คินดะอิจิยอดนักสืบ ตอนที่8 อย่าออกมาเดินตอนกลางคืน

มิสเตอร์อเมริกัน |
16/12/2014

หนึ่งในตอนที่ดีที่สุดของคินดะอิจิรุ่นปู่และถูกกล่าวขวัญว่า นี่คือ ตอนที่ตบหัวคนดูอย่างจังจนหลายคนไม่อาจจะลืมได้เลยด้วยซ้ำ และตัวผมเองก็ยกให้มันเป็นหนังสือที่ชอบทีสุดเล่มหนึ่งเลยทีเดียวเพราะนอกจาก ปกของมันที่ดูแล้วชวนผวาเอามาก ๆ เนื้อหาของเรื่องนี้ก็ทำให้ใครหลายคนลืมไม่หลงเช่นกัน เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นเมื่อ คินดะอิจิได้รับมอบหมายให้ไปสืบคดีฆาตกรรมสยองขวัญที่ตระกูลหนึ่งที่มีชื่อว่า ฟุรุงามิ เมื่อเกิดคดีฆาตกรรมฆ่าตัดหัวอันน่าสยดสยองขึ้นในบ้านหลังนี้ และนั่นเองที่ทำให้คินดะอิจิได้พบว่า คดีฆาตกรรมกันน่าสยดสยองนี้มีบางอย่างซ่อนอยู่ บางอย่างที่ทำให้เขาได้พบกับภาพความโกรธแค้น ความชั่วร้ายของมนุษย์ที่สามารถฆ่ามนุษย์ด้้วยกันได้แบบเลือดเย็น ท่ามกลางเรื่องราวของกิเลสตัณหาที่ซ่อนอยู่ในตระกูลเก่าแก่แห่งนี่ เขาจะจับตัวฆาตกรได้หรือไม่ หรือจะมีคนตายเพิ่มเติมอีกกันแน่ ครับ ต้องบอกว่า คินดะอิจิเล่มนี้นั้นค่อนข้างโดดเด่นมาก ๆ ในแง่การเล่าเรื่องครับ เพราะ นี่เป้นอีกครั้งที่อาจาย์เซชินั้นเล่าเรื่องโดยใช้มุมมองการเล่าจากตัวละครอืนที่ไม่ใช่คินดะอิจิครับ ซึ่งการเล่าเรื่องนี้เรียกได้ว่า เป็นของแปลกพอสมควร และแถมคนเล่าเรื่องนั้นยังเป็นนักเขียนนิยายสืบสวนด้วยทำให้สำนวนการเล่านั้นคล้ายกำลังอ่านบันทึกหรือนิยายสืบสวนอยู่อย่างไรอย่างงั้นครับ ซึ่งก็ถือว่า เป็นงานที่โดดเด่นเอามาก ๆ เพราะนอกจากสร้างดราม่าของตัวละครทุกตัว เอกลักษณ์ของตัวละครที่ทำออกได้่น่าสนใจแล้ว คดีนี้ยังหลอกคนอ่านได้ดีด้วย เพราะนี่คือ อีกครั้งทีอาจารย์เซชิหลอกคนอ่านหัวทิ่มกันไปเลยทีเดียว เพราะ คนร้ายในคดีนี้นั้นแกบอกใบ้ไว้ตลอดแล้วล่ะครับ แต่เราเดาพลาดเอง นั่นเองที่ทำให้เล่มนี้พีคเพราะการเขียนที่ทำให้นักสืบทั้งหลายพลาดท่ากันอย่างจังแทบทุกรายไปครับ การเขียนแอบแยบยลนี่ทำให้ตัวเซชิได้รับการยกย่องอย่างยิ่ง และผลงานเรื่องนี้ก็พิสูจน์ให้เห็นว่างานสืบสวนนั้นไม่ต้องมีทริคพิศดาลอะไรหรอก แต่แค่เขียนดราม่าและใช้กลวิธีการหลอกคนดูให้ติดกับให้ได้เท่านั้นก็เพียงพอครับ นั่นคือ สิ่งที่เซชิทำ กระนั้นเองเล่มนี้ก็ยังคงเป็นนิยาบสืบสวนแบบที่คินดะอิจิทำมาตลอดนั่นคือ การสะท้อนความเลวแหลกทางชนชั้นโดยเฉพาะชนชั้นบนที่อันจะกินทั้งหลายคนญี่ปุ่นในยุคหลังสงครามโลกที่นิยายพาให้เราเห็นว่า พวกเขานั้นไม่ได้ต่างกับคนทั่วไปเลยที่ต่างมีกิเลสตัณหาความชั่วร้ายอยู่ในใจจนสามารถก่อคดีเลวร้ายในนี้ออกมาได้ และอย่างทีเห็นงานของเซชินั้นไม่ได้ให้ภาพของคนร้ายเลวทรามต่ำช้า แต่กลับแสดงภาพคนชนชั้นล่างที่คนชนชั้นบนกดขี่และกลั่นแกล้งจนต้องหาทางตอบโต้ด้วยความแค้นและความตายที่มีต่อคนพวกนั้นแน่ล่ะว่า หนังสือเรื่องนี้สะท้อนภาพของความแค้นระหว่างชนชั้นออกมาได้อย่างดีและมันชักจูงเราให้เห็นว่า คนที่ตายในเรื่องนั้นสมควรตายเมื่อเทียบกับสิ่งที่พวกเขาทำแล้ว ฆาตกรในเรื่องนี้ยังดุเป็นคนน่าเห็นใจและเป็นคนดีกว่าเสียอีก นี่เองคือ เสน่ห์ของนิยายสืบสวนของเซชิเล่มนี้ที่ยิ่งอ่านยิ่งมัน ยิ่งอยากรู้อยากเห็น และยอดเยี่ยมจนเกินบรรยายยิ่ง นี่คือ เล่มที่ผมแนะนำให้ลองครับ มันจริง ๆ ให้ตายเถอะ

