ไฟล้อมดาว (เก้าแต้ม)

“กวิตรา”

เสียงตะโกนของบรรณาธิการ อินเตอร์กอสซิป นิตยสารกอสซิป

ชั้นนำของโลกดังลั่น ใบหน้าคมบูดบึ้งราวกับยักษ์ซึ่งพร้อมจะเขมือบ

ทุกคนเป็นอาหาร พนักงาน (ตัวน้อย) ต่างก้มหน้าก้มตาทำงาน ส่วน

กวิตราก็ได้แต่ยืนทำปริบๆ ราวกับลูกกวางน้อยซึ่งกำลังจะโดนนาย

พรานเชือดในอีกไม่กี่วินาที

นิตยสารอินเตอร์กอสซิป เป็นนิตยสารซึ่งก่อตั้งขึ้นโดยบิดาของ

ดาเนียล เขาคือคนรุ่นใหม่ไฟแรงที่ต้องการให้นิตยสารของเมืองไทย

ก้าวไปสู่ตลาดโลกอย่างภาคภูมิ ถึงแม้เนื้อหาด้านในจะเป็นแค่ข่าวของ

ดาราและคนดังในประเทศต่างๆ ก็ตาม แต่เพียงแค่หนึ่งปีหลังจาก

นิตยสารผ่านสู่สายตาประชาชน ชื่อของอินเตอร์กอสซิป ก็โด่งดังไป

ทั่วโลก

ข่าวที่ฉับไว รู้ลึก รู้จริง ของนิตยสารล้วนแล้วแต่ได้มาด้วย

ความยากลำบากและการทุ่มเทแรงกายแรงใจของทีมงานทุกคน ส่วน

ดาเนียลเป็นผู้บริหาร แถมยังควบตำแหน่งบรรณาธิการซึ่งหนุ่มที่สุด

ในโลก

“คะหัวหน้า”

ดาเนียลจ้องหน้าลูกน้องสาว กวิตราเป็นลูกน้องที่ดาเนียลรัก

และเอ็นดูเป็นพิเศษ หลังจากจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยมีชื่อเสียง

แห่งหนึ่งในประเทศไทยเพียงไม่กี่เดือน หญิงสาวก็ได้รับบรรจุเข้าทำงาน

ในสำนักพิมพ์แห่งนี้ ที่ผ่านมาดาเนียลให้โอกาสนักข่าวมือใหม่อย่าง

เธอหลายต่อหลายครั้ง แต่ทุกครั้งผลงานที่ได้รับกลับมาใกล้เคียงกับ

คำว่า ‘คว้าน้ำเหลว’ อาจเพราะกวิตรามุ่งมั่นกับอุดมการณ์มากเกิน

ไปจนทำให้พลาดงานดีๆ ไป

“นี่มันอะไรกัน คุณจำที่ผมบอกไม่ได้หรือ แล้วนี่อะไร” ดาเนียล

โยนกระดาษปึกใหญ่ลงบนโต๊ะด้วยความโมโห

“คะ...คือว่า บทสัมภาษณ์ไงคะหัวหน้า” กวิตรายิ้มแหยๆ

“ผมรู้ แต่คุณไปสัมภาษณ์ใครมาให้ผม ผมจำได้ว่าไม่ได้ให้

คุณไปสัมภาษณ์ทัชซีนแน่ๆ”

ทัชซีนคือดาราอาวุโสของโอมาน ซึ่งเมื่อปีที่แล้วได้รับรางวัล

ลูกโลกทองคำในฐานะดารานำชายยอดเยี่ยมจากภาพยนตร์แห่ง

ประวัติศาสตร์ตะวันออกกลาง ตอนนี้เขากำลังตกอับและไม่มีหนังให้

แสดง มีคนไปพบเขาเป็นขอทานอยู่กลางตลาดในอินเดียเมื่อสัปดาห์

ก่อน ข่าวของทัชซีนจึงเป็นเพียงกรอบเล็กๆ ด้านหลังของนิตยสาร

“โธ่ หัวหน้าคะ แค่นี้ก็ต้องซีเรียสด้วย หัวหน้าก็รู้นี่คะว่าสมัย

ก่อนทัชซีนดังแค่ไหน กว่าแก้มจะหาตัวแกได้ก็เกือบเดือนเชียวนะคะ”

