Customer Reviews

ถ้าจำไม่ผิดส่วนตัวแล้วเคยอ่านผลงานของคุณบุหลันลันตามา 1 ครั้งแต่จำไม่ได้แล้วว่าเรื่องอะไร นี่เป็นอีกครั้งที่ได้หยิบเล่มนี้มาอ่าน บอกเลยว่าสนใจมาเมื่อได้เห็นปก และได้อ่านคำโปรยภายนอก คือเรื่องนี้ถ้าใครเห็นปกจะบอกได้เลยว่าน่าสนใจมากเพราะปกดึงดูด เราจำได้ว่าวันนั้นไม่สนใจไรมาก คิดว่าน่าจะสนุกก็หยิบมาเลยแต่เพิ่งได้มีเวลาอ่าน คือต้องบอกก่อนเลยว่าเรื่องนี้เป็นการเปิดเรื่องมาได้ค่อนข้างที่จะงงๆ นะอ่านแล้วเราอเองก็ยังมึนๆ งงๆ เหมือนตัวนางเอกที่เปิดมาพร้อมกับการขับรถหลงทางของเธอ คือมันเป็นอะไรที่ไม่อยากจะเอ่ยเลย(นางเอกจะโง่ไปไหน) คือขับรถหลงทางแทนที่นางจะหาวิธีที่ช่วยพาตัวเองออกมาจากทางที่หลงมาสู่ทางหลักได้ ไม่น่าจะยากสำหรับสาวทันสมัยอย่างเธอแต่นางเอกกลับโทรหาเพื่อน โทรไม่ติดทำไรไม่ถูกมีผู้ชายขับช๊อบเปอร์ผ่านมา เธอก็กล้าเนอะที่จะลงมาเผชิญหน้ากับผู้ชายในที่เปลี่ยว ทางมืด คือแค่เริ่มเราก็เพลียกะนางเอกละ คือนางเอกนี่ถูกวางให้เป็นสาวใสซื่อบริสุทธิ์ไร้เดียงสา แต่ทำไงไม่รู้เราอ่านแล้วนางเอกไม่ได้ใสซื่อแต่นางเอก....น่ะ น่าจะรู้ ส่วนพระเอกพ่อหนุ่มช๊อปเปอร์มีฉายาด้วย แม่เจ้าเรื่องนี้มันอัลไรกัน แม่หมิงกับพ่อธรรศ สองคนนี้เขาเหมาะกันดีนะอีกคนซื่อจนมึน ส่วนอีกคนก็แผนเยอะ คิดเยอะจนตามไม่ทัน พล๊อตเรื่องโดเด่นน่าสนใจมากทีเดียวแต่วางตัวละครไม่ค่อยจะเข้าที่เข้าทาง บางคนโผล่มาสักพักก็หาย หายไปไหนก็ไม่รู้ตอนมาก็มาเอาดื้อๆ คือเรารู้สึกว่ามันไม่ลื่นไหลตั้งแต่เปิดเรื่องแล้ว คือน่าจะเปิดเรื่องด้วยปมหรืออะไรก็ได้ที่ไม่ใช่นางเอกหลงทางละมาเจอพระเอกในค่ำคืน อ่านแล้วเราว่ามันไม่ค่อนมีเหตุมีผลเพียงพอให้เราเชื่ออย่างนั้น เสียดายพล๊อตเล็กน้อยถ้าถ่ายทอดได้ดีกว่านี้เรื่องนี้จะเป็นนิยายที่น่าอ่านอีกเรื่องเลยเพราะด้วยความแปลกที่วางมาได้ถูกทางแล้ว แต่ดันมาพลาดตรงบทที่ไม่ค่อยจะลงตัว แอบผิดหวังพอสมควรสำหรับเรื่องนี้คิดว่าน่าจะทำได้ดีกว่านี้ แต่เข้าใจว่าเป็นนักเขียนที่เพิ่งเริ่มมีผลงานอาจจะมีความคิดที่กำลังโลดแล่นเลยจับโน่นมาใส่นี่จนล้นไปหมด เนื้อเรื่องไม่ค่อยจะสอดคล้องกับชื่อและคำโปรยเท่าไหร่เลย เอาใจช่วยคนเขียนแล้วกันสำหรับเรื่องนี้ คิดว่าเริ่มมาดีละแต่ว่ามันขาดๆเกินๆ ไปนิดนึงจึงทำให้เรื่องนี้ไม่ค่อยลงตัว อรรถรสของเรื่องจึงหายไป

ถ้าจำไม่ผิดส่วนตัวแล้วเคยอ่านผลงานของคุณบุหลันลันตามา 1 ครั้งแต่จำไม่ได้แล้วว่าเรื่องอะไร นี่เป็นอีกครั้งที่ได้หยิบเล่มนี้มาอ่าน บอกเลยว่าสนใจมาเมื่อได้เห็นปก และได้อ่านคำโปรยภายนอก คือเรื่องนี้ถ้าใครเห็นปกจะบอกได้เลยว่าน่าสนใจมากเพราะปกดึงดูด เราจำได้ว่าวันนั้นไม่สนใจไรมาก คิดว่าน่าจะสนุกก็หยิบมาเลยแต่เพิ่งได้มีเวลาอ่าน คือต้องบอกก่อนเลยว่าเรื่องนี้เป็นการเปิดเรื่องมาได้ค่อนข้างที่จะงงๆ นะอ่านแล้วเราอเองก็ยังมึนๆ งงๆ เหมือนตัวนางเอกที่เปิดมาพร้อมกับการขับรถหลงทางของเธอ คือมันเป็นอะไรที่ไม่อยากจะเอ่ยเลย(นางเอกจะโง่ไปไหน) คือขับรถหลงทางแทนที่นางจะหาวิธีที่ช่วยพาตัวเองออกมาจากทางที่หลงมาสู่ทางหลักได้ ไม่น่าจะยากสำหรับสาวทันสมัยอย่างเธอแต่นางเอกกลับโทรหาเพื่อน โทรไม่ติดทำไรไม่ถูกมีผู้ชายขับช๊อบเปอร์ผ่านมา เธอก็กล้าเนอะที่จะลงมาเผชิญหน้ากับผู้ชายในที่เปลี่ยว ทางมืด คือแค่เริ่มเราก็เพลียกะนางเอกละ คือนางเอกนี่ถูกวางให้เป็นสาวใสซื่อบริสุทธิ์ไร้เดียงสา แต่ทำไงไม่รู้เราอ่านแล้วนางเอกไม่ได้ใสซื่อแต่นางเอก....น่ะ น่าจะรู้ ส่วนพระเอกพ่อหนุ่มช๊อปเปอร์มีฉายาด้วย แม่เจ้าเรื่องนี้มันอัลไรกัน แม่หมิงกับพ่อธรรศ สองคนนี้เขาเหมาะกันดีนะอีกคนซื่อจนมึน ส่วนอีกคนก็แผนเยอะ คิดเยอะจนตามไม่ทัน พล๊อตเรื่องโดเด่นน่าสนใจมากทีเดียวแต่วางตัวละครไม่ค่อยจะเข้าที่เข้าทาง บางคนโผล่มาสักพักก็หาย หายไปไหนก็ไม่รู้ตอนมาก็มาเอาดื้อๆ คือเรารู้สึกว่ามันไม่ลื่นไหลตั้งแต่เปิดเรื่องแล้ว คือน่าจะเปิดเรื่องด้วยปมหรืออะไรก็ได้ที่ไม่ใช่นางเอกหลงทางละมาเจอพระเอกในค่ำคืน อ่านแล้วเราว่ามันไม่ค่อนมีเหตุมีผลเพียงพอให้เราเชื่ออย่างนั้น เสียดายพล๊อตเล็กน้อยถ้าถ่ายทอดได้ดีกว่านี้เรื่องนี้จะเป็นนิยายที่น่าอ่านอีกเรื่องเลยเพราะด้วยความแปลกที่วางมาได้ถูกทางแล้ว แต่ดันมาพลาดตรงบทที่ไม่ค่อยจะลงตัว แอบผิดหวังพอสมควรสำหรับเรื่องนี้คิดว่าน่าจะทำได้ดีกว่านี้ แต่เข้าใจว่าเป็นนักเขียนที่เพิ่งเริ่มมีผลงานอาจจะมีความคิดที่กำลังโลดแล่นเลยจับโน่นมาใส่นี่จนล้นไปหมด เนื้อเรื่องไม่ค่อยจะสอดคล้องกับชื่อและคำโปรยเท่าไหร่เลย เอาใจช่วยคนเขียนแล้วกันสำหรับเรื่องนี้ คิดว่าเริ่มมาดีละแต่ว่ามันขาดๆเกินๆ ไปนิดนึงจึงทำให้เรื่องนี้ไม่ค่อยลงตัว อรรถรสของเรื่องจึงหายไป

หลังจากถูกเจ้าสาวที่คิดว่ารักเขาและเขาก็รักเธอประกาศชัดว่าไม่ยินดีรับเขาเป็นสามีกลางงานแต่ง กรวิชญ์เสียใจอย่างหนักเขาไร้ซึ่งเรี่ยวแรงและทรุดลงกลางงานแต่งอย่างชายที่หมดสิ้นแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง กรวิชย์เจ็บช้ำเจียนตาย เขาสัญญากับตัวเองตั้งแต่วันนั้นว่าจะไม่ญาติดีกับผู้หญิงคนไหนอีก เพราะขนาดคนที่เขาคิดว่ารักเขาจริงอย่างปานไพลินยังทิ้งเขาได้ลงคอ เหตุผลที่เธอยอมแต่งงานกับเขาเพียงเพราะต้องการแก้แค้นเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับครอบครัวของเธอ ทั้งๆที่กรวิชญ์ไม่ใช่คนที่ผิดแต่เป็นเพียงหมากตัวหนึ่งที่ปานไพลินใช้เดินเพื่อแก้ค้นครอบครัวของเขา รมิดาเพื่อสนิทของปานไพลินที่ก็ทราบเรื่องนี้พร้อมๆกับทุกคน แม้ว่าเธอจะเป็นเพื่อนรักกับปานไพลินแต่เธอไม่เห็นด้วยกับเพื่อรักอย่างยิ่งที่ทำแบบนี้เพราว่าคนที่ทำให้ปานไพลินโกรธแค้นไม่ใช่กรวิชย์และกรวิชญ์ก็ไม่ใช่คนผิดที่จะต้องมารับความแค้นครั้งนี้โดยที่เขาไม่รู้เรื่องและไม่ได้เป็นคนทำให้ปานไพลินโกรธแค้น ตัวรมิดาเองที่ก็เพิ่งอกหักได้มาเจอกับกรวิชญ์ที่มีชีวิตอย่างคนไร้หัวใจตั้งแต่วันแต่งงานที่เจ้าสาวทิ้งเขาไป เพื่อสนิทของอดีตคนรักกับหัวใจที่ยังช้ำและไม่พร้อมที่จะเปิดรับใคร ความรักของกรวิชญ์กับรมิดาจะเริ่มต้นอีกครั้งเช่นไร และจุดจบของเรื่องจะไปสิ้นสุดที่ตรงไหน น่าลุ้นนะคะ แต่ว่าไม่บอกให้ไปอ่านกันเองเดี๋ยวจะหมดสนุกเอา อ่านเรื่องนี้จบค้นพบทันทีว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ค่อนข้างมีเหตุผลตัวละครในเรื่องมีไม่มากแต่ทุกตัวมีความชัดเจนในบท รมิดาเป็นสาวที่มีเหตุผลมากอาจจะด้วยความที่เธอเป็นอาจารย์เธอจึงตัดสินทุกอย่างในชีวิตด้วยเหตุและผลไม่ใช่อารมณ์แม้ว่าจริงๆแล้วต้องเข้าข้างเพื่อนแต่เมื่อไตร่ตรองแล้วเพื่อเหมือนจะเป็นคนผิดเธอก็ไม่ได้เห็นดีเห็นงามด้วย พระเอกค่อนข้างน่าเห็นใจเรื่องนี้กลายเป็นพระเอกโดนกระทำปกติพระเอกต้องเป็นคนกระทำซะมากกว่า ค่อนข้างชอบเรื่องนี้นะ ชอบในหลายๆอย่างไม่ใช่แค่เนื้อเรื่องหรือบท แต่อ่านแล้วไม่ไร้สาระดี อาจจะเป็นเพราะตัวละครในเรื่องโตมาอีกระดับหนึ่งซึ่งมีวุฒิภาวะมากเรื่องจึงออกมาแบบผู้ใหญ่ไม่ใช่งอนง้อแบบเด็กๆ ส่วนเรื่องความโกรธแค้นของปานไพลินมันก็สมเหตุสมผลนะที่เธอจะเคียดแค้นได้ถึงเพียงนี้เพราะไม่ว่าเกิดกับใครเรื่องแบบนี้ไม่มีใครรับไหวไม่ว่าในนิยายหรือแม้กระทั่งในชีวิตจริง ภาษาที่ใช้เขียนอ่านและเข้าใจง่าย เนื้อเรื่องกระชับกำลังดีอาจจะเนิบหน่อยช่วงต้นเท่านั้นเอง

หลังจากถูกเจ้าสาวที่คิดว่ารักเขาและเขาก็รักเธอประกาศชัดว่าไม่ยินดีรับเขาเป็นสามีกลางงานแต่ง กรวิชญ์เสียใจอย่างหนักเขาไร้ซึ่งเรี่ยวแรงและทรุดลงกลางงานแต่งอย่างชายที่หมดสิ้นแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง กรวิชย์เจ็บช้ำเจียนตาย เขาสัญญากับตัวเองตั้งแต่วันนั้นว่าจะไม่ญาติดีกับผู้หญิงคนไหนอีก เพราะขนาดคนที่เขาคิดว่ารักเขาจริงอย่างปานไพลินยังทิ้งเขาได้ลงคอ เหตุผลที่เธอยอมแต่งงานกับเขาเพียงเพราะต้องการแก้แค้นเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับครอบครัวของเธอ ทั้งๆที่กรวิชญ์ไม่ใช่คนที่ผิดแต่เป็นเพียงหมากตัวหนึ่งที่ปานไพลินใช้เดินเพื่อแก้ค้นครอบครัวของเขา รมิดาเพื่อสนิทของปานไพลินที่ก็ทราบเรื่องนี้พร้อมๆกับทุกคน แม้ว่าเธอจะเป็นเพื่อนรักกับปานไพลินแต่เธอไม่เห็นด้วยกับเพื่อรักอย่างยิ่งที่ทำแบบนี้เพราว่าคนที่ทำให้ปานไพลินโกรธแค้นไม่ใช่กรวิชย์และกรวิชญ์ก็ไม่ใช่คนผิดที่จะต้องมารับความแค้นครั้งนี้โดยที่เขาไม่รู้เรื่องและไม่ได้เป็นคนทำให้ปานไพลินโกรธแค้น ตัวรมิดาเองที่ก็เพิ่งอกหักได้มาเจอกับกรวิชญ์ที่มีชีวิตอย่างคนไร้หัวใจตั้งแต่วันแต่งงานที่เจ้าสาวทิ้งเขาไป เพื่อสนิทของอดีตคนรักกับหัวใจที่ยังช้ำและไม่พร้อมที่จะเปิดรับใคร ความรักของกรวิชญ์กับรมิดาจะเริ่มต้นอีกครั้งเช่นไร และจุดจบของเรื่องจะไปสิ้นสุดที่ตรงไหน น่าลุ้นนะคะ แต่ว่าไม่บอกให้ไปอ่านกันเองเดี๋ยวจะหมดสนุกเอา อ่านเรื่องนี้จบค้นพบทันทีว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ค่อนข้างมีเหตุผลตัวละครในเรื่องมีไม่มากแต่ทุกตัวมีความชัดเจนในบท รมิดาเป็นสาวที่มีเหตุผลมากอาจจะด้วยความที่เธอเป็นอาจารย์เธอจึงตัดสินทุกอย่างในชีวิตด้วยเหตุและผลไม่ใช่อารมณ์แม้ว่าจริงๆแล้วต้องเข้าข้างเพื่อนแต่เมื่อไตร่ตรองแล้วเพื่อเหมือนจะเป็นคนผิดเธอก็ไม่ได้เห็นดีเห็นงามด้วย พระเอกค่อนข้างน่าเห็นใจเรื่องนี้กลายเป็นพระเอกโดนกระทำปกติพระเอกต้องเป็นคนกระทำซะมากกว่า ค่อนข้างชอบเรื่องนี้นะ ชอบในหลายๆอย่างไม่ใช่แค่เนื้อเรื่องหรือบท แต่อ่านแล้วไม่ไร้สาระดี อาจจะเป็นเพราะตัวละครในเรื่องโตมาอีกระดับหนึ่งซึ่งมีวุฒิภาวะมากเรื่องจึงออกมาแบบผู้ใหญ่ไม่ใช่งอนง้อแบบเด็กๆ ส่วนเรื่องความโกรธแค้นของปานไพลินมันก็สมเหตุสมผลนะที่เธอจะเคียดแค้นได้ถึงเพียงนี้เพราะไม่ว่าเกิดกับใครเรื่องแบบนี้ไม่มีใครรับไหวไม่ว่าในนิยายหรือแม้กระทั่งในชีวิตจริง ภาษาที่ใช้เขียนอ่านและเข้าใจง่าย เนื้อเรื่องกระชับกำลังดีอาจจะเนิบหน่อยช่วงต้นเท่านั้นเอง

