รักผลาญใจ

 

 

ทันทีที่มัสลินเปิดประตูห้องพักสู่โลกภายนอกก็พบกับ

ปราการกุหลาบแดงทั้งที่จัดเป็นแบบช่อ แนวนอน แนวตั้ง ใส่แจกัน

ใส่ตะกร้า หรือแม้กระทั้งใส่กล่องวางรวมกันอยู่แทบเท้า บริเวณพรมทาง เดินหน้าบานประตูไม้สีขาวไม่เหลือช่องว่างใดให้แทรกตัวออกไปเลย

ดวงตาหญิงสาววาวเป็นประกาย มัสลินก้มลงหอบกุหลาบสีแดง ก้านยาวช่อใหญ่ขึ้นมา และเปิดการ์ดสีครีมแผ่นเล็กๆ ออกอ่าน

 

‘คุณรู้ว่าใครส่งมาให้
หวังว่าคงชอบ^,

 

มัสลินชะโงกหน้ามองช้ายมองขวา บนทางเดินมีแค่เพียงความ

ว่างเปล่า หญิงสาวโน้มลงสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ จากกุหลาบสด หยด

นํ้าหยดเล็กๆ ยังแตะบนกลีบเนียนสีเข้ม เธอมองบรรดากุหลาบทั้งหลาย

อย่างชั่งใจก่อนจะทยอยหอบเข้าไปเก็บไว้ในห้องจนหมด ช่อแรกจัดใส่

แจกันขนาดใหญ่แล้ววางไว้บนโต๊ะกระจกเล็กๆ ริมโต๊ะทำงาน ส่วนที่

เหลือแช่ปลายก้านไว้เต็มอ่างอาบนํ้าในห้องนํ้า

เมื่อนั่งลงประจำเก้าอี้บุเบาะอย่างดีหน้าโต๊ะทำงาน ดวงตาหวาน

ขึ้งก็มองไปทางแจกันแก้วใสกับกุหลาบแดงนับสิบๆ ดอก

 เขาไม่ใช่คนแรกที่ส่งดอกไม้ให้เธอ

ดวงหน้าเกลี้ยงเกลาไร้เครื่องสำอางเบือนกลับมาทางจอ

คอมพิวเตอร์ จิบกาแฟที่เย็นชืดหมดแล้ว จากนั้นลงมือพิมพ์งานลงใน

ไฟล์เอกสารที่ถูกเปิดค้างไว้ อาชีพของเธอไม่มีเวลาเข้างานและเลิกงาน

ที่แน่นอน นั่นจึงเป็นเหตุผลให้เมื่อคืนเธอนั่งทำงานอย่างเพลิดเพลิน

จนถึงตีสี่ ตั้งใจจะตื่นตอนบ่ายแก่ๆ แต่ว่าคนบางคนก็โทร. มากวนเสียก่อน

ธรรศวางกุญแจรถยนต์เช่าไว้บนโต๊ะรับประทานอาหาร

ในบ้านพักตากอากาศใจกลางเมืองเชียงใหม่ที่เขาทำสัญญาเข้าพักเอา

ไว้เป็นเวลาหนึ่งเดือน ชายหนุ่มตรงดิ่งเข้าไปถึงตู้เย็น ดึงขวดน้ำเปล่า

เย็นเฉียบขึ้นมาเปิดดื่มโดยไม่รันใส่แก้ว

ชายหนุ่มเดินขึ้นบันไดไปชั้นสองเพื่อสำรวจห้องนอนที่มีระเบียง กว้างขวาง มองออกไปไกลๆ เห็นแนวเทือกเขาสีเชียวจัดชัดเจนเป็นฉาก

หลังของอาคารและบ้านเรือนหลากสไตล์

ริมขอบสนามหญ้าหน้าบ้านปูนทรงโมเดิร์นมีต้นโมกยืนต้น

ประดับเรียงรายไปตามแนวรั้วสูงแข็งแรง ดอกโมกสีขาวบริสุทธิ์เบ่งบาน สวยงาม บ้างก็หลุดร่วงตกอยู่บนผืนหญ้า สีขาวเล็กๆ แซมเขียวอ่อนๆ

