ลิขิตเสน่หา...มนตราไอยคุปต์ ๑

            ครอบครัวแสนสุข

“เอ้า...เบ่งอีกนิดค่ะคุณแม่...” บรรดาคุณหมอและพยาบาลสาว

ต่างส่งเสียงเชียร์ให้กำลังใจ

“ฮึบ อือ...ฟู่ๆ แฮกๆๆ อือ...แฮกๆๆ อย่าทรมานแม่นักเลยลูกรัก...”

คุณหญิงพลอยไพลินโอดครวญ เพราะเหนื่อยอ่อนจากการเบ่งมาหลาย

ชั่วโมงแล้ว

“ใกล้แล้วค่ะ ใกล้แล้ว...คุณหมอเห็นศีรษะของน้องแล้วค่ะ หนนี้

เบ่งสุดแรงเลยนะคะคุณแม่” คุณหมอสาวให้กำลังใจอีกครั้ง คุณหญิง

พลอยไพลินจึงกลั้นใจออกแรงเฮือกสุดท้าย

“อือ...”

“อุแว้ๆๆ”

รอยยิ้มแห่งความปลื้มปีติปรากฏขึ้นบนใบหน้างามของผู้เป็นแม่

ทันทีที่ได้ยินเสียงลูกน้อย เธอสุขใจเหลือล้นที่ได้ให้กำเนิดชีวิตน้อยๆ

ที่เป็นดั่งโซ่ทองคล้องใจนี้

...หนึ่งชีวิตเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยความมหัศจรรย์...

“น้องออกมาแล้วค่ะคุณแม่ หมอขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ

คุณแม่ได้ลูกสาวค่ะ เดี๋ยวคุณหมอให้พยาบาลพาน้องไปล้างตัวก่อนแล้ว

เดี๋ยวจะพามาให้คุณแม่อุ้มค่ะ...” คุณหมอสาวว่าพลางส่งเด็กทารกตัว

น้อยๆ ให้พยาบาลที่ยืนรอรับอยู่

พยาบาลพาเด็กน้อยไปทำความสะอาดยังห้องข้างๆ ในขณะที่คุณหมอ

ออกไปแจ้งข่าวแก่บรรดาญาติๆ ที่กำลังรอคอยฟังข่าวดีอยู่ด้านนอก

แอ๊ด

ทันทีที่ประตูห้องคลอดเปิดออก ทุกคนต่างก็วิ่งกรูเข้าไปหาบุคคล

ที่เพิ่งออกมาจากห้องอย่างรวดเร็ว

“เป็นยังไงมั่งครับคุณหมอ”

ทุกคนรอคอยคำตอบด้วยความตื่นเต้น

“...ก็...”

“ผู้หญิงหรือผู้ชายครับ”

“...”

“แล้วภรรยาของผมปลอดภัยดีหรือเปล่าครับ แล้วจะเข้าเยี่ยม

ได้เมื่อไหร่ครับ แล้วลูกของผมแข็งแรงปลอดภัยดีหรือเปล่าครับ แล้ว...”

คำถามที่ยาวเป็นหางว่าวทำให้คุณหมอสาวต้องรีบยกมือเบรก

เอาไว้ก่อน เพราะคำถามช่างมากมายจนคุณหมอฟังแทบจะไม่ทัน

“ใจเย็นๆ นะคะคุณพ่อ คุณแม่และน้องปลอดภัยดี แข็งแรงทั้ง

คุณแม่คุณลูก ส่วนน้องนั้นเป็นน้องผู้หญิงค่ะ หน้าตาน่าเกลียดน่าชังเชียว

หมอขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ” คุณหมอบอกคุณพ่อลูกสองพร้อมยิ้ม

“ไชโย ฮ่าๆๆ ผมมีลูกสาวแล้ว ฮ่าๆๆๆ ซัน ดีใจมั้ยลูก ในที่สุดลูก

ก็จะมีน้องสาวแล้วนะลูก ฮ่าๆ พ่อมีความสุขที่สุดในโลกเลย ไชโยๆ”

