ยุทธการล่า จารกรรมรัก

หลังจากได้รับโทรศัพท์จาก ร้อยเอก โร'แล เฟอร์ดินานด์ หัวหน้าทีมว่า มีบางสิ่ง บางอย่างที่เขาคิดว่าจาคอบควรจะเข้าไปดูที่ค่าย...และมันเกี่ยวกับภารกิจของ

ดร. มิลเลอร์ในฟิลิปปินส์ที่เพิ่งค้นหมายเลขโทรศัพท์ไป

ลางสังหรณ์ของหมวดหนุ่มทำงานขึ้นมาทันที...โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขา

เพิ่งจะทราบว่าเธอกำลังเดินทางไปปฏิบัติงานที่นั่นเป็นเวลาเกือบหนึ่งเดือน ดังนั้นมันจะต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลอย่างแน่นอน

ร้อยตรี จาคอบ วอลเตอรส์ ก้าวขึ้นบันไดหน้าตึกทำงานภายในค่าย

ฟอร์ตแบร็กก์ มลรัฐนอร์ทแคโรไลนา ด้วยความร้อนใจ เมื่อไปถึงห้องทำงานของ โรนัลเขาก็เคาะประตู และหมุนลูกบิดประตูเข้าไปทันทีที่สิ้นเสียงอนุญาต

“มาเร็วดีนี่” โรนัลทักลูกน้องหนุ่มด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ก่อน-จะมอง^,นาฬิกา ข้อมือ “หนึ่งชั่วโมงกับสิบสองนาที”

จาคอบไม่ยิ้มตอบ เขาทิ้งตัวนั่งตรงเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานโดยไม่ต้องรอ อนุญาต และเข้าเรื่องทันที

“ดอกเตอร์มิลเลอร์ไปทำอะไรที่ฟิลิปปินส์ครับ” เสียงของเขาเคร่งเครียด เพราะทันทีที่ได้ยินคำพูดของหัวหน้าทีมเขาก็บึ่งรถออกจากป่า โดยใช้เวลาสวม เครื่องแบบเร็วยิ่งกว่าวิ่งร้อยเมตร แล้วก็ตรงมาที่นี่ ดังนั้นเขาจึงไม่เสียเวลาที่จะ พล่ามเรื่องอื่นอีก

“ใจเย็นสิไอ้หนู” โรนัลหัวเราะเบาๆ ก่อนจะหยิบแฟ้มช้างตัวมาเปิด และ อ่านรายงานตรงหน้า “ดอกเตอร์ปาลิตา มิลเลอร์ หนึ่งในสมาชิกของทีมงาน

จากกระทรวงกลาโหม เดินทางไปฟิลิปปินส์ด้วยภารกิจพิเศษภายใต้ภารกิจ

บาลิกาทาน ๒๐๑๐ แต่เบื้องหลังเป็นภารกิจลับระหว่างสองประเทศตั้งแต่เมื่อสองวันก่อน”

จาคอบพยายามจะหายใจเช้าลึก อดทนพิงหัวหน้าร่ายยาว ทั้งที่อยาก

จะตัดเช้าสู่ประเด็นสำคัญใจจะขาดว่ามีเรื่องสำคัญอะไรเกี่ยวช้องกับปาลิตา

เพราะเรื่องที่เธอเดินทางไปฟิลิปปินส์นั้นเขาก็ทราบดี

“เธอปลอดภัยดีอยู่ใช่ไหม” เขาถามออกไปทันที

“น่าจะเป็นเช่นนั้น...จนกว่า...” โรนัลตอบกวนๆ ใบหน้าหล่อเหลาแบบ ละติน วัยต้นสามลิบ ยิ้มมุมปากเมื่อเห็นเขาร้อนใจ ถ้าไม่ติดว่าคนตรงหน้าเป็น ผู้บังคับบัญชาที่เคารพนับถือและทำงานร่วมคันมานานแล้วละก็ เขาอาจจะกระโดด ข้ามโต๊ะและเค้นคอโรนัลให้รีบๆ พูดให้จบโดยเร็ว

จาคอบคัดฟันกรอด รู้ว่าหัวหน้าทีมกำลังล้อเล่นกับความอดทนของเขา “จนกว่าอะไรครับ” เสียงของเขาตํ่า มันดังมาจากล่าคอ บอกให้คนพิงรู้ว่า

หากยังล้อเล่นอีกอาจจะเกิดเรื่องได้

“จนกว่า...จะได้รับความคุ้มครองจากเรา” ดูเหมือนโรนัลจะเริ่มเช้าใจว่า ถึงเวลาต้องรีบบอกแล้ว จึงเปลี่ยนทำที จริงจังขึ้น เรียกมาดผู้บังคับบัญชากลับมา

