วิวาห์พยาบาท

       รักร้อนรักลวง

           

            คุณกัทลีถึงกับห่อไหล่เมื่อเห็นดวงตาวาวโรจน์ของลูกเลี้ยง

กษิดิษฐ์ ตติยกานต์ กำลังโกรธจัด เขาคัดค้านหัวชนฝาเมื่อน้องสาวต่าง

มารดายืนกรานจะแต่งงานแบบสายฟ้าแลบกับแฟนหนุ่มฉายาแคซาโนวา

ตัวพ่อทั้งๆ ที่คบกันยังไม่ถึงครึ่งปี แถมฉายานี้ก็มีที่มาที่ไป อนิรุทธิ์ พิริยะภพ

เจ้าชู้ขั้นเทพ มีสาวๆ ล้อมหน้าล้อมหลังอยู่เสมอ เขาเปลี่ยนคู่ควงบ่อยพอๆ

กับเปลี่ยนรองเท้า

“ดาไม่สนว่าพี่ดิษฐ์จะคิดยังไง ชีวิตดา...ดาต้องมีสิทธิ์เลือก”

กันยาดาเม้มปากเชิดหน้า ความรักมีอานุภาพเหลือคณนา หล่อนเคย

ยำเกรงพี่ชาย เคยหัวอ่อน บอกเตือนอะไรก็พิจารณารับฟังเสมอ ทว่า

ตอนนี้ไม่ใช่

“ดาโตแล้ว บรรลุนิติภาวะแล้ว ถ้าพี่ดิษฐ์ไม่อนุญาตให้ดาแต่งงาน

กับคุณรุทธิ์ ดาจะจดทะเบียนสมรสกับเขาเอง ชีวิตคู่เป็นเรื่องของคน

สองคน แค่ดากับคุณรุทธิ์เท่านั้น คนอื่นไม่เกี่ยว ถึงเป็นพี่ดิษฐ์ก็ไม่มีสิทธิ์

มาบงการ จะชี้นิ้วสั่งให้ดาทำโน่นทำนี่ ดาไม่ทำ”

“น้องดา!” คนเป็นแม่ยกมือขึ้นทาบอก

“เอาสิ ถ้าอายุยี่สิบสี่แล้วคิดว่าตัวเองปีกกล้าขาแข็งนักก็หอบผ้า

หอบผ่อนไปอยู่พิริยะภพเลยไป ไปแต่ตัวนะ เงินทองไม่ต้องเอาไป พี่อยาก

จะรู้นักว่าถ้าคุณหนูกันยาดาไม่มีทรัพย์ศฤงคารให้ผลาญ ไอ้กระจอก

ตัวนั้นมันจะยังยกย่องเชิดชูหรือจะไล่น้องดาให้ซมซานกลับมาหาพี่”

“พี่ดิษฐ์ใจร้าย!” มีคนปล่อยโฮ หล่อนเป็นลูกนอกสมรสของบิดา

ผู้ล่วงลับ ท่านเสียชีวิตกะทันหันเพราะอุบัติเหตุเครื่องบินตก ไม่ทันรับรู้

ข่าวดีว่าภรรยาใหม่กำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ คุณกัทลีเองก็ไม่ได้ทรัพย์สมบัติ

อะไรเป็นชิ้นเป็นอันเนื่องจากคุณการุณย์แค่แยกกันอยู่กับภรรยาเก่าโดย

ที่ไม่ได้จดทะเบียนหย่า ทายาทหนึ่งเดียวตามพินัยกรรมคือกษิดิษฐ์

เมื่อเติบโตเป็นหนุ่มฉกรรจ์เขาใช้มรดกก้อนโตอย่างคุ้มค่า สร้างธุรกิจของ

ตัวเอง ผลิตและส่งออกเฟอร์นิเจอร์ไม้ดีไซน์เก๋เข้าสู่ตลาดโลกภายใต้

แบรนด์ดังอย่างดี-วิช ดี-วา

“ที่พี่ใจร้ายก็เพราะพี่รู้ไส้รู้พุงไอ้ระยำนั่นว่ามันมีกี่ขด มันเป็น

เสือผู้หญิง ลูกเขาเมียใครก็ไม่เว้น คนอย่างไอ้รุทธิ์มันไม่มีทางหยุด

พฤติกรรมเสเพลไว้แค่นี้หรอก อย่าฝันเฟื่องไปหน่อยเลยว่าจะใช้ความ

สวยความสาวเปลี่ยนสันดานชั่วของมัน พี่บอกได้เลยน้องดาไม่มีวัน

ทำสำเร็จ แต่งกับมันก็เท่ากับกระโจนลงขุมนรก”