คุณพ่อลูกสองอุ้มลูกชายแล้วเหวี่ยงไปรอบๆ ด้วยความยินดี

“เย้ๆๆ ผมจะมีน้องสาวแล้ว เย้ๆๆ” ลูกชายตัวน้อยก็มีใบหน้า

ยินดีและมีความสุขไม่ต่างกัน

และไม่ห่างกันนักก็มีกลุ่มผู้ชายตัวโตสวมสูทสีดำมากมายกำลัง

กระโดดโลดเต้นส่งเสียงไชโยโห่ร้องดังกึกก้อง สร้างความตื่นกลัวและ

หวาดผวาให้แก่ผู้ที่พบเห็นได้ไม่น้อยเลยทีเดียว

“เอ่อ...คุณพ่อคะ ถ้าเกิดคุณพ่ออยากจะเข้าไปเยี่ยมคุณแม่ด้านใน

ก็ได้นะคะ แต่เข้าได้คนเดียวก่อน แล้วก็กรุณาสวมชุดปลอดเชื้อของทาง

โรงพยาบาลด้วยค่ะ” คุณหมอบอกอย่างใจดี ขนาดเธอเองเป็นคนนอก

ยังอดรู้สึกดีใจและร่วมยินดีไปกับครอบครัวนี้ไม่ได้เลย

“ขอบคุณมากๆ เลยครับคุณหมอ” เทพทัตบอกและยิ้ม

ส่วนเด็กชายซันตัวน้อยก็ไม่น้อยหน้าผู้เป็นพ่อ วิ่งตรงเข้ากอด

คุณหมอพลางพูดขอบคุณไม่หยุดปาก จนคุณหมอยังสาวอดยกมือขึ้นลูบ

หัวด้วยความเอ็นดูไม่ได้

“ไม่เป็นไรค่ะ หมอทำตามหน้าที่ ขอแสดงความยินดีด้วยอีกครั้ง

นะคะ ครอบครัวของคุณน่ารักมาก ถ้ายังไงหมอขอตัวก่อน...หมอไปก่อน

นะจ๊ะหนุ่มน้อย” ท้ายประโยคหมอบอกกับหนุ่มน้อยที่ดีใจจนน้ำตาซึม

ก่อนจะผละไปทำหน้าที่ของตนต่อ

“ซัน...รอพ่ออยู่ข้างนอกกับพวกพี่ๆ ก่อนนะลูก เดี๋ยวพ่อจะไปดูน้องกับแม่ก่อน”

มือน้อยๆ ดึงบิดาเอาไว้ ก่อนเด็กชายจะบอกความปรารถนาของตน

“ซันขอเข้าไปด้วยไม่ได้หรือคับ...ซันสัญญาว่าจะไม่ดื้อไม่ซนนะคับ

พ่อ...” เด็กน้อยสัญญากับผู้เป็นพ่อ ด้วยหวังว่าจะได้เข้าไปหาน้องสาวคนใหม่ของตน

แต่ผู้เป็นพ่อกลับส่ายหน้าแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“อย่าเพิ่งเลยลูก น้องยังไม่ค่อยแข็งแรง ถ้าเราเข้าไปกันหลายคน

เราอาจจะนำเชื้อโรคไปให้น้องทำให้น้องไม่สบายได้นะลูก เชื่อพ่อนะ ซัน

รอพ่ออยู่ข้างนอกก่อน พ่อเข้าไปให้กำลังใจคุณแม่แป๊บเดียวแล้วพ่อจะรีบ

ออกมาดีมั้ยลูก”

“ก็ได้คับ...ซันจะเป็นเด็กดีรอคุณพ่ออยู่ข้างนอก แต่คุณพ่อไม่ต้อง

รีบก็ได้คับ อยู่ให้กำลังใจคุณแม่นานๆ เดี๋ยวคุณแม่จะกัวจนร้องไห้ ฝาก

บอกคุณแม่ด้วยนะคับว่าน้องซันเป็นห่วงแล้วก็ขอให้คุณแม่หายเจ็บไวๆ”

“เด็กดีของพ่อ ตกลงครับ เดี๋ยวพ่อจะบอกแม่ให้นะลูก...” เทพทัต

ก้มลงหอมแก้มยุ้ยของลูกชายด้วยความรักและเอ็นดูแล้วตรงไปยังห้อง

เปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อเปลี่ยนไปสวมชุดปลอดเชื้อที่ทางโรงพยาบาลจัดเตรียม

