ซามูไรพเนจร เล่ม 01

renren |
02/03/2015

นี่เป็นการ์ตุนอีกเรื่องที่เก่าพอๆกับเรื่องวันพีชเลย (แต่เรื่องหลังยังไม่จบเลย กระซิกๆ) ยอมรับเลยว่าเป็นการ์ตูนเรื่องแรกที่อ่านแล้วติดเลย เพราะเป็นเรื่องเกี่ยวกับซามูไรที่ชอบ แต่ว่าไปๆมาๆกลับชอบพระรอง ซาโนะสุเกะ กับ รองฟุจิตะ หรือ ไซโต้ ฮาจิเมะมากกว่า โดยเฉพาะคนหลังเพราะเขาเป็นตัวละครแนวแอนตี้ฮีโร่ คือไม่ได้สู้กับพระเอกแล้วกลับตัวกลับใจทำดีกับพระเอกเลยซะทีเดียว แต่เขามีอุดมการณ์ของตนเอง และไม่มีสิ่งใดหรือใครมาขัดขวางได้ คำพูดที่จำได้แม่นคือ "อาหารเลี้ยงหมาได้ เงินเลี้ยงคนได้ แต่หมาป่าแห่งมิบุ ไม่ว่าอะไรก็เลี้ยงไม่ได้" นั่นล่ะ กรี๊ดเลย ชอบจริงๆ ตัวละครตัวนี้ นอกจากละครมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวแล้ว เนื้อเรื่องก็สนุกดีค่ะ เกี่ยวกับยุคเมจิหลังการปฏิวัติไป 10 ปี โดยผ่านสายตาของ เคนชิน ซามูไรพเนจรที่ไร้ที่มาที่ไป กับคามิยะ คาโอรุ สาวน้อยเจ้าของโรงฝึกที่ได้เคนชินช่วยไว้ ดังนั้นเรื่องนี้จึงมีนางเอกตายตัวแต่แรก เลยไม่เกิดสงครามอวยว่าจะให้ใครคู่กับนางเอกดี ก็เลยสามารถลุ้นกับเนื้อเรื่องในเรื่องได้อย่างสบายใจค่ะ การต่อสู้ที่ใช้แค่เพลงดาบในตอนแรกๆ เป็นอะไรที่สวยงามดีค่ะ แต่คู่ต่อสู้ที่คนเขียนขยันหามาให้ชนกับพระเอกก็ความสามารถพิลึกพิลั่นจนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นคนจริงๆ (ได้อ่านคุยกันท้ายเล่มของคนเขียน หรือแนะนำตัวละครเวลาตัวนั้นหมดบทไป จึงได้รู้ว่า อาจารย์เป็นแฟน X-Men ตัวยงเลย ยังรวมไปถึงเอวานเกเลียน และยังชอบสะสมฟิกเกอร์อีกต่างหาก มิน่าล่ะ ทำไมตัวร้ายแต่ละตัวดูล้นๆ ทำให้เรื่องนี้แตกต่างจากการ์ตูนแนวซามูไรเรื่องอื่นๆด้วย ก็เลยอ่านแล้วสนุกดีค่ะ ส่วนเรื่องรักๆนี่ก็มาให้เห็นบ่อยค่ะ แต่เป็นความรักแบบนิ่มๆ หวานๆ แบบคนอ่านคล้อยตามได้สบาย ว่านางเข้าวินแน่ คนนี้แน่...แต่คนเขียนกลับหักหลังตอนช่วงปลายเรื่องได้อย่างเจ็บแสบจนแทบอยากจะปาหนังสือทิ้ง และถือว่าสมัยนั้นเป็นเหตุการณ์ช๊อกคนอ่านที่จู่ๆอาจารย์ตัดสินใจแบบนั้น จนมีคนประกาศว่าจะเลิกอ่านทีเดียว อยากรู้ว่าเหตุการณ์นั้นคืออะไร ลองไปหาอ่านดุนะคะ

