นอนใต้ละอองหนาว พ.2

Arya S. |
14/08/2014

นอนใต้ละอองหนาวเป็นนวนิยายขนาดสั้นเรื่องหนึ่งของปราบดา หยุ่น นักเขียนซีไรต์ ที่มีผลงานได้รับรางวัลในด้านหนังสือเรื่องสั้นหลายๆ ตอนมาก่อน และเมื่อมาเป็นนวนิยายอย่างเช่นเรื่องนอนใต้ละอองหนาว ยิ่งทำให้ไม่ค่อยแปลกใจนักว่าทำไมปราบดาจึงได้ขึ้นแท่นเป็นนักเขียนซีไรต์คนหนึ่งของวงการ ซึ่งนอนใต้ละอองหนาวเป็นนิยายที่ว่าด้วยเรื่องของพฤติกรรมและอาการประหลาดของคนหนุ่มสาวในหลายประเทศ ที่รู้สึกว่าตนเองมีพฤติกรรมทางเพศที่ต่างจากเดิมและเริ่มควบคุมตนเองไม่ได้ โดยพฤติกรรมดังกล่าวไม่ได้อยู่เพียงแค่พฤติกรรมขณะมีกิจกรรมทางเพศเท่านั้น แต่เริ่มลุกลามไปถึงพฤติกรรมที่จะนำมาซึ่งการมีเซ็กส์ของพวกเขา ซึ่งน่าประหลาดที่อาการเหล่านั้นพวกเขามักรู้ตัวทั้งหมดว่ากำลังทำอะไร แต่กลับควบคุมพฤติกรรมและความต้องการของตนเองไม่ได้ โดยพฤติกรรมที่ว่านี้เป็นพฤติกรรมติดต่อผ่านทางเพศสัมพันธ์และแพร่ระบาดออกไปในแต่ละประเทศโดยที่ไม่มีใครรู้ที่มาของมัน และไม่รู้ถึงภัยที่มากับพฤติกรรมเหล่านี้ แม้ว่าโครงและแกนของเรื่องออกจะเป็นแนววิทยาศาสตร์ sci-fi แต่กลับไม่ได้เน้นถึงจุดนั้นสักเท่าไหร่ พฤติกรรมในเรื่องเพศที่เป็นอาการติดต่อเหล่านั้นที่เป็นปริศนาก็จะยังคงเป็นปริศนาที่ไร้ที่มาต่อไป ส่วนวิธีแก้หรือมนุษยชาติจะตระหนักถึงภัยเรื่องนี้หรือไม่ ก็ยังเป็นปริศนาเช่นกัน นิยายเรื่องนี้อาจจะไม่สนุกเท่าไหร่นักสำหรับผู้อ่านที่ชอบให้เรื่องราวมีบทสรุปชัดเจน แต่เรื่องนี้ก็ยังคงเป็นเล่มที่อ่านได้เพลิน และการเดินเรื่องที่ขมวดปมและตอนจบที่ทิ้งปมเอาไว้นั้นถือว่าน่าสนใจ อย่างน้อยผู้อ่านก็จะได้รู้ถึงปลายทางของพฤติกรรมติดต่อประหลาดนั้นว่าจะเป็นอย่างไรเมื่ออาการที่ว่าได้เดินทางมาถึงจุดสุดท้าย ซึ่งสิ่งที่ต้องชื่มชมในเล่มนี้ก็คือการวางโครงเรื่องที่ทำให้รู้สึกว่าเหมือนจะเป็นเรื่องไกลตัว (ว่าด้วยเรื่องพฤติกรรมคล้ายๆ โรคติดต่อที่ระบาดไปได้) แต่ก็ใกล้กว่าที่คิด (พฤติกรรมเรื่องเซ็กส์และอื่นๆ) วิธีการเล่าเรื่องที่มีรูปแบบที่หลากหลายอยู่ภายในเล่มเดียวโดยที่บางจุดนั้นสามารถขับเน้นให้เรื่องนี้ดูสมจริง และประเด็นของเรื่องมันค่อยๆ หนักขึ้นๆ ดึงดูดให้คนอ่านเริ่มรู้สึกว่าประเด็นของพฤติกรรมเหล่านี้จับต้องได้จริง และมันออกจะน่ากลัวอยู่ที่พฤติกรรมที่ว่ามันกระจายออกไปในที่ต่างๆ ซึ่งอยู่ห่างไกลกันออกไป อีกทั้งบรรยากาศของเรื่อง ตั้งแต่สถานที่ที่ปราบดาหยิบยกขึ้นมาเป็นโลเคชันของเรื่องก็เพิ่มความรู้สึกว้าเหว่และลึกลับ โดยวิธีการบรรยายของปราบดาในเรื่องของบรรยากาศความเหงา ว้าเหว่ ความเงียบที่มีอะไรมากกว่าการไม่มีเสียงพูด และการอธิบายอารมณ์ ความรู้สึกนึกคิดของตัวละครนั้นคือจุดแข็งของงานเขียนของปราบดาอยู่แล้ว ทำให้นอนใต้ละอองหนาวเป็นนิยายที่อ่านแล้วให้ความรู้สึกเย็นยะเยือกได้โดยไม่ต้องเปิดแอร์ ซึ่งด้วยความที่เป็นนิยายขนาดสั้นของนอนใต้ละอองหนาวก็ทำให้การอ่านเรื่องนี้ไม่ได้รู้สึกเบื่อและหนืดเนือยจนเกินไป อีกทั้งยังพกพาติดตัวไปได้ง่ายด้วย