“ดาไม่แคร์อดีต ไม่ถือสาถ้าคุณรุทธิ์จะเคยมีใคร ผู้ชายในโลกนี้

มีคนไหนบ้างล่ะคะที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง ตัวพี่ดิษฐ์เองก็ใช่ว่าจะถือศีล-

พรหมจรรย์ คุณรุทธิ์สัญญาแล้วว่าจากนี้ไปเขาจะมีแค่ดา จะรักจะ

ซื่อสัตย์ จะไม่นอกใจให้ดาต้องเจ็บช้ำ”

“เฮอะ! ถ้าเชื่อก็โง่บรม”

“ดายอมโง่ ยอมเป็นควาย แต่ดาไม่ยอมให้พี่ดิษฐ์หรือใครมา

ขัดขวางความรักของดาได้หรอก”

“ร่ำร้องปาวๆ อยากมีผัวจนตัวสั่นระริกอย่างนี้ นอนกับมัน

แล้วใช่ไหม”

คุณกัทลีสะดุ้งเฮือก เพราะสิ่งที่ปรารถนาจะได้ยินคือเสียงปฏิเสธ

จากลูกสาว แต่ที่เห็นกลับเป็นกิริยาถือดี ไม่ยอมลดราวาศอกให้ผู้เป็นพี่

                “เถียงพี่ฉอดๆ แบบนี้ คงหลงไอ้รุทธิ์จนหน้ามืดตามัว”

“ใช่! ดานอนกับเขาแล้ว ดารักเขา หลงเขา พี่ดิษฐ์จะทำไม

โอ๊ะ!...” ใบหน้าสะสวยหันสะบัดตามแรงตบ หนักหน่วงจนเลือดกบปาก

“คุณดิษฐ์! คุณดิษฐ์ขา อย่าค่ะ น้าขอร้อง เห็นแก่น้าเถอะ”

ดวงตาคมกริบยังคงโชนแสง แต่แม่เลี้ยงแสนดีที่ยกมือไหว้ปลกๆ ก็ชวน

เวทนาอยู่ไม่น้อย

“ดาเกลียดพี่ดิษฐ์ เกลียด! เกลียด! เกลียด!” กันยาดาสะอื้นฮัก

วิ่งถลันออกห่างจากอ้อมอกของคนที่รักใคร่ห่วงใยเธออย่างที่สุด นาทีนี้

ที่หล่อนโหยหาที่สุดคืออ้อมแขนอันแสนอบอุ่นของชายผู้เป็นที่รัก

“น้องดากับคุณรุทธิ์ชิงสุกก่อนห่ามกันไปแล้ว น้าไม่ดีเอง ที่ไม่

สอนลูกให้รู้จักรักนวลสงวนตัว” สตรีสูงวัยถึงกับร่ำไห้

“ไม่ใช่ความผิดของคุณน้าหรอกครับ ไอ้รุทธิ์มันล่อลวงน้องดา

จนเสียผู้เสียคนต่างหาก”

“น้องดาพลาดท่าเสียทีให้เขารวบหัวรวบหาง แล้วแบบนี้

น้าจะทำอะไรได้ ไม่เหลืออะไรให้แก้ไขได้อีกแล้ว”

“เสียแค่ตัวยังดีนะครับคุณน้า ถ้าได้ไอ้รุทธิ์เป็นผัวน้องดาจะต้อง

เสียใจไปจนวันตาย”

“น้าขอตัวไปดูน้องดาก่อนนะคะ ป่านนี้ขว้างปาข้าวของพังหมด

ห้องแล้วก็ไม่รู้”

