาอีกครั้งอย่างมั่นใจ

“คุณจะรู้ดีกว่าผมได้อย่างไรล่ะ นี่มันห้องของผมนะ”  นาคินทร์รู้สึกไม่พอใจที่มีใครก็ไม่รู้มาขึ้นเสียงใส่เขา

“รู้สิ!  ก็มีคนเห็นนี่นา”  ศศิธรกระแทกเสียงบอก

“บุกเข้าไปเลยค่ะพี่โอม” ศศิธรหันกลับมาบอกอนิรุต

อนิรุต  ศศิธร  และคุณเพ็ญนภาพากันบุกรุกเข้าห้องของผู้อื่นอย่างอุกอาจโดยไม่ได้นึกกลัวเกรงอะไรเลย  คุณเพ็ญนภาคิดเสมอว่าทุกๆ คนต้องรู้สึกเกรงอกเกรงใจท่าน  เพราะท่านเป็นภรรยาของนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงโด่งดังและร่ำรวยที่สุดของเมืองนี้  ไม่มีใครกล้าทำอะไรท่านหรอก

เมื่อห้องถูกบุกรุกนาคินทร์จึงเดินไปกดโทรศัพท์เรียกพนักงานรักษาความปลอดภัยและลูกน้องคนสนิททั้งสองให้มาที่ห้องของเขาทันที  เขาเบื่อที่จะเสวนากับคนพูดไม่รู้เรื่องพวกนี้แล้ว

ประตูห้องนอนที่ถูกเปิดค้างเอาไว้ทำให้อนิรุต  คุณเพ็ญนภา  และศศิธรสามารถมองผ่านเข้าไปเห็นร่างบอบบางของนิศากรที่กำลังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงนอนขนาดใหญ่ซึ่งตั้งเด่นอยู่กลางห้องได้อย่างชัดเจน

“นั่นไงคะพี่โอม  นังกั้งมันนอนอยู่นั่นไงคะ  คุณป้าเห็นไหมคะ”  ศศิธรร้องบอกสองแม่ลูก  เธอรู้สึกสะใจเป็นยิ่งนัก  เพราะแผนการที่เธอได้วางเอาไว้สำเร็จลุล่วงลงแล้ว

เจ้าสาวของอนิรุตต้องเป็นเธอเท่านั้น  ไม่ใช่นิศากร !

ถึงแม้ว่าเธอกับนิศากรจะเป็นพี่น้องกัน  แต่เธอก็จะไม่ยอมเสียอนิรุตให้นิศากรเด็ดขาด  ผู้ชายที่เพียบพร้อมอย่างอนิรุตต้องเป็นของเธอ

เธอเกลียดนิศากรมาก  เพราะบิดารักแต่นิศากร  ไม่เคยรักเธอเลย  ทั้งๆ ที่เธอเองก็เป็นลูกของท่านเหมือนกัน  และก็ไม่ใช่เธอเท่านั้นนะที่เกลียดนิศากร  เพราะมารดาและรัชนีกรพี่สาวของเธอก็เกลียดนิศากรเหมือนกัน  แต่จะด้วยเหตุผลใดนั้นเธอไม่รู้

รู้แต่ว่าเกลียด

“จริงด้วยตาโอม  นั่นมันแม่กั้งนี่นา”  คุณเพ็ญนภาเสริม  ในใจรู้สึกดีใจเป็นยิ่งนักเมื่อเห็นว่าผู้หญิงที่กำลังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงคือนิศากร  เพราะท่านไม่อยากได้นิศากรมาเป็นลูกสะใภ้

อนิรุตรู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจเป็นอย่างยิ่งเมื่อเขาได้เห็นภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า  นิศากรทำกับเขาอย่างนี้ได้อย่างไรกัน  ทั้งๆ ที่พรุ่งนี้ก็จะถึงวันแต่งงานของเขากับเธออยู่แล้ว  นี่ถ้าเขาไม่มาเห็นกับตา  เขาต้องไม่เชื่อแน่ๆ

