คำสารภาพ

อ้วนแกะ |
25/11/2014

เล่มนี้ เราซื้อเพราะโปรยปกที่ว่า สุดยอดนวนิยายสืบสวนสอบสวนของญี่ปุ่น เราเตรียมใจไว้แล้วว่าเจอตัวละครแบบญี่ปุ๊นญี่ปุ่น คือตัวละครของญี่ปุ่นจะมีเอกลักษณ์มาก เป็นมนุษย์ที่เก็บกด คิดไตร่ตรองโดยผ่านกระบวนการมากมายของสมอง ฉลาด แต่ในขณะเดียวกัน วิธีการเขียนเพื่อถ่ายทอดเรื่องราวของนักเขียนญี่ปุ่นส่วนใหญ่ กลับเป็นไปในแนวทางเปิดเปลือยอย่างโจ่งครึ่ม ไม่ ไม่ได้หมายถึงลักษณะโป๊อนาจารอะไรอย่างนั้น เรากำลังจะบอกว่า ถ้าจะมีนักเขียนที่ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกนึกคิดของตัวละคร ถ้าจะมีนักเขียนที่กล้าเอาด้านมืดของมนุษย์มาใส่ลงในงานเขียนอย่างไม่แคร์สายตาประชาชี ก็นักเขียนสัญชาติญี่ปุ่นนี่แหละ เราอ่านรวดเดียวจบ เพราะเรื่องราวที่ส่งต่อกับเป็นทอดๆ เล่นเอาซะคนอ่านไม่ต้องลุกไปไหนจนกว่าจะจบบรรทัดสุดท้ายของหน้าท้ายสุด ตัวละครทุกตัวมีชีวิตชีวาอย่างน่าอัศจรรย์ มีเหตุผลของตัวเองมารองรับการกระทำในแบบที่เราก็ต้องยอมรับ ยอมปล่อยให้เขาทำ รู้ว่าอาจจะไม่ถูก แต่ถ้าเราต้องตกอยู่ในสถานการณ์อย่างนั้น อย่างที่เขา (ตัวละคร) กำลังเผชิญ แล้วเขาเลือกที่กระทำความผิด เราก็ก่นด่าเขาได้ไม่เต็มปากอยู่ดี บทหนึ่งเขาทำให้เราชิงชังตัวละครหนึ่ง แต่พอบทถัดไป กลายเป็นโอกาสที่ให้ตัวละครตัวนั้นแก้ตัว ซึ่งแน่นอนว่าทำให้เราชังไม่ลง แถมยังต้องพยักหน้าหงึกๆ ถ่ายโอนความชิงชังไปให้ตัวละครตัวใหม่ และก็กลายเป็นว่า พอเปิดไปอีกบท ก็ไปเกลียดตัวละครอีกตัวนั้นไม่ลงอีก เป็นอย่างนี้ไปจนเราแวบขึ้นมาได้ว่า เออ อย่าไปชิงชัง ไปเกลียดใครเลยเนาะ ทุกคนมีเหตุผลของตัวเองที่จะกระทำอะไรสักอย่าง แม้กระทั่งว่าการกระทำนั้นมันเป็นเรื่องเลวร้ายไม่น้อยเลยก็ตาม เรื่องราวผูกปมกันอย่างลงตัว ค่อยๆ คลายปมนี้ไปสร้างปมใหม่ คำตอบของจุดนี้กลายไปเป็นคำถามของจุดใหม่ ตกลงแล้วเป็นอย่างไร ใครผิดใครถูก จนกว่าจะอ่านจบนั่นแหละถึงจะได้รู้ความจริง ความสนุกสนาน ความน่าตื่นเต้นเหล่านี้ เล่าไปก็สัมผัสไม่ได้ ต้องอ่านเองค่ะ