เพลิงเพชร (นวลนาง เดอะซีรีส์ ร้ายเพราะรัก) (บุษบาพาฝัน)

     ดิ้นรน

เพลิงเพชรมองนาฬิกาบนผนังร้านกาแฟชื่อดังซึ่งตั้งอยู่ใน

ห้างหรู แล้วตกอยู่ในภวังค์ครุ่นคิดเงียบๆ เขาถอนหายใจน้อยๆ อยู่

หลายครั้ง จนเสียงร้องทักพร้อมแรงที่ตบลงบนบ่าทำให้เขาสะดุ้งหลุด

จากภวังค์

“ว่าไงวะเพื่อน นั่งมองเรียวขาขาวๆ จนเหม่อเชียวนะเว้ย”

บอยหรือจีระศักดิ์เพื่อนรักเพื่อนเกลอตั้งแต่เรียนมัธยมปลาย

ร้องทักแล้วนั่งลงตรงเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม บริกรปราดมายืนโค้งพร้อมส่ง

รายการอาหารให้ชายหนุ่มร่างสูง แต่งตัวออกแนวอาร์ทิสต์ ผมยาวถูกมัด

ไว้ด้านหลัง ซึ่งสั่งกาแฟเพียงถ้วยเดียว

“อ้าว...ว่าไงเพื่อน แกนัดฉันให้มาหา แล้วยังมานั่งซึมกะทือ

ไม่พูดไม่จา หรือคิดไม่ออกว่าจะเอาเงินไปใช้ที่ไหน จะให้เพื่อนยืมบ้าง

ก็ไม่รังเกียจนะเว้ย” จีระศักดิ์เอ่ยกระเซ้า

“เงินอะไรของแก” เขาขมวดคิ้วเอ่ยถาม

“ไอ้เพชรอย่าทำมึน...ก็มรดกพกห่อของพ่อแกไงล่ะ เสร็จงานศพ

แล้ว ป่านนี้ก็ต้องเปิดพินัยกรรมแล้วไม่ใช่เหรอวะ รวยอื้อเลยสิ แล้วร้าน

จิวเอลรีของพ่อล่ะ แกเข้าไปดูแลเองรึเปล่าวะ ฉันจะได้พาสาวไปซื้อ

แหวนเพชรซักวงหนึ่ง และขอส่วนลดสักห้าสิบเปอร์เซ็นต์ไงล่ะ” เพื่อนหนุ่ม

เอ่ยด้วยรอยยิ้มเย้า

“รวยอะไรล่ะ เหลือแต่ตัวสิไม่ว่า” เพลิงเพชรตอบด้วยน้ำเสียง

เรียบๆ หมุนแก้วกาแฟในมือเล่น

“แกกลัวฉันยืมจริงๆ หรือไงวะไอ้เพชร ฉันพูดเล่นน่า” จีระศักดิ์

ยังคงเอ่ยเย้า

“เฮ้ย...ฉันไม่เหลืออะไรจริงๆ นะ ตอนนี้ร้านเพชรถูกเปลี่ยนมือไป

แล้ว แต่เขายังขายแบรนด์เดิมของเราอยู่น่ะ และตอนนี้แม้แต่บ้านก็ยัง

ติดจำนองกับหนี้นอกระบบตั้งสามสิบล้านด้วยนะเพื่อน และอีกสาม

เดือนเท่านั้น ถ้าหาเงินมาไถ่ถอนไม่ได้ ฉันกับน้องๆ ก็ต้องถูกยึดบ้าน

ฉันกลุ้มใจว่ะ สงสารน้องๆ ก็สงสาร แต่ทุกคนเขาก็คิดอยากเก็บบ้าน

ไว้” เพลิงเพชรเล่าให้เพื่อนฟังด้วยสีหน้าหมองเศร้า

“ฮึ่ย! จริงเหรอวะ” เพื่อนรักถามอย่างไม่อยากเชื่อ

“ฉันจะโกหกแกทำไมล่ะ ฉันสังหรณ์ใจอยู่นานแล้วเหมือนกัน

แต่ไม่นึกว่ามันจะหนักขนาดนี้ ทนายความของคุณพ่อบอกว่าคุณฝ้ายคำ

เมียเก็บของคุณพ่อ พาท่านไปเข้ากาสิโนจนหมดตัวต้องจำนำจำนอง

มีทั้งหนี้ในระบบนอกระบบ จนท่านเครียดคิดมาก และก็เป็นไปอย่างนี้

แหละ”