 “หมายความว่า เราจะต้องล่งทีมไปคุ้มกันเธออย่างนั้นหรือครับ” จาคอบ รีบถามทันที

“ผู้พันสแตนตันสั่งมา ให้ล่งทีมของคอสต้าไป” โรนัลเล่าตามที่ได้เช้าร่วม ประชุม เมื่อพันตรี แดเนียล สแตนตัน อดีตหัวหน้าทีมที่เลื่อนตำแหน่งขึ้น

ไปเป็นผู้บัญชาการระดับสูง และถอนตัวออกจากภารกิจภาคสนามไปเรียบร้อย แล้วเมื่ออายุมากขึ้น เพี่อเปิดโอกาสให้เด็กใหม่ก้าวเช้ามาในทีม เป็นผู้ตัดสินใจ เพราะไม่รู้ตื้นลึกหนาบางระหว่างลูกน้องของเขาคับ ดร. มิลเลอร์

จาคอบทำหน้าผิดหวังไปในบัดดล แต่พอได้ยินประโยคต่อมาของ หัวหน้าทีม เขาก็ตาลุกวาว

“แต่ฉันจำได้ว่าเมื่อวันก่อนนายเพิ่งจะขอให้หาเบอร์โทรศัพท์ของ ดอกเตอร์คนนี้ ถ้าจำไม่ผิด คงจะเป็นสาวน้อยที่เรียนเอ็มไอที และมาร่วมงานวันรับปริญญาของนาย”

“ใช่ครับ คนนั้นแหละ ผมเพิ่งคุยกับเธอเมื่อวันก่อน ว่าจะไปเยี่ยมเธอ หลังกลับจากฟิลิปปินส์” ชายหนุ่มบอกความตั้งใจ ทำทางกระตือรือร้นเต็มที่

“นั่นแหละ ฉันก็เลยลองถามผู้พันว่าจะส่งนายไปแทน คิดว่านายคงสนใจ งานที่ระบุมาไม่ยาก แค่ดูแลความปลอดภัยให้ทีมทดลองอาวุธที่ร่วมกับรัฐบาล ฟิลิปปินส์เท่านั้น เพียงแต่แกยังอยู่ในช่วงพักร้อน ฉันเลยไม่แน่ใจว่าแกอยากจะไปหรือเปล่า”

“ไปครับไป” จาคอบรีบคว้าโอกาสที่ฝานเข้ามาและจับไร้แน่น ไม่ปล่อยให้ ไปถึงมือของ เฮกเตอร์ คอสต้า ร้อยตรีหนุ่มรูปหล่ออีกทีมหนึ่ง เพราะเจ้าหมอ นั่นขึ้นชื่อเรื่องเจ้าชู้เหลือหลาย หากได้ไปทำงานร่วมกับปาลิตา มีหวังเฮกเตอร์

คงจะรีบตามจีบเธอแน่

“แต่วันพักร้อน”

“ผมขอคืน เอาไว้ค่อยกลับมาขอพักใหม่” เขาตอบง่ายๆ “แล้วผมต้องออกเดินทางเมื่อไหร่ครับ”

โรนัลหัวเราะเบาๆ ก่อนจะยื่นแฟ้มให้

“รายละเอียดทุกอย่างอยู่ในนั้น ทีมของแกพร้อมแล้ว จำโทมัสรอแกอยู่”

 จาคอบกัดฟันกรอด มองผู้บังคับบัญชาของเขาด้วยสายตาหงุดหงิด

สุดขีด เพราะถูกล้อเล่นจนหัวหมุน ทั้งที่ทีมของเขาพร้อมที่จะปฏิบัติการ และ

จ่าสิบเอก โทมัส มอรีส บัดดีของเขา พร้อมกับลูกทีมทั้งหมดได้เตรียมตัว

จะออกเดินทางแล้วด้วยซ้ำ เป็นไปได้ว่า โรนัลรู้ว่าเขารู้จักกับปาลิตา จึงเสนอ

ส่งทีมเขาไปแทนตั้งแต่ในที่ประชุม ก่อนจะโทร. เรียกตัวเขามา

หมวดหนุ่มเปิดแฟ้มไล่สายตาไปตามตัวอักษรอย่างลวกๆ เครื่องบินของเขาจะออกในคืนนี้ ด้งนั้นเขามีเวลาไม่กี่ชั่วโมงที่จะจัดข้าวของ และเป็น ปฏิบัติการภาคสนามเพราะเดินทางไปพร้อมกับเครื่องบินของกองทัพบก ไม่ใช่