เรื่องนี้เป็นส่วนหนึ่งในนิยายชุด magic box love เป็นนิยายอารมณ์ดีอ่านแล้วคนอ่านมีความสุข อมยิ้มและไม่เครียด เนื้อเรื่องจะประมาณว่านางเอก ไอยเรศ หญิงสาวน่ารักจอมแก่นเรื่องความฮาต้องยกให้เธอเลยขอบอกว่านางเอกเรื่องนี้ฮากระจาย ตัวตนของเธอแบบว่ารั่วมากเลย แม่ของเธอกลัวว่าเธอจะไม่มีคู่ต้องอยู่บนคานทอง คุณแม่ก็เลยจัดหาชายหนุ่มมาให้เธอคอยไปดูตัวอยู่บ่อยครั้งแต่หาได้ถูกใจหล่อนไม่ เพราะว่าหล่อนดันไปหลงรักกับชายในความฝันที่เธอได้พูดคุยได้ยินเพียงเสียงแต่ไม่เคยเห็นหน้า ผู้ชายคนนี้แอบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่และแวะเวียนเข้ามาคุยกับเธอในความฝันอยู่บ่อยๆ เธอจึงอยากเจอกับชายคนนี้ในชีวิตจริงน้องสาวจึงแนะนำให้ไปขอกับพระพรมเอราวัณ ใช่ว่าเธอจะไม่กล้าเธอทำจริงเดินไปขอจริงไรจริง ตลกเป็นบ้าเลยเพราะว่าพระพรหมก็ดันมีอยู่จริงด้วย ตลกได้อีกโผล่มาทีไรฮากระจาย อ่านไปเราก็งงนะตกลงเรื่องนี้มันนิยายแนวไหนกันแน่ แต่ว่ามันสนุกบอกไม่ถูก หลังจากที่ไปบนมาดันเจอจริงๆ พระเอกในฝันของเธอหลุดออกมาอยู่ในชีวิตจริง แม่เจ้าอะไรกันนี่ แล้วตัวตนของนางเอกอีกอย่างที่ชอบคือ ลุย ตรงมากๆ คือถ้าเธอต้องการอะไรก็ต้องทำให้ได้และอยากรู้อะไรก็ไม่อ้อมค้อมนะถามตรงๆ ไปเลยคือเอาให้รู้กันไปเลย แหมแม่สาวไอยเรศแห่งสวนกล้วยไม้นี่ช่างเป็นสาวมั่นจริงๆ นอกจากเรื่องความน่ารักสดใสของนางเอกแล้วยังมีเรื่องความรู้ของการปลูกกล้วยไม้เข้ามาสอดแทรกในเนื้อเรื่องด้วย เป็นนิยายอารมณ์ดีและมีความสดใสน่ารัก อ่านแล้วไม่เครียดอมยิ้ม ในเรื่องเราจะได้เจอกับประโยคเด็ด ประโยคฮาของนางเอก เรื่องนี้ต้องยอมรับว่านางเอกโดดเด่นมาก ตัวละครอื่นๆก็เข้ามาทำให้เรื่องนี้ได้ลงตัวไม่เด่นเกินหน้าเกินตาตัวเอก ส่วนตัวพระพรหมบอกเลยว่าถ้าไม่มีเรื่องนี้จะเปลี่ยนไปเลยจะโผล่มาอีกทีตอนจะจบเรียกความสนุกสนานให้เรื่องได้มากทีเดียว เป็นนิยายแนวโรแมนติก คอมมาดี้เน้นความเฮฮาน่ารักสดใสของตัวนางเอก ส่วนพระเอกค่อนข้างจะมีบทรองจากนางเอกนะบทไม่โดดเด่นเท่าพระเอก แต่เขาก็เป็นชายในความฝันที่เธอตามหามานานแสนนาน บรรยากาศในสวนกล้วยไม้เป็นอีกอย่างที่ทำให้เรื่องนี้มีความสวยงามของบรรยากาศรายรอบ ให้คะแนนความน่ารักเยอะเลยเรื่องนี้ นางเอกได้ใจคนอ่านจริงๆ จะว่าเป็นนิยายตลกก็ได้นะเรื่องนี้เป็นได้หมดแต่ไม่ใช่แนวรักดราม่านะแม้ว่าชื่อเรื่องจะออกแนวนั้นก็ตาม

เรื่องนี้เป็นส่วนหนึ่งในนิยายชุด magic box love เป็นนิยายอารมณ์ดีอ่านแล้วคนอ่านมีความสุข อมยิ้มและไม่เครียด เนื้อเรื่องจะประมาณว่านางเอก ไอยเรศ หญิงสาวน่ารักจอมแก่นเรื่องความฮาต้องยกให้เธอเลยขอบอกว่านางเอกเรื่องนี้ฮากระจาย ตัวตนของเธอแบบว่ารั่วมากเลย แม่ของเธอกลัวว่าเธอจะไม่มีคู่ต้องอยู่บนคานทอง คุณแม่ก็เลยจัดหาชายหนุ่มมาให้เธอคอยไปดูตัวอยู่บ่อยครั้งแต่หาได้ถูกใจหล่อนไม่ เพราะว่าหล่อนดันไปหลงรักกับชายในความฝันที่เธอได้พูดคุยได้ยินเพียงเสียงแต่ไม่เคยเห็นหน้า ผู้ชายคนนี้แอบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่และแวะเวียนเข้ามาคุยกับเธอในความฝันอยู่บ่อยๆ เธอจึงอยากเจอกับชายคนนี้ในชีวิตจริงน้องสาวจึงแนะนำให้ไปขอกับพระพรมเอราวัณ ใช่ว่าเธอจะไม่กล้าเธอทำจริงเดินไปขอจริงไรจริง ตลกเป็นบ้าเลยเพราะว่าพระพรหมก็ดันมีอยู่จริงด้วย ตลกได้อีกโผล่มาทีไรฮากระจาย อ่านไปเราก็งงนะตกลงเรื่องนี้มันนิยายแนวไหนกันแน่ แต่ว่ามันสนุกบอกไม่ถูก หลังจากที่ไปบนมาดันเจอจริงๆ พระเอกในฝันของเธอหลุดออกมาอยู่ในชีวิตจริง แม่เจ้าอะไรกันนี่ แล้วตัวตนของนางเอกอีกอย่างที่ชอบคือ ลุย ตรงมากๆ คือถ้าเธอต้องการอะไรก็ต้องทำให้ได้และอยากรู้อะไรก็ไม่อ้อมค้อมนะถามตรงๆ ไปเลยคือเอาให้รู้กันไปเลย แหมแม่สาวไอยเรศแห่งสวนกล้วยไม้นี่ช่างเป็นสาวมั่นจริงๆ นอกจากเรื่องความน่ารักสดใสของนางเอกแล้วยังมีเรื่องความรู้ของการปลูกกล้วยไม้เข้ามาสอดแทรกในเนื้อเรื่องด้วย เป็นนิยายอารมณ์ดีและมีความสดใสน่ารัก อ่านแล้วไม่เครียดอมยิ้ม ในเรื่องเราจะได้เจอกับประโยคเด็ด ประโยคฮาของนางเอก เรื่องนี้ต้องยอมรับว่านางเอกโดดเด่นมาก ตัวละครอื่นๆก็เข้ามาทำให้เรื่องนี้ได้ลงตัวไม่เด่นเกินหน้าเกินตาตัวเอก ส่วนตัวพระพรหมบอกเลยว่าถ้าไม่มีเรื่องนี้จะเปลี่ยนไปเลยจะโผล่มาอีกทีตอนจะจบเรียกความสนุกสนานให้เรื่องได้มากทีเดียว เป็นนิยายแนวโรแมนติก คอมมาดี้เน้นความเฮฮาน่ารักสดใสของตัวนางเอก ส่วนพระเอกค่อนข้างจะมีบทรองจากนางเอกนะบทไม่โดดเด่นเท่าพระเอก แต่เขาก็เป็นชายในความฝันที่เธอตามหามานานแสนนาน บรรยากาศในสวนกล้วยไม้เป็นอีกอย่างที่ทำให้เรื่องนี้มีความสวยงามของบรรยากาศรายรอบ ให้คะแนนความน่ารักเยอะเลยเรื่องนี้ นางเอกได้ใจคนอ่านจริงๆ จะว่าเป็นนิยายตลกก็ได้นะเรื่องนี้เป็นได้หมดแต่ไม่ใช่แนวรักดราม่านะแม้ว่าชื่อเรื่องจะออกแนวนั้นก็ตาม

เธอถูกส่งมาเป็นตัวประกัน ระหว่างที่บิดาต้องหาเงินมาชดใช้หนี้ แต่เมื่อมาถึงบ้านไร่เรือนแพร จึงทราบว่าตำแหน่งคุณผู้หญิงมันมีเบื้องหลังที่ซับซ้อนที่สำคัญก็คือ สามีของเธอเป็นคุณลุงพิการ แต่คนที่คุกคามให้เธอหวาดกลัว กลับกลายเป็นหลานชายของคุณลุงนั่นเอง เรื่องนี้จะว่าไปเป็นนิยายน้ำเน่าก็เน่านะแต่ว่าสนุกทีเดียว เป็นนิยายที่ค่อนข้างจะมีความซับซ้อนซ่อนเงื่อนอยู่มากเลยทีเดียว เรื่องนี้มีบารมีเป็นหลานชายของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีเธอ บารมีคอยจัดแจงและจัดการทุกอย่างตั้งแต่ที่นางเอกย่างกลายเข้ามาในไร่เรือนแพรแห่งนี้ เธอมาเพราะสถานะของครอบครัวที่เป็นหนี้และเธอมาเพื่อเป็นหลักประกันของหนี้ แต่เมื่อมาถึงที่นี่จะบอกว่าเป็นใครก็คงจะรู้สึกแปลกใจที่ต้องมาเป็นภรรยาของใครก็ไม่รู้ที่ไม่เคยเห็นหน้าเห็นตากันมาก่อน หมอดิวสถานะลุงของบารมีคนที่กาญต้องมาเป็นภรรยาแต่มารู้ว่าหมอดิวเขาเป็นคนพิการและต้องใช้ชีวิตอยู่ในบ้านและห้องอันมีดมิด เพราะอะไรถึงเป็นเช่นนี้ ยิ่งรู้เรื่องยิ่งได้พบกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีเธอยิ่งงงกับสิ่งที่กำลังเจอตรงหน้า ที่นี่ต้องมีอะไรมากว่าที่เธอคิดแน่นอนแล้วบารมีผู้ชายที่ร้ายกาจคนนั้นต้องการอะไรจากเธอ ส่วนหมอดิวทำไมเขาถึงมาอยู่ในสภาพนี้ อ่านแล้วเราจะรู้สึกว่ามันซับซ้อนซ่อนเงื่อนจริงๆ งงอะถ้าไม่อ่านให้จบ ด้วยความโกรธแค้นและความโลภที่สุมทรวงของบารมีทำให้เขาพยายามและทำได้ทุกอย่าง เพื่อให้ได้ครอบครองทุกอย่างในไร่เรือนแพร หมอดิวผู้พิการจะทวงทุกอย่างที่ควรเป็นของเขาคืนเช่นในในสถานะที่พิการช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เรื่องนี้ไม่อยากเล่ามากเพราะมันจะเป็นการทำลายอรรถรสของเรื่อง ตอนแรกที่อ่านไม่คาดหวังนะคะว่าเรื่องนี้จะสนุกหรือถูกใจอะไร แต่เคยอ่านจากปกเผินๆ ก็น่าจะโอเคลองอ่านดูแล้วก็ไม่เลวนะคะ ถือว่าดีทีเดียว เรื่องราวมันมีอะไรในตัวของมัน มีการผูกปมไว้ตั้งแต่ต้นเรื่องแล้วระหว่างนั้นจะเป็นการคลี่คลายปมต่างๆให้เฉลย ค่อยๆเฉลยออกมาทีละน้อย ลุ้นดี ไม่ใช่นิยายแนวหวานรักโรแมนติกแต่ว่าก็มีมุมน่ารักๆระหว่างพระเอกกับนางเอกแทรกอยู่เพราะว่าหมอดิวพระเอกของเรื่องนี่แบบเทพบุตรมาก ส่วนบารมีตัวร้ายช่วงแรกๆที่อ่านจะรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้น่ากลัวมากเลย แต่สักพักเขาเองก็เป็นตัวร้ายที่น่ารักนะ แบบว่าคนอ่านเกียจไม่ลงนึกสงสารตอนจบ แต่คู่พระนางก็น่ารักอบอุ่น

เธอถูกส่งมาเป็นตัวประกัน ระหว่างที่บิดาต้องหาเงินมาชดใช้หนี้ แต่เมื่อมาถึงบ้านไร่เรือนแพร จึงทราบว่าตำแหน่งคุณผู้หญิงมันมีเบื้องหลังที่ซับซ้อนที่สำคัญก็คือ สามีของเธอเป็นคุณลุงพิการ แต่คนที่คุกคามให้เธอหวาดกลัว กลับกลายเป็นหลานชายของคุณลุงนั่นเอง เรื่องนี้จะว่าไปเป็นนิยายน้ำเน่าก็เน่านะแต่ว่าสนุกทีเดียว เป็นนิยายที่ค่อนข้างจะมีความซับซ้อนซ่อนเงื่อนอยู่มากเลยทีเดียว เรื่องนี้มีบารมีเป็นหลานชายของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีเธอ บารมีคอยจัดแจงและจัดการทุกอย่างตั้งแต่ที่นางเอกย่างกลายเข้ามาในไร่เรือนแพรแห่งนี้ เธอมาเพราะสถานะของครอบครัวที่เป็นหนี้และเธอมาเพื่อเป็นหลักประกันของหนี้ แต่เมื่อมาถึงที่นี่จะบอกว่าเป็นใครก็คงจะรู้สึกแปลกใจที่ต้องมาเป็นภรรยาของใครก็ไม่รู้ที่ไม่เคยเห็นหน้าเห็นตากันมาก่อน หมอดิวสถานะลุงของบารมีคนที่กาญต้องมาเป็นภรรยาแต่มารู้ว่าหมอดิวเขาเป็นคนพิการและต้องใช้ชีวิตอยู่ในบ้านและห้องอันมีดมิด เพราะอะไรถึงเป็นเช่นนี้ ยิ่งรู้เรื่องยิ่งได้พบกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีเธอยิ่งงงกับสิ่งที่กำลังเจอตรงหน้า ที่นี่ต้องมีอะไรมากว่าที่เธอคิดแน่นอนแล้วบารมีผู้ชายที่ร้ายกาจคนนั้นต้องการอะไรจากเธอ ส่วนหมอดิวทำไมเขาถึงมาอยู่ในสภาพนี้ อ่านแล้วเราจะรู้สึกว่ามันซับซ้อนซ่อนเงื่อนจริงๆ งงอะถ้าไม่อ่านให้จบ ด้วยความโกรธแค้นและความโลภที่สุมทรวงของบารมีทำให้เขาพยายามและทำได้ทุกอย่าง เพื่อให้ได้ครอบครองทุกอย่างในไร่เรือนแพร หมอดิวผู้พิการจะทวงทุกอย่างที่ควรเป็นของเขาคืนเช่นในในสถานะที่พิการช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เรื่องนี้ไม่อยากเล่ามากเพราะมันจะเป็นการทำลายอรรถรสของเรื่อง ตอนแรกที่อ่านไม่คาดหวังนะคะว่าเรื่องนี้จะสนุกหรือถูกใจอะไร แต่เคยอ่านจากปกเผินๆ ก็น่าจะโอเคลองอ่านดูแล้วก็ไม่เลวนะคะ ถือว่าดีทีเดียว เรื่องราวมันมีอะไรในตัวของมัน มีการผูกปมไว้ตั้งแต่ต้นเรื่องแล้วระหว่างนั้นจะเป็นการคลี่คลายปมต่างๆให้เฉลย ค่อยๆเฉลยออกมาทีละน้อย ลุ้นดี ไม่ใช่นิยายแนวหวานรักโรแมนติกแต่ว่าก็มีมุมน่ารักๆระหว่างพระเอกกับนางเอกแทรกอยู่เพราะว่าหมอดิวพระเอกของเรื่องนี่แบบเทพบุตรมาก ส่วนบารมีตัวร้ายช่วงแรกๆที่อ่านจะรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้น่ากลัวมากเลย แต่สักพักเขาเองก็เป็นตัวร้ายที่น่ารักนะ แบบว่าคนอ่านเกียจไม่ลงนึกสงสารตอนจบ แต่คู่พระนางก็น่ารักอบอุ่น

