สะใภ้มือสอง

 

 เสียงเครื่องดนตรีไทยบรรเลงไพเราะเสนาะหูในช่วงเวลา

ที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวได้รับการส่งตัวเข้าหอเรียบร้อยแล้ว แม้ผู้หลักผู้ใหญ่

ฝ่ายเจ้าบ่าวบางคนจะหน้าบูดหน้าบึ้งแทบไม่มีรอยยิ้มแม้แต่น้อยนิด

ในช่วงงานแต่งงานที่จัดอย่างยิ่งใหญ่ก็ตาม

หญิงสาวสวยที่นอนอยู่บนเตียงนอนกว้างใหญ่สวยงามและโรย

ด้วยกลีบกุหลาบนั้นลืมตาโพลง กับชายหนุ่มที่นอนอยู่ข้างๆ พลิกกาย

กลับมาหาหล่อน

“ไงคุณ...คนสวย...วันนี้แล้วนะ...ตามข้อตกลง”

“ข้อตกลงอะไรคะคุณบุรัณ?”

“อ้าว! ไหงงั้นล่ะคุณ ผมแต่งงานกับคุณแล้วไง คุณท้าทายผมไว้

ไม่ใช่เหรอว่าผมจะไม่มีวันกล้าแต่งงานกับแม่ม่ายอย่างคุณแน่ๆ”

“ถามจริงๆ นะ ที่คุณยอมลงทุนแต่งงานกับแม่ม่ายอย่างฉันน่ะ

เพียงเพราะว่าคุณต้องการจะเอาชนะฉันเท่านั้นน่ะหรือ?”

หล่อนถามเขาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนเพลีย เพียงชั่วเวลาไม่ถึงปี

หล่อนแต่งงานแล้วสองครั้งและไม่สนใจขี้ปากชาวบ้าน

การแต่งงานครั้งแรกกับนักธุรกิจใหญ่ชื่อทรงภพ แต่งแค่วันเดียว

คืนเดียว รุ่งเช้าหล่อนก็ขนกระเป๋าเสื้อผ้าออกจากบ้าน และหย่าใน

อีกหนึ่งวันต่อมา!

และหลังจากนั้นไม่นานหล่อนก็ได้พบกับบุรัณ ลูกชายมหาเศรษฐี

เจ้าของธุรกิจโรงงานกระดาษขนาดใหญ่แห่งหนึ่งของประเทศ

หล่อนและเขาไปพบกันที่เกาะมัลดีฟส์ ต่างคนต่างไปเที่ยว...

ได้คุยกัน และรักกันในเวลาอันรวดเร็ว สุดท้ายเขาขอหล่อนแต่งงานแบบเซอร์ไพรส์!

มีหรือที่หล่อนจะรอ! หล่อนก็รีบแต่งน่ะสิ แต่งงานกับทรงภพ

เพียงวันเดียว พอหย่าเสร็จหล่อนก็ได้สมบัติมาเพิ่มอีกอักโข

คนางค์เป็นดีไซเนอร์สาวสวยเนื้อหอมมากของวงการ! มีเพื่อน

มากมายแต่หากหล่อนไม่ค่อยสนิทกับใครเป็นพิเศษ

ครอบครัวของบุรัณไม่พอใจการแต่งงานครั้งนี้อย่างมาก คนที่

ออกตัวขวางเต็มที่ตอนแรกเลยก็คือคุณเปรมศรีมารดาของบุรัณนั่นเอง

บุรัณ สันติสุขสรรค์ เป็นลูกชายคนเดียวของคุณบุรีและคุณเปรมศรี

สันติสุขสรรค์

คุณบุรีมีภรรยาสามคน มารดาของบุรัณเป็นภรรยาคนที่สอง แต่

หากบุรัณก็คือลูกชายคนเดียวของครอบครัว

คุณสมรศรี ภรรยาคนแรกมีลูกสาวสองคน คือจิตศรีกับแจ่มศรี

คุณเปรมศรีเป็นญาติห่างๆ ของคุณสมรศรีนั่นเอง ส่วนภรรยาคนที่สาม

ของคุณบุรีคืออมรศรี อายุของอมรศรีนั้นเป็นเด็กรุ่นลูก รุ่นเดียวกับลูกๆ

ของคุณบุรีทีเดียว

คนางค์ไม่ได้สนใจเลยสักนิดว่าครอบครัวของบุรัณจะเป็นเช่นไร

หล่อนอาจจะศึกษาทุกอย่างรอบตัวน้อยนิด ด้วยเหตุผลบางอย่าง

ที่หล่อนไม่ต้องการให้ใครได้รู้ทั้งนั้น

และไม่ว่าจะต้องพบเจอกับอะไรก็ตาม

หล่อนก็จะต้องแต่งงานกับบุรัณให้ได้ และในที่สุดหล่อนก็ได้

แต่งงานกับบุรัณจริงๆ

“ก็...คุณพูดเหมือนแบบนั้นนี่”

