อุบัติสิเน่หา

ชีวิตของป๋า

            เจ้าของร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นนั่งหอบหายใจบนเตียงกว้าง

หลังตื่นจากฝันร้าย ‘ร้าย’ ที่สุดในรอบปีเลย! ทั้งหลอนทั้งน่าหวาดกลัว

ยิ่งกว่าตอนเจอผีหลอกสองปีซ้อน ฝันร้ายอย่างเดียวไม่ว่า ดันมีเพลง

โปรดของเขาดังคลอในความฝันอีกด้วย ชายหนุ่มเอื้อมไปคว้าเหยือกมา

 รินน้ำใส่แก้ว ยกขึ้นดื่มหวังจะขับไล่ความฝันเลวร้าย

‘ฟิลลิปเป้ มหาเสน่ห์ ฟาเบรกลาส วงศ์บุษบา’ ลุกขึ้นเดินไปยัง

ห้องน้ำ ไฟสีเหลืองนวลเผยให้เห็นใบหน้าอิดโรย ที่มีแววตื่นตระหนกจาก

ฝันร้าย มหาเสน่ห์มองภาพตัวเองที่สะท้อนอยู่ในกระจกแล้วส่ายหน้า

สบถด่าช่างไฟที่เพิ่งมาเปลี่ยนหลอดเมื่อกลางวัน

‘ไอ้ช่างเวร เลือกสีไฟซะหน้าฉันดูเหมือนผีตองเหลือง!’

เจ้าของร่างสูงใหญ่เดินกระวนกระวายอยู่ในห้องน้ำ พร่ำสบถ

คำหยาบออกมาอย่างต่อเนื่อง “มันต้องไม่ใช่ความจริง เขาว่าฝันร้ายจะ

กลายเป็นดี” ให้กำลังใจตัวเองแล้วเดินไปที่เตียง แต่ก็ไม่สามารถข่มตา

หลับ ภาพความฝันอันโหดร้ายยังตามมาหลอกหลอน จนที่สุดแล้วเขา

ตัดสินใจเดินไปยังห้องที่อยู่ติดกัน

ภาพลูกสาวตัวน้อยวัยหกขวบนอนหลับอยู่บนเตียงที่มีผ้าปูสีฟ้า

ลายการ์ตูนเรื่องโปรดของเด็กหญิง ทำให้คนเป็นพ่อยิ้มเอ็นดู ชายหนุ่ม

นั่งลงตรงขอบเตียง เกลี่ยเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนที่ระพวงแก้มนิ่ม ‘ดารา-

พรรณราย’ คือแก้วตาดวงใจของเขา แม้ไม่ได้มีสายเลือดเดียวกัน แต่

เขาก็รักอย่างสุดหัวใจ มหาเสน่ห์ทอดตัวลงนอนข้างลูก ค่อยๆ ประคอง

ร่างน้อยให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอด เสียงจ๊วบๆ ดังจากปากน้อย ส่งให้

ริมฝีปากหยักลึกฉีกกว้างจนสองข้างแก้มปรากฏลักยิ้มทรงเสน่ห์

เปลือกตาบางค่อยๆ กะพริบถี่อย่างง่วงงุน “คุณป๋า นอนไม่หลับ

เหรอค้า” เด็กหญิงถามงัวเงีย เมื่อโดนปลุกด้วยการหอมแก้มติดกัน

หลายครั้ง

“ป๋าขอโทษนะคะ ที่ทำให้ดาร่าตื่น”

“ไม่เป็นไรค้า” ดาราพรรณรายเอื้อมมือขึ้นไปลูบแก้มสาก สีหน้า

อิดโรยบวกกับดวงตาแห้งผากที่ฉายแววกังวลไม่อาจเล็ดลอดสายตาของ

หนูน้อย “งานยุ่งเหรอคะ”

“เปล่าจ้ะ ป๋าแค่ฝันร้าย ฝันว่ามีคนมาแย่งดาร่าไปจากป๋า”

“ดาร่าไม่ไปค้า” ดาราพรรณรายกอดผู้เป็นพ่อ สองพ่อลูกกอดกัน

แนบแน่น

“ป๋าจะไม่ยกดาร่าให้ใครจ้ะ ป๋าสัญญา!”

