บุปผาในเมืองมาร

ปุณิกา |
23/07/2014

คำจำกัดความอย่างสั้นของ บุปผาในมือมารก็คือ จำเลยรักเวอร์ชั่น 18 บวก นิยายรักสามเศร้า ตบจูบที่ลงท้ายด้วยการที่พระเอกนางเอกได้ครองรักกัน ยังคงเป็นเรื่องยากที่จะเข้าใจได้ว่าทำไมถึงลงเอยเช่นนั้น การบรรยายฉากรักอันเร่าร้อนและอารมณ์ความรู้สึกที่ตัวละครมี เป็นจุดเด่นของนิยายเรื่องนื้ ในหนังสือบอกว่าเป็นนิยายหวามอารมณ์สำหรับผู้ใหญ่อายุ 18 ปีขึ้นไป ซึ่งก็เป็นตามนั้น การเล่าเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบจะสลับไปมาระหว่างฉากรักกับการบรรยายเรื่องราวที่เกิดขึ้น ซึ่งแน่นอนจุดเด่นที่สุดของหนังสือก็คือการบรรยายเรื่องรักบนเตียงระหว่างพระเอกกับนางเอก ให้ความรู้สึกเหมือนดูหนังโป๊ แต่ไม่ใช่หนังโป๊ที่ขายฉากสยิว หากแต่เป็นหนังโป๊ที่มีความสวยงามทางวรรณศิลป์มากกว่า คือการใช้ภาษาแม้จะเป็นการเรื่องเพศสัมพันธ์ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผู้อ่านรู้สึกว่าเป็นเรื่องน่าเกลียด กลับรู้สึกถึงความสวยงามทางภาษามากกว่า จริงๆผมว่าเด็กอายุต่ำกว่า 18 ก็อ่านได้ นอกจากนี้ผมเองพยายามทำความเข้าใจตัวละครเอกของเรื่องทั้งสองคนว่าทำไมถึงรักกัน คือพยายามเท่าไหร่ก็หาคำตอบไม่ได้ เซ็กส์ทำให้คนรักกันได้จริงๆหรือ ยิ่งช่วงนี้มีข่าวรณรงค์ไม่ให้ละครมีฉากพระเอกข่มขืนนางเอก นักจิตวิทยาก็ออกมาบอกว่าพระเอกข่มเหงนางเอกแล้วทำให้นางเอกรักพระเอกขึ้นมาไม่ใช่เรื่องจริง ก็ยิ่งทำให้สงสัยเข้าไปใหญ่ว่าอะไรคือฐานที่คนเขียนหนังสือเล่มนี้ใช้ในการทำให้ตัวละครหญิงยังคงรักพระเอกอยู่ ทั้งที่เธอก็พร่ำบอกตัวเองว่าเธอเกลียดพระเอกอยู่ตลอดเวลา ไม่แน่ใจว่าตัวเองเครียดเกินไปรึเปล่าเวลาอ่านนิยาย แต่บางทีก็รู้สึกว่านิยายก็ควรจะอยู่บนพื้นฐานความจริงบ้าง ภายหลังการเสียชีวิตของมารดา จิตใจของคาร์ลอสเต็มไปด้วยความเศร้าระคนไปกับความแค้นที่ครุกรุ่น แม้เขาจะทราบดีว่ามารดาป่วยมานานแล้ว แต่อาการของแม่ทรุดลงอย่างกะทันหันและจากไปอย่างรวดเร็ว หลังจากที่พ่อพาเมียเก็บขึ้นมาอาศัยร่วมชายคา ชายหนุ่มเหลือบตามองไปยังหญิงแพศยาด้วยความอาฆาต ไล่เลยไปถึงเด็กหญิงตัวน้อย มีเรีย เขาลุ่มหลงในเรือนกานของมีเรีย และในขณะเดียวกันก็ต้องทุกข์ทรมานกับความรู้สึกอันขัดแย้ง ความหลงออความปรารถนาอยากได้มาครอบครอง ผสานกับความโกรธแค้นชิงชัง อัดแน่นอยู่ภายในจิตใจ มีเรียกำลังจะเข้าพิธีแต่งงานกับชายหนุ่มที่เธอหลงรัก แต่คาร์ลอสได้พรากเธอไปจากเขา ด้วยการข่มเหงมีเรียทั้งร่างกายและจิตใจหลายต่อหลายครั้ง เขาพร่ำบอกถึงความรู้สึกที่มีต่อมีเรียและขอให้เธอยอมตกเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว คาร์ลอสรู้ตัวดีว่าหัวใจของเขาได้ตกเป็นของเธอตั้งนานแล้ว หากแต่ความชิงชังในมารดาของเธอผลักดันให้เขาข่มซ่อนความเสน่หานั้นไว้ กระทั่งมันบ่มเพาะจนสุกงอม บีบคั้นจนยากจะต้านทาน เขาจึงต้องได้เธอ มีเรียต้องก้มหน้ายอมจำนนแต่งงานกับชายหนุ่มที่เธอเกลียดชัง โดยที่หัวใจของเธอยังคงติดอยู่กับชายหนุ่มอีกคนที่เธอหลงรัก แต่ก็น่าแปลก ทั้งที่เธอถูกข่มเหงทุกอย่าง เธอกลับโหยหาภาพวันคืนในอ้อมกอดของเขา แววตาที่จ้องมองเธอด้วยความรัก เป็นความรู้สึกที่บีบคั้น เธอรู้ตัวแล้วว่าเธอได้สูญเสียหัวใจให้กับปีศาจร้ายที่เธอเกลียดชัง เธอเกลียดตัวเองที่อ่อนแอ พ่ายแพ้ต่อความรู้สึก ทั้งที่เขาโหดร้าย ทั้งที่เคียดแค้นสุดหัวใจ แต่กลับหลงรักเขาอย่างง่ายดาย ทรยศต่อการตายของมารดา ทรยศต่อคนรัก และท้ายสุดคือทรยศต่อตัวเอง คำบอกรักของคาร์ลอสยังคงดังก้องในความคิด แต่จิตใจของมีเรียก็ยังคงสับสน เธอจะรักคาร์ลอสอีกครั้งได้อย่างไรในเมื่อคนรักของมีเรียต้องจบชีวิตลงด้วยน้ำมือของเขา เธอไม่เข้าใจคำว่ารักที่คาร์ลอสมอบให้ เพราะสำหรับเธอความรักคือสิ่งสวยงาม คือการทำให้คนที่เรารักมีความสุข ไม่ใช่ความปรารถนาร้อนแรงที่ชายหนุ่มแสดงออก ไม่ใช่การทำทุกอย่างเพียงเพื่อให้ได้มาครอบครอง สิ่งที่คาร์ลอสทำ ผลักดันให้เธอตัดสินใจในสิ่งที่ไม่คาดคิด สิ่งที่คาร์ลอสจะได้กลับไปเป็นเพียงร่างไร้วิญญาณที่เขาบอกว่ารัก… นั่นยังไม่ใช่บทสรุปของเรื่องราวทั้งหมด แต่ก็ได้ทำให้คาร์ลอสรู้สึกถึงความเจ็บปวดเหมือนกำลังจะแตกสลายในยามที่จะไม่มีเธออยู่เคียงข้าง เขายินดีแลกทุกอย่างเพียงเพื่อได้เห็นรอยยิ้มของเธอ ซึ่งย่อมหมายถึงการปลดปล่อยเธอให้เป็นอิสระจากเขา แต่ในความเป็นจริงแล้วมีเรียยินดีกับอิสรภาพที่เธอได้รับหรือไม่ หรือหัวใจของเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความหดหู่