ไฟรักเจ้าทะเลทราย (รินรณา)

แรงแค้น!

ในกระโจมใหญ่ของจอมทัพอ้นเกรียงไกรแห่งลาทาเกียร์ ซึ่งตั้ง

ประชิดกับกระโจมของเผ่ากอมัร หลังเสร็จสิ้นศึกสงครามโดยที่ฝ่ายแรกเป็น

ผู้ได้รับชัยชำนะไปตามความคาดหมาย เผ่าเล็กๆ มีหรือจะต้านทานอำนาจ แคว้นใหญ่อย่างลาทาเกียร์ได้

แม่ทัพที่นำทัพมาในครั้งนี้คือ เจ้าชายอัซคารี อัล ดิลยาซ์ องค์

รัชทายาทและว่าที่สุลต่านองค์ต่อไป เจ้าชายผู้มีพระสิริโฉมอันงามสง่า ทว่าโหด ร้ายยิ่งนัก อีกทั้งยังขึ้นชื่อเรื่องความเอาแต่พระทัยรวมไปถึงพระอุปนิสัยรุนแรง ยามที่โกรธเกรี้ยวก็ประหนึ่งพายุทะเลทรายที่พร้อมจะพัดทำลายทุกสิ่งให้ราบ เป็นหน้ากลอง ถึงจะเป็นเช่นนี้แต่พระองค์ก็ทรงพระปรีชาสามารถ

ในเชิงรบยิ่งนัก เมื่อมีการศึกสงครามทีไร พระองค์ก็เอาชนะอริราชศัตรูได้ทุก

ครั้งไป จนได้พระสมัญญา¹ว่า เทพแห่งสงคราม อัซคารี

สงครามครั้งนี้เมือเจ้าชายอัซคารีเป็นฝ่ายปลิดชีพชีคกาอีร์แห่ง

เผ่ากอมัรในการประลองตัวต่อตัว ทำให้ทุกอย่างจบลงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ ยืดเยื้อมานานวัน วันนี้เป็นวันที่ชีคคาของอีกฝ่ายจะมาตกลงทำสนธิสัญญา หรือจะเรียกอีกอย่างก็ได้ว่า มารับรู้สัญญาทาสว่าเผ่านี้จะตกเป็นเมืองขึ้นของ ลาทาเกียร์ ต้องส่งเครื่องบรรณาการปีละเท่าไหร่ อะไรบ้าง และที่สำคัญคือ ตัวประกันที่จะลงไปอยู่ที่เมืองหลวงเพื่อรับรองความปลอดภัยของชนเผ่ากอมัร

แต่เจ้าชายกลับทรงเห็นผู้ที่มาเป็นเพียงชายวัยกลางคนสวมชุดดิช-

ดาชาห์ เสื้อตัวในสีนํ้าตาลทับด้วยเสื้อคลุมสีดำอีกชั้นหนึ่ง ผ้าที่โพกก็มีที่รัด

เป็นเชือกถักสีดำธรรมดา เพียงแค่ทอดพระเนตรปราดเดียวก็ทรงทราบแล้ว

ว่าเป็นเพียงชนชั้นขุนนางไม่ใช่ผู้ปกครองที่นี่

เจ้าชายอัซคารี ผู้มีพระพักตร์คมคาย พระนลาฏเกลี้ยงเกลา พระ

ขนงหนาเข้ม นัยน์เนตรสีรัตติกาลนั้นสะกดทุกผู้ให้ตกอยู่ในอำนาจได้

พระนาสิกโด่งเชิดบ่งบอกให้รู้ว่าเป็นคนที่รั้นและเอาแต่พระทัยนัก ริม

พระโอษฐ์บางเฉียบ มีพระมัสสุทีขริบไว้เป็นระเบียบ ปลายพระหนุมนมี

พระทาฐิกะขึ้นเขียวครึ้ม พระฉวีคลํ้าแดด ปลายพระเกศายาวพันไว้ด้วย

เชือกไหมอย่างดีพาดไว้ที่พระอังสาซ้าย

องค์รัชทายาทหนุ่มสวมฉลองพระองค์สีดำดุจเดียวกับดวงเนตรของ พระองค์ พระวรกายกำยำลาลันสมถับที่ออกศึกสงครามมานานปี พระองค์

ทรงกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนพรมหนาซึ่งปูทับด้วยหนังเสืออีกชั้นหนึ่ง พระองคุลี

ลากไปมาบนพระปราง ในขณะที่สายพระเนตรทำให้ผู้ที่มาเข้าเฝ้ารู้สึกได้ถึง บรรยากาศที่กดทับลงมา

“เจ้าเป็นใครถัน”

คำถามนี้ทำเอาผู้ที่ก้มหน้าคุกเข่าอยู่กับพื้นถึงขนาดเหงื่อตก

“กระหม่อมเป็นสมุหนายก...พ่ะย่ะค่ะ” ปลายเสียงติดจะสั่นเล็กน้อย

 “เจ้าเป็นผู้ปกครองที่นี่งั้นรึ” ทั้งที่พระองค์ก็ทรงรู้แน่แก่พระทัยแล้ว

แต่ก็ยังตรัสถามเพื่อกดตันอีกฝ่ายเล่น

“หามิได้พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมมาแทนท่านชีคคา นางไม่สามารถมาที่นี่ได้” “นางเป็นอะไรไป ถึงมาที่นี่ไม่ได้” พระขนงเข้มขมวดเพราะไม่พอพระทัย

การที่อีกฝ่ายส่งเพียงสมุหนายกมาตกลงกับพระองค์ทอว่าเป็นการไม่ให้เกียรติ อย่างรุนแรง ในขณะที่จริงแล้วพระองค์สามารถส่งตัวแทนมาตกลงก็ย่อมได้

แต่ก็ยังยอมมาเจรจาเพียงเพราะถือว่าอีกฝ่ายนั้นเป็นถึงภรรยาม่ายของ

ชีคกาอีร์

“นางโศกเศร้าเสียใจกับการจากไปของท่านชีคพ่ะย่ะค่ะ...ทำให้ไม่ สามารถออกว่าราชการได้” ชายวัยกลางคนกลืนนํ้าลายลงคออย่างยากเย็น ก่อนที่จะกลั้นใจทูลถึงเหตุผลจำเป็น

“เป็นผู้หญิงที่อ่อนแอเสียเหลือเกิน ไม่มีความเป็นขัตติยนารีเสียเลย

ไม่รู้จักหน้าที่ของตน ไม่รู้ว่าชีคกาอีร์เอานางมาทำเมียได้อย่างไร คนไร้ความ รับผิดชอบเช่นนี้ ไม่ไหวเลยจริงๆ”

สมุนนายกสะอีก เขากัดริมผิปากแน่นที่ท่านชีคคาต้องมาถูกตำหนิ

เป็นความผิดของนางหรือที่ไม่สามารถทำใจได้กับการสูญเสียคนรักไป

“แล้วนี่เจ้ามีอำนาจตัดสินใจแค่ไหน หรือว่าต้องเอากลับไปรายงานให้ ชีคคาของเจ้าตัดสินใจอีกครั้ง”

“ต้องกลับไปรายงานอีกพ่ะย่ะค่ะ”

อัซคาริ อัล ดิลยาซ์โบกพระหัตถ์ไล่สมุหนายกทันที

“ไปซะ ข้าไม่คิดจะพูดอะไรพร่ำเพรอ...ให้คนที่เป็นหัวหน้าเจ้าเข้ามา พบข้าเดี๋ยวนี้” พระสูรเสียงนั้นเด็ดขาดเต็มเปี่ยมไปด้วยพระราชอำนาจ ชี้ชัด