นามปากกานี้ไม่ค่อยคุ้นนะคะคาดว่าน่าจะเป็นนักเขียนรุ่นใหม่ เป็นคนเปิดใจที่ยอมรับและอ่านนิยายทั้งของนักเขียนชื่อดังหรือเพิ่งเริ่มต้นเราก็อ่านนะแต่ถ้าอ่านแล้วไม่เข้าตาก็ไม่ใช่ว่าจบเลยนะ ครั้งต่อไปถ้ามีมาใหม่เราก็เปิดใจอ่าน เรื่องนี้อ่านจากคำโปรยชอบและอยากที่จะอ่านให้จบทั้งเรื่อง เรื่องมีอยู่ว่า อคิน นักธุรกิจที่เห็นเรื่องงานมาก่อนเรื่องส่วนตัวเสมอ แพรวา สาวน้อยแสนเรียบร้อยลงทุนหนีงานแต่งงานที่ทุกคนไม่มีใครคิดเลยว่าเธอจะกล้าทำ กริการ์ เธอถูกตราหน้าว่าทำให้เจ้าสาวหนีดังนั้นเธอต้องเป็นคนรับผิดชอบ ไหนๆเธอก็ต้องเสียทุกอย่างแล้วดังนั้นเธอจะต้องได้หัวใจของเขาด้วย โชติก ชายหนุ่มที่ดอกฟ้าอุตส่าห์เอื้อมลงมาหา เรื่องนี้อ่านจากคำโปรยก็น่าจะเข้าท่าแล้วและเล้วมันก็จริง เนื้อหาของเรื่องค่อนข้างที่จะสนุกและมีความเข้มข้นมากๆ เนื่องจากเรื่องนี้มี 2 คู่ อคินกับกริการ์ และแพรวากับโชติก ที่ตอนแรกอาจจะเป็นอีกคู่แต่ถูกสลับเพราะแพรว่าดันมาหนีตามชายที่ตนรักแทนที่จะแต่งงานกับอคิน ดังนั้นกริการ์จึงมาเป็นตัวแทนของแพรวา แต่ใช่ว่าเมื่อต้องมาแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักและต้องตกเป็นของเขาเธอจะต้องร้องไห้ฟูมฟาย หรือน้ำตาตกในเศร้าซึมไม่ใช่กริการ์ เพราะว่าเมื่อเธอเสียแล้วสิ่งที่เธอจะทำต่อไปก็คือการที่ให้คนอย่างเขารักเธอให้ได้จนหมดใจ เธอไม่ยอม และไม่ใช่ลูกไล่ที่จะให้เขามาซ้ำเติมและก่นด่า ลองว่ามาสิเธอสู้ตายเลย ชีวิตที่ไม่ได้เริ่มด้วยความรักและมาอยู่ด้วยกันแต่สักพักกลับน่ารักนะเวลาอยู่ด้วยกัน ส่วนแพรว่ากับโชติก ค่อนข้างไม่หวือหวาเท่ากับคู่แรกเพราะด้วยแพรวาที่ค่อนข้างจะเรียบร้อยและไม่ได้มีปากมีเสียงเท่าไหร่ไม่เหมือนกริการ์ ไม่ได้ดราม่าหรือชอกช้ำน้ำตาเล็ดน้ำตาล่วงนะคะเรื่องนี้ค่อนข้างที่จะเป็นนิยายที่มีเหตุและมีผลแม้ว่าพล๊อตเรื่องหรือเนื้อหามันจะไม่ได้แตกต่างหรือว่าใหม่ในวงการนิยายแต่มันก็มีจุดเด่นที่ดึงเอาตัวตนของนิยายออกมาให้ไม่เหมือนใครได้ อ่านแล้วชอบนะ นิดนึงตรงที่เนื้อเรื่องดำเนินเร็วและรวบรัดไปสักนิดนึง แม้ว่าคู่เด่นของเรื่องจะโฟกัสไปที่อคินกับกริการ์แต่เราก็ชอบในความรักของคู่แพรวานะเพราะว่ามันซึ้งดีกินใจ คือเข้าใจแพรว่าที่เธอหนีเพราะการต้องอยู่กับคนที่ไม่ได้รักนั้นมันทรมานนะ การต้องอยู่กับอีกคนแต่หัวใจอยู่กับอีกคน อ่านแล้วอินกับเรื่องมากเลย

นามปากกานี้ไม่ค่อยคุ้นนะคะคาดว่าน่าจะเป็นนักเขียนรุ่นใหม่ เป็นคนเปิดใจที่ยอมรับและอ่านนิยายทั้งของนักเขียนชื่อดังหรือเพิ่งเริ่มต้นเราก็อ่านนะแต่ถ้าอ่านแล้วไม่เข้าตาก็ไม่ใช่ว่าจบเลยนะ ครั้งต่อไปถ้ามีมาใหม่เราก็เปิดใจอ่าน เรื่องนี้อ่านจากคำโปรยชอบและอยากที่จะอ่านให้จบทั้งเรื่อง เรื่องมีอยู่ว่า อคิน นักธุรกิจที่เห็นเรื่องงานมาก่อนเรื่องส่วนตัวเสมอ แพรวา สาวน้อยแสนเรียบร้อยลงทุนหนีงานแต่งงานที่ทุกคนไม่มีใครคิดเลยว่าเธอจะกล้าทำ กริการ์ เธอถูกตราหน้าว่าทำให้เจ้าสาวหนีดังนั้นเธอต้องเป็นคนรับผิดชอบ ไหนๆเธอก็ต้องเสียทุกอย่างแล้วดังนั้นเธอจะต้องได้หัวใจของเขาด้วย โชติก ชายหนุ่มที่ดอกฟ้าอุตส่าห์เอื้อมลงมาหา เรื่องนี้อ่านจากคำโปรยก็น่าจะเข้าท่าแล้วและเล้วมันก็จริง เนื้อหาของเรื่องค่อนข้างที่จะสนุกและมีความเข้มข้นมากๆ เนื่องจากเรื่องนี้มี 2 คู่ อคินกับกริการ์ และแพรวากับโชติก ที่ตอนแรกอาจจะเป็นอีกคู่แต่ถูกสลับเพราะแพรว่าดันมาหนีตามชายที่ตนรักแทนที่จะแต่งงานกับอคิน ดังนั้นกริการ์จึงมาเป็นตัวแทนของแพรวา แต่ใช่ว่าเมื่อต้องมาแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักและต้องตกเป็นของเขาเธอจะต้องร้องไห้ฟูมฟาย หรือน้ำตาตกในเศร้าซึมไม่ใช่กริการ์ เพราะว่าเมื่อเธอเสียแล้วสิ่งที่เธอจะทำต่อไปก็คือการที่ให้คนอย่างเขารักเธอให้ได้จนหมดใจ เธอไม่ยอม และไม่ใช่ลูกไล่ที่จะให้เขามาซ้ำเติมและก่นด่า ลองว่ามาสิเธอสู้ตายเลย ชีวิตที่ไม่ได้เริ่มด้วยความรักและมาอยู่ด้วยกันแต่สักพักกลับน่ารักนะเวลาอยู่ด้วยกัน ส่วนแพรว่ากับโชติก ค่อนข้างไม่หวือหวาเท่ากับคู่แรกเพราะด้วยแพรวาที่ค่อนข้างจะเรียบร้อยและไม่ได้มีปากมีเสียงเท่าไหร่ไม่เหมือนกริการ์ ไม่ได้ดราม่าหรือชอกช้ำน้ำตาเล็ดน้ำตาล่วงนะคะเรื่องนี้ค่อนข้างที่จะเป็นนิยายที่มีเหตุและมีผลแม้ว่าพล๊อตเรื่องหรือเนื้อหามันจะไม่ได้แตกต่างหรือว่าใหม่ในวงการนิยายแต่มันก็มีจุดเด่นที่ดึงเอาตัวตนของนิยายออกมาให้ไม่เหมือนใครได้ อ่านแล้วชอบนะ นิดนึงตรงที่เนื้อเรื่องดำเนินเร็วและรวบรัดไปสักนิดนึง แม้ว่าคู่เด่นของเรื่องจะโฟกัสไปที่อคินกับกริการ์แต่เราก็ชอบในความรักของคู่แพรวานะเพราะว่ามันซึ้งดีกินใจ คือเข้าใจแพรว่าที่เธอหนีเพราะการต้องอยู่กับคนที่ไม่ได้รักนั้นมันทรมานนะ การต้องอยู่กับอีกคนแต่หัวใจอยู่กับอีกคน อ่านแล้วอินกับเรื่องมากเลย

เมื่อวันที่พ่อจากโลกนี้ไป เธอต้องใช้ชีวิตอยู่กับแม่เลี้ยงและพี่สาวตามบิดา การที่แม่ของเธอเป็นเพียงคนที่มาทีหลังและด่วนจากไปก่อนทำให้ชีวิตที่ขาดแม่แต่ได้รับความรักความอบอุ่นจากพ่อก็ยังพอช่วยให้เธอไม่ต้องเดียวดาย แต่วันที่พ่อจากเธอไป ปิ่นปัทมาก็ไม่ต่างอะไรกับเด็กรับใช้ในบ้านคนนึง เธอทำงานเป็นพนักงานบัญชีในห้างโกเด้นเพลส และรายได้จากการทำงานของเธอก็ต้องเอามาจุนเจือสองแม่ลูกที่ใช้เงินอย่างกับเศษกระดาษ ถ้าเพียงเธอจะกลับไปอยู่กับยายที่พอจะมีฐานะอยู่แล้วปิ่นปัทมาก็คงจะไม่ต้องลำบากเช่นนี้ ธาม เจ้าของห้างโกเด้นเพลสที่บ้านของเขาเคยได้รับการช่วยเหลือจากครอบครัวปิ่นปัทมาเมื่อครั้งที่ห้างกำลังอยู่ในช่วงขาลง ผู้ใหญ่ทั้งสองผ่ายจึงต้องการให้ธามแต่งงานกับปรียานุช หญิงสาวที่กร้านโลก ชอบปาตี้ เที่ยวผับ เลี้ยงเด็กหนุ่มไว้เคี้ยวเล่นรามไปถึงพีรดลย์ หนุ่มวิศกรแฟนของปิ่นปัทมาพี่แกยังไม่เว้นแอบคบกับเด็กหนุ่มและนำเงินที่ได้จากปิ่นปัทมามาเลี้ยงพีรดลย์ (ยัยนี่น่ากลัวเสียจริง) ส่วนพีรดลย์ก็นะเป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวมากๆ ใจรักปิ่นปัทมาแต่ก็ยังยอมยัยพี่นุชเพียงเพราะต้องการเงินเพื่อที่จะนำไปซื้อรถหรูไว้ประดับบารมี ธามกับปรียานุชถูกจับให้ต้องแต่งงานกันแต่เรื่องกลับไม่ได้เป็นเช่นที่ผู้ใหญ่วาดหวัง การแต่งงานเกิดขึ้นแต่เจ้าสาวเป็นอีกคน ธามเจอปิ่นปัทมาด้วยเหตุบังเอิญหลายครั้ง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอทำงานอยู่ในห้างของเขา เป็นการดำเนินเรื่องที่ธรรมดา เนื้อหาใช้ได้ค่อนไปทางน้ำเน่า เรื่องสนุกช่วงกลางๆเพราะช่วงต้นเรื่องยังคงเป็นการบอกเล่าตัวตนของตัวละครแต่ละคน ว่ามีนิสัยบุคลิกอย่างไร อาจจะบรรยายมากไปด้วยซ้ำเพราะบางอย่างน่าจะให้คนอ่านค่อยๆลุ้นไปกับตัวละคร อย่างเรื่องเด็กของพี่นุชคือพีรดลย์น่าจะยังไม่เปิดแต่ให้ลุ้นเอาว่าใครกันที่เลี้ยงพีรดลย์น่าจะสนุกกว่า ภาษาที่ใช้เข้าใจง่ายอ่านเรื่อยๆก็เพลินดีนะคะ เสียตรงที่แนวแบบนี้มันมีค่อนข้างล้นตลาดอ่านได้แต่ว่ามันก็มีความจำเจ เรื่องต้องชูเอกลักษณ์ของตัวนิยายออกมาให้คนอ่านได้รู้สึกว่ามีอะไรแปลกใหม่มากกว่านี้ ทุกอย่างอยู่นระดับที่ค่อนข้างใช้ได้ถ้าตัดเรื่องความจำเจออกไปเรื่องนี้ก็ดูดีนะ ไม่ได้สนุกแบบวางไม่ลง กลางๆ ถึงดี อ่านจบเรื่องเกียจสองแม่ลูกมากคนอะไรจะแย่ได้ขนาดนี้ยิ่งยัยพี่นุชนี่ช่างไม่น่านับถือเอาซะเลย คือนิสัยแย่มาก งานการไม่ทำใช้เงินอย่างเดียวไม่พอรีดไถน้องอีกต่างหาก นางเอกก็นิ่มเกิ้นใครทำอะไรก็ไม่ค่อยจะโกรธ