“แล้วไง ตอนนี้ชื่อของทัชซีนแทบไม่มีใครรู้จักด้วยซ้ำ เขาแก่แล้ว

และก็เลิกเล่นหนังแล้วด้วย ผมต้องการให้คุณสัมภาษณ์คนที่กำลังเป็น

ที่สนใจของทุกคน เข้าใจไหม” ดาเนียลปั้นหน้าเครียด

กวิตราถอนหายใจยาว ที่ผ่านมาไม่ใช่ว่าเธอไม่พยายาม แต่

เพราะผู้มีชื่อเสียงทุกคนต่างก็นัดคิวยากยิ่งกว่าอะไรดี ขณะที่เธอเอง

ก็เป็นเพียงแค่นักข่าวตัวเล็กๆ ซึ่งไม่สลักสำคัญอะไร ที่สำคัญเธอไม่มี

เส้นสายที่แน่นพอจะเข้าถึงตัวเขาหรือเธอเหล่านั้น ส่วนวิธีจู่โจมแบบ

ที่เพื่อนๆ นิยมทำกัน กวิตราก็รู้สึกว่าเป็นการละเมิดสิทธิส่วนบุคคล

เกินไปหน่อย หญิงสาวจึงทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม เธอเลือกจะทำทุกอย่าง

ตรงไปตรงมา อาจเพราะตรงจนเกินไปทุกครั้งจึงพบแต่ความล้มเหลว

“หัวหน้าก็ แก้มพยายามแล้วนะคะ”

กวิตราแก้ตัวเมื่อพูดถึงความล้มเหลวที่ผ่านมาของเธอในการ

สัมภาษณ์ดาราเด็กในหนังแอนิเมชันเรื่องใหม่ ซึ่งกำลังโด่งดัง ดารานำ

เป็นลูกครึ่งไทย-อิตาลีด้วยกันทั้งคู่ แต่กลับล้มเหลว ดาเนียลทำหน้ายุ่ง

มากกว่าเก่า เขายืนแยกเขี้ยวยาวโง้งมากขึ้นเรื่อยๆ ในความคิดของ

หญิงสาว

“เพราะงั้นคุณก็เลยสัมภาษณ์ทัชซีนเนี่ยนะ”

“ค่ะ แกใจดีมาก อุตส่าห์สละเวลาให้ข้อมูลทุกอย่างด้วย

ความเต็มใจนะคะ ทั้งเรื่องเกี่ยวกับการถ่ายทำเกือบทั้งหมด...” กวิตรา

กำลังจะร่ายยาว แต่เสียงห้าวและห้วนก็ดังขึ้นก่อน

“ไปทำมาใหม่”

“อะไรนะคะ”

“ผมสั่งให้ไปทำมาใหม่ยังไงล่ะ ผมให้โอกาสคุณครั้งสุดท้าย

ถ้ายังเป็นแบบนี้อีกต่อไปผมจะไล่คุณออก”

“หัวหน้า”

“ไม่ต้องมาทำหน้าเศร้าแบบนี้เลยกวิตรา ผมผิดหวังในตัวคุณ

มาก เอาอย่างนี้ ผมจะให้คุณไปทำงานกับสมศรี เธอน่าจะสอนอะไรดีๆ

ให้คุณได้”

กวิตราหน้าเสียเมื่อได้ยินชื่อนั้น สมศรีได้ชื่อว่าเป็นนักข่าวรุ่นพี่

ที่เขี้ยวที่สุด นักศึกษาจบใหม่ที่ย้ายไปทำงานด้วยมักจะทนความโหด

ของเธอไม่ไหวจนต้องลาออก ที่ผ่านมายังไม่ครบเดือนแต่มีพนักงานใหม่

ลาออกไปถึงสี่คน

“ไม่นะคะหัวหน้า แก้มไม่อยาก...”

