(ปกอ่อน) บันทึกลับของแอนน์ แฟร้งค์

ฐาปนัส |
08/07/2014

ผู้เขียน Anne Frank (แอนน์ แฟรงค์) ผู้แปล สังวรณ์ ไกรฤกษ์ สำนักพิมพ์ ผีเสื้ออังกฤษ จำนวนหน้าหนังสือ 464 หน้า หนังสือเล่มนี้เป็น 1 ใน 49 หนังสือต้องห้ามในโรงเรียนของประเทศสหรัฐอเมริกาครับ แต่เป็นหนังสือที่แปลมาแล้วหลายภาษา (ซึ่งประเทศไทยก็เป็นหนึ่งในนั้นครับ) และถูกพิมพ์จำหน่ายมากกว่าล้านเล่มทั่วโลก (ผมว่ามันขัดแย้งนะ อเมริกามักจะขวางโลกเสมอในทัศนคติของผม) คนที่เปิดเข้ามาดูข้อมูลของหนังสือเล่มนี้ ผมคาดเดาว่าส่วนมาก คุณต้องรู้จักเธอแน่นอนครับ และส่วนน้อยที่เข้ามาดู เพราะอยากรู้ว่าเป็นหนังสือเกี่ยวกับอะไร ผมอยากให้อ่านรีวิวนี้ของผมเพื่อพิจารณาครับ หนังสือเรื่อง "บันทึกลับของ แอนน์ แฟรงค์" เป็นหนังสือที่สร้างขึ้นมาจากสมุดบันทึกประจำวันของแอนน์ แฟรงค์ เด็กหญิงชาวยิวที่ใช้ชีวิตอยู่ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ซึ่งในช่วงเวลาที่เธอเขียนบันทึกนี้ เป็นช่วงเวลาที่เธอหลบซ่อนตัวจากนาซีเยอรมันในยุคฮิตเลอร์เรืองอำนาจเป็นเวลา 2 ปี เราจะเห็นบันทึกหน้าสุดท้ายของเธอลงวันที่ 1 สิงหาคม 1944 ซึ่งหลังจากนั้น 3 วัน คือวันที่ 4 สิงหาคม 1944 ครอบครัวของเธอถูกหักหลังและส่งผมให้นาซีจับครอบครัวของเธอได้ เธอจึงถูกส่งตัวไปที่ค่ายกักกันแห่งหนึ่ง (ชื่ออะไรผมจำไม่ได้เสียแล้ว) และท้ายที่สุดเธอเสียชีวิตด้วยโรคไข้รากสาดใหญ่ (ถ้าจำไม่ผิดเธอเสียชีวิตก่อนค่ายกักกันมรณะจะถูกทำลาย 2 อาทิตย์ หรือ 1 เดือนนี่แหละครับ) ผมไม่เห็นรูปหน้าหนังสือของบาโทร่าสโตร์ เลยไม่รู้ว่าเป็นเล่มไหน เพราะมีอีกเล่มหนึ่งที่ถูกตีพิมพ์ออกมาใหม่ที่ได้เพิ่มเติมบันทึกเล็กน้อยของแอนน์ รวมไปถึงรูปภาพหรือภาพสเก็ตช์ แม้กระทั่งเรื่องราวการเข้าสู่วัยสาวและมีการมีความรักของเธอ เพราะฉะนั้น ผมขอรีวิวในส่วนที่ทั้งสองเล่มมีเหมือนกันแล้วกันครับ ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน สั้น ๆ ง่าย ๆ เลย หดหู่ครับ หดหู่มาก แต่ในความหดหู่ก็รู้สึกได้ถึงความหวัง กำลังใจเล็ก ๆ น้อย รวมไปถึงความสดใสและมองโลกในแง่ดีของแอนน์ แฟรงค์ แม้เราจะรู้ว่าการที่บันทึกใกล้จะจบ นั่นหมายถึงการใกล้จะพบจุดจบของแอนน์ แต่เราก็ยังอดที่จะมีความหวังไม่ได้อยู่ดี นี่คือจุดที่มันหดหู่ครับ และจะรู้สึกหดหู่ขึ้นไปอีก เมื่อคุณอ่านไปถึงช่วงที่แอนน์บันทึกถึงชาวยิวที่มีชีวิตอยู่ในขณะนั้นว่าต้องดำเนินชีวิตกันอย่างไร และชีวิตของเธอและครอบครัวที่ต้องอาศัยอยู่ใน "ที่ซ่อนลับ" ต้องอยู่กันด้วยความยากลำบากอย่างไร ในส่วนที่รู้สึกอบอุ่นและมีกำลังใจนั้น คือช่วงที่เธอ (แอบ) ฟังข่าวการยกพลขึ้นบกของฝ่ายสัมพันธมิตรในนอร์มังดี เรื่องนี้ทำให้เธอมีความหวังว่าสงครามอาจจะยุติในไม่ช้า เธออาจจะได้กลับไปใช้ชีวิตอย่างอิสระเสียที ขณะที่ผมอ่านถึงตอนนี้ ผมก็แอบหวังไว้ด้วยเช่นกันว่า อยากให้เธอรอดชีวิต แม้สุดท้ายจะไม่เป็นเช่นนั้นก็ตาม และการที่เธอมีกำลังใจดี เห็นว่าการใช้ชีวิตในที่ซ่อนลับ ถึงแม้จะลำบาก ไม่มีอิสระเป็นของตัวเอง อย่างน้อยก็ดีกว่าถูกส่งไปตายในค่ายกักกัน ซึ่งเธอก็ได้เล่าเรื่องราวตรงนี้ออกมาได้อย่างน่าสนใจ ซึ่งผมเองก็มองว่ามันเป็นเรื่องที่เพลิดเพลินและสามารถนึกภาพตามได้ครับ สำหรับผม หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือดีที่ "ควร" อ่านอีก 1 เล่มครับ แม้มันจะหดหู่ แต่ก็เต็มไปด้วยความหวัง ความฝันของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง (ผมเองก็นึกไม่ออกว่าถ้าผมเป็นเธอในตอนนั้น จะมานั่งเขียนไดอารี่แบบนี้หรือเปล่า ?) ซึ่งผมมองว่า อันที่จริงแอนน์ไม่ได้ถูกขังอยู่หรอกครับ เธอยังมีชีวิตอยู่ เธอเป็นอิสระจากนาซีเยอรมันด้วยบันทึกที่เธอเขียนขึ้นมาเล่มนี้ เล่มที่คุณกำลังอ่านรีวิวผมอยู่ หรือเล่มที่คุณถืออยู่ในมือครับ