เมื่อวันที่พ่อจากโลกนี้ไป เธอต้องใช้ชีวิตอยู่กับแม่เลี้ยงและพี่สาวตามบิดา การที่แม่ของเธอเป็นเพียงคนที่มาทีหลังและด่วนจากไปก่อนทำให้ชีวิตที่ขาดแม่แต่ได้รับความรักความอบอุ่นจากพ่อก็ยังพอช่วยให้เธอไม่ต้องเดียวดาย แต่วันที่พ่อจากเธอไป ปิ่นปัทมาก็ไม่ต่างอะไรกับเด็กรับใช้ในบ้านคนนึง เธอทำงานเป็นพนักงานบัญชีในห้างโกเด้นเพลส และรายได้จากการทำงานของเธอก็ต้องเอามาจุนเจือสองแม่ลูกที่ใช้เงินอย่างกับเศษกระดาษ ถ้าเพียงเธอจะกลับไปอยู่กับยายที่พอจะมีฐานะอยู่แล้วปิ่นปัทมาก็คงจะไม่ต้องลำบากเช่นนี้ ธาม เจ้าของห้างโกเด้นเพลสที่บ้านของเขาเคยได้รับการช่วยเหลือจากครอบครัวปิ่นปัทมาเมื่อครั้งที่ห้างกำลังอยู่ในช่วงขาลง ผู้ใหญ่ทั้งสองผ่ายจึงต้องการให้ธามแต่งงานกับปรียานุช หญิงสาวที่กร้านโลก ชอบปาตี้ เที่ยวผับ เลี้ยงเด็กหนุ่มไว้เคี้ยวเล่นรามไปถึงพีรดลย์ หนุ่มวิศกรแฟนของปิ่นปัทมาพี่แกยังไม่เว้นแอบคบกับเด็กหนุ่มและนำเงินที่ได้จากปิ่นปัทมามาเลี้ยงพีรดลย์ (ยัยนี่น่ากลัวเสียจริง) ส่วนพีรดลย์ก็นะเป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวมากๆ ใจรักปิ่นปัทมาแต่ก็ยังยอมยัยพี่นุชเพียงเพราะต้องการเงินเพื่อที่จะนำไปซื้อรถหรูไว้ประดับบารมี ธามกับปรียานุชถูกจับให้ต้องแต่งงานกันแต่เรื่องกลับไม่ได้เป็นเช่นที่ผู้ใหญ่วาดหวัง การแต่งงานเกิดขึ้นแต่เจ้าสาวเป็นอีกคน ธามเจอปิ่นปัทมาด้วยเหตุบังเอิญหลายครั้ง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอทำงานอยู่ในห้างของเขา เป็นการดำเนินเรื่องที่ธรรมดา เนื้อหาใช้ได้ค่อนไปทางน้ำเน่า เรื่องสนุกช่วงกลางๆเพราะช่วงต้นเรื่องยังคงเป็นการบอกเล่าตัวตนของตัวละครแต่ละคน ว่ามีนิสัยบุคลิกอย่างไร อาจจะบรรยายมากไปด้วยซ้ำเพราะบางอย่างน่าจะให้คนอ่านค่อยๆลุ้นไปกับตัวละคร อย่างเรื่องเด็กของพี่นุชคือพีรดลย์น่าจะยังไม่เปิดแต่ให้ลุ้นเอาว่าใครกันที่เลี้ยงพีรดลย์น่าจะสนุกกว่า ภาษาที่ใช้เข้าใจง่ายอ่านเรื่อยๆก็เพลินดีนะคะ เสียตรงที่แนวแบบนี้มันมีค่อนข้างล้นตลาดอ่านได้แต่ว่ามันก็มีความจำเจ เรื่องต้องชูเอกลักษณ์ของตัวนิยายออกมาให้คนอ่านได้รู้สึกว่ามีอะไรแปลกใหม่มากกว่านี้ ทุกอย่างอยู่นระดับที่ค่อนข้างใช้ได้ถ้าตัดเรื่องความจำเจออกไปเรื่องนี้ก็ดูดีนะ ไม่ได้สนุกแบบวางไม่ลง กลางๆ ถึงดี อ่านจบเรื่องเกียจสองแม่ลูกมากคนอะไรจะแย่ได้ขนาดนี้ยิ่งยัยพี่นุชนี่ช่างไม่น่านับถือเอาซะเลย คือนิสัยแย่มาก งานการไม่ทำใช้เงินอย่างเดียวไม่พอรีดไถน้องอีกต่างหาก นางเอกก็นิ่มเกิ้นใครทำอะไรก็ไม่ค่อยจะโกรธ

โดยส่วนตัวแล้วเคยอ่านงานของคุณชมพูริมธารมาสัก 2 เรื่องเห็นจะได้ก่อนที่จะได้มาอ่านเรื่องนี้ อาจจะมีการจินตนากรในส่วนของเนื้อเรื่องเอาไว้สูงไปเรื่องนี้เลยไม่ค่อยจะโดนใจเท่าที่ควรนัก เป็นเรื่องที่เกิดที่ไร่อ้อมกอกอุ่น คุณนายออมทอง ดูท่าทางนางเอกจะแก่แต่ไม่ใช่นะคะชื่อคุณนายออมทองได้มาจากความที่เธอเป็นสาวที่เก่งกว่าวัย ทำงานในไร่ได้อย่างกระฉับกระเฉงเธอทำงานได้เหมือนผู้ชายและเอาทุกคนในไร่อยู่ เนื่องจากเจ้าของไร่ตัวจริงคือคนที่อุปการะเลี้ยงดูออมทองมาสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรงจึงวางมือจากงานในไร่และให้ออมทองเป็นดูแลทุกอย่างแทนและเธอก็ทำหน้าที่นั้นได้อย่างดีไม่มีบกพร่อง ส่วนพระเอกพีรวัฏ ชีวิตตรงกันข้ามกับนางเอก เป็นพ่อหนุ่มเพลบอย วันๆไม่ค่อยจะทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันทำงานก็ไม่เอาไหนทำให้ผู้ที่เป็นพ่อกลุ้มใจยิ่งนัก เมื่อมองเห็นทางที่จะเปลี่ยนเขาได้คือการส่งไปอยู่ไร่อ้อมกอดอุ่นดักนิสัยพ่อลูกชายตัวโปรดซะให้เข็ดและเมื่อพีรวัฏเจอกับออมทองยิ่งกว่าลิ้นกับฟัน คือปะทะกันทุกวันเรียกว่าเจอหน้าเป็นไม่ได้เพราะทะเลาะกันตลอดเลย เนื้อหามันไม่ค่อยแตกต่างจากแนวเดิมๆที่เป็นกลิ่นอายไร่ ฟาร์มอะไรอย่างนี้ อ่านแล้วรู้สึกว่าเบาหวิวเรื่องไม่มีอะไรให้ได้ค้นหาหรือได้ลุ้นเอาใจช่วยนัก พระนางตอนแรกก็ทะเลาะสักพักก็เริ่มมีใจให้กับและคอยช่วยเหลือกันและเปลี่ยนพระเอกจากคนที่ไม่เคยทำอะไรเพื่อใครให้กลับมามีชีวิตอยู่และทำเพื่อคนอื่นด้วย ก็เป็นจุดดีของเรื่องแต่มองว่ามันธรรมดาเกินไป มันมีความน่ารักกุ๊กกิ๊กของคนหนุ่มสาวและมีความดราม่าของคุณนายเจ้าของไร่ที่ป่วยและเรื่องตอนจบมันจะเศร้าเล็กๆ มีจุดนี้ที่คิดว่าโอเคสุดแล้วในเรื่องแต่เรื่องอีกมองว่ามันยังเนิบ และไม่สุด มันเหมือนทุกบททุกตอนยังไม่เข้าถึงอารมณ์ของคนอ่าน จะน่ารักก็ไม่เชิงจะเศร้าก็ไม่ใช่ เป็นเรื่องที่หลวมๆ ไปหน่อยยังไม่เข้มข้นเท่าที่ควร อ่านได้แบบขำถ้าจะเอามันไม่แน่ใจนะคะว่าเรื่องนี้จะโดนใจหรือเปล่า สิ่งที่อยากชมคือตัวตนของคุณนายออมทองเขียนได้ดี เขียนให้ตัวละครตัวนี้โดดเด่นและมีความเป็นตัวเองสูงมีเอกลักษณ์ ส่วนพระเอกมองว่ายังอ่อนหัดและนิสัยยังมีความเป็นผู้ใหญ่น้อย เมื่อเทียบกับนางเอก ดูเล่นๆ ไม่ค่อยจะจริงจังกับหลายๆอย่าง มาดีหน่อยตอนจบที่พอจะเคียงคู่กับนางเอกได้

โดยส่วนตัวแล้วเคยอ่านงานของคุณชมพูริมธารมาสัก 2 เรื่องเห็นจะได้ก่อนที่จะได้มาอ่านเรื่องนี้ อาจจะมีการจินตนากรในส่วนของเนื้อเรื่องเอาไว้สูงไปเรื่องนี้เลยไม่ค่อยจะโดนใจเท่าที่ควรนัก เป็นเรื่องที่เกิดที่ไร่อ้อมกอกอุ่น คุณนายออมทอง ดูท่าทางนางเอกจะแก่แต่ไม่ใช่นะคะชื่อคุณนายออมทองได้มาจากความที่เธอเป็นสาวที่เก่งกว่าวัย ทำงานในไร่ได้อย่างกระฉับกระเฉงเธอทำงานได้เหมือนผู้ชายและเอาทุกคนในไร่อยู่ เนื่องจากเจ้าของไร่ตัวจริงคือคนที่อุปการะเลี้ยงดูออมทองมาสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรงจึงวางมือจากงานในไร่และให้ออมทองเป็นดูแลทุกอย่างแทนและเธอก็ทำหน้าที่นั้นได้อย่างดีไม่มีบกพร่อง ส่วนพระเอกพีรวัฏ ชีวิตตรงกันข้ามกับนางเอก เป็นพ่อหนุ่มเพลบอย วันๆไม่ค่อยจะทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันทำงานก็ไม่เอาไหนทำให้ผู้ที่เป็นพ่อกลุ้มใจยิ่งนัก เมื่อมองเห็นทางที่จะเปลี่ยนเขาได้คือการส่งไปอยู่ไร่อ้อมกอดอุ่นดักนิสัยพ่อลูกชายตัวโปรดซะให้เข็ดและเมื่อพีรวัฏเจอกับออมทองยิ่งกว่าลิ้นกับฟัน คือปะทะกันทุกวันเรียกว่าเจอหน้าเป็นไม่ได้เพราะทะเลาะกันตลอดเลย เนื้อหามันไม่ค่อยแตกต่างจากแนวเดิมๆที่เป็นกลิ่นอายไร่ ฟาร์มอะไรอย่างนี้ อ่านแล้วรู้สึกว่าเบาหวิวเรื่องไม่มีอะไรให้ได้ค้นหาหรือได้ลุ้นเอาใจช่วยนัก พระนางตอนแรกก็ทะเลาะสักพักก็เริ่มมีใจให้กับและคอยช่วยเหลือกันและเปลี่ยนพระเอกจากคนที่ไม่เคยทำอะไรเพื่อใครให้กลับมามีชีวิตอยู่และทำเพื่อคนอื่นด้วย ก็เป็นจุดดีของเรื่องแต่มองว่ามันธรรมดาเกินไป มันมีความน่ารักกุ๊กกิ๊กของคนหนุ่มสาวและมีความดราม่าของคุณนายเจ้าของไร่ที่ป่วยและเรื่องตอนจบมันจะเศร้าเล็กๆ มีจุดนี้ที่คิดว่าโอเคสุดแล้วในเรื่องแต่เรื่องอีกมองว่ามันยังเนิบ และไม่สุด มันเหมือนทุกบททุกตอนยังไม่เข้าถึงอารมณ์ของคนอ่าน จะน่ารักก็ไม่เชิงจะเศร้าก็ไม่ใช่ เป็นเรื่องที่หลวมๆ ไปหน่อยยังไม่เข้มข้นเท่าที่ควร อ่านได้แบบขำถ้าจะเอามันไม่แน่ใจนะคะว่าเรื่องนี้จะโดนใจหรือเปล่า สิ่งที่อยากชมคือตัวตนของคุณนายออมทองเขียนได้ดี เขียนให้ตัวละครตัวนี้โดดเด่นและมีความเป็นตัวเองสูงมีเอกลักษณ์ ส่วนพระเอกมองว่ายังอ่อนหัดและนิสัยยังมีความเป็นผู้ใหญ่น้อย เมื่อเทียบกับนางเอก ดูเล่นๆ ไม่ค่อยจะจริงจังกับหลายๆอย่าง มาดีหน่อยตอนจบที่พอจะเคียงคู่กับนางเอกได้

เมื่ออ่านนิยายเรื่องนี้จบบอกไม่ถูกเหมือนกันนะคะว่ารู้สึกอย่างไรกับนิยายเรื่องนี้ ชื่อเรื่องน่าสนใจทำให้คนอ่านจินตนาการไปว่าเรื่องต้องเป็นนิยายแนวหวานรัก สดใส แต่ไม่ใช่เลยค่ะเรื่องนี้มีความเป็นดราม่าอยู่กว่าสามในสี่ของเรื่องและอีกอย่างที่รู้สึกแปลกใจคือคนเขียนนำเอา ประเทศฟิลิปินส์มาเป็นสถานที่หลักของนิยายซึ่งเอาจากความเห็นส่วนตัวนะเราว่าเขียนยากนะเพราะความเป็นประเทศที่ไม่ได้มีสถานที่อะไรโดดเด่น ไม่ได้มีวิวสวยๆให้คนเขียนได้บรรยาย ต้องยอมรับเลยว่าคนเขียนค่อนข้างที่จะทำการบ้านและหาความรู้มากพอสมควร อีกอย่างคือการเขียนถึงความแตกต่าง วัฒนธรรมและศาสนา เรื่องศาสนาเป็นอะไรที่ค่อนข้างจะละเอียดอ่อนถ้าหากไม่มีข้อมูลจริงๆ ไม่นิยมจะเขียนกันเพราะค่อนข้างที่จะอันตราย เรื่องราวบนประเทศที่เต็มไปด้วยหมู่เกาะที่มีแต่พายุลูกแล้วลูกเล่าพัดผ่านเข้ามาตลอดทั้งปี แต่ผู้คนที่นี่ก็ยังคงยืดหยัดที่จะต่อสู้และดำรงชีวิตอยู่ได้ ลิปดา สาวน้อยที่ชีวิตไม่ได้งดงามนัก ครอบครัวของเธอเริ่มใหม่ที่ฟิลิปปินส์แต่หลังจากที่พ่อจากไปแล้วเธอก็เหมือนต้องใช้ชีวิตอยู่โดยลำพังกับครอบครัวแม่เลี้ยงที่เกิดเรื่องร้ายๆขึ้นทำให้เธอต้องถูกกล่าวหาและโยนความผิดโดยที่ไม่ได้เป็นคนทำ จนกระทั่งลมพายุได้พัดพาเอาสายลมอย่าง รัญชน์ ชายหนุ่มที่เข้ามาในชีวิต เธอล้วงกระเป๋าของเขาแต่เธอกลับเอามาคืนเพราะรูปที่อยู่ในกระเป๋านั้นเองที่ทำให้เธอนำมับกลับมาคืนเขาและสองคนก็ได้เจอและเรียนรู้ซึ่งกันและกัน ทั้งสองคนที่ชีวิตโหยหาความสุขในแต่ละด้าน ชีวิตที่ว้าเหว่ หญิงสาวที่รอบตัวไม่มีใครเธอยังถวิลหาความรักจากแม่บังเกิดเกล้า เขาที่ที่บ้านหาว่าไม่เอาไหนไม่กล้าให้ทำงานใหญ่ๆ ถูกกดดันจากครอบครัว เป็นเรื่องที่ไม่ได้อยู่ในแคตตาล็อคนิยายเขาเรา เป็นแนวที่แตกต่างจากที่เคยอ่านมาพอสมควร ที่ชอบในเรื่องนี้มีสองอย่างคือ 1.ภาษาของการเขียนคิดว่าดีทีเดียวคำบางคำมันซึ้งและตราตรึงใจ 2.ซีนอารมณ์ เรามามันค่อนข้างดีและกระแทกความรู้สึกคนอ่านได้มากเลย เรื่องนี้ไม่ใช่แนวที่เราชอบแต่ก็แปลกที่เราอ่านจนจบ เรามองว่าเรื่องนี้คนเขียนฝีมือดีใช้ได้เลยทีเดียวกว่าจะมาเป็นเรื่องนี้คงใช้เวลากลั่นกรองพอสมควรเรื่องมันเศร้าแต่ไม่ถึงกับน้ำตาแตกแต่มีใจหวิวๆ เรื่องราวไม่ได้งดงามแต่ไม่ได้โหดร้ายจนเกินไป มีเรื่องของความรักเข้ามาแบรกความดราม่าเป็นพักๆ เนื้อนิยายสะท้อนสังคม ชีวิตและความเป็นอยู่ในสังคมอ่านแล้วจอิงชีวิตจริงมากกว่าเรื่องสมมติ ลองหามาอ่านกันดูนะคะ