“ถ้างั้นก็ทำงานให้มันดีๆ หน่อยสิ เสียแรงผมอุตส่าห์เชียร์ คุณ

รู้ไหมว่าตอนนี้ทุกคนในสำนักพิมพ์เขาคิดว่าผมลำเอียง รู้บ้างไหม”

“หัวหน้าก็”

“ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะ ถ้าคุณทำพลาดอีก ผมคงต้อง

ทำตามที่บอกเอาไว้”

“ถ้างั้นคราวนี้จะให้แก้มไปสัมภาษณ์ใครคะ” กวิตราถามเสียง

อ่อย ก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด

ภาพข่าวจากโทรทัศน์เอพีนิวส์เรียกความสนใจจากทุกคนใน

สำนักพิมพ์จนต้องหันไปมอง ข่าวนั้นคือ ซาฮีม บินราชิด อัลกาเซ็ม

มหาเศรษฐีหนุ่มแห่งอิลดาฮาห์ ประเทศซึ่งขณะนี้เป็นที่จับตาจากทั่วโลก

ด้วยทำเลที่ตั้งอยู่ติดอ่าวเปอร์เซีย มีพื้นที่เพียงไม่กี่พันตารางกิโลเมตร

แต่กลับมั่งคั่งทางการค้าและการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ ซาฮีมเป็น

หนึ่งในนักธุรกิจของอิลดาฮาห์ กิจการบริษัทน้ำมันของเขาทำรายได้

มากกว่ากลุ่มผู้ค้าน้ำมันรายอื่นๆ สิบประเทศรวมกัน แถมเขายังเป็น

ชายหนุ่มที่หน้าตาดีราวกับนายแบบนิตยสาร แต่ภายใต้ใบหน้าคมสัน

นั้น ซาฮีมเป็นคนเย็นชา ที่สำคัญทุกคนรู้ว่าเขาเป็นศัตรูกับนักข่าว

นักข่าวสาวคนหนึ่งกำลังให้สัมภาษณ์โทรทัศน์ช่องหนึ่งด้วย

อารมณ์เดือดปุด เสื้อผ้าที่สวมใส่เปรอะเปื้อนดินและโคลน ผมเผ้า

กระเซอะกระเซิง

“ฉันอยากให้ทุกๆ คนรู้ว่าซาฮีมเป็นผู้ชายที่แย่ที่สุด เขาป่าเถื่อน

ไม่เป็นสุภาพบุรุษ แล้วก็เห็นแก่ตัว ฉันมาขอสัมภาษณ์ดีๆ ทำไมต้อง

แกล้งกันแบบนี้ด้วย คอยดูนะ ฉันจะฟ้องเขาให้ถึงที่สุด”