เอาไว้ให้ ก่อนจะเข้าไปหาภรรยาในห้องคลอด

“เป็นยังไงบ้างจ๊ะ เจ็บมากมั้ยที่รัก...” มือหนาลูบผมชื้นเหงื่อของ

ภรรยาด้วยความรักและความห่วงใย ริมฝีปากหนาจุมพิตหน้าผากนูน

ของภรรยาอย่างทะนุถนอม

“พี่ขอโทษนะจ๊ะที่ไม่ได้เข้ามาอยู่เป็นเพื่อนน้องในห้องนี้” เพราะ

ตอนที่ภรรยาเขาจะคลอดนั้น เขาดีใจมากไปหน่อยจนเป็นลมสลบขณะที่

บีบมือให้กำลังใจภรรยาอยู่ เดือดร้อนพยาบาลที่ต้องช่วยกันแบกร่างของ

เขาออกไปปฐมพยาบาลข้างนอก

ภรรยาสาวส่งยิ้มหวานให้พลางมองสามีด้วยความสุขใจ “ไม่เป็นไร

หรอกค่ะ น้องเข้าใจ...ว่าแต่คุณพี่เถอะ อาการดีขึ้นแล้วหรือคะ” คุณหญิง

พลอยไพลินถามไถ่พลางลูบหน้าสามีด้วยความเป็นห่วง

“หายดีแล้วจ้ะ ว่าแต่น้องเถอะ เจ็บมากรึเปล่า” มือหนาของสามี

เกาะกุมมือบางของภรรยาอยู่ไม่ห่าง ดุจจะถ่ายเทพลังให้แก่ภรรยาผู้เป็นที่รัก

“ก็เจ็บมากอยู่ค่ะ แต่พอได้เห็นหน้าลูกแล้วฉันก็ชื่นใจมากแล้วค่ะ

คุณพี่ เรียกได้ว่าหายเจ็บเป็นปลิดทิ้งเลยละค่ะ” คุณหญิงพลอยไพลิน

บอกด้วยความสุขใจ รอยยิ้มเต็มใบหน้าเมื่อนึกถึงลูกน้อย

“เอ่อ...ว่าแต่ลูกอยู่ที่ไหนล่ะจ๊ะ” เทพทัตหันซ้ายหันขวามองหาลูกน้อย

“พยาบาลพาไปล้างตัวน่ะค่ะ ประเดี๋ยวก็คงจะมาแล้ว”

ไม่ทันขาดคำ พยาบาลสาวก็อุ้มทารกน้อยที่อยู่ในห่อผ้าสีขาว

สะอาดตาเข้ามา

“มาแล้วค่ะคุณพ่อคุณแม่ น้องหน้าตาน่าเกลียดน่าชังมากๆ เลยค่ะ

นี่ค่ะ...ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ”

เมื่อมอบทารกน้อยให้แก่ผู้เป็นแม่แล้ว พยาบาลสาวก็ออกจากห้อง

ไปเพื่อให้เวลาส่วนตัวแก่คนในห้อง

แอ๊ด...

เสียงประตูที่ดังขึ้นอีกครั้งทำให้เทพทัตกับคุณหญิงพลอยไพลิน

ต้องหันไปมอง แล้วก็พบกับลูกชายตัวน้อยที่สวมชุดปลอดเชื้อสีเขียว

ตัวใหญ่กำลังยืนยิ้มแป้นด้วยความดีใจสุดขีด เบื้องหลังนั้นมีพยาบาลสาว

หน้าตาใจดียืนส่งยิ้มมาให้เช่นกัน

“คือดิฉันเห็นว่าน้องชายคนนี้คงอยากต้อนรับน้องคนใหม่พร้อมๆ

กับคุณพ่อคุณแม่ เห็นยืนมองตาละห้อยอยู่หน้าห้อง ดิฉันสงสารก็เลย

พาเข้ามาค่ะ” มือบางดันร่างเด็กชายตัวน้อยที่กำลังดีใจจนก้าวขาไม่ออกให้เข้ามาในห้อง

เทพทัตกับคุณหญิงพลอยไพลินยิ้มด้วยความดีใจ ที่ทุกคนใน

ครอบครัวอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน

“ขอบคุณมากเลยครับ...” เทพทัตบอกด้วยความซึ้งใจ

“ด้วยความยินดีค่ะ เข้าไปหาคุณพ่อสิครับ” มือบางผลักร่างน้อย

เบาๆ อีกครั้งเพื่อให้หนูน้อยก้าวเข้าไปหาคุณพ่อคุณแม่

“คุณพ่อค้าบ...” ร่างเล็กวิ่งเข้าสู่อ้อมกอดของผู้เป็นพ่อ

“ว่าไงลูกคนเก่งของพ่อ เห็นน้องมั้ยลูก นี่ไงน้องสาวของลูก ลูก

จะต้องปกป้องและดูแลน้องให้ดีรู้มั้ยลูก โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากไอ้พวก

ผู้ชายทั้งหลาย” เทพทัตบอกเสียงเข้ม แววตาจริงจังจนภรรยาอดแย้ง

แทนลูกสาวไม่ได้

“โธ่คุณพี่คะ นี่กะจะให้ลูกมีแต่เพื่อนผู้หญิงหรือยังไงกัน การ

มีเพื่อนผู้ชายเป็นเรื่องธรรมดานะคะ เราต้องปล่อยให้ลูกเผชิญโลกบ้าง...”