เมื่ออ่านนิยายเรื่องนี้จบบอกไม่ถูกเหมือนกันนะคะว่ารู้สึกอย่างไรกับนิยายเรื่องนี้ ชื่อเรื่องน่าสนใจทำให้คนอ่านจินตนาการไปว่าเรื่องต้องเป็นนิยายแนวหวานรัก สดใส แต่ไม่ใช่เลยค่ะเรื่องนี้มีความเป็นดราม่าอยู่กว่าสามในสี่ของเรื่องและอีกอย่างที่รู้สึกแปลกใจคือคนเขียนนำเอา ประเทศฟิลิปินส์มาเป็นสถานที่หลักของนิยายซึ่งเอาจากความเห็นส่วนตัวนะเราว่าเขียนยากนะเพราะความเป็นประเทศที่ไม่ได้มีสถานที่อะไรโดดเด่น ไม่ได้มีวิวสวยๆให้คนเขียนได้บรรยาย ต้องยอมรับเลยว่าคนเขียนค่อนข้างที่จะทำการบ้านและหาความรู้มากพอสมควร อีกอย่างคือการเขียนถึงความแตกต่าง วัฒนธรรมและศาสนา เรื่องศาสนาเป็นอะไรที่ค่อนข้างจะละเอียดอ่อนถ้าหากไม่มีข้อมูลจริงๆ ไม่นิยมจะเขียนกันเพราะค่อนข้างที่จะอันตราย เรื่องราวบนประเทศที่เต็มไปด้วยหมู่เกาะที่มีแต่พายุลูกแล้วลูกเล่าพัดผ่านเข้ามาตลอดทั้งปี แต่ผู้คนที่นี่ก็ยังคงยืดหยัดที่จะต่อสู้และดำรงชีวิตอยู่ได้ ลิปดา สาวน้อยที่ชีวิตไม่ได้งดงามนัก ครอบครัวของเธอเริ่มใหม่ที่ฟิลิปปินส์แต่หลังจากที่พ่อจากไปแล้วเธอก็เหมือนต้องใช้ชีวิตอยู่โดยลำพังกับครอบครัวแม่เลี้ยงที่เกิดเรื่องร้ายๆขึ้นทำให้เธอต้องถูกกล่าวหาและโยนความผิดโดยที่ไม่ได้เป็นคนทำ จนกระทั่งลมพายุได้พัดพาเอาสายลมอย่าง รัญชน์ ชายหนุ่มที่เข้ามาในชีวิต เธอล้วงกระเป๋าของเขาแต่เธอกลับเอามาคืนเพราะรูปที่อยู่ในกระเป๋านั้นเองที่ทำให้เธอนำมับกลับมาคืนเขาและสองคนก็ได้เจอและเรียนรู้ซึ่งกันและกัน ทั้งสองคนที่ชีวิตโหยหาความสุขในแต่ละด้าน ชีวิตที่ว้าเหว่ หญิงสาวที่รอบตัวไม่มีใครเธอยังถวิลหาความรักจากแม่บังเกิดเกล้า เขาที่ที่บ้านหาว่าไม่เอาไหนไม่กล้าให้ทำงานใหญ่ๆ ถูกกดดันจากครอบครัว เป็นเรื่องที่ไม่ได้อยู่ในแคตตาล็อคนิยายเขาเรา เป็นแนวที่แตกต่างจากที่เคยอ่านมาพอสมควร ที่ชอบในเรื่องนี้มีสองอย่างคือ 1.ภาษาของการเขียนคิดว่าดีทีเดียวคำบางคำมันซึ้งและตราตรึงใจ 2.ซีนอารมณ์ เรามามันค่อนข้างดีและกระแทกความรู้สึกคนอ่านได้มากเลย เรื่องนี้ไม่ใช่แนวที่เราชอบแต่ก็แปลกที่เราอ่านจนจบ เรามองว่าเรื่องนี้คนเขียนฝีมือดีใช้ได้เลยทีเดียวกว่าจะมาเป็นเรื่องนี้คงใช้เวลากลั่นกรองพอสมควรเรื่องมันเศร้าแต่ไม่ถึงกับน้ำตาแตกแต่มีใจหวิวๆ เรื่องราวไม่ได้งดงามแต่ไม่ได้โหดร้ายจนเกินไป มีเรื่องของความรักเข้ามาแบรกความดราม่าเป็นพักๆ เนื้อนิยายสะท้อนสังคม ชีวิตและความเป็นอยู่ในสังคมอ่านแล้วจอิงชีวิตจริงมากกว่าเรื่องสมมติ ลองหามาอ่านกันดูนะคะ

เรื่องราวบนทะเลทราย จะว่าทะเลทรายเลยก็ไม่เชิงนะเพราะเรื่องนี้ไม่ได้ขี่อูฐิหรือพระเอกไม่ได้เป็นสุตาน แต่เกิดเรื่องขึ้นเพราะความเปิ่นของนางเอกคนเดียวแท้ๆ มธุริน คิดว่าได้มาเดินเที่ยวช๊อปปิ้งแสนชิวในประเทศการ์ซ่า แค่เพียงเผลอไปถ่ายรูปของผู้ชายคนหนึ่งเข้าและหารู้ไม่ว่านั่นกำลังนำภัยอันตรายมาสู่ชีวิตของเธอ เมื่อพลาดเพียงรูปใบเดียวเธอแทบหนีเอาตัวไม่รอดทางรอดมีเพียงไม่มากและหนึ่งในนั้นคือการที่เธอต้องยอมเป็นอีหนูของอัสลาล ที่ให้สัญญาว่าจะช่วยเธอให้รอดจากการตามล่า ด้วยความที่ไม่มีทางเลือกเป็นอีหนูก็ดีกว่าเป็นศพเธอจึงยอมเป็นผู้หญิงของอัสลาล ช่วงแรกๆ อัสลาลหนุ่มเจ้าสำราญก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับมธุรินนัก ก็เป็นเพียงผู้หญิงคนนึงของเขาไม่ได้มีผลอะไรกับชีวิตเขาเลย แต่เมื่อนานวันเขาเขาก็กลับรู้สึกว่าเธอคนนี้ไม่เหมือนใคร เธอแตกต่างจนเขาแอบคิดว่าเราหลงรักแม่สาวน้อยคนนี้เข้าให้แล้ว ส่วนมธุรินตอนนี้เธอเพียงอยากกลับบ้าน แม้ว่าอยู่ที่นี่จะสบายดีแต่ก็ไม่ใช่บ้านเกิดเมืองนอน หนีได้เธอจึงพยายามหนี แต่อัสลาลเมื่อรู้แล้วว่ารักเธอเขาก็จะไม่ยอมปล่อยเธอไปไหนเด็ดขาด เรื่องนี้ตามแบบฉบับของนักเขียนเลย สไตน์นามปากกานี้เนื้อหาหรือฉากเลิฟซีนค่อนข้างที่จะหวีหวาและหวาดเสียมากเลยทีเดียว ไม่แนะนำอย่างยิ่งกับน้อฃๆ เด็กๆ สำหรับเนื้อหาก็สนุกดีแต่ว่ามันดูจะจมอยู่กับเรื่องอย่างว่ามากเกินไป แล้วพระนางก็ไม่ได้เริ่มต้นจากความรัก เริ่มจากความสนุกชั่วครั้งคราวแต่เริ่มเศร้าตอนจะจบ โดยส่วนตัวแล้วให้คะแนนนางเอกนะเรื่องนี้ บทเธอเด่นมากและดำเนินเรื่องได้ดีแต่ว่าไม่ค่อยชอบใจบุคลิกของพระเอกเท่าไหร่ไม่ประทับใจตั้งแต่แรกแล้วเลยไม่รู้สึกอยากจะเชียร์ให้กลับมารักกัน แอบเชียร์ให้นางเอกหนีกลับบ้านได้แล้วเรื่องจะได้จบๆ ไป แปลกที่ไม่อยากให้พระนางลงเอยเพราะการเริ่มต้นของเรื่องไม่ค่อยประทับใจเอาซะเลย อ่านสนุกๆ ก็พอผ่านไปได้แต่ว่ามีหลายอย่างที่ไม่ค่อยประทับใจในเรื่อง พล๊อตแปลกดีแต่ไม่ดึงดูดเพราะเนื้อนิยายดุเดือดไป บางฉากบางตอนรู้สึกเยอะจนต้องเปิดข้าม อ่านสนุกขำๆได้แต่ว่าไม่โนเลยเรื่องนี้จะดีกว่านี้ถ้าหากการดำเนินเรื่องค่อยเป็นค่อยไป ไม่ต้องรีบเปิดรีบปิด เลิฟซีนบางฉากกินไปเกือบบท เพราะฉะนั้นนิยายจะสนุกกว่านี้ถ้าโฟกัสส่วนอื่นด้วย แต่ตามสไตน์นักเขียนนักอ่านที่ไม่ชอบรูปแบบนี้ก็ต้องปลีกไปหาแนวอื่นอ่านแทน

เรื่องราวบนทะเลทราย จะว่าทะเลทรายเลยก็ไม่เชิงนะเพราะเรื่องนี้ไม่ได้ขี่อูฐิหรือพระเอกไม่ได้เป็นสุตาน แต่เกิดเรื่องขึ้นเพราะความเปิ่นของนางเอกคนเดียวแท้ๆ มธุริน คิดว่าได้มาเดินเที่ยวช๊อปปิ้งแสนชิวในประเทศการ์ซ่า แค่เพียงเผลอไปถ่ายรูปของผู้ชายคนหนึ่งเข้าและหารู้ไม่ว่านั่นกำลังนำภัยอันตรายมาสู่ชีวิตของเธอ เมื่อพลาดเพียงรูปใบเดียวเธอแทบหนีเอาตัวไม่รอดทางรอดมีเพียงไม่มากและหนึ่งในนั้นคือการที่เธอต้องยอมเป็นอีหนูของอัสลาล ที่ให้สัญญาว่าจะช่วยเธอให้รอดจากการตามล่า ด้วยความที่ไม่มีทางเลือกเป็นอีหนูก็ดีกว่าเป็นศพเธอจึงยอมเป็นผู้หญิงของอัสลาล ช่วงแรกๆ อัสลาลหนุ่มเจ้าสำราญก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับมธุรินนัก ก็เป็นเพียงผู้หญิงคนนึงของเขาไม่ได้มีผลอะไรกับชีวิตเขาเลย แต่เมื่อนานวันเขาเขาก็กลับรู้สึกว่าเธอคนนี้ไม่เหมือนใคร เธอแตกต่างจนเขาแอบคิดว่าเราหลงรักแม่สาวน้อยคนนี้เข้าให้แล้ว ส่วนมธุรินตอนนี้เธอเพียงอยากกลับบ้าน แม้ว่าอยู่ที่นี่จะสบายดีแต่ก็ไม่ใช่บ้านเกิดเมืองนอน หนีได้เธอจึงพยายามหนี แต่อัสลาลเมื่อรู้แล้วว่ารักเธอเขาก็จะไม่ยอมปล่อยเธอไปไหนเด็ดขาด เรื่องนี้ตามแบบฉบับของนักเขียนเลย สไตน์นามปากกานี้เนื้อหาหรือฉากเลิฟซีนค่อนข้างที่จะหวีหวาและหวาดเสียมากเลยทีเดียว ไม่แนะนำอย่างยิ่งกับน้อฃๆ เด็กๆ สำหรับเนื้อหาก็สนุกดีแต่ว่ามันดูจะจมอยู่กับเรื่องอย่างว่ามากเกินไป แล้วพระนางก็ไม่ได้เริ่มต้นจากความรัก เริ่มจากความสนุกชั่วครั้งคราวแต่เริ่มเศร้าตอนจะจบ โดยส่วนตัวแล้วให้คะแนนนางเอกนะเรื่องนี้ บทเธอเด่นมากและดำเนินเรื่องได้ดีแต่ว่าไม่ค่อยชอบใจบุคลิกของพระเอกเท่าไหร่ไม่ประทับใจตั้งแต่แรกแล้วเลยไม่รู้สึกอยากจะเชียร์ให้กลับมารักกัน แอบเชียร์ให้นางเอกหนีกลับบ้านได้แล้วเรื่องจะได้จบๆ ไป แปลกที่ไม่อยากให้พระนางลงเอยเพราะการเริ่มต้นของเรื่องไม่ค่อยประทับใจเอาซะเลย อ่านสนุกๆ ก็พอผ่านไปได้แต่ว่ามีหลายอย่างที่ไม่ค่อยประทับใจในเรื่อง พล๊อตแปลกดีแต่ไม่ดึงดูดเพราะเนื้อนิยายดุเดือดไป บางฉากบางตอนรู้สึกเยอะจนต้องเปิดข้าม อ่านสนุกขำๆได้แต่ว่าไม่โนเลยเรื่องนี้จะดีกว่านี้ถ้าหากการดำเนินเรื่องค่อยเป็นค่อยไป ไม่ต้องรีบเปิดรีบปิด เลิฟซีนบางฉากกินไปเกือบบท เพราะฉะนั้นนิยายจะสนุกกว่านี้ถ้าโฟกัสส่วนอื่นด้วย แต่ตามสไตน์นักเขียนนักอ่านที่ไม่ชอบรูปแบบนี้ก็ต้องปลีกไปหาแนวอื่นอ่านแทน

เรื่องนี้พล๊อตเรื่องแปลกดีอ่านๆ ไปบางครั้งคิดว่ากำลังนั่งอ่านนิยายแฟนตาซีอยู่เลยก็ว่าได้ การันต์ ชายหนุ่มผู้มีพลังจิตพิเศษสามารถได้ยินเสียงความคิดของผู้อื่นและยังสามารถส่งกระแสจิตไปยังที่ต่างๆ ได้ (แอบคิดในใจว่าคล้ายๆนิยายดังที่จับไปทำเป็นละครก่อนหน้านี้) ส่วนนางเอกมินตรา เพื่อนสนิทในวัยเด็กของการันต์ที่เขาแอบหลงรักแต่ก็เป็นเขาเองที่จากเธอมากว่า 6ปี แต่เขาก็ยังรู้สึกดีกับเธอคนนี้ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเพียงใด แต่ด้วยมินตราเป็นคนน่ารัก ก็มีผู้ชายแวะเวียนเข้ามาในชีวิตไม่ขาด การันต์ที่คอนเฝ้ามองมินตราอยู่ไม่ห่างแต่หลังๆ เริ่มจะมีเรื่องราวร้ายๆที่จะไม่สู้ดีนักเกิดขึ้นกับมินตราบ่อยครั้งจนทำให้การันต์เริ่มสงสัยว่าเพราะอะไรกัน สิ่งร้ายๆที่เกิดขึ้นกับมินตาคืออะไร จนในที่สุดการันต์ก็ได้รับรู้เรื่องราวที่ตนเองก็แทบไม่อยากจะเชื่อ คนอ่านเองก็ถึงกับอึ้งไปเหมือนกันว่าคนเขียนคิดได้ไง นี่มันปนเปกันไปหมด แม่มินตรานางเอกของเรื่องเป็นเงือกพรายที่มีคนที่พยายามจะทำลายอยู่ อ่านแล้วเรางง สับสนเล็กน้อยจะแฟนตาซีไปไหนแต่ว่าไม่ขำนะคะออกจะดราม่าเลย แต่ว่าตัวละครมันการ์ตูนเกินไปหรือเปล่า พอแม่นางเอกเป็นเงือกเราก็คิดถึงละครเย็นของช้องน้อยสีอีก ทีนี้ละครสองเรื่องมารวมตัวอยู่ในนิยายเรื่องเดียวนี้ เราแอบยิ้มนะเวลาอ่านแต่เรื่องมันไม่ตลกไง มันค่อนข้างจริงจังพระเอกพยายามสืบเสาะหาความจริงถึงสิ่งที่ปองร้ายนางเอกอยู่เพราะความรักและกลัวว่าจะเกิดอันตรายกับชีวิตนางเอกเขาจึงพยายามทำทุกอย่างและใช้ความสามารถพิเศษที่เขามีเข้ามาช่วยด้วย เป็นเรื่องที่พล๊อตแปลกดีไม่เหมือนใครแต่มันล้นไปในความรู้สึกที่เราอ่านเราว่าจริงๆแล้วถ้าลดความเหนือธรรมชาติลงสักนิดน่าจะดี เพราะรู้สึกว่ามันเยอะไปหรือเปล่าจนทำให้คนอ่านขาดความรู้สึกว่ามันเป็นจินตนาการในโลกมนุษย์เหมือนมันเหนือมนุษย์โลกออกไปซึ่งจริงๆ แล้วเรื่องมันก็เกิดขึ้นกับคนธรรมดา ถามว่าสนุกหรือเปล่าก็สนุกแต่ถามว่าอินมั้ย ตอบเลยว่าไม่อินเพราะคิดว่าเรื่องมันเวิ่นเว้อไปไกลเกิน แต่เรื่องนี้ชอบพระเอกนะเพราะว่าเขาทำได้ทุกอย่างจริงๆเพื่อคนที่เขารักแม้ว่าเขาต้องลำบากแค่ไหนก็ตาม ส่วนตัวประกอบทั้งหลายให้ตายเถอะเจอพระเอกเข้าไปก็ดรอปไปเลย สู้ไม่ได้ต้องหายไปพร้อมกับบทที่ไม่เด่นพอที่จะประชันตัวตัวกับพระเอก แต่ข้อดีของเรื่องนี้อีกอย่างคือทำให้คนอ่านตื่นเต้นและคอยลุ้นอยู่ตลอดเรื่อง เรื่องนี้มีดีและไม่ดี ลองหามาอ่านแล้วมาแชร์กันค่ะ