รายละเอียดของข่าวมีใจความว่า นักข่าวสาวพยายามจะเข้าไป

ถ่ายรูปของซาฮีม แต่เขาปฏิเสธและให้คนขังเธอไว้ในคอกม้าเกือบ

สี่สิบชั่วโมง เมื่อหญิงสาวถูกปล่อยตัวออกมา เธอเข้าแจ้งความกับ

ตำรวจสากล แต่ซาฮีมให้การปฏิเสธ

                “ผมไม่ได้ทำแบบนั้น เธอแอบเข้ามาในคฤหาสน์ส่วนตัวของ

ผมเอง อันที่จริงผมควรจะต้องเรียกตำรวจมาจับเธอด้วยซ้ำ ใครจะรู้ว่า

เธออุตริเข้าไปซ่อนตัวอยู่ในคอกม้า เพราะฉะนั้นมันเป็นเรื่องที่ช่วย

ไม่ได้” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงแข็ง

“ไม่นะ ฉันไม่ได้ทำ คุณโกหก” นักข่าวสาวพยายามจะแก้ตัว

แต่ไม่มีใครฟังเธอเลย สุดท้ายซาฮีมพูดกึ่งตะคอกใส่กล้อง

“ผมขอบอกพวกคุณเป็นครั้งสุดท้าย ผมต้องการชีวิตที่เป็น

ส่วนตัว เพราะฉะนั้นขอความกรุณาอย่ามายุ่งกับผมอีก ผมและ

ครอบครัวต้องเจอกับเรื่องเลวร้ายมามาก อย่าให้เรื่องมันซ้ำรอยอีกเลย

และทางที่ดีก็เลิกสนใจผู้ชายป่าเถื่อนอย่างผมได้แล้ว” จากนั้นน้ำเสียง

ดุดันและหน้าตาบึ้งตึงของชายหนุ่มก็ถูกตัดไปพร้อมเนื้อข่าว

กวิตราจ้องหน้าดาเนียลซึ่งตอนนี้หันมาส่งยิ้มหวาน แต่ในความ

คิดของนักข่าวสาวตัวน้อยๆ กลับรู้สึกเหลือเกินว่า คล้ายกับโดนเชือด

“หะ...หัวหน้าคงไม่ได้หมายถึงว่าจะให้แก้มไปสัมภาษณ์เอ่อ...”

นัยน์ตากลมโตเบิกกว้าง ซาฮีมนั้นคือใบเบิกทางไปสู่อนาคต

นักข่าวอันยิ่งใหญ่ของเธอ ที่ผ่านมาไม่เคยมีใครสัมภาษณ์เขาได้ แต่

ถ้าเธอทำสำเร็จ...

“ใช่ คนนี้ละเหมาะที่สุด ถ้าคุณทำได้ทุกคนก็จะยอมรับในความ

สามารถของคุณ”

“มะ...ไม่ไหวมั้งคะหัวหน้า หมอนี่ดุจะตาย ขืนให้แก้มไป

สัมภาษณ์ แก้มตายแน่” กวิตราส่ายหน้า

ดาเนียลกลับพยักหน้า หญิงสาวจึงต้องหาข้ออ้างอื่น

“คือว่า แก้มไม่ชินกับทะเลทรายเท่าไหร่ เปลี่ยนเป็นคนอื่น

ไม่ได้หรือคะหัวหน้า” กวิตราอ้อนวอนเสียงอ่อยยิ่งกว่าเดิม

เท่าที่เธอได้ยินมานั้นซาฮีมเป็นผู้ชายที่น่ากลัวมาก นับตั้งแต่

สูญเสียแฟนสาวเขาก็กลายเป็นชายหนุ่มที่มองโลกในแง่ร้าย ความ

โหดเหี้ยมของชายหนุ่มมีข่าวเล่าลือมาให้ได้ยินเป็นระยะๆ และเหยื่อ

ทุกคนก็ล้วนแต่เป็นนักข่าว

“ผมให้เวลาคุณเตรียมตัวหนึ่งวัน พรุ่งนี้คุณกับไคร่าออกเดินทาง

ไปอิลดาฮาห์ได้เลย ครั้งนี้อย่าทำให้ผมผิดหวัง ไม่ต้องห่วงหรอก คุณแค่

ไปเป็นผู้ช่วยของไคร่าก่อน ขานั้นชำนาญจะตายกับภูมิประเทศเมือง

ร้อน พาติณภพไปเป็นตากล้องด้วยอีกคน แล้วงานหน้าค่อยลุยเดี่ยว

ตกลงไหม”

“แต่ว่า...”

“ไม่มีแต่ เลือกเอาว่าจะทำงานหรือจะให้ผมไล่คุณออก”

“หัวหน้า!”

“คุณไม่ปฏิเสธแสดงว่าตกลง ผมไปละ ครั้งนี้ผมต้องได้สกู๊ป

ของซาฮีม เข้าใจไหม”

ดาเนียลเดินยิ้มกริ่มออกไปจากห้อง ส่วนกวิตราทิ้งตัวลงบน

เก้าอี้ด้วยความเหนื่อยใจ เธอถอนหายใจยาว คิ้วโก่งสวยขมวดมุ่น

อย่างกลัดกลุ้ม

“ยายแก้มเอ๊ย งานนี้เธอตกงานแน่ๆ”

 