ว่าต้องเป็นไปตามพระราชประสงค์

“แต่ท่านชีคคายังป่วยอยู่ ไม่สามารถเข้าเฝ้าพระองค์ตอนนี้ได้จริงๆ

พ่ะย่ะค่ะ” สมุหนายกพยายามทูลทัดทาน

“นางจะป่วยแค่ไหนกันเชียว เสแสร้งละสิไม่ว่า”

ชายวัยกลางคนชักสีหน้าที่ท่านชีคคานั้นถูกล่วงเกินครั้งแล้วครั้งเล่า จากปากของผู้ที่เหยียบยาและบีบคั้นชนเผ่าของเขาจนสิ้นไร้หนทาง หากไม่ ยอมแพ้ก็ต้องสูญสิ้นไปจากแผ่นดินนี้ แต่เมื่อยอมพ่ายแพ้แล้วก็ยังต้องมาฝืน ทนกลํ้ากลืนกับการปฏิบัติเหมือนพวกเขาเป็นพลเมืองอีกชั้น เป็นทาสของ

พวกมัน...ลาทาเกียร์!

เจ้าชายหนุ่มเอนพระปฤษฎางค์ไปพิงพระขนน⁵สีสดด้านหลง

ปลายพระดรรชนีนั้นม้วนพระเกศาเล่นก่อนจะเอ่ยสุรเสียงเย็นเยียบว่า

“จะว่าไป คราวที่แล้ว ตอนที่พวกเจ้ายอมแพ้ ข้าก็ไม่เคยเห็นหน้า

นาง...ชีคคาของพวกเจ้าแม้แต่น้อย คราวนั้นข้าก็ยอมไปทีแล้วเพราะเห็นว่า อาจจะทำใจไม่ได้ที่สามีตายทั้งคน แต่นี่ก็ผ่าน¹ไป^,นานแล้ว ยังจะทำตัวเป็นเด็ก ไม่ยอมมาพบข้าอีก เห็นทีข้าคงจะยอมให้ชีคคาของพวกเจ้าทำเช่นนี้ต่อไปอีก ไม่ได้ ดีละ ในเมื่อนางไม่สบาย ข้าก็จะไปเยี่ยมนางหน่อยละกัน ดูซิว่าใกล้

จะตายตามสามีไปรึยัง ถึงได้เล่นตัวนัก” พระองค์ทรงยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว

สมุหนายกถลาเข้ามาขวาง แต่เมื่อเจอกับพระเนตรคมวับราวกับมีดกันจาร์

ก็ทำให้เขาต้องหยุดชะงัก ไม่อาจจะขัดขวางได้อีกต่อไป

เมื่อสายลมร้ายแห่งลาทาเกียร์หมุนผ่านไปรวดเร็ว สมุนนายกได้แต่ หวังว่า ท่านชีคคาของพวกเขาจะไม่เป็นอันตรายจากสายลมที่ทั้งร้อน ทั้งแรง และสุดจะร้ายกาจพระองค์นี้

เสียงพวกสาวใช้เอะอะโวยวายจากข้างนอกไม่ทำให้หญิงสาว

ตื่นตกใจแต่อย่างใด สำหรับ อิสลาชาเดล อัล โซสียาห์ ชีคคาแห่งเผ่ากอมัร

ซึ่งเป็นตำแหน่งที่นางเพิ่งจะเป็นได้ไม่ถึงเดือนนั้น คงไม่มีเรื่องอะไรแย่ไปกว่า การเสียคนรักอีกแล้ว

หญิงสาวอยู่ในอาการเหม่อลอย วงหน้าขาวสะอาดซีดเซียว ดวงตา

สีน้ำตาลอ่อนที่เคยใสกระจ่าง มาบัดนี้บวมชํ้าเพราะราไห้อย่างหนัก ประกาย ความเศร้าโศกระริกไหวอยู่ภายในหน่วยตาคู่งามโดยไม่สามารถจะบอกออก