เรื่องนี้พล๊อตเรื่องแปลกดีอ่านๆ ไปบางครั้งคิดว่ากำลังนั่งอ่านนิยายแฟนตาซีอยู่เลยก็ว่าได้ การันต์ ชายหนุ่มผู้มีพลังจิตพิเศษสามารถได้ยินเสียงความคิดของผู้อื่นและยังสามารถส่งกระแสจิตไปยังที่ต่างๆ ได้ (แอบคิดในใจว่าคล้ายๆนิยายดังที่จับไปทำเป็นละครก่อนหน้านี้) ส่วนนางเอกมินตรา เพื่อนสนิทในวัยเด็กของการันต์ที่เขาแอบหลงรักแต่ก็เป็นเขาเองที่จากเธอมากว่า 6ปี แต่เขาก็ยังรู้สึกดีกับเธอคนนี้ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเพียงใด แต่ด้วยมินตราเป็นคนน่ารัก ก็มีผู้ชายแวะเวียนเข้ามาในชีวิตไม่ขาด การันต์ที่คอนเฝ้ามองมินตราอยู่ไม่ห่างแต่หลังๆ เริ่มจะมีเรื่องราวร้ายๆที่จะไม่สู้ดีนักเกิดขึ้นกับมินตราบ่อยครั้งจนทำให้การันต์เริ่มสงสัยว่าเพราะอะไรกัน สิ่งร้ายๆที่เกิดขึ้นกับมินตาคืออะไร จนในที่สุดการันต์ก็ได้รับรู้เรื่องราวที่ตนเองก็แทบไม่อยากจะเชื่อ คนอ่านเองก็ถึงกับอึ้งไปเหมือนกันว่าคนเขียนคิดได้ไง นี่มันปนเปกันไปหมด แม่มินตรานางเอกของเรื่องเป็นเงือกพรายที่มีคนที่พยายามจะทำลายอยู่ อ่านแล้วเรางง สับสนเล็กน้อยจะแฟนตาซีไปไหนแต่ว่าไม่ขำนะคะออกจะดราม่าเลย แต่ว่าตัวละครมันการ์ตูนเกินไปหรือเปล่า พอแม่นางเอกเป็นเงือกเราก็คิดถึงละครเย็นของช้องน้อยสีอีก ทีนี้ละครสองเรื่องมารวมตัวอยู่ในนิยายเรื่องเดียวนี้ เราแอบยิ้มนะเวลาอ่านแต่เรื่องมันไม่ตลกไง มันค่อนข้างจริงจังพระเอกพยายามสืบเสาะหาความจริงถึงสิ่งที่ปองร้ายนางเอกอยู่เพราะความรักและกลัวว่าจะเกิดอันตรายกับชีวิตนางเอกเขาจึงพยายามทำทุกอย่างและใช้ความสามารถพิเศษที่เขามีเข้ามาช่วยด้วย เป็นเรื่องที่พล๊อตแปลกดีไม่เหมือนใครแต่มันล้นไปในความรู้สึกที่เราอ่านเราว่าจริงๆแล้วถ้าลดความเหนือธรรมชาติลงสักนิดน่าจะดี เพราะรู้สึกว่ามันเยอะไปหรือเปล่าจนทำให้คนอ่านขาดความรู้สึกว่ามันเป็นจินตนาการในโลกมนุษย์เหมือนมันเหนือมนุษย์โลกออกไปซึ่งจริงๆ แล้วเรื่องมันก็เกิดขึ้นกับคนธรรมดา ถามว่าสนุกหรือเปล่าก็สนุกแต่ถามว่าอินมั้ย ตอบเลยว่าไม่อินเพราะคิดว่าเรื่องมันเวิ่นเว้อไปไกลเกิน แต่เรื่องนี้ชอบพระเอกนะเพราะว่าเขาทำได้ทุกอย่างจริงๆเพื่อคนที่เขารักแม้ว่าเขาต้องลำบากแค่ไหนก็ตาม ส่วนตัวประกอบทั้งหลายให้ตายเถอะเจอพระเอกเข้าไปก็ดรอปไปเลย สู้ไม่ได้ต้องหายไปพร้อมกับบทที่ไม่เด่นพอที่จะประชันตัวตัวกับพระเอก แต่ข้อดีของเรื่องนี้อีกอย่างคือทำให้คนอ่านตื่นเต้นและคอยลุ้นอยู่ตลอดเรื่อง เรื่องนี้มีดีและไม่ดี ลองหามาอ่านแล้วมาแชร์กันค่ะ

หนึ่งดาว สาวน้อยที่บ้านยากจนทำให้เธอต้องดิ้นรนเพื่อครอบครัว การที่ชีวิตไม่ได้เกิดมามีพร้อมทุกอย่างทำให้เธอต้องทำงานเพื่อดูแลพ่อแม่และนำมาสู้การถูกหลอกลวงให้ต้องเข้ามาทำงานในร้านอาหารที่กรุงเทพ ที่เธอเองก็ไม่เคยรู้เลยว่าจะถูกหลอกมาขายตัว โชคดีที่ได้มาเจอกับพระเอกโดยบังเอิญในระหว่างที่อยู่ในผับ จะเรียกว่าคุณกายก็ต้องตาต้องใจหนึ่งดาวไม่น้อยแต่เมื่อคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงอย่างว่าเขาก็เมิน การมาที่นี่เพื่อทำงานแต่กลับต้องมาทำงานอย่างอื่นหนึ่งดาวไม่มีวันที่จะยอให้เธอต้องเป็นแบบนี้เธอจึงหนีเอาตัวรอดแม้มองไม่เห็นทางโชคดีที่ได้มาเจอกับคุณกาย แต่ว่าที่แย่คือเธอถูกวางยา เขาจึงช่วยเธอแต่เป็นการช่วยที่เห็นแก่ตัวไปสักหน่อย หลังจากคืนนั้นหนึ่งดาวก็ได้เข้ามาอยู่ในบ้านของกาย และเขาให้คำมั่นว่าจะดูแลเธอและทำให้เธอมีเงินส่งเสียกลับไปให้ที่บ้านทุกเดือนจะว่าไปแล้วก็ไม่ต่างอะไรกับนางบำเรอนั่นเองแต่ดีหน่อยที่ไม่ต้องนั่งรับแขกในร้าย ยิ่งคิดก็ยิ่งแย่ถ้าพ่อกับแม่รู้เธอจะทำยังไงกัน พ่อกับแม้จะรู้สึกอย่างไร แต่การได้มาอยู่กับคุณกาย เขาดูแลเธออย่างดีจะว่าไปแล้วตอนนี้เขาเริ่มหลงไหลแม่สาวน้อยคนนี้เข้าให้แล้วยิ่งอยู่ใกล้หนึ่งดาวเขาก็ยิ่งมีความสุข สุขอย่างที่ไม่เคยสุขมาก่อนเลย เขาให้เธอเรียนหนังสือต่อคอยไปรับไปส่งอยุ่ไม่ห่าง ถ้าไม่ว่างเขาก็จะส่งคนของเขาไปรับอย่างไม่ขาด หนึ่งดาวเองก็เริ่มจะมีใจให้กับเจ้านายคนนี้เข้าแล้ว เขาไม่เพียงแต่ดูแลเธออย่างดีแต่มันยังรวมไปถึงคนที่บ้านของเธอด้วย พ่อแม่มีชีวิตทีดีขึ้น สบายขึ้นเพราะผู้ชายคนนี้แล้วเขาก็เอาใจใส่เธออย่างที่เธอก็ไม่เคยได้รับจากใครมาก่อนความรักของทั้งคู่อาจจะเริ่มต้นไม่ค่อยสวยงามมากนักแต่ว่าวันเวลาก็ช่วยให้ทั้งสองคนได้เรียนรู้และเอาใจใส่กันและกันจนก่อตัวเป็นความรักที่แสนอบอุ่น เริ่มเปิดเรื่องมาบอกตามตรงว่าไม่ค่อยชอบใจเลยที่พระเอกทำกับนางเอกแบบนั้น คิดว่าเห็นแก่ตัวไปนะเพราะถึงนางเอกจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่คับขันแต่น่าจะมีทางอื่นที่ดีกว่านี้ แต่ก็แค่ไม่ปลื้มช่วงแรกแต่จากนั้นชอบมาก ชอบที่สุดคือตอนที่พระนางไปพักผ่อนที่อัมพวา มันอบอุ่นอะไรจะปานนั้น พระเอกน่ารักมากบอกเลย เรื่องนี้ตัวละครมีไม่มากแต่บทเด่นก็คงจะเป็นยัยเพื่อนขี้อิจฉากับบอดี้การ์ดที่หลงรักคุณหนึ่งดาวทั้งที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้แต่ขอให้ได้ดูแลเธออย่างดีก็พอ น่ารักมากเลย อ่านแล้วจิกหมอน

หนึ่งดาว สาวน้อยที่บ้านยากจนทำให้เธอต้องดิ้นรนเพื่อครอบครัว การที่ชีวิตไม่ได้เกิดมามีพร้อมทุกอย่างทำให้เธอต้องทำงานเพื่อดูแลพ่อแม่และนำมาสู้การถูกหลอกลวงให้ต้องเข้ามาทำงานในร้านอาหารที่กรุงเทพ ที่เธอเองก็ไม่เคยรู้เลยว่าจะถูกหลอกมาขายตัว โชคดีที่ได้มาเจอกับพระเอกโดยบังเอิญในระหว่างที่อยู่ในผับ จะเรียกว่าคุณกายก็ต้องตาต้องใจหนึ่งดาวไม่น้อยแต่เมื่อคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงอย่างว่าเขาก็เมิน การมาที่นี่เพื่อทำงานแต่กลับต้องมาทำงานอย่างอื่นหนึ่งดาวไม่มีวันที่จะยอให้เธอต้องเป็นแบบนี้เธอจึงหนีเอาตัวรอดแม้มองไม่เห็นทางโชคดีที่ได้มาเจอกับคุณกาย แต่ว่าที่แย่คือเธอถูกวางยา เขาจึงช่วยเธอแต่เป็นการช่วยที่เห็นแก่ตัวไปสักหน่อย หลังจากคืนนั้นหนึ่งดาวก็ได้เข้ามาอยู่ในบ้านของกาย และเขาให้คำมั่นว่าจะดูแลเธอและทำให้เธอมีเงินส่งเสียกลับไปให้ที่บ้านทุกเดือนจะว่าไปแล้วก็ไม่ต่างอะไรกับนางบำเรอนั่นเองแต่ดีหน่อยที่ไม่ต้องนั่งรับแขกในร้าย ยิ่งคิดก็ยิ่งแย่ถ้าพ่อกับแม่รู้เธอจะทำยังไงกัน พ่อกับแม้จะรู้สึกอย่างไร แต่การได้มาอยู่กับคุณกาย เขาดูแลเธออย่างดีจะว่าไปแล้วตอนนี้เขาเริ่มหลงไหลแม่สาวน้อยคนนี้เข้าให้แล้วยิ่งอยู่ใกล้หนึ่งดาวเขาก็ยิ่งมีความสุข สุขอย่างที่ไม่เคยสุขมาก่อนเลย เขาให้เธอเรียนหนังสือต่อคอยไปรับไปส่งอยุ่ไม่ห่าง ถ้าไม่ว่างเขาก็จะส่งคนของเขาไปรับอย่างไม่ขาด หนึ่งดาวเองก็เริ่มจะมีใจให้กับเจ้านายคนนี้เข้าแล้ว เขาไม่เพียงแต่ดูแลเธออย่างดีแต่มันยังรวมไปถึงคนที่บ้านของเธอด้วย พ่อแม่มีชีวิตทีดีขึ้น สบายขึ้นเพราะผู้ชายคนนี้แล้วเขาก็เอาใจใส่เธออย่างที่เธอก็ไม่เคยได้รับจากใครมาก่อนความรักของทั้งคู่อาจจะเริ่มต้นไม่ค่อยสวยงามมากนักแต่ว่าวันเวลาก็ช่วยให้ทั้งสองคนได้เรียนรู้และเอาใจใส่กันและกันจนก่อตัวเป็นความรักที่แสนอบอุ่น เริ่มเปิดเรื่องมาบอกตามตรงว่าไม่ค่อยชอบใจเลยที่พระเอกทำกับนางเอกแบบนั้น คิดว่าเห็นแก่ตัวไปนะเพราะถึงนางเอกจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่คับขันแต่น่าจะมีทางอื่นที่ดีกว่านี้ แต่ก็แค่ไม่ปลื้มช่วงแรกแต่จากนั้นชอบมาก ชอบที่สุดคือตอนที่พระนางไปพักผ่อนที่อัมพวา มันอบอุ่นอะไรจะปานนั้น พระเอกน่ารักมากบอกเลย เรื่องนี้ตัวละครมีไม่มากแต่บทเด่นก็คงจะเป็นยัยเพื่อนขี้อิจฉากับบอดี้การ์ดที่หลงรักคุณหนึ่งดาวทั้งที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้แต่ขอให้ได้ดูแลเธออย่างดีก็พอ น่ารักมากเลย อ่านแล้วจิกหมอน