“ครับ” เจ้าของสีหน้าเครียดขรึมบดกรามเข้าหากันจนขึ้นสัน

เพื่อข่มกลั้นอารมณ์เดือด นึกอยากทำตัวป่าเถื่อนไร้อารยธรรมบ้างจะได้

จับตัวกันยาดาขังล่ามโซ่ไว้ให้อยู่แต่ในบ้าน ไม่ให้หล่อนหอบความสาว

ไปเซ่นสังเวยชายโฉด

“น้องดา! ทำอะไรน่ะลูก” เสื้อผ้ากองสุมเต็มเตียง กระเป๋าใบใหญ่

เปิดฝาอ้าออก ลูกรักไม่พูดไม่ตอบเลยสักคำ หล่อนรื้อลิ้นชักทุกชั้น

เพื่อค้นหาเครื่องประดับกับสมุดบัญชีเงินฝาก

                “โธ่! น้องดา...น้องดาของแม่” คุณกัทลีครางเสียงโหย ใจสั่น

หวิวๆ จนต้องคว้าแขนลูกสาวไว้เป็นหลักยืน

“ดาเป็นเมียคุณรุทธิ์แล้ว ถ้าคุณแม่กับพี่ดิษฐ์รังเกียจเขานัก

ดาก็จะไปอยู่พิริยะภพ จะพิสูจน์ให้ดูว่าผู้ชายที่พี่ดิษฐ์ตราหน้าว่าเจ้าชู้

หลายใจรักดามากแค่ไหน”

“แม่ไม่ให้น้องดาไป น้องดาเป็นผู้หญิงนะลูก หอบเสื้อผ้าไป

อยู่บ้านผู้ชายทั้งๆ ไม่ได้ตบแต่ง คนเขาจะนินทาว่าใจง่าย คุณรุทธิ์เขา

ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว แต่น้องดาเป็นผู้หญิง เป็นน้องสาวคุณดิษฐ์

จะทำอะไรก็เห็นแก่หน้าพี่ชายตัวเองบ้าง”

“เห็นแก่หน้าพี่ดิษฐ์” เสียงทวนสูงปรี๊ด

“แล้วพี่ดิษฐ์เคยเห็นใจดาบ้างไหม ดารักคุณรุทธิ์ รักหมดตัวรัก

หมดหัวใจ พี่ดิษฐ์อคติ มองโลกในแง่ร้าย ยิ่งรวยยิ่งบ้าอำนาจ ใครอยาก

จะนินทายังไงดาไม่สน คุณแม่เองก็เถอะ จะอะไรกับดานักหนา ดาไม่ได้

ไปเป็นเมียน้อยใครซะหน่อย ดาแค่อยากใช้ชีวิตกับผู้ชายที่ดารัก”

“แม่รักน้องดา อยากเห็นน้องดามีชีวิตที่มีความสุขนะลูก”

“คุณแม่คะ คุณแม่เองก็เคยมีความรัก น่าจะเข้าใจดามากกว่า

พี่ดิษฐ์ ขนาดคุณพ่อยังไม่ได้หย่าขาดกับเมียเก่าคุณแม่ยังยอมตกล่อง

ปล่องชิ้น ที่ดาไม่ได้รับมรดกจากคุณพ่อสักแดง ก็เพราะคุณแม่ใจง่าย

ยิ่งกว่าดาตอนนี้ซะอีก”

“กันยาดา!” คุณกัทลีผงะถอยหลัง แทบล้มทั้งยืนกับความก้าวร้าว

ที่ได้รับ ถึงเธอจะไม่ใช่ภรรยาตามกฎหมายของคุณการุณย์ แต่เธอก็ไม่ได้

ยื้อแย่งสามีของคุณดวงดาว พ่อแม่ของกษิดิษฐ์แยกทางกันแล้วหลายปี

ก่อนที่จะมาพบรักและตัดสินใจย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันที่ตติยภัทรในฐานะ

คุณผู้หญิง

“ปีหน้าดาก็เบญจเพสแล้ว ไม่ใช่เด็กอนุบาลที่คุณแม่ต้องห่วงต้อง

หวงไปซะทุกเรื่อง” อย่างน้อยน้ำตาคลอเบ้าของสตรีผู้ให้กำเนิดก็ช่วย

ให้เสียงแข็งๆ อ่อนลง ก่อนหน้านี้สาวสวยไม่เคยเถียงใคร มารดากับ

พี่ชายคือบุคคลที่หล่อนเคารพรักมากที่สุด ทว่ารักแรกที่เกิดขึ้นอย่าง

รวดเร็วรุนแรงเปลี่ยนอุปนิสัยที่เคยน่ารักอ่อนโยนให้กลายเป็นคน

เอาแต่ใจอย่างที่สุด

“อย่าห้ามดาเลยค่ะ ดารักคุณรุทธิ์ ชาตินี้ทั้งชาติดาขาดเขาไม่ได้”