เขาเล่าให้เพื่อนรักฟังด้วยสีหน้าเรียบเฉยตามนิสัย แต่จีระศักดิ์

สังเกตเห็นสายตาเพื่อนหม่นเศร้า และมีแวววิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด

จึงออกความเห็นว่า

“แล้วแกคิดจะเอาบ้านไว้ทำไมล่ะ หาซื้อบ้านหลังเล็กๆ หรือเช่า

คอนโดอยู่ไปก่อนก็ได้นี่”

“แกไม่เข้าใจหรอกว่าบ้านหลังนั้นมันมีคุณค่าทางจิตใจต่อฉัน

กับน้องๆ มากแค่ไหน เราเกิดและเติบโตที่นั่น มันเป็นเหมือนสถานที่

ที่หล่อหลอมหัวใจของเราสี่พี่น้องไว้ด้วยกัน ซึ่งมันอธิบายไม่ได้ว่ะเพื่อน”

เพลิงเพชรเอ่ยด้วยสีหน้าครุ่นคิด มือเรียวของเขายังคงหมุนถ้วยกาแฟ

เล่น

“อืม...ฉันเข้าใจแกกับน้องๆ นะ แต่ก็กลัวแกจะเอาตัวไม่รอดน่ะสิ

สามสิบล้านเชียวนะไอ้เพชร”

“ฉันจะหางานพิเศษทำว่ะ และที่แกเคยชวนฉันถ่ายแบบ ฉัน

ก็อยากทำ ฉันจะทำทุกอย่างที่มันได้เงิน แกช่วยฉันหน่อยละกัน” เขา

บอกเจตนารมณ์

“ฉันโอเคอยู่แล้ว แต่มันจะพอเหรอ มันเป็นเพียงบันไดขั้นแรก

ที่จะก้าวเข้าไปในวงการเท่านั้นนะ”

“ตอนนี้ฉันหน้ามืด ฉันทำทั้งนั้นแหละ เพราะอย่างน้อยฉันก็มี

ค่าใช้จ่ายในบ้านนะเพื่อน”

                “อืม...ฉันจะช่วยลุ้นให้แกดังให้ได้ อันดับแรกแกต้องถ่ายรูป

แล้วฉันจะเอาไปส่งพวกมอเดลลิง พวกในวงการแฟชั่นและวงการบันเทิง

ที่ฉันรู้จักก็มีเยอะแยะ ถ้าแกเกิดฟลุกไปเข้าตาพวกแมวมอง และดัง

เมื่อไหร่ ตอนนั้นเงินมันถึงจะไหลมาเทมา แต่ตอนที่เพิ่งเริ่มต้น รายได้

มันก็ไม่ได้มากพอนะไอ้เพชร”

“ช่างมันเถอะ ถึงมันจะเป็นเงินเล็กน้อยฉันก็จะทำว่ะ เพราะฉัน

ยังมีความหวัง และฉันก็ยังมีงานเขียนโปรแกรมที่ทำอยู่ ไหนจะงาน

ฟรีแลนซ์ดูแลเว็บไซต์ให้สองสามบริษัท มันก็พอรวบรวมไว้ได้บ้างน่ะ”