“ไม่...ผมก็แค่ทวงสัญญาไง”

หล่อนมองเขายิ้มๆ

“คุณน่ะหวงตัว คบกันจนเป็นแฟนกัน ยังไม่ยอมแม้แต่ให้ผม

จูบด้วยซ้ำไป นี่ถ้าผมไม่ชอบคุณจริงๆ คงจะไม่แต่งงานด้วยแน่”

“เสียใจหรือเปล่าล่ะคะที่แต่งงานกับฉัน!”

“เอาอีกแล้ว ย้อนถามอีกแล้ว...ถ้าเสียใจจะทำไงได้...มันเปลี่ยน

ไม่ได้แล้วนี่นา”

เขาหัวเราะและแตะแก้มของหล่อน “คุณสวยมากรู้ไหม สวยบาดใจ

บาดจิตเลย ผมไม่เคยนึกว่าผมจะได้เมียสวยขนาดนี้!”

“แค่สวยอย่างเดียวน่ะหรือคะ?”

“คุณเก่งด้วยไง ดีไซเนอร์สาวสวยของวงการ”

เขายิ้มและก้มลงจูบหน้าผากหญิงสาวก่อนจะบอกว่า “เราคงจะ

มีเวลาให้กันชั่วชีวิต ผมจะไม่ยอมหย่ากับคุณง่ายๆ หรอกนะ อย่าคิด

เป็นอันขาด”

“มาพูดเรื่องหย่าในวันแต่งงานจะดีหรือคะ?”

“โทษที ผมแค่บอก...ตามความรู้สึกผม สิ่งหนึ่งที่คุณคงจำเป็นจะ

ต้องเรียนรู้อย่างหนึ่งก็คือ...ผม...เป็นคนพูดอะไรตรงๆ อาจจะตรงไป

สำหรับคนอื่นน่ะ แต่ผมเฟกไม่เป็น...ผมไม่ชอบ...อาจพูดไม่ไพเราะเท่าไหร่”

“แบบนี้ฉันชอบ”

“จริงน่ะ ชอบหรือไม่ชอบ...ก็แต่งกันแล้ว ไม่ชอบก็ต้องชอบมั้ง”

คนางค์แตะแก้มของเขา ชายหนุ่มตะแคงตัวเอามือรองศีรษะ

ตัวเองมองใบหน้าสวยนั้นด้วยอารมณ์ที่เต็มไปด้วยปรารถนา

เขากับหล่อนคบกันหลายเดือน ไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวกันเลย

แต่หากเขาชอบหล่อนมาก บอกว่ารักก็ใช่...แต่ทำไม...เขาไม่รอดูใจไปอีก

นานๆ ก็เพราะเขารู้สึกว่าจะมีคนมาแย่งชิงหล่อนไปเสียก่อนหากเขา

รออยู่

เหตุผลวัยรุ่นเกินไปหรือเปล่าเขาไม่รู้ เขารู้แต่ว่าเขาไม่เคยรู้สึก

เสน่หาใครเท่าคนางค์!

หล่อนถูกใจเขาไปหมดไม่ว่าเรื่องหน้าตา ความรู้การศึกษา และ

อาชีพ เขารู้สึกว่าเขาชอบผู้หญิงที่ครีเอตเก่งๆ หล่อนเป็นดีไซเนอร์

การแต่งกายของหล่อนกลับเรียบง่ายแต่เก๋เสมอไม่มากไม่น้อย

เวลาเจอกันแต่ละครั้ง คนางค์จะดูดีได้แม้แต่ปล่อยผมให้ยาว

สยายไปตลอดแผ่นหลังหรือม้วนง่ายๆ แล้วมีปิ่นเล็กๆ เสียบทิ้งเอาไว้

ปล่อยลูกผมรุ่ยร่ายดูน่ารักน่าเอ็นดู

เขารักคนางค์! ไม่สนใจว่าหล่อนจะรักตอบเขามากเท่าที่เขารัก

หล่อนหรือเปล่า ไม่สนใจจะเซ้าซี้ด้วย อาจเพราะเป็นลูกชายคนเดียว

ที่พ่อตามใจเอาเรื่องอยู่นั่นเอง เวลาเขาอยากจะทำอะไรอย่างแท้จริง

เมื่อไร พ่อก็ไม่กล้าขัดใจ

แม้ครั้งนี้จะเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้ก็ตาม แม้ว่าท่านจะติงจะห้าม

บ้าง แต่พอเขายืนกรานท่านก็ตอบตกลง แต่หากว่ามีข้อแม้ในเรื่องการ

ทำสัญญา

คนางค์จะไม่ได้ทรัพย์สินถึงครึ่งหนึ่งที่บุรัณมีหากมีการหย่าเกิด

ขึ้น!