คำว่า ‘ยก’ ทำให้คิ้วน้อยๆ ขมวดมุ่น สมองอันหลักแหลมเริ่ม

ประมวลผล แย่ง คือช่วงชิงไปแบบไม่เต็มใจ แต่ว่า ยก คือการให้โดย

สมัครใจ

“คุณป๋าฝันว่าอะไรค้า บอกดาร่าได้มั้ย แล้วใครจะแย่งดาร่าไป

จากคุณป๋า”

น้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยของคนที่เขายกให้เป็นคนสำคัญอันดับสอง

ในชีวิตรองจากแม่ผู้ให้กำเนิด ทำให้มหาเสน่ห์ซาบซึ้ง น้ำตาปริ่มจะไหล

“ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ ฝันร้ายจะต้องกลายเป็นดีอย่างแน่นอน” คน

เป็นพ่อตัดบท รวบลูกเข้ามากอด รอให้ถึงชาติหน้าตอนบ่ายๆ เขาถึงยก

ดาราพรรณรายให้เปลวสุริยัน! ไม่ว่าใครหน้าไหนเขาก็ไม่ยกให้ทั้งนั้น

ลูกสาวคนเดียวเขาเลี้ยงได้!

“งั้นนอนเถอะนะคะ หน้าคุณป๋าซี้ดซีด”

มหาเสน่ห์หอมแก้มลูกสาวอีกครั้ง “จ้ะ งั้นป๋าเล่านิทานให้หนูฟัง

ดีกว่านะ” เขาเล่านิทานเรื่องโปรด เมื่อนิทานจบ เด็กหญิงในอ้อมกอดก็

เข้าสู่ห้วงนิทรา กระนั้นแล้วคนเป็นพ่อก็นอนไม่หลับด้วยกลัดกลุ้มเรื่อง

ความฝันอยู่ไม่หาย

มหาเสน่ห์ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ลุกขึ้นเดินไปรับลมที่หลังบ้าน

ซึ่งปลูกติดหาดทรายสีขาว

“นอนไม่หลับเหรอครับนาย” แอสตันเดินเข้ามาถาม

“อืม ฝันไม่ดีน่ะแอส”

เจ้าของชื่อที่โดนตัดให้เหลือพยางค์เดียวทำหน้าเบ้ วันดีคืนดีก็

กลายเป็น ‘แอสไพริน’ ขนานดีของมหาเสน่ห์ แอสตันรีบถามเรื่องความฝัน

“ผมเคยอ่านเจอว่ามีวิธีแก้เคล็ดความฝันได้นะนาย” คนที่โดนจับให้เรียน

ภาษาไทยมาพอๆ กับมหาเสน่ห์ออกความเห็น

“ยังไง...”

หลังจากนั้นแอสตันก็ปรุงน้ำปลาหวานผสมปลาร้าของโปรดให้

มหาเสน่ห์ พร้อมมะม่วงฝานชิ้นเล็ก ก่อนจะอธิบายคร่าวๆ เกี่ยวกับวิธี

แก้เคล็ดความฝัน

คนที่กำลังกลุ้มสุดกู่ได้ยินก็รีบสวาปาม แล้วนั่งแกร่วอ่านหนังสือ

สักพัก ระบบในร่างกายก็เตือนว่าข้าศึกใกล้รุกประชิดเมืองเต็มทีแล้ว

ปุด...ปุด...ปู้ด เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูง โยนหนังสือไว้บนเก้าอี้ที่มีที่วาง

แขนตัวใหญ่ แล้ววิ่งไปยังห้องนอนที่อยู่ชั้นบน จากนั้นก็เกิดเสียงอึกทึก

ครึกโครมเหมือนมีการต่อสู้ และมีเสียงพูดดังกลบ

                “ฝันร้ายกลายเป็นดี ฝันไม่ดีให้กลายเป็นขี้เป็นเยี่ยว!”

มีเสียงสาธุตบท้าย ราวกับว่าเจ้าตัวอธิษฐานขอพรจาก...ขอ-อี้-ขี้!!!