“ฉันบอกแกแต่แรกแล้ว หน้าตารูปร่างอย่างแกมันต้องเป็น

นายแบบ เป็นพระเอกหนัง พระเอกละคร ไม่ใช่ไปอยู่หน้าจอคอม-

พิวเตอร์ แต่เอาน่ะ...ยังไม่สาย วันนี้แกไปที่สตูดิโอกับฉัน เดี๋ยวให้ช่าง

จัดการเปลี่ยนแกตั้งแต่หัวจดหัวแม่เท้า รับรองว่าแกจะหล่อกว่านี้

ร้อยเท่า ไป...” จีระศักดิ์เอ่ยพร้อมทั้งขยับเรียกบริกรมาเก็บเงิน

 และเมื่อถึงบริษัท เขาก็ทำจริงอย่างที่พูด จีระศักดิ์รีบสั่งลูกน้อง

ให้พาเพลิงเพชรเข้าห้องแต่งตัว เรียกช่างมาจัดการตัดผมให้เพลิงเพชร

และลากเก้าอี้มานั่งคอยกำกับว่าควรเป็นรูปทรงไหน และเมื่อตัดเสร็จ

เซตจนเข้ารูป ก็ให้ช่างแต่งหน้าให้เพลิงเพชร

จีระศักดิ์มองใบหน้าคมหล่อของเพื่อนอย่างพอใจ พอเปลี่ยน

ทรงผมและแต่งหน้าแล้ว เพลิงเพชรหล่อกว่าพระเอกบางคนอย่างกินขาด

เพราะหน้าตาของเพื่อนรัก ที่ทั้งคิ้วเข้ม ตาคม ใบหน้าขาวเนียน ริมฝีปาก

ได้รูปและเป็นสีเข้มที่เพียงทาลิปมันก็ใช้ได้เลย

“ฮูย...เริดมั้ยฮะพี่บอย ดูสิฮ้า...ด้านข้างคล้ายพี่ติ๊ก หน้าตรง

เหมือนแบรี่ หุ่นนี่เซ็กซี่เหมือนพี่อ๋อม อ้าย”

ช่างเสริมสวยกะเทยแอ๊บแมน ถอยหลังออกมายืนกรี๊ดกร๊าด

ทำท่าดีดดิ้น มองชายหนุ่มในกระจกเงาบานใหญ่จากฝีมือตัวเอง ที่หน้า

มีสีเข้มขึ้นอย่างเก้อเขิน

“พอๆ ยายโซฟี เสียงแกแสบหูฉันเหลือเกิน ไอ้เพชรไปที่สตูฯ

กัน” จีระศักดิ์เอ่ยพร้อมทั้งพาเพื่อนรักเข้าไปในสตูดิโออย่างไม่รอช้า

แม้เพียงนาทีเดียว

จีระศักดิ์บอกให้ลูกน้องจัดเสื้อผ้า พร้อมทั้งวางคอนเซปต์ให้

เพลิงเพชรเป็นผู้ชายเซ็กซี่ โดยปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาว เปลือยอกอวด

กล้ามอกและไรขนที่ระเรื่อยจากอกลงไปในขอบกางเกง และฉีดพรมน้ำ

ทั่วร่างจนเสื้อเปียกแนบเนื้อ พร้อมให้เพลิงเพชรส่งสายตาหวานเยิ้ม

ออดอ้อน เผยอริมฝีปากน้อยๆ ซึ่งภาพที่ออกมาในหลายท่วงท่าทำให้

จีระศักดิ์และทีมงานพอใจมาก และมั่นใจว่าความหล่อของเพลิงเพชร

จะต้องเป็นที่ฮือฮาแน่นอน ทีมงานทุกคนต่างพอใจกับการถ่ายรูปในวันนี้

เมื่อเพลิงเพชรทำหน้าที่ได้เหมือนนายแบบมืออาชีพ

หลังจากนั้นเพียงสัปดาห์เดียว เมื่อรูปของเพลิงเพชรได้ถูกส่ง

ไปตามบรรณาธิการนิตยสารไลฟ์สไตล์หลายฉบับ ก็มีเสียงตอบรับและ

ติดต่อขอถ่ายแบบเข้ามาทันที

                จีระศักดิ์ทอดกายอยู่ในห้องรับแขก ครึ่งนั่งครึ่งนอน หลับตา

เงียบๆ ทว่าเสียงแหลมที่ร้องทักทำให้เขาผวา

“พี่บอย...วันนี้ไม่มีงานเหรอคะ ป่านนี้ยังนอนเอกเขนกอยู่ที่บ้าน

นี่จะสิบโมงแล้วนะคะ”

จีระศักดิ์ยันกายขึ้นนั่ง มองน้องชายเพียงคนเดียวที่มีอาชีพ

เป็นดีไซเนอร์ ส่งเสียงแหลมและเดินนวยนาดเข้ามาแปะก้นแฟบๆ ลงบน

โซฟาตรงหน้า พร้อมทั้งยกขาขึ้นไขว่ห้างจนชุดรัดรูปสีดำสนิทร่นขึ้นไป

ถึงโคนขา ผมยาวสีน้ำตาลอมแดงม้วนเป็นเกลียว ใบหน้าสวยแต่งเติม

ไว้งดงาม เรียกว่าสวยกว่าหญิงแท้หลายคน จนมองเผินๆ ไม่รู้เลยว่า

เจ้าหล่อนเป็นกะเทย

“แกไปนอนไหนมานี่ อย่าใช้ตัวเปลืองนักล่ะ งานการทำเสร็จแล้ว

เหรอถึงได้ออกไปตะลอนๆ ค้างคืนค้างแรมน่ะ” พี่ชายบ่นพร้อมถามด้วย

สีหน้าหมั่นไส้

“พี่บอย...อย่ามาคิดอย่างนี้นะ บีมเป็นกุลสตรีที่ไม่ได้มั่วซั่ว และ

งานของบีมก็ส่งลูกค้าไปแล้ว ไม่เชื่อก็ไปถามพี่ณีดูได้”

