ดวงตาของคนที่เรารัก

อ้วนแกะ |
17/12/2014

เล่มนี้ เราไม่ได้ตั้งใจจะอ่านเลย แต่เพราะดันจับพลัดจับผลูจะต้องไปนั่งอยู่ในวงวิจารณ์วรรณกรรมที่หยิบยกหนังสือเล่มนี้มาเป็นพระเอกพอดิบพอดี เลยต้องหามาอ่านเพื่อเตรียมตัวสักเล็กน้อย เดี๋ยวจะคุยกับเขาไม่รู้เรื่อง จากที่ไม่เคยสนใจ เพราะไม่คิดว่าจะเป็นแนวหนังสือที่ชอบของตัวเอง กลายเป็นว่า ครึ่งหนึ่งเราคิดถูก และอีกครึ่งหนึ่งเราต้องคิดใหม่ พูดถึงเรื่องสำนวนภาษา เราเข้าใจว่าคนเขียนต้องการให้ออกมาดูอบอุ่น อ่อนโยน เป็นจดหมายที่มีถ้อยคำชวนให้คนอ่านมีหัวใจที่นุ่มนวลขึ้น แต่ก็นั่นแหละ ผลข้างเคียงของสำนวนการเขียนประเภทนี้คือ การทำให้คนอ่าน (ที่ไม่ใช่เป้าหมายหลักอย่างเรา) รู้สึกง่วงเหงาหาวนอน และแอบเบื่อในบางที แต่เราก็อ่านจนจบ ไม่ได้วางทิ้งไว้และเก็บขึ้นชั้นหนังสือกลางคัน นั่นก็เพราะ อีกครึ่งหนึ่งที่เหลือในความเป็นหนังสือเล่มนี้นั่นแหละ เราจำได้ฉากหนึ่งที่ต้องพับเอาไว้เตือนใจตัวเอง มันเป็นสิ่งธรรมดาสามัญที่ลืมนึกไปเลย คุณตาของเขา พูดถึงยามคับขัน เมื่อรถของเราเริ่มมีปัญหาอยู่ท่ามกลางท้องถนนอันแสนวุ่นวาย มีทางให้เราเลือกคือ ดันทุรังวิ่งต่อไป ซึ่งนั่นจะทำให้รถวิ่งได้ช้า และแน่นอนว่ารถคันหลังจะต้องบีบแตรไล่ ขับมาจี้ตูด หรือเปิดไฟสูงให้เราไปพ้นๆ แน่ๆ เราจะกลายเป็นตัวปัญหาที่คนอื่นๆ ในสังคมเหม็นขี้หน้าทันทีที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองกำลังมีปัญหา แต่ในทางกลับกัน ถ้าเราเปิดไฟฉุกเฉิน เพื่อจะบอกคนอื่นๆ ว่า ฉันกำลังมีปัญหา ฉันกำลังอ่อนแอ ปฏิกิริยาของผู้คนจะแตกต่างไปในทันที พวกเขาจะไม่บีบแตรไล่ แต่จะหลีกเลี่ยงเราไปโดยการแซงซ้ายหรืออะไรก็ตามที มิหนำซ้ำ บางคนในพวกเขาเหล่านั้น ยังจะชะโงกหน้ามาถามเราด้วยความเป็นห่วงอีกด้วยว่า มีอะไรให้เขาช่วยไหม นั่นคือสิ่งหนึ่งที่เรายังจำมาได้จนทุกวันนี้ แม้ว่าจะอ่านหนังสือเล่มนี้นานแล้วก็ตาม ยามเมื่อเราอ่อนแอ ในบางสถานการณ์ แทนที่จะแสร้งชูคอทำเป็นเข้มแข็ง ทำเหมือนว่าเราสามารถผ่านพ้นปัญหาเหล่านั้นไปได้ด้วยตัวเอง เพราะเราเก่ง เราทำได้ แต่กลับกลายเป็นว่าสิ่งนั้นไปสร้างปัญหา ไปทำความเดือดร้อนให้คนอื่นทีหลัง เราควรจะชั่งน้ำหนัก และยอมรับว่าตัวเองอ่อนแอ กำลังต้องการความช่วยเหลือ เพื่อเปิดโอกาสให้คนอื่นมองเห็นปัญหาของเรา และช่วยเราแก้ไข ซึ่งแน่นอนว่า บางทีปัญหาที่เรากำลังเจอ มันไม่ใช่ปัญหาของเราเพียงคนเดียว และมันต้องอาศัยความร่วมมือ ต้องได้รับความช่วยเหลือจากคนอื่นๆ ช่วยกันคิด ช่วยกันแก้ วิน-วินกันไปทั้งหมด อ่านในยามว่างๆ สุดสัปดาห์ ให้ชีวิตได้ช้าลง และได้ค้นพบสิ่งใหม่ คุณตาเขามีอะไรจะบอกหลายอย่างอยู่เหมือนกันนะ