บุญเยี่ยมยืนมองภาพสองพ่อลูกนอนกอดกันกลม ตั้งแต่มี

คนคิดปองร้ายโบตั๋น ภรรยาของมหาลาภ แต่บังเอิญหนูน้อยรับเคราะห์

แทน มหาเสน่ห์ก็ดูแลลูกสาวเข้มงวดขึ้น จากที่รักใคร่ผูกพันกันอยู่แล้ว

เดี๋ยวนี้ตัวแทบจะติดกันจนดาราพรรณรายเปรยออกมาอย่างอึดอัดเป็น

บางครั้ง

‘คุณป๋าไม่ยอมให้ดาร่าคุยโทรศัพท์กับพี่ซันเลยค่า แถมยังไม่ยอม

ให้ดาร่าไปค้างกับคุณปู่คุณย่าอีกด้วย’

ดาราพรรณรายก็เหมือนเด็กผู้หญิงทั่วไป ที่ต้องการเพื่อนในวัย

เดียวกัน เพศเดียวกันบ้าง คุณนายใหญ่ของฟาเบรกลาสพยายามเกลี้ย-

กล่อมให้ลูกชายแต่งงาน หลานจะได้มีแม่คอยเอาใจใส่ ไม่ใช่วิ่งไปหาแต่

ป้าสะใภ้อย่างนลินและโบตั๋น แม้ว่าทั้งสองจะรักและเอ็นดูเด็กหญิงมาก

ขนาดไหน แต่ก็ต้องดูแลลูกชายและสามีจอมเรียกร้อง ดาราพรรณราย

จึงต้องอยู่ท่ามกลางลุงและลูกพี่ลูกน้องที่เป็นเด็กผู้ชาย

และไม่มีใครสักคนที่จะเล่นบาร์บี้เป็นเพื่อนดาราพรรณราย

“จ๊ะเอ๋ เจ้าหญิงดาร่าตื่นหรือยังเอ่ย” เสียงห้าวทุ้มดังแทรกเข้ามา

ในภวังค์ของพี่เลี้ยง บุญเยี่ยมทำหน้าเบ้ เธอคิดผิดที่ไม่มีใครเล่นบาร์บี้

เป็นเพื่อนดาราพรรณราย มหาเสน่ห์ที่อยู่บนเตียงกำลังถือตุ๊กตาที่ครั้งหนึ่ง

เคยจับหักแขนหักขา พร้อมทั้งหักคอเล่นลับหลังลูกสาว ขาเล็กที่สวม

รองเท้าส้นสูงสีแดงของตุ๊กตาไต่ไปบนแขนขาวอมชมพู เสียงหัวเราะ

คิกคักดังตามมาเพราะจั๊กจี้

“ตื่นแล้วค่าคุณป๋า” ดาราพรรณรายพลิกตัวหนี พอตั้งหลักได้

ก็โถมตัวใส่มหาเสน่ห์ทันที “สุขสันต์วันเกิดนะคะ ขอให้คุณป๋าเป็นผู้ชาย

ที่มีความสุขที่สุดในโลก”