บุรัณไม่ได้ถามคนางค์สักคำว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของหล่อน

ก่อนหน้านี้ ทำไมหล่อนถึงแต่งงานแค่วันเดียวแล้วหย่า

เป็นเรื่องทอล์กออฟเดอะทาวน์สำหรับคนดังอย่างหล่อนทีเดียว

แต่บุรัณก็ไม่สนใจ เขารู้สึกแต่ว่าเขารักหล่อนก็พอ

แล้วก็เชื่อตัวเองด้วยว่าเขาเลือกไม่ผิด!

บุรัณเป็นลูกชายคนเดียวและเป็นลูกชายคนเล็กด้วยแม่ใหญ่
ของเขาคือคุณสมรศรี มีลูกสาวสองคน จิตศรีกับแจ่มศรี...พี่สาวสองคน

ของเขาที่มีนิสัยต่างกันมาก

จิตศรีไม่เห็นด้วยอย่างแรงกับที่เขาจะแต่งงานกะทันหันทั้งที่ก่อน

หน้านี้เขาก็คบกับผู้หญิงหลายคน คนที่คบด้วยสนิทมากจนใครๆ ก็คิด

ว่าเขาจะต้องแต่งงานด้วยแน่นอนคือไลลา ลูกสาวเพื่อนรักของพ่อ

แต่ในที่สุดเขาก็หักมุมทำเอาทุกคนมึนจนตั้งตัวไม่ติด เมื่อตัดสินใจ

ทิ้งชีวิตหนุ่มโสดแต่งงานกับกระดังงาลนไฟอย่างคนางค์!

คนางค์แต่งงานกับเขา แต่ยังคงใช้นามสกุลเดิมของหล่อน ไม่ยอม

เปลี่ยนมาใช้นามสกุลของเขา บุรัณก็ตามใจแต่เขาก็คิดเอาไว้ว่า

อีกหน่อยหล่อนก็คงจะมาขอเปลี่ยนใช้เองจนได้นั่นแหละ

สักวันหนึ่งที่หล่อนพร้อม บุรัณเป็นคนที่มีความเชื่อมั่นในตัวเอง

สูงมาก สูงลิบลิ่ว!

และบางครั้งในความเชื่อมั่นในตัวเองที่สูงลิบลิ่วนี่แหละที่ทำให้เขา

มีโอกาสพลาดในบางสิ่งได้สูงมาก แต่หากก็ไม่มีใครห้ามปรามเขาได้

ยิ่งห้ามก็จะยิ่งเหมือนยุ!

“คืนนี้ให้ผ่านไปดีกว่าเนอะ”

เขาบอก “อดเปรี้ยวไว้กินหวาน พรุ่งนี้ที่เราไปฮันนีมูนกันที่

น้ำหนาว อากาศที่นั่นกำลังหนาวเลย เห็นไหม...ผมก็ไม่ใช่คนตะกรุม-

ตะกรามเสียหน่อย จะยังไง...ก็ต้องมีฤกษ์มียาม”

แก้มของคนางค์แดงปลั่งขึ้นทันที!

และทำให้บุรัณหัวเราะ “แค่นี้ก็อาย”

“ถามจริงๆ เถอะค่ะ”

“ถามสิ...ถามจริงตอบจริง ถามเล่นตอบเล่น”

“คุณไม่รังเกียจแม่ม่ายอย่างฉันหรือคะ?”

“รังเกียจทำไม ผมไม่ได้ไปคอนเมนต์ตรงนั้น ผู้หญิงเดี๋ยวนี้

ขอโทษนะ...ผมอาจพูดตรง บางคนไม่เคยผ่านการแต่งงานมาก่อน

ก็ไม่ได้มีอะไรไปการันตีเขาหรอกว่าเขาไม่เคย ยุคสมัยมันเปลี่ยนไป

ถ้าผู้ชายมายึดตรงนี้เอาไว้ละก็ ผมว่า...คงจะไม่ได้อย่างที่ต้องการ!”

