Naga นัยน์ตามรณะ ตอน ตระกูลเฮบิสึกะ

วาชิ |
27/07/2014

สิ่งมีชีวิตหนึ่งเกิดมาพร้อมกับดวงตาสีทองที่งามเกินกว่าจะสรรหาคำใดมาบรรยาย ดวงตาคู่นั้นสามารถมองทะลุผ่านและสัมผัสถึงก้นบึ้งของจิตใจ ใครก็ตามที่ต้องมนตร์สะกดของดวงตาคู่นั้น แม้แต่ลมหายใจก็อาจถูกมันช่วงชิงเอาไป พวกมันบ้างก็ท่องไปในผืนนภากลางเมฆหมอก บ้างก็ดำผุดดำว่ายในห้วงนทีมหาสมุทร และมีบางส่วนที่ลงมาบนพื้นพิภพปะปนอยู่กับมนุษย์เพื่อสำรวจจิตใจคนเหล่านั้น นานๆ ครั้งพวกมันยังมอบข้อเสนอเล็กๆ น้อยๆ ให้มนุษย์อีกด้วย เพื่อแลกเปลี่ยนกับ...บางสิ่ง อ่านคำโปรยท้ายเล่มแล้ว ข้าพเจ้าก็ได้บังเกิดความสงสัยขึ้นมาหนึ่งอย่าง ‘สิ่งมีชีวิตที่ว่านี่มันคือตัวอะไร?’ ดูจากชื่อเรื่อง Naga ก็เลยเดาว่าน่าจะเป็นนาคล่ะมั้ง ซึ่งมันก็ใช่จริงๆ ค่ะ โดยเนื้อเรื่องจะบอกเล่าเกี่ยวกับตระกูลๆ หนึ่ง ชื่อตระกูล ‘เฮบิสึกะ’ เฮบิที่แปลว่า งู ส่วนสึกะนั้นคือเนินดินหรือแปลอีกอย่างได้ว่า สุสาน เมื่อนำมารวมกันจึงแปลออกมาได้ว่า สุสานของงู มันไม่ใช่นามสกุลที่น่าพิสมัยนัก ทว่าทุกคนในตระกูลกลับยิ้มรับ และบอกกับ ‘โช’ ลูกหลานคนหนึ่งของตระกูลเฮบิสึกะ ว่านามสกุลนี้จะนำพาความรุ่งโรจน์มาให้แก่ทุกคนในตระกูล เฮบิสึกะเป็นตระกูลที่ใหญ่และเก่าแก่มาก ดังนั้นจึงมีกฎมากมายที่ลูกหลานในตระกูลนี้จำต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด หนึ่งในกฎที่ว่านี้คือ ห้ามเข้าไปห้องๆ หนึ่งซึ่งอยู่ในเรือนที่แยกออกมาจากเรือนหลัก ด้วยความเป็นเด็กจึงได้เอ่ยปากขอเหตุผลกับผู้ใหญ่ บ้างก็บอกว่า ‘สิ่งนั้นเป็นของขวัญเพื่อเกียรติคุณของครอบครัวเรา’ บ้างก็บอกว่า ‘สิ่งนั้นได้ครอบครองสิ่งที่งดงามที่สุดในโลกา’ ทว่าคุณย่าของโชกลับเป็นคนเดียวที่บอกว่า ‘สิ่งนั้น...ความจริงไม่ควรดำรงอยู่บนโลกนี้เลย’ ด้วยความสงสัย โชในวัยเยาว์จึงแอบเลื่อนประตูเปิดออกเพื่อมองเข้าไปในห้องต้องห้ามนั้น แล้วเขาก็ได้พบ...ดวงตาสีทองที่งดงามจนสามารถตรึงผู้คนที่พบเห็นให้นิ่งค้างอยู่กับที่ราวกับต้องมนตร์ ตอน ตระกูลเฮบิสึกะ นี้จะบอกเล่าความเป็นมาของคนในตระกูลนับตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษ รวมไปถึงสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ในเรือนหลังหนึ่งในตระกูลเฮบิสึกะนี้ด้วย เรื่องราวค่อนข้างซับซ้อนตั้งแต่เริ่ม ดำเนินเนื้อเรื่องอย่างเป็นปริศนาชวนให้น่าติดตาม แต่การย้อนความนั้นทำให้เหมือนกำลังอ่านนิยายอีกเรื่องอยู่เลย...ซึ่งมันคล้ายๆ กับตำนานหรือนิทานบทหนึ่งมากกว่า ความดาร์ก+ดราม่านี่ฟุ้งกระจาย กว่าจะบรรยายเรื่องราวในอดีตจบก็ล่อไปกว่าครึ่งเล่มแล้ว... หลังจากนั้นจึงเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ ‘โช’ แบบเต็มเม็ดเต็มหน่วย พร้อมกันนั้นก็ยังปรากฏตัวละครเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งซึ่งนั่นก็คือ ‘โอ’ เป็นตัวละครที่เรากรี๊ดมากที่สุดในเรื่องแล้วค่ะ! เพราะเขามีความใสซื่อที่น่ารักน่าหยิกมาก แถมพฤติกรรมแบบแปลกๆ ก็ทำให้เราหลงรักผู้ชายคนนี้ได้ไม่ยากเลยล่ะ! แต่ไม่อยากเล่าความเป็นมามากนัก ไม่เช่นนั้นจะเป็นการสปอยคนที่ยังไม่เคยอ่านเรื่องนี้เต็มๆ โดยรวมแล้วเรื่องนี้ภาษาสวย เรียบเรียงดี แต่มีการย้อนอดีตไปมาทำให้บางครั้งก็เสียอรรถรสอยู่เหมือนกัน แต่พอตัดเข้าสู่ฉากปัจจุบัน เนื้อเรื่องก็ค่อยสนุกขึ้นมาหน่อย แต่อ่านๆ ไปแล้วก็ยังมีอึนๆ มึนๆ อยู่ดี อาจจะเพราะเนื้อหาที่ยัดแน่นเกินไปค่ะ