ธนัช |
20/07/2014

เรียกได้ว่าเป็นงานชิ้นมาสเตอร์พีซของอ.โนบุฮิโระ วาสึกิ เลยก็ว่าได้สำหรับมังงะแนวซามูไรเรื่องนี้ที่เป็นกระแสในหมู่นักอ่านบ้านเราได้อยู่พักใหญ่เลยทีเดียว เรื่องราวของมือสังหารบัตโตไซที่ปัจจุบันปิดบังตนเองในชื่อของคนจร ฮิมุระ เคนชิน แล้วเดินทางเร่ร่อนไปเรื่อยๆ พร้อมความตั้งใจที่จะเลิกสังหารผู้คนด้วยการพกดาบสลับคม (ดาบที่มีด้านคมอยู่ตรงสันดาบ) จนได้มาลงหลักปักฐานอยู่ที่โรงฝึกแห่งหนึ่งและไม่ว่าตัวเขาจะเต็มใจหรือไม่แต่ในที่สุดเขาก็ได้ถูกดึงกลับไปสู่วังวนแห่งการต่อสู้อีกครั้ง เป็นมังงะแนวซามูไรที่เหนือจริงในแง่ของวิชาดาบและตัวละครบางตัว แต่อย่างอื่นๆ ก็พยายามจะอิงกับความเป็นจริงให้มากที่สุด ด้วยลายเส้นที่สวยงามและคาแรกเตอร์ดีไซน์ตัวละครหลายตัวค่อนข้างจะโดนใจผู้อ่านสาวๆ ก็เลยทำให้เรื่องนี้ได้รับความนิยมเพิ่มมากขึ้น เนื้อหาช่วงแรกก็ออกจะเอื่อยๆ ไม่ค่อยมีอะไรมาก แต่เมื่อเริ่มเข้าเนื้อเรื่องที่จะต้องต่อสู้กับตัวละครที่ร้ายเต็มขั้นอย่าง ชิชิโอ มาโกโตะ (ตัวละครนี้ผู้รีวิวชื่นชอบมากตรรกะความคิดบางอย่างค่อนข้างขัดกับสามัญสำนึกแต่ก็จริงแท้และเท่อย่างแรง) ความเข้มข้นในเรื่องก็เพิ่มขึ้นมาจนวางหนังสือไม่ลงเลยทีเดียว เคล็ดวิชาบางอย่างในเรื่องก็ทำให้เด็กๆ ที่ได้อ่านเรื่องนี้ก็เผลอเชื่อกันไปจริงๆ ว่าสามารถฝึกฝนให้ใช้ได้จริงซะด้วย เนื้อหาของเรื่องช่วงที่เน้นดราม่าจากอดีตของตัวละครก็ทำได้สะเทือนใจได้ระดับหนึ่ง และสามารถใช้โยงเรื่องจากอดีตถึงปัจจุบันได้อย่างเรียบเนียนไม่มีสะดุด ได้ยินมาว่าเนื้อหาที่นำเสนอช่วงบั้นปลายชีวิตของตัวเอกอย่าง ฮิมุระ เคนชิน ก็ดราม่าเรียกน้ำตาอย่างมาก เสียแค่ไม่ได้เป็นรูปแบบของหนังสือแต่เป็นอนิเมชั่น เลยไม่ค่อยแน่ใจนักว่าจะยึดเป็นเนื้อหาแท้ๆ จากผู้เขียนได้หรือไม่ ความสนุกของเรื่องนี้จัดได้ว่าสนุกมากทีเดียว แต่ช่วงหลังๆ ก็เหมือนจะแผ่วๆ ลงไปบ้าง เรื่องความฮาของเรื่องนี่ไม่ค่อยมีอะไรให้ฮาเท่าไหร่ น่าจะเป็นจุดอ่อนของผู้เขียนเรื่องนี้ก็ได้เพราะเรื่องที่เขียนทีหลังอย่างนักรบเหล็กเทวะที่พยายามยัดแก๊กลงไปเยอะๆ แต่จากที่อ่านๆ ดูก็ไม่ได้ขำเท่าไหร่ (หรือเส้นแก๊กของเรื่องกับผู้รีวิวไม่ตรงกันก็ไม่รู้) มุกที่เด้ดที่สุดของเรื่องคือการสร้างตัวละครที่เก่งมาก เก่งแบบไม่เกรงใจใคร อย่างอาจารย์ของตัวเอกออกมา แล้วตัดบทออกไปเลยเนื่องจากกลัวสมดุลของเรื่องเสีย ซึ่งผู้เขียนก็บอกผ่านตัวละครดังกล่าวในเรื่องไปแล้วว่าจะไม่ลงมืออะไรมาก เดี๋ยวคนอื่นไม่มีบท (ฮา) การหยิบตัวละครที่มีอยู่จริงในประวัติศาสตร์ช่วยเสริมความน่าสนใจของเรื่องได้ดีทีเดียว โดยเฉพาะการโยงเรื่องราวเข้ากับยุคสมัยจริงๆ ในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นก็ช่วยเพิ่มความสมจริงของเรื่องเพิ่มมากกว่าเดิม ซึ่งทำให้เกิดคำถามเวลาที่อ่านว่าเหตุการณ์ไหนจริงบ้างไม่จริงบ้าง ซึ่งหากเป็นตัวละครสมมติทั้งหมดอาจจะไม่ทำให้เกิดคำถามเหล่านี้ก็ได้ หักออก 1 ดาวเพราะช่วงท้าบของเรื่องผู้รีวิวไม่ค่อยปลื้มเท่าไหร่