บีมหรืออัครพลชื่อจริงที่คล้องเสียงกับชื่อพี่ชาย ซึ่งเจ้าตัวเกลียด

นักเกลียดหนา ลอยหน้าตอบพี่ชาย และเชิดหน้างอนๆตวัดค้อนให้อีกนิด

“อ้าว...แล้วแกหายไปไหนมาตั้งสองวันสองคืนล่ะ จะโทร. มาบอก

ฉันบ้างไม่ได้หรือไง ยังไงแกก็เป็นน้องฉันนะ ฉันทำงานดึกติดต่อกันมา

สองคืน กลับมาบ้านก็ซุกหัวนอน ฉันจะรู้มั้ยว่าแกไปเป็นไปตายที่ไหน”

กะเทยสาวฟังพี่ชายต่อว่าต่อขานไม่เลิก จึงแกล้งเฉยไม่ตอบ แต่

ตวัดสายตาค้อนพี่ชายขวับหนึ่ง และฉวยรูปที่วางอยู่บนแฟ้มงานบนโต๊ะ

ของจีระศักดิ์ขึ้นมาดู พลางกรี๊ดลั่นห้อง

“กรี๊ด! ใครกันคะเนี่ย หล่อขั้นเทพ อุ๊ยตายว้ายกรี๊ด...เริด...

แต่ละรูปแต่ละซีนหล่อลากกระชากใจ ทำไมเซ็กซี่ขนาดนี้เนี่ย พระเอกใหม่

ของวงการเหรอคะพี่บอย” น้องชายคนสวยกรี๊ด แล้วยื่นหน้าทำตาโต

ถามอย่างใคร่รู้

“แกจำเจ้าเพลิงเพชรไม่ได้เหรอ เห็นปลื้มมันมาตั้งนานแล้วนี่”

“ว้าย! จริงเหรอคะ นี่พี่เพชรเหรอคะ เกิดอะไรขึ้นกับพี่เพชร

สุดสวาทของบีมกันเนี่ย ถึงปลดกระดุมเปลือยอกโชว์ยกแผงขนาดนี้

เนี่ย โถบีมกำลังจะละลาย เอ๊ะ...แต่พี่เพชรออกจะขี้อายนี่นา คราวนี้

เกิดอะไรถึงได้โชว์หวิวขนาดนี้เนี่ย” เธอถามพร้อมทั้งยกรูปในมือขึ้นทาบ

อกไข่ดาว หลับตาคลี่ยิ้มด้วยท่าทางเคลิ้มฝัน

“เจ้าเพชรเขาประสบปัญหาเรื่องเงินน่ะ พอพ่อตายก็เพิ่งรู้ว่ามี

หนี้สินล้นพ้นตัว ก็เลยมาหาลำไพ่พิเศษ ถ่ายแบบหาเงินไถ่บ้าน แต่จะ

ไปรอดหรือเปล่าก็ไม่รู้ คุณเพทายพ่อมันเอาไปจำนองไว้ตั้งสามสิบล้าน”

 “ฮะ! สามสิบล้าน...โถพี่เพชรของบีม น่าสงสารจังเลย”

“นี่ก็พอมีงานถ่ายแบบบ้างแล้วละ หนังสือที่มันเป็นปกจะวางแผง

วันสองวันนี่แหละมั้ง แต่เมื่อวานมันบอกฉันว่า มีคนมาชวนไปเป็นโฮสต์

ในคลับอะไรสักอย่าง เขาว่าเงินดี เดือนหนึ่งถ้าหล่อๆ อย่างนี้ก็ได้หลายแสน

เผลอๆ ถูกเศรษฐีนีเงินถุงเงินกระสอบที่มีชีวิตบั้นปลายเปล่าเปลี่ยว

เอาไปเลี้ยงด้วยนะ นี่ถ้าฉันหล่ออย่างมัน ฉันจะไม่คิดให้เสียเวลาเลย”

จีระศักดิ์เล่าด้วยเสียงเรียบเรื่อย

“แสดงว่าพี่เพชรไม่กล้าทำใช่มั้ยล่ะ”