มหาเสน่ห์กอดลูกสาว “ป๋าเป็นผู้ชายที่มีความสุขอยู่แล้วจ้ะ

ขอบคุณนะครับลูกสาว” เขาหอมพวงแก้มนิ่มอย่างแสนรัก

“ดาร่ารักคุณป๋าที่สุดในโลก” เด็กหญิงหอมแก้มที่เริ่มมีไรเครา

เขียวครึ้ม ส่งให้ใบหน้าหล่อเข้มและดิบเถื่อน

สองพ่อลูกคุยกะหนุงกะหนิงกันอีกพักหนึ่งจึงแยกย้ายไปอาบน้ำ

แต่งตัว ดาราพรรณรายไม่ยอมให้ใครอาบน้ำให้นานแล้ว เด็กหญิง

ทำเองทุกอย่าง ยอมให้ช่วยเฉพาะตอนแต่งตัว เรื่องนี้ทำให้นลินและโบตั๋น

รู้สึกเป็นห่วง กลัวว่าดาราพรรณรายจะอาบน้ำไม่สะอาด ไหนจะตอน

สระผม คนเป็นป้าเคยอาสาจะทำให้แต่ก็ถูกปฏิเสธ โบตั๋นจึงสั่งให้

บุญเยี่ยมพาดาราพรรณรายเข้าร้านเสริมสวยทุกๆ สองวัน ครั้นพอ

มหาเสน่ห์รู้เข้าก็โวยวาย ชายหนุ่มไม่อยากให้ลูกสาวออกไปไหนกับ

พี่เลี้ยงตามลำพัง เขาต่อเติมบ้านเป็นห้องเสริมสวย ถึงเวลาต้องสระผม

ก็เรียกช่าง ซึ่งหลังๆ ไม่ค่อยได้เรียก เพราะบุญเยี่ยมลงมือทำเอง

เนื่องจากที่นี่มีอุปกรณ์ครบครันยิ่งกว่าร้านเสริมสวย

แต่งตัวให้ดาราพรรณรายเสร็จ บุญเยี่ยมก็พาเด็กหญิงไปห้อง

มหาเสน่ห์ เช้านี้เธอตั้งใจจะเปลี่ยนผ้าปูเตียงและผ้าห่มให้ชายหนุ่ม

“เมื่อคืนนอนไม่หลับเหรอเหน่”

คนที่เพิ่งออกจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวเลิกคิ้ว “ทำไมล่ะ

พี่เยี่ยม”

บุญเยี่ยมแอบมองซิกซ์แพ็กของชายหนุ่มตาปรอย ‘มีดี...แต่ไม่มี

คนจับจองนี่เสียของจริงๆ’ บุญเยี่ยมคิดอย่างหน่ายๆ พ่อคุณช่างเป็น

หนุ่มใจบุญ บริจาคร่างกายให้สาวน้อยสาวใหญ่ได้ผลัดกันชื่นชม โดย

ไม่มีใครได้รับสิทธิ์ครอบครอง ซึ่งคนในครอบครัวฟาเบรกลาสเป็นห่วง

ยิ่งนัก ห่วงว่าความสำส่อนจะนำพาโรคมาให้สักวัน

                “ก็ได้ยินเสียงดัง เลยคิดว่านอนไม่หลับแล้วเปิดหนังแอกชันดู”

คนโดนถามทำหน้าอิหลักอิเหลื่อเล็กน้อยก่อนปรับสีหน้าให้เป็น

ปกติ คิดถึงฝันร้ายเมื่อคืนแล้วขนลุกซู่แม้จะแก้เคล็ดความฝันแล้ว งู

เผือกตัวนั้นหลอกหลอนเขาจนนอนไม่หลับ ดวงตาสีดำขลับมีเสน่ห์

‘งามระยับ’ จับหัวใจเหลือเกิน เกิดมาไม่เคยเห็นหรือฝันเห็นงูที่ไหนสวย

เท่านี้ ว่าแต่ทำไมถึงมาเลื้อยพันลูกสาวเขากับเปลวสุริยันได้หนอ

หนุ่มทรงเสน่ห์ทำหน้าเบ้ เขากลุ้มใจเรื่อง ‘งู’ น้อยกว่า ‘จามิ-ปิกาจู’

เสียอีก ชายหนุ่มเดินไปหยิบเสื้อผ้าในตู้มาสวม

บุญเยี่ยมที่กำลังเก็บผ้าห่มอมยิ้ม เมื่อเห็นมหาเสน่ห์เลือกสวม

เสื้อคอปกสีชมพูอ่อนยี่ห้อเพลย์บอย ตามด้วยกางเกงยีนเนื้อดีพอดีตัว

อวดหุ่นคนใส่ เธอแทบอยากผิวปากแซวเสียจริง ยามเหลือบมองคนที่

เดินไปหวีผมอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง

‘อุเหม่! คนอะไรแป้งเปิ้งไม่ต้องทา หวีผมอย่างเดียวก็หล่อเซี้ยะ

ตั้งแต่หัวจดเท้า’

