ชาติเสือ พันธุ์มังกร (ปราณธร)

Takeshi |
26/01/2015

ผู้เขียน ปราณธร จำนวนหน้าหนังสือ 568 หน้า เป็นนิยายที่ไม่ได้คิดมาก่อนเลยว่าจะกลายเป็นนิยายที่ชอบมากเป็นพิเศษครับ เพราะดูจากหน้าปกก็บ่งบอกแล้วว่า เรื่องนี้จะต้องเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับคนจีน อาจจะมีถิ่นกำเนิดในเยาวราชแล้วต้องกลายเป็นมาเฟีย ประมาณเดียวกับซีรีส์เลือดมังกรนั่นแหละครับ แต่ทีนี้ เนื่องจากเห็นรีวิวเยอะมาก ใครต่อใครก็ชม เลยอดไม่ได้ที่จะลองอ่านดูสักครั้ง แล้วก็พบว่า มันก็จริงอย่างที่หลาย ๆ คนบอกครับ คือมันสนุกและสะเทือนอารมณ์จริง ๆ นิยายเรื่องนี้ไม่เหมาะกับคนที่ไม่ชอบเรื่องราวหนัก ๆ หรือเรื่องรักหวานแววนะครับ เพราะเนื้อหาสะเทือนใจ บางตอนก็รู้สึกหนักใจ อึดอัดมาก โดยเฉพาะตอนจบนี่แบบ ต้องถอนหายใจกันยาว ๆ เลยครับ เนื้อหาเป็นเรื่องราวของ ทรงวาด หรือลิ้มบุ่นโฮ่ว ที่โชคชะตาได้กำหนดให้เค้าต้องมาพบจุดเปลี่ยนในชีวิต จากการที่เค้าเป็นคนจีนในสมัยที่ยังมีการแบ่งก๊กแบ่งเหล่ากันอยู่ ความกตัญญูและสู้ชีวิตของเค้า ทำให้เค้าต้องพบกับจุดเปลี่ยนหลาย ๆ อย่างในชีวิต จากที่คิดว่าจะค้าขายอย่างสุจริตอยู่เงียบ ต้องนำไปสู่การก้าวขึ้นมาเป็นเจ้าพ่อ ส่วนนางเอกเรื่องนี้มีนะครับ เป็นเด็กที่พระเอกนำมาเลี้ยงและส่งเสียตั้งแต่เด็ก ด้วยความผูกพันโตขึ้นเลยรักกันมาก ๆ ซึ่งก็ไม่ได้หวานเลี่ยนจนเกินไป เป็นความรักแบบพอดี ๆ เป็นรักที่มาจากความผูกพันครับ ในจุดนี้จะคลายความเครียดของเนื้อหานิยายไปได้พอสมควรเลย อยากให้ลองอ่านกันดูครับ เรื่องนี้แนะนำจริง ๆ มันไม่เหมือนนิยายทั่วไป เป็นนิยายที่มีเพียงความกตัญญูของพระเอกเท่านั้น ที่กลายเป็นจุดเปลี่ยนทุกอย่าง สนุกครับ