พิรุณสีเพลิงเรื่องนี้บอกเลยชอบมาก ชอบตัวละครทุกตัวที่เข้ามามีบทบาทในเรื่องที่เด่นที่สุดเลยคือพรพิรุณ หรือน้ำฝน หญิงสาวที่ถูกปลุกฝังความแค้นเธอกลับมาเพื่อการแก้แค้นและทวงคืนทุกอย่างที่เป็นของครอบครัวจากคนที่ทำลายครอบครัวของเธอพร้อมกับการตามหาน้องสาวอย่าง พรธารา น้ำใส สาวน้อยแสนหวาน บริสุทธิ์ มองโลกในแง่ดีเสมอ น้องสาวที่จากกันไปไกลคนละโลกและวันที่เขาได้กลับมาเจอกันอีกครั้งน้ำฝนสัญญากับตัวเองว่าจะดูแลน้องสาวคนนี้เท่าชีวิต ใครหน้าไหนที่เข้ามาทำให้น้องสาวของเธอต้องเสียใจ คนๆนั้นต้องได้รับบทเรียนอย่างสาสม เอริค ไรท์ รักน้ำฝนสุดหัวใจไม่ว่าเธอจะร้ายหรือทำผิดพลาดแค่ไหนเขาก็รักและพร้อมจะอภัยให้เธอ อัศวิน รักสาวน้อยน้ำใสตั้งแต่แรกเจอ เขามองน้ำใสเป็นนางฟ้ากลางใจแต่ที่ยากที่สุดคือต้องฝ่าด่านน้ำฝนที่เป็นพี่สาวของเธอนั่นแหละที่ยากยิ่ง อดิศร เครื่องมือที่น้ำไว้มีไว้ทำตามแผนการ น่าสงสารที่สุดในเรื่องเพราะเป็นคนดี เรื่องนี้เข้มข้นมากเพราะว่านางเอกของเรื่องอย่างน้ำฝน ยอมรับเลยเรื่องนี้เด่นเหนือใคร บทบาทและตัวตนของคนอย่างน้ำฝนที่กล้าได้กล้าเสีย อะไรที่เธอทำแล้วมันต้องสำเร็จไม่ว่าสิ่งนั้นจะต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตาม และรักน้องมากรักมากว่าตัวเอง น้ำใสเองก็ใสซื่อจริงๆ ซื่อจนบางครั้งเราคิดว่าเธอช่างอยู่กันคนละโลกกับพี่สาวจริง ๆ อีกคนมั่นมากอีกคนอ่อนปวกเปียกเชียว พระเอกของเรื่องนี้บทไม่เด่นเท่าที่ควรเพราะเหมือนเป็นคนที่ยอมอะ นางเอกทำไรยอม แต่ที่ร้ายคืออัศวิน นายคนนี้ร้ายตัวพ่อ เจ้าชู้เฉดหัวส่งผู้หญิงที่คิดจะมาจับเขาไม่มีวันสมใจเพราะคนอย่างอัศวินไม่ได้โงพอที่จะให้พวกผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้ามายัดเยียดลูกให้ แต่เมื่อเจอน้าใสเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นเพื่อให้น้ำใสมอบใจให้ เรื่องนี้เป็นนิยายที่เข้มข้นอ่านแล้วไม่อยากวางเลยติดงอมแงม มีทั้งหวาน ซึ้ง ดราม่า ครบทุกอย่าง ชอบคู่รองนะ เพราะคู่หลักนางเอกเด่นคนเดียวแต่คู่รองน่ารักดีค่ะ ต้องอ่านค่ะเรื่องนี้แนะนำสำหรับคนที่ชอบแนวตบ จูบ หรือน่ารักใสๆ เรื่องนี้ก็มีคือเอาเป็นว่าครบทุกอรรถรสที่คอนิยายชอบยิ่งอ่านยิ่งอิน ยิ่งอ่านก็ยิ่งไม่อยากที่จะวางเพราะว่ามันสนุกจริงๆ ชื่อเรื่องเข้ากับเรื่องได้เป็นอย่างดี การเดินเรื่องและการเรียบเรียงเนื้อหาค่อนข้างที่จะลงตัว อ่านแบบม้วนเดียวจบค่ะ กระซิบก่อนถ้าคุณประทับใจในตัวอิศรแล้วคุณอาจจะมีอารมณ์ใจหวิวได้เพราะอะไรนั้นไปหาอ่านเอาเองนะคะ ไม่บอกเดี๋ยวจะไม่สนุก

พิรุณสีเพลิงเรื่องนี้บอกเลยชอบมาก ชอบตัวละครทุกตัวที่เข้ามามีบทบาทในเรื่องที่เด่นที่สุดเลยคือพรพิรุณ หรือน้ำฝน หญิงสาวที่ถูกปลุกฝังความแค้นเธอกลับมาเพื่อการแก้แค้นและทวงคืนทุกอย่างที่เป็นของครอบครัวจากคนที่ทำลายครอบครัวของเธอพร้อมกับการตามหาน้องสาวอย่าง พรธารา น้ำใส สาวน้อยแสนหวาน บริสุทธิ์ มองโลกในแง่ดีเสมอ น้องสาวที่จากกันไปไกลคนละโลกและวันที่เขาได้กลับมาเจอกันอีกครั้งน้ำฝนสัญญากับตัวเองว่าจะดูแลน้องสาวคนนี้เท่าชีวิต ใครหน้าไหนที่เข้ามาทำให้น้องสาวของเธอต้องเสียใจ คนๆนั้นต้องได้รับบทเรียนอย่างสาสม เอริค ไรท์ รักน้ำฝนสุดหัวใจไม่ว่าเธอจะร้ายหรือทำผิดพลาดแค่ไหนเขาก็รักและพร้อมจะอภัยให้เธอ อัศวิน รักสาวน้อยน้ำใสตั้งแต่แรกเจอ เขามองน้ำใสเป็นนางฟ้ากลางใจแต่ที่ยากที่สุดคือต้องฝ่าด่านน้ำฝนที่เป็นพี่สาวของเธอนั่นแหละที่ยากยิ่ง อดิศร เครื่องมือที่น้ำไว้มีไว้ทำตามแผนการ น่าสงสารที่สุดในเรื่องเพราะเป็นคนดี เรื่องนี้เข้มข้นมากเพราะว่านางเอกของเรื่องอย่างน้ำฝน ยอมรับเลยเรื่องนี้เด่นเหนือใคร บทบาทและตัวตนของคนอย่างน้ำฝนที่กล้าได้กล้าเสีย อะไรที่เธอทำแล้วมันต้องสำเร็จไม่ว่าสิ่งนั้นจะต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตาม และรักน้องมากรักมากว่าตัวเอง น้ำใสเองก็ใสซื่อจริงๆ ซื่อจนบางครั้งเราคิดว่าเธอช่างอยู่กันคนละโลกกับพี่สาวจริง ๆ อีกคนมั่นมากอีกคนอ่อนปวกเปียกเชียว พระเอกของเรื่องนี้บทไม่เด่นเท่าที่ควรเพราะเหมือนเป็นคนที่ยอมอะ นางเอกทำไรยอม แต่ที่ร้ายคืออัศวิน นายคนนี้ร้ายตัวพ่อ เจ้าชู้เฉดหัวส่งผู้หญิงที่คิดจะมาจับเขาไม่มีวันสมใจเพราะคนอย่างอัศวินไม่ได้โงพอที่จะให้พวกผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้ามายัดเยียดลูกให้ แต่เมื่อเจอน้าใสเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นเพื่อให้น้ำใสมอบใจให้ เรื่องนี้เป็นนิยายที่เข้มข้นอ่านแล้วไม่อยากวางเลยติดงอมแงม มีทั้งหวาน ซึ้ง ดราม่า ครบทุกอย่าง ชอบคู่รองนะ เพราะคู่หลักนางเอกเด่นคนเดียวแต่คู่รองน่ารักดีค่ะ ต้องอ่านค่ะเรื่องนี้แนะนำสำหรับคนที่ชอบแนวตบ จูบ หรือน่ารักใสๆ เรื่องนี้ก็มีคือเอาเป็นว่าครบทุกอรรถรสที่คอนิยายชอบยิ่งอ่านยิ่งอิน ยิ่งอ่านก็ยิ่งไม่อยากที่จะวางเพราะว่ามันสนุกจริงๆ ชื่อเรื่องเข้ากับเรื่องได้เป็นอย่างดี การเดินเรื่องและการเรียบเรียงเนื้อหาค่อนข้างที่จะลงตัว อ่านแบบม้วนเดียวจบค่ะ กระซิบก่อนถ้าคุณประทับใจในตัวอิศรแล้วคุณอาจจะมีอารมณ์ใจหวิวได้เพราะอะไรนั้นไปหาอ่านเอาเองนะคะ ไม่บอกเดี๋ยวจะไม่สนุก

วาโย ผู้ชายที่มีความจงรักภักดีกับหญิงสาวอันเป็นที่รักอย่างวีนุตรา เธอเป็นเพียงรักครั้งเดียวของเขาและเขาก็พร้อมจะรอไม่ว่าจะนานแค่ไหนเขาก็ไม่มีวันลืมผู้หญิงคนนี้เลย ละอองดาว ผู้หญิงที่ต้องอยู่ในฐานะภรรยาแต่ไม่ได้รับความรักความห่วงใจจากหัวใจของวาโยเลย หน้าที่ของเธอคือทำหน้าที่ภรรยาในนาม เป็นเพียงนางบำเรอบนเตียง นอนกอดทะเบียนสมรสแต่ไร้ซึ่งความรักจากผู้เป็นสามี วาโยกับวีนุตรารักกันมานานแต่มีเหตุให้วาโยต้องรับผิดชอบละอองดาวทั้งที่วางแผนเอาไว้ว่าจะแต่งงานและใช้ชีวิตคู่กับวีนุตรา และวีนุตราก็ป่วยหนักจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานนั่นยิ่งทำให้วาโยรู้สึกผิดต่อวีนุตราอย่างยิ่ง วาโยรักเธอมากต้องการที่จะแต่งงานกับเธอแม้รู้ดีว่าเวลาของวีนุตราเหลือไม่มากเขาอยากทำอะไรให้กับคนที่เขารัก แล้วกับละอองดาวที่จะว่าวาโยไม่สนใจก็ไม่เชิงเพราะเขาก็ยังมาหา และมีความสัมพันธ์กับเธอบ่อยครังฉันสามีภรรยาเพียงแต่ว่าไม่ได้แสดงความรักอะไรมากมาย ส่วนละอองดาวรักวาโยสุดหัวใจ เขาคือผู้ชายคนเดียวที่เธอรักแม้จะต้องอยู่ในฐานะอะไรเธอเองก็ยินดีแม้จะเป็นเพียงเงาที่เขาจะมาหาบ้างไม่มาหาบ้างก็ไม่เป็นไร ตอนแรกที่อ่านสงสารวีนุตรานะเพราะว่าน่าสงสารจับใจแต่หลังหมั่นไส้น้องสาวของเธอที่จริงๆแล้วก็หลงรักวาโยที่ต้องการให้วาโยมาดูแลพี่สาวก็เพราะเธอจะได้ใกล้ชิดกับวาโย เมื่อวาโยเลือกที่จะหย่าเพื่อมาแต่งงานกับวีนุตราก็ได้ทีสองพี่น้องนี้ทีเดียว ตอนแรกสงสารตอนท้ายอยากให้นางไปจากชีวิตวาโยสักที ส่วนละอองดาวที่น่าเห็นใจที่สุดตอนที่เธอท้องแต่กลับไม่ได้รับความรักความสนใจจากสามีเลยเธอต้องร้องไห้คนเดียวครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนท้ายของเรื่องที่วีนุตราจากไปแล้วเรื่องก็จะกลับมาโฟกัสที่ละอองดาวกับวาโย วาโยเข้าหาเมียมากขึ้น แต่ยังไม่รู้ว่าละอองดาวท้อง แต่เมื่อรู้เขาดีใจอย่างบอกไม่ถูก เขากลับมาดูแลครอบครัวกลับมาทุ่มเทให้ละอองดาวแต่มันเหมือนจะสายไปแล้ว เขาจะได้ภรรยาและลูกกลับมาหรือไม่ แล้วจะมีอะไรเกิดขึ้นเพื่อทดสอบความรักของครอบครัวนี้อีกมากมายแค่ไหน ท้ายๆ บีบหัวใจที่สุดเลยค่ะ เหมือนบทลงโทษที่วาโยควรได้รับเขาต้องเจ็บกว่าที่ละอองดาวเจ็บหลายเท่า บอกได้เพียงว่าเรื่องนี้สนุกมาก มากจนตอนที่เราติดตามในเว็บเราลุ้นทุกวันให้คนแต่งอัปให้อ่านเร็วๆ มาให้อ่านวันละนิดวันละหน่อยค้างสุดๆ แต่เราก็ตามพอออกเป็นเล่มก็ไม่รอช้าที่จะซื้อมาอ่าน สนุกเกินบรรยายจริงๆ เรื่องนี้ค่ะ

วาโย ผู้ชายที่มีความจงรักภักดีกับหญิงสาวอันเป็นที่รักอย่างวีนุตรา เธอเป็นเพียงรักครั้งเดียวของเขาและเขาก็พร้อมจะรอไม่ว่าจะนานแค่ไหนเขาก็ไม่มีวันลืมผู้หญิงคนนี้เลย ละอองดาว ผู้หญิงที่ต้องอยู่ในฐานะภรรยาแต่ไม่ได้รับความรักความห่วงใจจากหัวใจของวาโยเลย หน้าที่ของเธอคือทำหน้าที่ภรรยาในนาม เป็นเพียงนางบำเรอบนเตียง นอนกอดทะเบียนสมรสแต่ไร้ซึ่งความรักจากผู้เป็นสามี วาโยกับวีนุตรารักกันมานานแต่มีเหตุให้วาโยต้องรับผิดชอบละอองดาวทั้งที่วางแผนเอาไว้ว่าจะแต่งงานและใช้ชีวิตคู่กับวีนุตรา และวีนุตราก็ป่วยหนักจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานนั่นยิ่งทำให้วาโยรู้สึกผิดต่อวีนุตราอย่างยิ่ง วาโยรักเธอมากต้องการที่จะแต่งงานกับเธอแม้รู้ดีว่าเวลาของวีนุตราเหลือไม่มากเขาอยากทำอะไรให้กับคนที่เขารัก แล้วกับละอองดาวที่จะว่าวาโยไม่สนใจก็ไม่เชิงเพราะเขาก็ยังมาหา และมีความสัมพันธ์กับเธอบ่อยครังฉันสามีภรรยาเพียงแต่ว่าไม่ได้แสดงความรักอะไรมากมาย ส่วนละอองดาวรักวาโยสุดหัวใจ เขาคือผู้ชายคนเดียวที่เธอรักแม้จะต้องอยู่ในฐานะอะไรเธอเองก็ยินดีแม้จะเป็นเพียงเงาที่เขาจะมาหาบ้างไม่มาหาบ้างก็ไม่เป็นไร ตอนแรกที่อ่านสงสารวีนุตรานะเพราะว่าน่าสงสารจับใจแต่หลังหมั่นไส้น้องสาวของเธอที่จริงๆแล้วก็หลงรักวาโยที่ต้องการให้วาโยมาดูแลพี่สาวก็เพราะเธอจะได้ใกล้ชิดกับวาโย เมื่อวาโยเลือกที่จะหย่าเพื่อมาแต่งงานกับวีนุตราก็ได้ทีสองพี่น้องนี้ทีเดียว ตอนแรกสงสารตอนท้ายอยากให้นางไปจากชีวิตวาโยสักที ส่วนละอองดาวที่น่าเห็นใจที่สุดตอนที่เธอท้องแต่กลับไม่ได้รับความรักความสนใจจากสามีเลยเธอต้องร้องไห้คนเดียวครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนท้ายของเรื่องที่วีนุตราจากไปแล้วเรื่องก็จะกลับมาโฟกัสที่ละอองดาวกับวาโย วาโยเข้าหาเมียมากขึ้น แต่ยังไม่รู้ว่าละอองดาวท้อง แต่เมื่อรู้เขาดีใจอย่างบอกไม่ถูก เขากลับมาดูแลครอบครัวกลับมาทุ่มเทให้ละอองดาวแต่มันเหมือนจะสายไปแล้ว เขาจะได้ภรรยาและลูกกลับมาหรือไม่ แล้วจะมีอะไรเกิดขึ้นเพื่อทดสอบความรักของครอบครัวนี้อีกมากมายแค่ไหน ท้ายๆ บีบหัวใจที่สุดเลยค่ะ เหมือนบทลงโทษที่วาโยควรได้รับเขาต้องเจ็บกว่าที่ละอองดาวเจ็บหลายเท่า บอกได้เพียงว่าเรื่องนี้สนุกมาก มากจนตอนที่เราติดตามในเว็บเราลุ้นทุกวันให้คนแต่งอัปให้อ่านเร็วๆ มาให้อ่านวันละนิดวันละหน่อยค้างสุดๆ แต่เราก็ตามพอออกเป็นเล่มก็ไม่รอช้าที่จะซื้อมาอ่าน สนุกเกินบรรยายจริงๆ เรื่องนี้ค่ะ