“อืม...ไอ้เจ้าเพชรมันรับไม่ได้ แต่ฉันว่าพอหนี้สินบีบรัดเข้ามา

เรื่อยๆ มันก็คงต้องยอม เฮ้อ...สงสารมันว่ะ นั่งหน้าดำคร่ำเครียด”

จีระศักดิ์เอ่ยพร้อมทั้งส่ายหน้าดิกๆ

ผู้ชายสวยนั่งเงียบๆ ด้วยสีหน้าครุ่นคิด จนคิ้วที่วาดไว้ขมวดมุ่น

เข้าหากัน เสียงร้องไห้อาละวาดคร่ำครวญของเพื่อนสาวที่เธอต้องเป็น

ผู้ดูแลมาแล้วหลายเวลาตั้งแต่เจ้าหล่อนอกหักรักคุดยังติดอยู่ในใจ

อัครพลรู้สึกหนักอกกับปัญหาของเพื่อน

            “บีม...แกเห็นข่าวนั่นมั้ย ฉันกลายเป็นคนที่แย่งผัวชาวบ้าน

ตอนนี้ฉันอายจนแทบจะออกไปพบปะมนุษย์มนาไม่ได้ แกดูสิ แกดูมัน

ทำกับฉัน ทั้งๆ ที่ฉันรักมัน ทุ่มเททุกอย่างให้มัน แต่มันฆ่าฉันทั้งเป็น

ฮือๆ”

“หล่อนก็เก็บตัวเงียบสักพักหนึ่ง คนไทยลืมง่าย เดี๋ยวข่าวมัน

ก็เงียบน่ะ เชื่อฉันสิ” อัครพลปลอบ แต่เพื่อนรักไม่ฟัง และยังคงรำพึง

รำพันต่อ

“บีม...ฉันเจ็บใจ เจ็บใจจนอยากตาย แกรู้มั้ยว่าฉันไม่ได้อาย

อย่างเดียว แต่ฉันแค้นมันด้วย เมื่อเดือนก่อนมันบอกฉันว่าน้องสาว

กำลังใกล้จะคลอดลูก พาฉันไปซื้อของใช้ให้เด็ก ฉันขนซื้อฝากไปให้

สารพัด หมดไปเกือบห้าหมื่น ตั้งแต่เสื้อผ้า เครื่องใช้เด็กอ่อนยันรถเข็นเด็ก

ฉันอยากตาย ฉันอยากตาย! ทำไมฉันถึงได้โง่เง่าขนาดนี้ ฮือๆ” เสียง

สปันงาเพื่อนสาวแสนสวยรำพันด้วยน้ำตา หญิงสาวกำมือทุบลงบน

พนักโซฟา สะอื้นฮักๆ

“ฮึ่ย...เงินหมื่นเงินแสนสำหรับหล่อนขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอกน่า

นึกว่าทำบุญทำทานกับสัตว์ผู้ยากก็แล้วกัน จะได้สบายใจ”

“ฉันไม่เสียดายเงินแค่นี้หรอก แต่แกลองคิดดู ฉันเดินจนขาลาก

ซื้อของให้มันมาตั้งแต่เมียมันเริ่มท้อง ตั้งแต่ชุดคลุมท้อง อาหารบำรุง

สำหรับคนตั้งครรภ์ สารพัดที่มันจะเอ่ยเชียวนะแก แล้วเผลอๆ มันอาจ

จะไปเมาท์ลับหลังว่าฉันโง่เหมือนควายก็ได้นี่ แล้วแกจะไม่ให้ฉันเจ็บใจ

ได้ยังไงล่ะ ยิ่งคิดมันก็ยิ่งเจ็บ นี่ๆ” เพื่อนสาวเอ่ยพร้อมทั้งยกหมอนอิง

ฟาดโซฟาพลางร้องไห้

“ใครๆ ก็รู้ว่าไอ้หน้ามึนนั่นมันไม่เคยมีน้องสาว แล้วหล่อนไปหน้า

มืดเชื่อมันได้ยังไงล่ะยะ”

“ก็ฉันถามไอ้อดิเทพมันแล้ว มันบอกว่าเป็นน้องคนละแม่กัน พอท้อง

ผัวที่เรียนอยู่ด้วยกันก็ทิ้ง พอฉันบอกว่าให้พามาอยู่กับฉันที่นี่ มันก็บอกว่า

            (โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)