ลักกี้แมน |
06/07/2014

เป็นการ์ตูนที่เก่าอีกเรื่องหนึ่งแต่สำนักพิมพ์ได้จัดพิมพ์ออกมาใหม่เป็นแบบ bigbook ผมเคยอ่านเรื่องนี้มานานมาก และไม่รู้ว่าทำไมถึงยังจำเนื้อเรื่องได้แม่นมาก คิดว่าน่าจะเป็นเพราะว่าเป็นการ์ตูนที่สนุก มีเนื้อเรื่องที่น่าติดตาม มีจุดสำคัญที่ทำให้จำได้ง่าย มีลายเส้นที่เป็นเฉพาะตัวมากๆและไม่รก ทำให้อ่านแล้วรู้สึกไม่เหนื่อย โดยเนื้อเรื่องของแต่ตัวละครที่แม้จะไม่ใช่ตัวเอกก็มีเจาะลึกทำให้ไม่รู้สึกว่าเป็นการ์ตูนที่ตัวเอกเทพอยู่คนเดียว และแม้แต่เคนชิน (พระเอก) เองก็ตามก็มีเนื้อเรื่องปูมหลังให้ชวนติดตาม โดยจะเผยออกมาเยอะๆตอนท้ายเรื่องว่าจริงๆแล้วเมื่อก่อนนั้นเคนชินมีอีกบุคลิกนึงที่ต่างจากเคนชินผู้ใจดีอย่างลิบลับ (แต่ก็เท่ห์น่าดู) และเนื้อเรื่องทั้งหมดนั้นไม่ได้มีตัวร้ายแค่ตัวเดียวแต่เหมือนกับจะแบ่งออกเป็นหลายๆช่วง พอตัวร้ายคนแรกตายไป ก็เกิดตัวใหม่ขึ้นมาทำให้มีเนื้อเรื่องที่ยาวพอสมควร ยิ่งทำให้อ่านแล้วก็รู้สึกว่าเป็นการ์ตูนที่มีพล็อตที่ดีเรื่องนึงเลยครับ โดยส่วนตัวแล้วชอบอาจารย์ของเคนชินมากเพราะดูไปดูมาเหมือนจะเก่งกว่าพระเอกเสียอีก แถมยังเท่ห์ด้วยครับ ^^