เรื่องนี้เป็นรื่องราวของความรักที่เกิดจากความแตกต่างในสังคมและการดำรงชีวิตของแต่ละคน ต่างคนต่างที่มาแต่จุดหมายของพวกเขาคือความสุข ชีวิตที่ต่างกันราวฟ้ากับเหวระหว่าง สาและฐานิตา อีกคนมีอาชีพเป็นสาวเสิร์พในผับใช้ชีวิตที่เสี่ยงยามค่ำคืน ฐานิตา คุณหนูตกยากที่วันหนึ่งไม่เหลืออะไรเลยแต่ยังโชคดีที่เธอได้มาเจอกับสา ทั้งสองเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกัน สาช่วยเหลือฐานิตาให้ได้เรียนต่อจนจบโดยที่ตนเองเป็นคนที่ทำงานเพื่อดูแลฐานิตา โชคชะตาชีวิตของสองสาวก็ไม่ได้โหดร้าเกินไปเมื่อวันนึงฟ้าก็ส่งคนดีมาช่วยดูแลพวกเธอ ชยันต์ชายหนุ่มที่อยู่ในวงการสีดำเขาอาจจะไม่ได้สะอาดและงานของเขาก็ไม่ได้สุจริตแต่จิตใจของตรงกันข้ามกับอาชีพที่ทำอยู่ เขาต้องการให้สามาอยู่ด้วยในฐานะภรรยาหลอกๆ แต่สัญญาจะไม่ล่วงเกินและจะเลี้ยงดูเป็นอย่างดี สาเองใช่ว่าจะไม่ลังเลเธอยังกลัวและไม่มั่นใจอยู่ๆจะมีคนที่ดีกับเธอโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนแต่เวลาก็เป็นเครื่องพิสูจน์ได้ว่าผู้ชายอย่าชยันต์คือคนที่เธอพร้อมจะตอบแทนเขาด้วยหัวใจ สาวนฐานิตา ก็โชคดีที่ได้เจอกับนวมินทร์เขาคอยตามรับส่งดูแลช่วยเหลือทุกๆอย่างเพื่อให้หญิงสาวรู้สึกปลอดภัยและอย่างน้อยก็ไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลก เรื่องนี้ค่อนข้างที่จะเป็นนิยายแนวชีวิต เนื้อหาสอดคล้องกับสังคมจริงในปัจจุบัน เนื้อหาไม่ค่อยซ้ำแนวตลาด เพราะว่าเป็นเหมือนนิยายชีวิตจริงไม่ได้เว่อร์และไม่ได้สวยหรู ไม่ว่าจะเป็นพระนางต่างก็เป็นแค่คนธรรมดาไม่ได้รวยล้นฟ้าแต่อยู่กันด้วยความเข้าใจจนในที่สุดก็กลายเป็นความรัก อาจจะมีไม่เข้าใจกันบ้าง ทะเลาะกันบางทีแต่มันก็เป็นสีสันของเรื่องได้ดี ประเด็นที่ขอนิดนึงคือปมของเรื่องเราบอกตามตรงอ่านจบแล้วเรายังงงไม่หายเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับครอบครัวฐานิตาเกี่ยวโยงอะไรกับงานของชยันต์แล้วนายใหญ่ของชยันต์เป็นใครกันแน่แม้ว่านิยายจบแล้วเรายังไม่รู้เลยว่านายใหญ่ที่ว่าคือใครมีตัวตนจริงหรือไม่อย่างไร เคยอ่านนิยายของพี่ไหมหลายเรื่องแนวของพี่เขาจะเป็นแบบนี้ไม่เว่อไปมากแต่ทุกเรื่องมีเงื่อนและมีปมให้เราได้หาคำตอบและไม่ซ้ำแนวใครในตลาดค่ะนี่คือจุดเด่นของนิยายสายไหม ที่ยากจะหาตัวจับและผลงานของพี่เขาก็มีแฟนๆ ติดตามอยู่เสมอรวมทั้งเราด้วย รู้สึกว่าทุกเรื่องของเขาเราไม่เคยอ่านที่ไหนแนวอาจจะคล้ายๆ แต่ไม่เหมือนและแต่ละเรื่องจะมีจุดเด่นของเรื่องนั้นๆ

เรื่องนี้เป็นรื่องราวของความรักที่เกิดจากความแตกต่างในสังคมและการดำรงชีวิตของแต่ละคน ต่างคนต่างที่มาแต่จุดหมายของพวกเขาคือความสุข ชีวิตที่ต่างกันราวฟ้ากับเหวระหว่าง สาและฐานิตา อีกคนมีอาชีพเป็นสาวเสิร์พในผับใช้ชีวิตที่เสี่ยงยามค่ำคืน ฐานิตา คุณหนูตกยากที่วันหนึ่งไม่เหลืออะไรเลยแต่ยังโชคดีที่เธอได้มาเจอกับสา ทั้งสองเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกัน สาช่วยเหลือฐานิตาให้ได้เรียนต่อจนจบโดยที่ตนเองเป็นคนที่ทำงานเพื่อดูแลฐานิตา โชคชะตาชีวิตของสองสาวก็ไม่ได้โหดร้าเกินไปเมื่อวันนึงฟ้าก็ส่งคนดีมาช่วยดูแลพวกเธอ ชยันต์ชายหนุ่มที่อยู่ในวงการสีดำเขาอาจจะไม่ได้สะอาดและงานของเขาก็ไม่ได้สุจริตแต่จิตใจของตรงกันข้ามกับอาชีพที่ทำอยู่ เขาต้องการให้สามาอยู่ด้วยในฐานะภรรยาหลอกๆ แต่สัญญาจะไม่ล่วงเกินและจะเลี้ยงดูเป็นอย่างดี สาเองใช่ว่าจะไม่ลังเลเธอยังกลัวและไม่มั่นใจอยู่ๆจะมีคนที่ดีกับเธอโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนแต่เวลาก็เป็นเครื่องพิสูจน์ได้ว่าผู้ชายอย่าชยันต์คือคนที่เธอพร้อมจะตอบแทนเขาด้วยหัวใจ สาวนฐานิตา ก็โชคดีที่ได้เจอกับนวมินทร์เขาคอยตามรับส่งดูแลช่วยเหลือทุกๆอย่างเพื่อให้หญิงสาวรู้สึกปลอดภัยและอย่างน้อยก็ไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลก เรื่องนี้ค่อนข้างที่จะเป็นนิยายแนวชีวิต เนื้อหาสอดคล้องกับสังคมจริงในปัจจุบัน เนื้อหาไม่ค่อยซ้ำแนวตลาด เพราะว่าเป็นเหมือนนิยายชีวิตจริงไม่ได้เว่อร์และไม่ได้สวยหรู ไม่ว่าจะเป็นพระนางต่างก็เป็นแค่คนธรรมดาไม่ได้รวยล้นฟ้าแต่อยู่กันด้วยความเข้าใจจนในที่สุดก็กลายเป็นความรัก อาจจะมีไม่เข้าใจกันบ้าง ทะเลาะกันบางทีแต่มันก็เป็นสีสันของเรื่องได้ดี ประเด็นที่ขอนิดนึงคือปมของเรื่องเราบอกตามตรงอ่านจบแล้วเรายังงงไม่หายเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับครอบครัวฐานิตาเกี่ยวโยงอะไรกับงานของชยันต์แล้วนายใหญ่ของชยันต์เป็นใครกันแน่แม้ว่านิยายจบแล้วเรายังไม่รู้เลยว่านายใหญ่ที่ว่าคือใครมีตัวตนจริงหรือไม่อย่างไร เคยอ่านนิยายของพี่ไหมหลายเรื่องแนวของพี่เขาจะเป็นแบบนี้ไม่เว่อไปมากแต่ทุกเรื่องมีเงื่อนและมีปมให้เราได้หาคำตอบและไม่ซ้ำแนวใครในตลาดค่ะนี่คือจุดเด่นของนิยายสายไหม ที่ยากจะหาตัวจับและผลงานของพี่เขาก็มีแฟนๆ ติดตามอยู่เสมอรวมทั้งเราด้วย รู้สึกว่าทุกเรื่องของเขาเราไม่เคยอ่านที่ไหนแนวอาจจะคล้ายๆ แต่ไม่เหมือนและแต่ละเรื่องจะมีจุดเด่นของเรื่องนั้นๆ

กับความรักที่มีต่อฟารืมโคนมของครอบครัว ทำให้ปัญยตา หรือน้องตาหันหลังให้กับคู่หมั้นหนุ่มที่รักยิ่ง เพื่อทุ่มเททั้งแรงการและแรงใจให้กับธุรกิจของครอบครัวที่กำลังจะแย่เธอจะไม่ยอมให้มันพังลงเป็นอันขาดเพราะฟาร์มแห่งนี้คือหัวใจของผู้เป็นพ่อ แต่ปัญหาที่หญิงสาวต้องเผชิญมันมากเกินกำลังของผู้หญิงตัวเล็กอย่างเธอเธอจะไปหาเงินที่ไหนมามากมายพอใช้หนี้ เมื่อไม่มีทางเลือกเธอจึงหันกลับไปหาคนรักเก่าที่จากมาเพราะ กฤตภาสเป็นที่ปรึกษาทางการเงินชั้นนำระดับประเทศ แต่เป็นการกลับไปในแบบของเธอเขาก็รู้อยู่ดีว่าเป็นเธอเขายอมช่วยแต่สิ่งที่เธอต้องตอบแทนคืนไม่ใช่เงินแต่เป็นชีวิตและหัวใจของเธอที่เขาต้องการ เรื่องราวมากมายเกิดขึ้นมาเพื่อวัดความอดทนของสาวน้อยแท้ทั้งเรื่องโคที่ป่วย ทั้งการรอบฆ่าวัวของเธอโดยแผนการทุกอย่างถูกวางเอาไว้อย่างแยบยลแต่โชคดีที่พี่ภาสของเธออยู่ข้างๆ คนร้ายฉลาดแต่พี่ภาสฉลาดกว่า เขาจะพาเธอข้ามทุกสิ่งทุกอย่างไปให้ได้และพร้อมจะอยู่ข้างเธอในวันที่ยิ้มและในวันที่มีน้ำตา ซึ้งใจมากเลยหลังจากที่อ่านนิยายเรื่องนี้จบ คือมันเป็นบททดสอบระหว่างหนุ่มสาวที่ต้องช่วยเหลือกันในยามที่อีกฝ่ายลำบากนี่สิรักแท้ นางเอกโชคดีมากที่ได้เจอผู้ชายอย่างพี่ภาสแม้จะไม่เข้าใจว่าเธอทิ้งเขาไปเพราะอะไรแต่เมื่อเธออยู่ตรงหน้าเขาก็โกรธเธอไม่ลง น้องตาคือหัวใจและภาสพร้อมจะทำทุกอย่างให้หัวใจของเขามีความสุข อีกคู่ก็น่ารักไม่แพ้กันคู่ของคุณหมอสาวอลินลดา กับปรมะ คู่นี้มาแบบม้ามืดเหตุเกินในคืนอันแสนหวานช่วงท้ายนี่แย้งซีนพระนางไปเลย น่ารักไม่เบาเพราะออกแนวกัดกันไปมาแต่สุดท้ายก็ไม่รอด อิอิ เป็นนิยายน้ำดีมีสาระมากทีเดียว คนเขียนมีข้อมูลเรื่องฟาร์มโคนมพอสมควรไม่ได้เขียนลอยๆ แต่เจาะลงลึกถึงรายละเอียดปลีกย่อย แม้กระทั่งอาหารของโคนมยังมีการอธิบายได้เป็นอย่างดี คือเหมือนเราเข้าไปอยู่ในฟาร์มเขาเลยอะ สัมผัสได้ถึงบรรยากาศของฟาร์มและไร่ได้ความอุดมสมบูรณ์ และอบอวนไปด้วยความรักของคนหนุ่มสาว ยิ่งตอนจบของเรื่องเราอยากจะกรีดพระเอกทำไมคุณน่ารักอย่างนี้ ผู้ชายอย่างพระเอกในชีวิตจริงนี้มีอยู่หรือเปล่าอะไรจะดีขนาดนั้น ทั้งเก่งทั้งน่ารัก นิสัยดี เป็นนิยายที่ไม่ยาวมาก ขนาดเล็กกำลังดีสองร้อยหน้านิดๆ เนื้อหากระชับแต่มีปริศนาให้ไขเหมือนกันนะ ตามสไตน์นักเขียนอย่าง สายไหมค่ะ

กับความรักที่มีต่อฟารืมโคนมของครอบครัว ทำให้ปัญยตา หรือน้องตาหันหลังให้กับคู่หมั้นหนุ่มที่รักยิ่ง เพื่อทุ่มเททั้งแรงการและแรงใจให้กับธุรกิจของครอบครัวที่กำลังจะแย่เธอจะไม่ยอมให้มันพังลงเป็นอันขาดเพราะฟาร์มแห่งนี้คือหัวใจของผู้เป็นพ่อ แต่ปัญหาที่หญิงสาวต้องเผชิญมันมากเกินกำลังของผู้หญิงตัวเล็กอย่างเธอเธอจะไปหาเงินที่ไหนมามากมายพอใช้หนี้ เมื่อไม่มีทางเลือกเธอจึงหันกลับไปหาคนรักเก่าที่จากมาเพราะ กฤตภาสเป็นที่ปรึกษาทางการเงินชั้นนำระดับประเทศ แต่เป็นการกลับไปในแบบของเธอเขาก็รู้อยู่ดีว่าเป็นเธอเขายอมช่วยแต่สิ่งที่เธอต้องตอบแทนคืนไม่ใช่เงินแต่เป็นชีวิตและหัวใจของเธอที่เขาต้องการ เรื่องราวมากมายเกิดขึ้นมาเพื่อวัดความอดทนของสาวน้อยแท้ทั้งเรื่องโคที่ป่วย ทั้งการรอบฆ่าวัวของเธอโดยแผนการทุกอย่างถูกวางเอาไว้อย่างแยบยลแต่โชคดีที่พี่ภาสของเธออยู่ข้างๆ คนร้ายฉลาดแต่พี่ภาสฉลาดกว่า เขาจะพาเธอข้ามทุกสิ่งทุกอย่างไปให้ได้และพร้อมจะอยู่ข้างเธอในวันที่ยิ้มและในวันที่มีน้ำตา ซึ้งใจมากเลยหลังจากที่อ่านนิยายเรื่องนี้จบ คือมันเป็นบททดสอบระหว่างหนุ่มสาวที่ต้องช่วยเหลือกันในยามที่อีกฝ่ายลำบากนี่สิรักแท้ นางเอกโชคดีมากที่ได้เจอผู้ชายอย่างพี่ภาสแม้จะไม่เข้าใจว่าเธอทิ้งเขาไปเพราะอะไรแต่เมื่อเธออยู่ตรงหน้าเขาก็โกรธเธอไม่ลง น้องตาคือหัวใจและภาสพร้อมจะทำทุกอย่างให้หัวใจของเขามีความสุข อีกคู่ก็น่ารักไม่แพ้กันคู่ของคุณหมอสาวอลินลดา กับปรมะ คู่นี้มาแบบม้ามืดเหตุเกินในคืนอันแสนหวานช่วงท้ายนี่แย้งซีนพระนางไปเลย น่ารักไม่เบาเพราะออกแนวกัดกันไปมาแต่สุดท้ายก็ไม่รอด อิอิ เป็นนิยายน้ำดีมีสาระมากทีเดียว คนเขียนมีข้อมูลเรื่องฟาร์มโคนมพอสมควรไม่ได้เขียนลอยๆ แต่เจาะลงลึกถึงรายละเอียดปลีกย่อย แม้กระทั่งอาหารของโคนมยังมีการอธิบายได้เป็นอย่างดี คือเหมือนเราเข้าไปอยู่ในฟาร์มเขาเลยอะ สัมผัสได้ถึงบรรยากาศของฟาร์มและไร่ได้ความอุดมสมบูรณ์ และอบอวนไปด้วยความรักของคนหนุ่มสาว ยิ่งตอนจบของเรื่องเราอยากจะกรีดพระเอกทำไมคุณน่ารักอย่างนี้ ผู้ชายอย่างพระเอกในชีวิตจริงนี้มีอยู่หรือเปล่าอะไรจะดีขนาดนั้น ทั้งเก่งทั้งน่ารัก นิสัยดี เป็นนิยายที่ไม่ยาวมาก ขนาดเล็กกำลังดีสองร้อยหน้านิดๆ เนื้อหากระชับแต่มีปริศนาให้ไขเหมือนกันนะ ตามสไตน์นักเขียนอย่าง สายไหมค่ะ