ปริพาชน |
23/07/2014

คินดะอิจิ โคสุเกะยอดนักสืบกลับมาไขปริศนาคดีลึกลับชวนฉงนอีกครั้ง แต่ในครั้งนี้เรื่องราวมิได้ถ่ายทอดผ่านทางตัวคินดะอิจิเอง แต่ได้ถ่ายทอดผ่านมุมมองของนักเขียนนวนิยายสืบสวนสอบสวนผู้หนึ่ง ซึ่งเข้ามามีส่วนพัวพันกับคดีฆาตกรรมต่อเนื่องสุดสะพรึง ท่ามกลางเรื่องราวที่ถ่ายทอดผ่านปลายปากกาและน้ำหมึกของนักเขียนผู้อับโชค ความลึกลับดำมืดทั้งปวง ความวิปริตบ้าคลั่งของเหล่าผู้เกี่ยวข้องกับคดีพิศวง ทริคปริศนาชวนตะลึง รวมถึงบทสรุปของเรื่องราวทั้งปวงจะถูกถ่ายทอดออกมาให้ท่านได้รับ ณ บัดนี้ “อย่าออกมาเดินตอนกลางคืน” เป็นหนังสือลำดับที่ 8 ในซีรี่ย์คินดะอิจิยอดนักสืบที่จัดจำหน่ายในประเทศไทย ในครั้งนี้ผู้เขียนเลือกใช้วิธีการนำเสนอเรื่องราวที่ต่างไปจากเดิม กล่าวคือการดำเนินไปของเนื้อเรื่องนั้นมิได้เกิดจากการค่อย ๆ ไขปริศนาของคินดะอิจิ โคสุเกะอีกต่อไป ตรงกันข้าม เรื่องราวในครั้งน้ถูกถ่ายทอดผ่านมุมมองของหนึ่งในตัวละครที่เข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีฆาตกรรมต่อเนื่อง อันเป็นหัวใจสำคัญของเรื่องราวในครั้งนี้ แน่นอนว่าผู้เขียนเคยได้ใช้ลักษณะการเล่าเรื่องเช่นนี้มาก่อน ดังปรากฏใน “หมู่บ้านแปดหลุมศพ” ที่เรื่องราวถูกเล่าผ่านตัวละครอื่น ๆ มิได้เน้นไปที่ตัวคินดะอิจิเป็นหลัก แต่ความแตกต่างระหว่าง “อย่าออกมาเดินตอนกลางคืน” กับ “หมู่บ้านแปดหลุมศพ” ที่เห็นได้ชัดคือ ผู้ถ่ายทอดเรื่องราวในครั้งนี้นั้นเป็นผู้ที่พยายามสืบเสาะเพื่อหาเงื่อนงำไปสู่ความจริงของคดี มิได้เป็นเพียงผู้เอาชีวิตรอดจากแผนอำมหิตของฆาตกรร้ายดังใน “หมู่บ้านแปดหลุมศพ” ตลอดทางผู้อ่านจะได้สัมผัสความพยายามไล่ตามความจริงของคดีของตัวละครเอกที่มีแง่มุมแนวคิดต่างจากคินดะอิจิ โคสุเกะโดยสิ้นเชิง ประหนึ่งว่านวนิยายเรื่องนี้ถูกประพันธ์โดยบุคคลผู้อื่น ที่มิใช่ผู้ประพันธ์ “คินดะอิจิยอดนักสืบ” เล่มอื่น ๆ เพียงเท่านี้ก็เป็นหลักฐานประจักษ์ถึงความสามารถของผู้แต่งในการล่อลวงให้ผู้อ่านดำดิ่งสู่ทะเลแห่งเรื่องราวและตัวอักษรได้เป็นอย่างดียิ่งแล้ว ดังเช่นเรื่องราวอื่น ๆ ในซีรีย์คินดะอิจิยอดนักสืบ “อย่าออกมาเดินตอนกลางคืน” เต็มไปด้วยเรื่องราวเชิงเสียดสีสังคมญี่ปุ่นในยุคหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่ศีลธรรมจรรยาอันงามตั้งถูกเตะทิ้งไปเพื่อเอาชีวิตและปากท้องให้รอดไปก่อน ผู้เขียนได้สร้างตัวละครที่แสดงให้เห็นถึงความเสื่อมโทรมของศีลธรรม ทั้งการดูถูกถะถางเพื่อนมนุษย์ด้วยกันให้เสื่อมเกียรติ ทั้งการยอมรับคำดูถูกนั้นดังน้ำรสขมเพียงเพื่อจะได้มีชีวิตรอดต่อไปในวันรุ่ง การกดขี่ผู้น้อยโดยผู้ใหญ่ การฝ่าม่านจารีต การคบชู้และสมสู่ส่ำส่อนมิต่างไปจากเดรัจฉานอื่น ๆ เหล่านี้ยิ่งทำให้ตัวละครทั้งปวงในเรื่องราวมีชีวิตและมีตัวตนขึ้นมา ได้เป็นเพียงถ้อยคำที่เรียงร้อยอยู่ในหน้ากระดาษอีกต่อไป คำชมมากเพียงใดก็มิอาจเทียบได้กับการสัมผัสด้วยประสบการณ์ของคุณเอง อ่านเพียงหน้าเดียว คุณก็อาจจะไม่สามารถออกมาเดินคนเดียวตอนกลางคืนได้อีกต่อไป