คุณกัทลีนั่งแปะลงบนเตียง ตาลายใจสั่น จุกแน่นหน้าอกจนต้อง

ยกมือขึ้นมากุม ลูกสาวที่เธอแสนรักไม่เหลียวแลแม้หางตาว่าแม่ตัวเอง

กำลังลมจับ หล่อนลากกระเป๋าใบใหญ่สองใบออกจากห้องนอน พร้อม

จะโผผินสู่อ้อมอกของหนุ่มสำอาง “อนิรุทธิ์ พิริยะภพ” คนที่เพิ่งสอน

ให้เธอรู้จักกับรสสวาทอันลึกซึ้ง มันเร่าร้อนหอมหวาน อยู่ใกล้เขาครั้งใด

หัวใจทั้งดวงเกษมสันต์ อิ่มเอิบความสุขเจียนสำลัก

“ถ้าดาจะไป ใครก็ห้ามดาไม่ได้”

กษิดิษฐ์ยืนเด่นอยู่ข้างบีเอ็มดับบลิวคันงาม ปากบางเม้มแน่น

จนเกือบจะเป็นเส้นตรง

“ไม่ห้าม! อยากไปก็เชิญ แต่กุญแจรถคันนี้พี่ขอคืน”

“พี่ดิษฐ์!”

“น้องดาไม่รู้หรอกว่าโลกภายนอกมันโหดร้ายขนาดไหน พิริยะภพ

ดูดีแค่เปลือกเท่านั้นแหละ พวกมันเห็นน้องดาเป็นแค่เหยื่อเนื้อหวาน

จ้องจะสูบเลือดสูบเนื้อให้เหลือแค่โครงกระดูกแล้วเขี่ยทิ้ง เอาสิ ไปอยู่

กับพวกมัน ไปพิสูจน์หัวใจของไอ้รุทธิ์ น้องดาจะได้รู้ว่ามันเป็นแค่ปลิง

หิวเงินไม่ใช่เทพบุตรอย่างที่คิด ไปแบบตัวเปล่า หอบความรักโง่ๆ ไป

ให้มันเหยียบขยี้ซะให้แหลก”

“โลกภายนอกโหดร้ายแค่ไหนดาไม่รู้หรอก แต่เท่าที่ดารู้คือ

พี่ดิษฐ์นั่นแหละที่ใจร้ายแล้วก็เลือดเย็น” พวงกุญแจทั้งพวงถูกขว้างปา

ตกหล่นแทบเท้าบุรุษผู้เกิดก่อน

“เชิญพี่ดิษฐ์เพลิดเพลินอยู่บนกองเงินกองทอง อยู่แบบเดียวดาย

ไม่มีลูกเมียไปคนเดียวเถอะ ชีวิตทั้งชีวิตของพี่ดิษฐ์ก็มีแค่งานกับงาน

หายใจเข้าก็บริษัท หายใจออกก็ประชุม ดาจะไปอยู่กับคุณรุทธิ์ ไปอยู่

ในที่ที่มีเสียงหัวเราะ มีรอยยิ้ม มีความสุข มีความหอมหวาน การมีใคร

สักคนโอบกอดเราไว้ด้วยความรักมันวิเศษแค่ไหน มนุษย์หุ่นยนต์อย่าง

พี่ดิษฐ์คงไม่มีวันรู้หรอก เรื่องของหัวใจมันห้ามกันลำบาก ถึงเป็นพี่ชาย

ก็ไม่มีสิทธิ์ห้าม”

“น้องดา...” กษิดิษฐ์กำมือแน่น อยากกระชากแขนน้องสาว

พาตัวกลับเข้าบ้าน อบรมให้หล่อนเห็นค่าความปรารถนาดีของเขากับ

แม่เลี้ยง แต่หล่อนก็โตแล้ว โตจนแอบได้เสียเป็นเมียผัวกับอนิรุทธิ์

“คุณดิษฐ์คะ คุณผู้หญิงเป็นลมค่ะ” สาวใช้วัยรุ่นวิ่งถลาเข้ามา

รายงานละล่ำละลัก

“คุณน้าอยู่ไหน” คนตัวโตถอนสายตาออกจากแผ่นหลังบอบบาง

ปล่อยกันยาดาให้ก้าวฉับๆ ไปตามทางเดินซึ่งปูลาดไว้ด้วยกระเบื้อง

เกรดดี จุดมุ่งหมายของหล่อนคือประตูรั้ว

“ชั้นบนค่ะ ป้าพิศกำลังปฐมพยาบาล”

“ออกไปเรียกแท็กซี่ให้คุณดา ยกกระเป๋าใส่ท้ายรถให้เธอด้วย”