มหาเสน่ห์ในวันนี้แตกต่างจากหนุ่มน้อยในวัยสิบเก้าที่เธอได้พบ

ครั้งแรก วันนี้เขาสามารถเข้าไปบริหารธุรกิจกิจการโรงแรมกึ่งกาสิโน

อย่าง ‘ฟาเบส ฟีน่า โฮเทล แอนด์ กาสิโน’ และ ‘พีโอนี แอนด์

วิกตอเรีย บิวตี้สปา’ ซึ่งเป็นสปานวดแผนไทยที่มีมหาโชคและมหาลาภ

เป็นหัวเรือใหญ่ กระนั้นก็มีหลายครั้งที่มหาเสน่ห์ต้องเข้าไปบริหารงาน

แทน เพราะสองหนุ่มมักหาเวลาพาภรรยาไปสวีตหวาน บุญเยี่ยมถอน

หายใจดังเฮือก...แม้มหาเสน่ห์จะเติบใหญ่และมีความรับผิดชอบขนาด

ไหน แต่เจ้าตัวก็ยังไม่ยอมตกล่องปล่องชิ้นกับใครสักที

หนุ่มหล่อเนี้ยบประวัติเลิศ เดินลงมาจากห้องด้วยสีหน้า

ไม่สบายใจนัก เขายอมรับว่ารู้สึกกังวลกับความฝันเมื่อคืน ลูกสาวที่รัก

ดั่งแก้วตาดวงใจพูดเรื่องปิกาจูกับเปลวสุริยันได้อย่างไร น่าจับมาตีให้

ก้นลายเสียจริงๆ แถมเด็กนั่นดันถามถึงจามิของลูกสาวเขาด้วยน้ำเสียง

ห่วงใยอีกด้วย ถ้าเขาไม่ตกใจตื่นขึ้นมาก่อน คงได้เห็นภาพบาดตา

บาดใจเป็นแน่

คิดแล้วอยากจะกัดลิ้นตาย!

“โอ้โห...พ่อใครน้า หล่อเซี้ยะตั้งแต่หัวจดเท้าเลย” เสียงใสดังขึ้น

ดาราพรรณรายยิ้มแฉ่ง มหาเสน่ห์ยิ้มตอบลูกสาว ชั่วขณะหนึ่งแววตา

ของเขาฉายชัดถึงความไม่สบายใจ ประหนึ่งลูกสาวจะออกเรือนอีกไม่

กี่วันข้างหน้า

‘จามิกับปิกาจู ตูละอยากตาย!’

“ทำไมหน้าเซียวจังเลยค้า ไม่สบายหรือเปล่า” น้ำเสียงเป็นห่วง

เป็นใยยังผลให้ผู้เป็นพ่อตัดใจจากฝันร้าย ได้แต่ท่องเอาไว้ในใจว่าร้าย

ต้องกลายเป็นดีอย่างแน่นอน

“เปล่าจ้ะ ป๋าแค่นอนไม่หลับ” เขายอบตัวอุ้มลูกสาววัยหกขวบ

ขึ้นมาหอมแก้ม

มือน้อยจับแก้มสาก ตากลมใสมองลักยิ้มสองข้างของพ่ออย่าง

ชื่นชม หลายครั้งที่บุญเยี่ยมบ่นให้ฟังว่าพ่อไม่ยอมหาแม่ให้เธอสักที คิ้ว

น้อยๆ ขมวดมุ่น นึกถึงคำที่ไม่เข้าใจ ‘พ่อพวงมาลัย’ คือคำค่อนขอดที่

บุญเยี่ยมพูดบ่อยๆ มันแปลว่าอะไรหนอ แต่เธอมั่นใจว่าถ้า ‘มาลัย’

หมายถึงมหาเสน่ห์ละก็ มันต้องหอมอย่างแน่นอน

“ไปบ้านเสี่ยกันเถอะลูก ป่านนี้น้องคงตื่นแล้ว” มหาเสน่ห์

บอกปัด ไม่อยากคิดเรื่องความฝันต่อ สองพ่อลูกเดินไปยังบ้านหลังติดกัน

ซึ่งมีรั้วไม้ระแนงสีขาวกั้นขวางเอาไว้

ดาราพรรณรายส่งเสียงแจ้วๆ ทักทายมหาลาภและโบตั๋น บนตัก

ผู้เป็นลุงมีเด็กน้อยวัยสามขวบนาม ‘มหาศาล’ ส่วนโบตั๋นกำลังอุ้มลูก

            (โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)