“โธ่น้องก็...ไอ้พวกผู้ชายมันไว้ใจไม่ได้หรอก เอาอย่างนี้แล้วกัน

พี่จะอนุโลมให้ลูกเล่นกับพวกบอดีการ์ดได้ดีมั้ยจ๊ะ” เมื่อเห็นว่าภรรยา

จะอ้าปากพูดขัด เทพทัตก็รีบหันไปพูดกับลูกชายเป็นการตัดบททันที

“รู้มั้ยลูกซัน ลูกจะต้องดูแลปกป้องน้องให้ดี อย่าให้ไอ้ผู้ชายหน้าไหน

มาเข้าใกล้น้องได้นะ...เข้าใจมั้ยลูก”

“คับคุณพ่อ ซันสัญญาว่าจะดูแลน้องให้ดีที่สุด ไม่ให้ผู้ชายหน้าไหน

เข้าใกล้น้องได้เลยคับ และซันก็จะเป็นพี่ชายที่ดีคอยปกป้องน้องสาว

ไม่ให้ใครมารังแกได้ด้วยคับ” เด็กชายซันกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง สีหน้า

และแววตานั้นบ่งบอกว่า...ทุกสิ่งทุกอย่างจะต้องเป็นไปตามที่พูดจริงๆ

...เขาจะต้องดูแลและปกป้องน้องน้อยด้วยชีวิต...

“ดีมากลูก ต้องอย่างนี้สิถึงจะสมเป็นลูกพ่อ ฮ่าๆๆๆ” เทพทัตหัวเราะ

ด้วยความสุขใจ พลางวางแผนอนาคตของลูกสาวตัวน้อยอยู่ในใจ

‘ไม่ว่าใครหน้าไหนอย่าหวังจะได้ใกล้ชิดลูกสาวข้า’

คุณหญิงพลอยไพลินได้แต่มองหน้าสองพ่อลูกด้วยความอ่อนใจ

กับความหวงลูกและน้องสาว เธอละเป็นห่วงอนาคตของลูกสาวเสียจริงๆ

มีหวังลูกสาวของเธอได้ขึ้นคานแน่ๆ เฮ้อ...

“ว่าแต่ว่าน้องสาวของซันชื่อว่าอะไรหรือคับ”

เออ...นั่นสิ ให้ชื่อว่าอะไรดีล่ะจ๊ะ พี่ก็มัวแต่ตื่นเต้นจนลืมคิดไป”

เทพทัตเอ่ยถามภรรยา

“น้องคิดเอาไว้แล้วค่ะ ลูกของเราจะชื่อว่า เด็กหญิงบุณฑริกา

รุ่งเรืองโรจนไพศาล ชื่อเล่นว่า ‘น้องไนล์’ ดีมั้ยคะคุณพี่”

“อืมดีจ้ะ เพราะมากๆ เลย ว่าแต่ว่าชื่อของลูกมีความหมายว่า

อะไรเหรอจ๊ะ”

“ชื่อ บุณฑริกา มีความหมายว่าดอกบัวสีขาวค่ะ เป็นดอกไม้ที่สวย

สะอาด บริสุทธิ์ และสูงค่า...” คุณหญิงบอกและยิ้ม ชื่อนี้เป็นชื่อที่เธอคิด

เอาไว้ตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ก่อนที่ลูกชายของเธอจะเกิดด้วยซ้ำไปว่าถ้าหากเธอ

มีลูกสาว เธอจะให้ลูกสาวของเธอใช้ชื่อนี้

...ดอกบัวล้ำค่าแห่งแม่น้ำไนล์...

“ดีมากๆ เลยจ้ะ พี่ชอบชื่อนี้ ชื่อนี้แหละถึงจะเหมาะสมกับเจ้าหญิง

ตัวน้อยของตระกูลรุ่งเรืองโรจนไพศาล”

ทุกคนในครอบครัวต่างยิ้มยินดีที่สมาชิกใหม่ได้ถือกำเนิดขึ้นมา

...เจ้าหญิงแห่งรุ่งเรืองโรจนไพศาล...

                        (โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)