“ค่ะ”

ร่างสูงหมุนตัวกลับเข้าตึก หนักอึ้งไปหมดทั้งอก ทั้งห่วงทั้งเครียด

ประสาพี่ที่รักน้อง ไม่อยากให้เนื้อหลุดเข้าปากเสือ แต่ยิ่งห้ามก็เหมือน

ยิ่งยุ กันยาดาหลงคารมหนุ่มสำรวย ปรารถนาจะยกย่องคนเลวให้เป็น

คนรัก ลุ่มหลงคลั่งไคล้ไปกับคำหวานโอ้โลม คำเตือนของเขาไม่มีค่า

กระทั่งแม่แท้ๆ บังเกิดเกล้าหล่อนยังเถียงคำไม่ตกฟาก ดื้อรั้นถือดีก็เพื่อ

ออกรับแทนแฟนหนุ่ม รักของหล่อนเป็นรักหลงผิด หูหนวกตาบอด

จนไม่ยอมรับรู้ความจริงใดๆ

“น้องดาไปแล้ว” คุณกัทลีครึ่งนั่งครึ่งนอนอยู่กลางเตียง ดวงตา

ของเธอแห้งผาก

                “ไปไม่นานหรอกครับ น้องดามีเงินติดตัวไปไม่เยอะ หมดเงิน

ก็หมดค่า ผู้หญิงที่มีแต่ความรัก คนอย่างไอ้รุทธิ์มันไม่รั้งไว้ให้เป็นภาระ

แน่”

“คุณดิษฐ์ขา ตามน้องกลับบ้านเถอะค่ะ จะขังไว้ในห้องหรือเอา

โซ่ล่ามขาน้ายอมทั้งนั้น”

“ผมก็อยากทำอย่างนั้น แต่น้องดาอายุยี่สิบสี่ เป็นผู้ใหญ่เต็มตัว

แล้ว ผมหรือคุณน้าไม่มีสิทธิ์กักขังหน่วงเหนี่ยว ใจเย็นๆ นะครับ บทเรียน

ชีวิตราคาแพงที่จะได้จากไอ้รุทธิ์เร็วๆ นี้คงทำให้น้องดาตาสว่าง

เลิกโง่งมงายกับลมปากหวานๆ ซะที” มือหนาวางทาบลงบนหลังมือ

เย็นเฉียบ เขาเคารพแม่เลี้ยง รักและนับถือในตัวเธอไม่น้อยไปกว่าแม่

ผู้ให้กำเนิด

“มรดกของคุณพ่อ ผมไม่คิดจะฮุบไว้คนเดียวหรอกครับ เอาไว้ให้

น้องดาเป็นผู้เป็นคนมากกว่านี้ ผมจะโอนตติยภัทรให้”

คนฟังเบิกตากว้าง

“ไม่ได้นะคะ ไม่ได้เด็ดขาด บ้านหลังนี้เป็นสิทธิ์โดยชอบธรรม

ของคุณดิษฐ์ คุณการุณย์รักคุณดิษฐ์มาก ทั้งรักทั้งภูมิใจ ย้ำกับน้าตั้งแต่

แรกคบกันว่าสมบัติพัสถานทุกชิ้นที่เธอมี เธอจะยกให้ลูกชาย น้าเชื่อว่า

ถึงจะรู้ว่ามีน้องดาเป็นลูกสาวอีกคน เธอก็คงไม่คิดจะเปลี่ยนพินัยกรรม

หรอกค่ะ”

“ดี-วิช ดี-วาทำกำไรให้ผมปีละไม่ใช่น้อยๆ บ้านหลังเดียวผมไม่หวง

หรอกครับ ถ้าน้องดามีคู่ครองเป็นคนดีที่ไว้ใจเรื่องเงินๆ ทองๆ ได้

ผมจะยกตติยภัทรให้น้องดาเป็นของขวัญวันแต่งงาน”

คุณกัทลีคลี่ยิ้มทั้งน้ำตา เธอควรจะมีปัญหากับลูกเลี้ยงแต่ก็ไม่เคยมี

สมัยยังเด็กเขาซุกซนแต่ก็น่าเอ็นดู พอโตเป็นหนุ่มมาดเนี้ยบเขาก็

เฉลียวฉลาดชวนให้ศรัทธา กลับกลายเป็นลูกในไส้เสียเองที่ทำร้ายหัวอก

แม่ให้กลัดหนอง

 

            (โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)