ให้ความรู้สึกสดชื่น

เขาพอใจที่นี่เอามากๆ ตอนที่ติดต่อจองบ้านพักทางโทรศัพท์และ

ได้เห็นภาพบางส่วนทางอีเมลก็ยังไม่คิดว่าบ้านพักตากอากาศเรียบๆ

จะสวยขนาดนี้

ถึงแม้ว่าจะอยู่กลางเมืองก็ค่อนข้างสงบ พื้นที่รอบๆ กว้างขวาง

พอให้มีความเป็นส่วนตัว ธรรศได้สถานที่พักผ่อนที่มีคุณสมบัติลงตัว

สมกับที่เขาจ่ายค่าบริการราคาแพงระยับไปเต็มอัตรา แถมทิปพิเศษให้

ทางบริษัทไปด้วยซ้ำ หลังจากกำชับไม่ให้ใครมายุ่มย่ามมากนัก ทั้งคน

สวนหรือว่าแม่บ้านที่นี่จะได้มีความเป็นบ้าน คนไม่พลุกพล่านไม่วุ่นวาย

ก็คุ้มแล้วหากเทียบกับการพักในโรงแรมหรือรีสอร์ตทั่วไป

ยังไม่มืใครรู้ว่าเขาลาพักร้อนมาพักผ่อนที่ไหน ธรรศพอใจจะให้

เป็นแบบนั้น

การเป็นผู้^,บริหารระดับสูงมีทั้งข้อดีข้อเสีย ข้อดีคือเขามีอำนาจใน

การต่อรองหรือตัดสินใจจัดการกิจการต่างๆ แต่ข้อเสียก็ดือวันเวลาใน

ชีวิตจะถูกดูดกลืนไปกับภาระที่ต้องรับผิดชอบมากมายอันเกี่ยวข้องกับ

หลายฝ่าย ถ้าเขามีตำแหน่งสูงกว่านี้ คงยากนักที่จะลายาวได้ขนาดนี้

แต่สำหรับเขาไม่เคยมีอะไรที่เหลือบ่ากว่าแรง สมัยนี้จะทำงานจากมุม

ไหนของโลกก็ได้

ชายหนุ่มเดินย้อนกลับเข้ามาทุ่มตัวนอนลงบนเตียงน้ำยวบหยุ่น

ผ้าปูที่นอนหอมกลิ่นแดดจางๆ เปลือกตาคมเข้มปิดลงพักสายตา คิดถึง

คนที่เขาส่งดอกกุหลาบไปให้เป็นกองพะเนิน

 

เกือบหกโมงเย็น แดดร่มลมตก อากาศภายในอาณาเขต

สวนสักของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งร่มรื่นเย็นสบาย ผู้คนมานั่งเล่นและ

ออกกำลังกายประปราย บ้างก็จูงสุนัขเดินเล่น หนุ่มสาวจับกลุ่มคุยกัน

บนสนามหญ้า บ้างก็พกกีตาร์โปร่งมาสร้างเสียงเพลงใสๆ

มัสลินก็เป็นหนึ่งในผู้คนที่นิยมมาออกกำลังกายละแวกนี้

หญิงสาวไม่ได้ตีแบดมินตัน หรอเล่นกีฬาเป็นกลุ่มอย่างคนอื่นๆ แต่เลือก

ที่จะวิ่งเหยาะๆ อย่างสันโดษ จากสวนด้นสักเลาะไปตามแนวถนนที่โค้ง

ตามขอบอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ของมหาวิทยาลัย

เธอแวะมาที่นี่บ้างเป็นครั้งคราวในเดือนหนึ่งๆ ด้วยชีวิตประจำวัน

ที่ค่อนข้างยุ่งเหยิง บางครั้งจึงต้องออกกำลังกายเสียบ้าง แต่ในฟิตเนส

ก็อุดอู้เกินไป

เมื่อเหงื่อซึมโชกเกือบทั่วร่างและวิ่งถึงสุดทาง มัสลินก็เดินเอื่อยๆ

ตามถนนสายเดิมกลับออกมา และแวะลูบหัวสุนัขพันธุ์ชิสุขนปุยนุ่ม

ตัวเดิม คุณยายเจ้าของสุนัขชวนคุยสัพเพเหระเหมือนเมื่อสองวันก่อน

มัสลินเห็นหนุ่มสาวสองสามคู่มานั่งกินลมชมวิวยามเย็นอยู่ ผิวน้ำ สะท้อนภาพท้องฟ้าสวยงาม ที่นี่อยู่เกือบถึงตีนเขา ใกล้ชิดธรรมชาติ ไม่แปลกเลยที่ช่างถ่ายภาพทั้งมือสมัครเล่นและมืออาชีพจะชอบมาถ่าย

ภาพตรงมุมนี้ โดยเฉพาะยามที่ท้องฟ้าเป็นสีม่วงอ่อนปนสีล้มสุกของ

ตะวันที่กำลังจะลับขอบฟ้า น่าเสียดายที่ตอนนี้ฟ้าค่อนข้างอึมครึม ไม่รู้

ว่าฝนจะตกเมื่อไร

มัสลินตั้งใจจะกลับไปที่รถยนต์ของตนเองซึ่งจอดอยู่อีกด้าน

จะว่าเธอไม่สนใจคนอื่นก็ได้ เพราะถึงจะรู้ว่ามีคนนั่งอยู่ตรงนั้น หรือยืน

ถ่ายรูปอยู่ตรงนี้ แต่เธอไม่ได้มองหน้าพวกเขาหรือใส่ใจรายละเอียดอะไร

เลย เหมือนการรู้ว่ามีชองขนมวางอยู่ แต่ไม่รู้ว่าเป็นยี่ห้ออะไร หญิงสาว

เปรียบเทียบอย่างนึกสนุก แม้ในความเป็นจริง...ตนเองกำลังมองหน้า

ชายหนุ่มหล่อเหลาตรงหน้าอย่างเฉยเมย

“บังเอิญจัง คุณคิดว่าผมจะพูดว่าอย่างงั้นรึเปล่า”

ธรรศเป็นบุคคลที่กวนประสาทที่สุด แม้ว่าเขาจะหน้านิ่งหรือเสียง

นิ่งก็ตามทีเถอะ

“ไม่หรอกค่ะ” มัสลินเดินสวนชายหนุ่มที่ถือกล้อง DSLR อยู่ใน

มือไป

“ลิน” เขาเรียกเธอด้วยสรรพนามราวกับคุ้นเคยกันมานาน

 “คุณชอบกุหลาบไหม”

“ทำไมคุณถึงคิดว่าฉันจะชอบกุหลาบล่ะคะ” หญิงสาวยังเดิน

เอื่อยๆ เพราะต่อให้เร่งฝีเท้า คนที่ตามมาเดินอยู่ข้างๆ ก็คงจะตามมาจน

ทันอยู่ดี

“ผมไม่ได้คิดว่าคุณชอบ แต่ผมเห็นว่ากุหลาบแดงเหมาะกับคุณ”

“คุณรู้รึเปล่าว่าการมอบกุหลาบแดงให้ผู้หญิงหมายความว่ายังไง”

 มัสลินถามลอยๆ กุหลาแดงมักสื่อถึงคำรักที่แฝงไว้ด้วยความปรารถนา

 

(โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)