แฟ้มรายละเอียดเกี่ยวกับซาฮีมที่อยู่ในมือเหมือนเป็น

‘เผือกร้อน’ สำหรับกวิตรา เธอและอินเตอร์กอสซิป ไม่ใช่สื่อฉบับแรก

ที่ต้องการสัมภาษณ์ชายหนุ่ม แต่เพราะความแค้นอันฝังรากลึกทำให้

 

เขามองโลกในแง่ร้ายและปฏิเสธทุกๆ คน ภาพข่าวอันเศร้าสลดเมื่อ

สามปีก่อนยังติดตรึงในความทรงจำของทุกคน ซาฮีมนั่งเงียบอยู่ใน

งานศพของแฟนสาว ไม่มีน้ำตาแม้สักหยด แต่หน้าต่างของหัวใจก็บ่ง

ได้เป็นอย่างดีว่า ซาฮีมเจ็บปวดจากเหตุการณ์นั้นมากแค่ไหน

ถึงแม้จะเป็นเช่นนั้น ชื่อของซาฮีมก็ยังหอมหวานและเป็นตัวล่อ

ให้นักข่าวพยายามอย่างยิ่งที่จะได้ข่าว นอกจากร่ำรวยติดอันดับโลก

แล้ว เขายังเปลี่ยนคู่ควงเป็นว่าเล่น แต่ปัญหาใหญ่ที่หญิงสาวคิด

ไม่ตกก็คือ ทำยังไงเธอถึงจะได้ข่าวเกี่ยวกับซาฮีม สมองหมุนเร็วจี๋

แต่กลับพบทางตัน

“เป็นไง โดนดุอีกแล้วหรือแก้ม”

กวิตราเงยหน้าขึ้นมองตามเสียง เบื้องหน้าคือ ชายหนุ่มผิวคล้ำ

ท่าทางใจดีที่ชื่อ ติณภพ เขาคือ ช่างภาพรุ่นพี่ในสำนักพิมพ์แห่งนี้

บ่อยครั้งที่กวิตราโดนดุเพราะไม่มีผลงานก็ได้รุ่นพี่หนุ่มคอยปลอบโยน

อยู่เสมอ

“ค่ะพี่ภพ คราวนี้หัวหน้ามอบงานหินให้แก้มด้วย ทำไงดี”

“งานอะไรหรือแก้ม”

“ก็งานสัมภาษณ์ซาฮีมน่ะสิจ๊ะภพ นี่คุณยังไม่รู้ข่าวนี้อีกหรือ

มีหวังคราวนี้ยายแก้มตายแน่” เสียงหวานดังขึ้นจากหญิงสาวร่างบาง

หน้าตาสะสวย เธอคือลูกครึ่งไทย-อิลดาฮาห์ชื่อว่า ไคร่า

“ล้อเล่นหรือเปล่า ให้แก้มไปทำข่าวซาฮีมเนี่ยนะ บ้าชัดๆ” ติณภพ

สบถ

ไคร่าส่งยิ้มหวาน หัวเราะเบาๆ ในลำคอแทนคำตอบ ส่วนติณภพ

ได้แต่มองหน้ารุ่นน้องสาวด้วยความกังวลใจ กวิตรานั้นถือว่าเป็นเด็ก

มือใหม่ที่สุดในสำนักพิมพ์เลยก็ว่าได้ แค่งานธรรมดาๆ เธอยังทำ

ไม่สำเร็จ นับประสาอะไรกับการต่อกรกับผู้ชายที่ได้ชื่อว่า โหดร้ายกับ

นักข่าวเป็นที่สุด

“คราวนี้ดาเนียลเอาจริง แต่ไม่ต้องห่วงนะภพ ยายแก้ม ครั้งนี้

ไคร่าจะช่วยทุกคนเอง เรื่องในอิลดาฮาห์ ไคร่าถนัดอยู่แล้ว” ไคร่าพูด

ยิ้มๆ

“แต่แก้มเกรงใจพี่ไคร่า แก้มมันไม่เอาไหน ต้องคอยพึ่งคนอื่น

อยู่เรื่อย”

“อย่าคิดมากสิ พี่ก็ไปด้วย เราสามคนต้องช่วยกันต่างหาก

 

(โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)