ขวัญสงฆ์

Doraemon |
12/11/2014

นิยายที่เขียนเป็นร้อยกรอง กึ่งๆ ผสมร้อยแก้ว (ไม่แน่ใจว่าถ้าเรียกลักษณะนี้จะถูกมั้ย) คือมีคำคล้องจองแบบร้อยกรอง แต่การจัดวางเหมือนนิยายที่เราอ่านทั่วไป ซึ่งต้องถือว่าผู้เขียนเก่งมากๆที่เขียนได้ขนาดนี้ เกิดมาเพิ่งเคยเจอ เพราะต้องเป็นคนที่มีความเชี่ยวชาญทางด้านภาษาไทยมากๆถึงจะทำได้ แล้วเขียนแบบนี้ไปทั้งเล่ม ถือว่าไม่ธรรมดามากๆค่ะ ขวัญสงฆ์เล่าเรื่องเด็กกำพร้าที่ถูกทอดทิ้งไว้หน้าวัด แล้วมีหลวงตาเก็บมาเลี้ยง เกิดเป็นความผูกพันของหลวงตาและเจ้าตัวน้อย ซึ่งหากมองว่าเนื้อหาธรรมดาก็คงจะไม่ผิด แต่ในความธรรมดามีลูกเล่นมีความเข้าใจ ซึ่งเราคิดว่าการที่จะหาหนังสือที่เข้าใจเด็ก และเขียนให้เรารู้ว่าเด็กวัยนั้นวัยนี้คิดอย่างไร อะไรที่เขาต้องการ และเขียนออกมาได้อย่างน่ารักน่าชัง ขวัญสงฆ์ดำเนินเรื่องด้วยเรื่องราวธรรมดาที่มีรายละเอียดของความรู้สึก ความรู้สึกของเด็กกำพร้าที่บางครั้งก็อยากมีโน่นอยากมีนี่ บางทีเวลาอ่านไปก็แอบเห็นใจขวัญสงฆ์ ทั้งสงสารทั้งเอ็นดู รู้สึกเหมือนเข้าใจทั้งหัวใจของเด็กและหัวใจของเด็กที่เป้นกำพร้าได้อย่างดี อีกอย่างที่ชอบคือถ้าอ่านหนังสือเล่มนี้แล้ว น่าจะได้ความน่ารักของภาษาที่เขียนเป็นร้อยกรองด้วย อ่านแล้วรู้สึกว่าไม่ใช่แค่ตัวละครที่น่าเอ็นดู แต่ภาษาก็น่าเอ็นดู ยอมรับและนับถือในฝีมือของคนเขียนมากๆเลย ถือว่าเป็นหนังสือที่แนะนำให้อ่าน แนะนำทั้งผู้ใหญ่อ่าน และแนะนำให้มีไว้สำหรับติดบ้านไว้อ่านให้ลูกหลานฟัง เสริมสร้างทั้งคุณธรรมและพัฒนาการที่ดีได้อย่างดีแน่นอนค่ะ