“ครับแม่”  เสียงของอนิรุตหลุดออกมาจากลำคอเบาๆ

“เห็นไหมคะพี่โอม  ยัยกั้งน่ะมันไม่เคยรักพี่โอมเลย  ที่มันจะแต่งงานกับพี่โอมก็เพราะว่ามันต้องการจะเอาชนะกุ้ง  มันไม่เคยรักพี่โอมเลย  ได้ยินไหมคะว่ามันไม่เคยรักพี่โอมเลย”  ศศิธรเติมเชื้อไฟเข้าไปอีก  เพราะเธอต้องการทำให้อนิรุตเกลียดนิศากรให้มากๆ เขาจะได้ไม่หวนกลับไปหามันอีก

“พอได้แล้วกุ้ง  พี่รู้แล้ว ไม่ต้องย้ำ”  อนิรุตร้องห้าม  หัวใจของเขาแตกสลายจนไม่เหลือชิ้นดีแล้ว

“จัดการให้ทีชาลี  ฉันอยากพักผ่อนเต็มทีแล้ว”  นาคินทร์บอกลูกน้องคนสนิทที่เพิ่งจะเดินผ่านเข้ามาในห้องพร้อมด้วยกริชและพนักงานรักษาความปลอดภัยอีกสองคนด้วยสีหน้าที่แสดงความเบื่อหน่ายออกมาอย่างชัดเจน

“ครับนาย”  ชาลีรับคำก่อนที่จะเดินตรงเข้าไปหาผู้บุกรุกทั้งสามที่ยืนออกันอยู่บริเวณหน้าห้องนอนของผู้เป็นเจ้านาย

คุณเพ็ญนภารู้สึกตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าพนักงานรักษาความปลอดภัยสองนายกำลังเดินตรงเข้ามาหาท่าน  และนอกจากพนักงานรักษาความปลอดภัยแล้วก็ยังมีชายฉกรรจ์หน้าตาเหี้ยมโหดอีกสองคน  ท่านจึงเริ่มรู้สึกกลัว  เพราะในตอนนี้ท่านและบุตรชายกำลังบุกรุกห้องของผู้อื่นอยู่  และยังเป็นการบุกรุกในยามวิกาลเสียด้วย

“แม่ว่าเรากลับกันเถอะตาโอม”

“จริงด้วยค่ะ  เรากลับกันเถอะค่ะพี่โอม  อยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอกค่ะ  เสียตาเปล่าๆ กุ้งว่าเรารีบกลับไปช่วยกันคิดดีกว่าค่ะว่าพิธีแต่งงานในวันพรุ่งนี้เราจะทำยังไงกันดี”

“แต่ผมอยากคุยกับน้องกั้งก่อนครับแม่”  อนิรุตบอกผู้เป็นมารดา

“ไม่ต้องคงต้องคุยแล้วลูก  เห็นอย่างนี้แล้วยังจะต้องคุยอะไรกันอีกล่ะ  กลับบ้านเถอะลูก”

“เชิญคุณๆ ออกไปจากห้องนี้ด้วยครับ”  ชาลีพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“ไม่ต้องไล่หรอกย่ะ  ฉันไปแน่  ฉันเองก็ไม่ได้ชอบอยู่ในสถานที่อย่างนี้นักหรอก”  คุณเพ็ญนภาบอกเสียงสะบัด

“ถ้าอย่างนั้นก็เชิญครับ”  น้ำเสียงที่กริชใช้ก็ไม่ได้แตกต่างไปจากชาลีผู้เป็นพื่อนรักเลย

“ไปกันเถอะค่ะพี่โอม”  ศศิธรเอ่ยชวนพร้อมทั้งออกแรงรั้งร่างของอนิรุตให้ออกก้าวเดิน  เธอต้องรีบพาอนิรุตออกไปจากที่นี่ก่อนที่นิศากรจะฟื้นขึ้นมา  เพราะไม่เช่นนั้นแผนการที่กำลังไปได้สวยของเธอก็อาจจะพังครืนลงมาได้

เมื่อเห็นว่าบุตรชายไม่ยอมขยับเขยื้อนร่างกายคุณเพ็ญนภาจึงเดินเข้ามาช่วยศศิธรรั้งร่างของบุตรชายให้ออกก้าวเดินอีกคน