จตุพร |
07/07/2014

“ชาติเสือ พันธุ์มังกร” เป็นนิยายอีกเล่มที่ดิฉันชอบมากๆ ปกติไม่นิยมอ่านนิยายที่ตัวละครมีชื่อจีนเท่าไหร่นัก เพราะอ่านยากและจำยากค่ะ แต่ได้ยินเสียงลือเสียงเล่าอ้างมาจากเพื่อนๆหลายคน จึงไม่ลังเลที่จะหยิบขึ้นมาอ่าน แล้วก็ไม่ผิดหวังจริงๆ นิยายเรื่องนี้ไม่ได้เป็นนิยายรักโรแมนติกหรอกนะคะ ค่อนข้างจะหนัก และสะเทือนอารมณ์ตั้งแต้ต้นยันจบ ดังนั้น ใครที่คิดจะอ่าน แต่ไม่ชอบแนวนี้ อย่าฝืนใจค่ะ ไม่งั้นจะเครียดเกินไป แต่สำหรับผู้ที่ไม่มีปัญหาด้านนี้ ฟันธงค่ะ ว่าต้องชอบและประทับใจเหมือนดิฉัน เรื่องดำเนินโดยใช้ชีวิตของพระเอกเป็นแกนหลัก เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในช่วงราวๆ พ.ศ.2506-2517 พระเอกของเรา “ทรงวาด” หรือมีชื่อจีนเก๋ๆว่า "ลิ้มบุ่นโฮ่ว" เป็นชาวจีนที่ครอบครัวอพยพมาอยู่เมืองไทย อย่างที่รู้ๆกันค่ะว่าสมัยก่อนชาวจีนมักไม่ได้รับการต้อนรับที่ดีนัก พระเอกแม้จะได้ครอบครัวไทยที่เป็นตำรวจชั้นสูงอุปการะ แต่เมื่อพบว่าเขาเป็นคนจีนจึงถูกไล่ออกจากโรงเรียนทั้งๆที่ใกล้จะจบแล้ว น่าเศร้าเนอะ ถือเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวเลยก้ว่าได้ค่ะ เพราะชะตาชีวิตของพระเอกพลิกผัน เพราะเขาไม่อยากรับกิจการโรงน้ำชาของที่บ้าน เลยต้องหาทางเพื่อให้หลุดพ้นจากกิจการที่เขาไม่ชอบ นิแหละค่ะ เริ่มราวต่างๆเลยตามมา อย่างที่บอกไว้นะคะ ว่าชื่อจีนเป็นอะไรที่จำค่อนข้างยากสำหรับดิฉัน ดังนั้นชื่อที่ดิฉันให้ความสนใจหลักๆ คือแค่ของพระเอกและ “เตียงจู”ที่เป็นนางเอกค่ะ สปอยให้เลยก็ได้ว่าพระเอกเรื่องนี้เลี้ยงต้อย เขาพบนางเอกตั้งแต่ยังเด็กๆ และเอามาอยู่ด้วยกัน ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ในช่วงต้นๆเรื่องจึงเหมือนผู้ใหญ่และเด็กในปกครองมากกว่า พระเอกถูกชะตากับนางเอกนั่นแน่นอนอยู่แล้วเพราไม่เช่นนั้นคงไม่รับเธอมาเลี้ยงดู ส่วนนางเอกก็ให้ความสำคัญกับพระเอกคล้ายๆว่าเขาเป็นเจ้าชีวิตก็ไม่ปาน เพราะถือว่าเขาให้ชีวิตใหม่เธอ ช่วงแรกๆที่พระเอกสร้างเนื้อสร้างตัว ได้นางเอกและคนสนิทหลายๆคนเนี่ยแหละค่ะ เป็นกำลังใจ ให้ผ่าฟันอุปสรรค จุดเด่นของนิยายเรื่องนี้ ที่ดิฉันชื่นชอบมากที่สุดคือ ข้อมูลการเขียนแน่นมาก ผู้เขียนบรรยายได้บรรยากาศเหมือนหลุดไปอยู่ในยุคนั้นจริงๆ สมัยที่ยังแบ่งก๊กแบ่งเหล่า และตำรวจมีการปกครองในเยาวราชในรูปแบบพิเศษ เขียนได้น่าติดตามมากค่ะ ส่วนเรื่องรองลงมาคือ การต่อสู้กับชะตาชีวิตของพระเอก เขาทุ่มเทแรงทั้งกายใจฝ่าฟันเพื่อให้เป็นที่ยอมรับของคนไทย อยากมีชื่อไทย ทำมาหากินโดยสุจริตบนผืนแผ่นดินไทย อ่านแล้วนับถือจริงๆค่ะ ที่เขาให้ความสำคัญและอยากเป็นคนของแผ่นดินไทยขนาดนั้น คาเรกเตอร์พระเอกเรื่องนี้คงบอกไม่ได้ว่าตัวเขาดีและขาวสะอาดร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะจะให้ดีครบร้อยคงฝ่าฟันกับพวกเลวๆยากไปหน่อย เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าไม่มีตัวละครไหนขาวได้ครบร้อยหรอกค่ะ แต่พระเอกก็ไม่ได้ดำจนกลายเป็นคนชั่วร้าย ทุกอย่างทีเหตุผลในการกระทำของตัวมันเอง เดี๋ยวจะหาว่ามีแต่ปมหนักๆเครียด ฉากหวานๆของเรื่องก็มีนะคะ ตอนที่นางเอกโตและพระเอกก็เริ่มรักนางเอก ฮ่าๆๆ เอาจริงๆไม่รู้ไปรักกันตอนไหน น่าจะเป็นความผูกพันธ์ของทั้งคู่มากกว่า น่ารักดีค่ะ ไม่หวานจนเลี่ยน ความรักของพระนางเป็นความรักที่ปกป้องดูแลและให้กำลังใจกันและกัน ไม่ได้มีแค่ความเสน่หา เอาเป็นว่าอย่าช้าอยู่เลยค่ะ ไปหามาอ่านดีกว่า อ่านแล้ววางไม่ลงจริงๆ