ประวัติศาสตร์ท่องเที่ยวไปตามทาง

ทิววาริน |
22/08/2014

นามอภิชาติ จันทร์แดง มิใช่นามที่แปลกหูสำหรับผู้ที่คุ้นชินกับการอ่านเรื่องสั้นและบทกวีเป็นประจำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่บทกวี 'เงา' ของเขาได้รับรางวัลชนะเลิศจากงานประกวดใหญ่อย่างแพนแว่นฟ้า อาจารย์ประจำสถาบันสันติศึกษา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่ผู้นี้ยังเดินหน้าวางหลักไมล์ทางวรรณกรรมต่อไปอย่างน่าสนใจ บันทึกของบรรณาธิการเล่มสามารถฉายภาพรวมของบทกวีที่เป็นดั่ง 'ประวัติศาสตร์การเขียนความคิดผ่านกวีนิพนธ์' ที่ใช้กลวิธีแบบโพสต์โมเดิร์นรื้อสร้างแนวคิดทฤษฎีและทวงถามมายาคติของประวัติศาสตร์ทางการเมืองและสังคมอย่างมีชั้นเชิง การตั้งชื่อบทกวีแต่ละบทภายในเล่ม อภิชาตก็ใช้รูปแบบการเปลือกนอกหรือรูปแบบที่ปกปิดความจริงไว้ในการตั้งชื่อเรื่อง แต่ต่อท้ายด้วยชื่อเรื่องที่แท้จริงภายในวงเล็บ เช่น ล่า (หมาป่าในดินแดนของตนเอง) , ณ ท่ามกลาง (ระหว่างทางไปสมรภูมิ) เป็นต้น บทกวีภายในเล่มก็มีการแบ่งเป็นหลายภาพตามรูปแบบการรวมเล่มบทกวีทั่วไป ภาคแรก 'บางสิ่งบางอย่างที่ไม่ถูกต้องนัก' เป็นการทวงถามถึงชุดความคิดที่เราได้รับมาตั้งแต่เด็กโดยไม่มองถึงความผิดปรกติหรือไม่ถูกต้องของมัน รวมถึงบอกเล่าความเปลี่ยนแปลงของบางสิ่งบางอย่างที่ไม่สามารถมองแต่เปลือกนอก แต่ต้องมองทะลุเข้าไปถึงแก่นถึงเห็นภาพที่แท้จริง เช่น บทกวี 'ส่วนที่สาบสูญ' แปลกนะ ที่เราคิดว่าการเติบโต จะเบ่งบานเหมือนดอกไม้ เอาเข้าจริงแล้วเหมือนกับดัก หลอกล่อให้เราหลงระเริง แล้วบอกให้เราฝันถึงผีเสื้อ สอนให้รู้จักโหยหาแมลง แต่แมลงที่มาเกลือกกลั้วกลับกัดกินเรา ดูสิกลีบดอกแหว่งวิ่น ดอกไม้แหว่งวิ่นจะมีค่าอะไร แต่แปลกนะมีคนมาเก็บ แล้วพาออกไปจากป่าลึก บทกวีดังกล่าวทวงถามถึงความปรารถนาของคนในสมัยใหม่ที่ล้วนต้องการเป็นคนเด่นคนดัง ยอมทำทุกวิถีทางที่จะให้มีความสนใจ แม้ท้ายที่สุดจะบอบช้ำ แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย นี่คือบทกวีที่สะท้อนสภาพจริงของคนในสังคมที่ยอมสูญเสียตัวตนของเราเองเพื่อแลกกับการยอมรับของผู้อื่น นอกจากนั้นในภาคสองที่ชื่อ 'มีคนพูดให้ฟังอยู่เสมอ' ก็มีการเน้นให้สาระที่หนักมากยิ่งขึ้น อภิชาติพูดถึงสงคราม สันติภาพ และประวัติศาสตร์แห่งความเกลียดชัง รวมถึงปัญหาในชายแดนภาคใต้ที่เขาเป็นคนในพื้นที่ บทกวีอย่าง 'พรมแดน' และ 'วัตถุโบราณ' ก็สามารถบอกเล่าผลกระทบจากประวัติศาสตร์แห่งความเกลียดชังและปัญหาพรมแดนที่เกิดจากการเขียน 'เส้นสมมติ' ลงไปบนแผนที่ได้โดยใช้ถ้อยคำเพียงไม่กี่คำ ในภาพรวม 'ประวัติศาสตร์ท่องเที่ยวไปตามทาง' เป็นงานแนวโพสต์โมเดิร์นที่ทวงถามมายาคติทางประวัติศาสตร์ได้อย่างน่าสนใจ รวมถึงบทกวีภายในเล่มก็มีเอกภาพเป็นเนื้อเดียวกัน แม้ว่าจะเป็นกลอนเปล่าหรือบทกวีไร้ฉันทลักษณ์ แต่บทกวีแต่ละบทก็มีความงดงามของภาษาที่แตกต่างกันไป เป็นรวมบทกวีที่ชวนให้สัมผัสครับ