“แล้วที่จริงคุณอยากจะได้ไหมผู้หญิงที่เวอร์จิ้น บริสุทธิ์”

“ถามทำไมจ๊ะ?”

“ก็...แค่อยากจะรู้”

“ให้ผมตอบตรงๆ นะ”

“ค่ะ ตรงๆ เลย!”

“ก็อยากได้!”

“งั้นคุณก็ผิดหวังสิที่ฉันเคยแต่งงานมาแล้ว”

“คนละเรื่องเลย”

“คนละเรื่องยังไงคะ?”

“ถ้าผมสนใจเรื่องนี้ของคุณ ผมจะแต่งงานกับคุณทำไมกัน

คุณเป็นม่ายสาวพราวเสน่ห์ หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่รุมตอม ผมฉกมาได้นี่ภูมิใจ

รู้ไหม?”

“งั้นเหรอคะ...อ๊อ เพิ่งจะรู้”

“อาบน้ำนอนเถอะ พักผ่อน...แล้วก็เดี๋ยวเอาหมอนข้างมากั้นเอาไว้ก่อน”

“กั้นไว้ทำไมคะ?”

“ก็กั้นเอาไว้...ผมจะได้ไม่แหกกฎตัวเองไง!”

คนางค์หัวเราะและแก้มแดงเปล่งปลั่งจนเขาอดไม่ได้ที่จะจูบหล่อน

“เอ๊า...จูบมัดจำเอาไว้ก่อนแล้วกัน”

บุรัณว่า “ประเดี๋ยวอดใจไม่ไหว เจ้าสาวผม...น่ารักเหลือเกิน!”

 

“ไม่เห็นจะต้องขับรถไปเองเลยนะบุรัณ!”

คุณเปรมศรีผู้เป็นมารดาของเขาติติง “ไปเครื่องก็ได้ แล้วก็ไป

ต่อรถหน่อย หรือไม่ก็เอาเครื่องบินส่วนตัวไปแล้วก็...”

“ผมไม่ชอบใช้เครื่องบินส่วนตัวคุณแม่ก็รู้นะครับ ขับรถไปเรื่อยๆ

แวะนั่นแวะนี่ อย่าลืมนะครับผมงดทำงานหนึ่งอาทิตย์ ลาพักร้อนไม่รับรู้เ

รื่องงานการใดๆ ของใครทั้งสิ้น”

“จ้ะ...ทราบแล้ว”

“คุณพ่อยังไม่ตื่นใช่ไหมครับ?”

“เช้าขนาดนี้ก็ยังหรอก อีกอย่าง ท่านก็คงจะเหนื่อยด้วย นอนดึก

ตื่นเช้ามาหลายวันแล้วนี่จ๊ะ...เอ้อ...บุรัณจ๊ะ”

“ครับคุณแม่?”

“แม่มีเรื่องจะขอร้องอะไรเอาไว้สักนิดนะ”

“ขอร้องเรื่องอะไรหรือครับ?”

“อย่าเพิ่งปล่อยให้มีลูกเลยนะ”

บุรัณชะงัก “ทำไมหรือครับคุณแม่?”

“แม่คิดว่าแกยังไม่พร้อมหรอกบุ เชื่อแม่นะ...คุมเอาไว้สักปีสองปี

ก่อนแล้วค่อยมี ไม่ต้องไปรีบร้อนมีหรอก”

“ขอเหตุผลได้ไหมครับ?”

“ก็...เราก็เพิ่งจะรักกันแต่งกัน ให้เวลาดูแลดูใจกันไปสักระยะ

เจ้าสาวแก...ก็เคยมีประวัติแต่งวันเดียวหย่ามาแล้ว แกไม่คิดบ้างหรือว่า...

มันน่าจะมีอะไรที่พิกลอยู่”

“ผมไม่สนใจเรื่องนั้นหรอกครับคุณแม่”

บุรัณกล่าวเสียงขรึม “ถ้าผมจะยังไม่ปล่อยให้มีลูก ก็น่าจะเป็น

เรื่องอื่นๆ มากกว่า”

“จะเรื่องอะไรก็แล้วแต่ แกก็ควรจะระวังเอาไว้บ้าง”

“ผมไม่มีอะไรต้องระวังหรือระแวงหรอกครับ”

“แกเคยถามเค้าไหม แม่คนางค์นั่น...ว่าเพราะอะไรถึงได้หย่า?”

“ไม่! ผมไม่ถาม”

“แปลกนะบุ...ทำไมไม่ถาม?”

 

(โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)