“คราวนี้ฉันแต่งตั้งให้แกเป็นหัวหน้าทีม กับชุดเดิม” โรนัลบอก เพราะ หลังได้เลื่อนตำแหน่ง เขาก็ต้องรับผิดชอบงานมากยิ่งขึ้น หลายครั้งในการปฏิบัติ งานได้แบ่งทีมออกเป็นทีมย่อย จาคอบจะได้รับมอบหมายให้เป็นหัวหน้าทีม หลังจากมีลูกทีมที่เพิ่งฝานการฝึกใหม่เข้ามา และคราวนี้ก็เช่นกัน

ทีมของเขาท่างานร่วมกันมาหลายปี แต่เดิมมีโรนัลเป็นหัวหน้าและเขา เป็นน้องใหม่ เวลาผ่านไปโรนัลก็ได้เลื่อนตำแหน่ง เขาเองก็เช่นกัน ด้งนั้นเมื่อมี เด็กใหม่ที่เพิ่งผ่านการฝึกฝนเข้ามาเพิ่ม ทีมก็จำต้องแบ่งออกเพี่อความคล่องตัว โรนัลที่ได้คอยสังเกตการทำงานของเขามานานแล้ว จึงตัดสินใจเลือกเขาเป็น หัวหน้าทีมคนต่อไป เป็นการสร้างทีมงานใหม่ๆ ขึ้นมาแทนคนเก่าที่เกษียณจาก ภารกิจภาคสนามไป และเขาก็ได้รับมอบหมายงานสำคัญให้รับผิดชอบมากขึ้น เรื่อยๆ

“ครับผม” เขาลุกขึ้นตบเท้า หากก่อนที่เขาจะหมุนตัวออกไป ผู้บังคับ บัญชาก็รั้งไร้

“เจค...”

“ครับ” เขายืนนิ่ง รอรับคำสั่ง

“งานนี้ดูเหมือนไม่ยากก็จริง...แต่เมื่อใดก็ตามที่การปฏิบัติงานเกี่ยวข้อง คับประเทศ'ที่มีพู้ก่อการ-ร้ายแล้ว ฉันคิดว่าแกควรจะระวังตัวใหัดี เพราะมันไม่น่า ไร้วางใจเท่าไหร่”

จาคอบนิ่งฟัง

“ฉันไม่รู้ว่าอาวุธที่จะท่าการทดลองที่ว่านั่นคืออะไร เขาอาจจะบอกให้ นายรู้ หรือปิดเป็นความลับก็ได้ ยิ่งกระทรวงกลาโหม แกก็รู้ว่าเก็บความลับ

สุดยอดไว้มากมาย และเด็กของแกจะเข้าไปเกี่ยวข้องกับอะไรก็ไม่รู้”

คนฟังพยักหน้าริบรู้

“ฉันให้คนสืบข่าวมาเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้อะไรมากมาย และไม่รู้ว่า

จะเกี่ยวข้องกับกลุ่มผู้ก่อการร้ายของฟิลิปปินส์ที่ถูกล่งเข้ามาเพี่อก่อวินาศกรรม

ในแอลเอเมื่อหลายเดือนก่อน แต่ถูกซีไอเอท่าลายแผนการลงเสียก่อนหรือไม่

ยังไงนายควรจะระวังตัวตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง อย่าประมาทเป็นอันขาด”

“ครับผม” จาคอบตอบ'รับ

“อีกอย่าง ฉันจะรอฟังรายงานจากแกทุกระยะ ถ้ารู้สึกว่ามีอะไรไม่

ชอบมาพากล ให้รายงานฉันเป็นการส่วนตัว เพราะฉันอาจจะส่งทีมไปช่วยเหลือ แกได้ทันท่วงที อย่ารอให้ถึงวินาทีสุดท้าย เข้าใจไหม”

“เข้าใจครับผม” จาคอบตบเท้าอีกครั้ง แล้วโรนัลก็ส่งยิ้ม

“อ้อ แล้วอย่าลืมว่าเดือนหน้าวันเกิดครบรอบสองขวบของวิกเตอร์ แจน จะบินมาที่นี่และเขาคงอยากจะให้อาเจคมาร่วมงานด้วย”

จาคอบยิ้มเมื่อคิดถึงเด็กชายวิกเตอร์ บุตรคนที่สองของโรนัลกับจันทร์- มาลา ภรรยาที่ทำงานอยู่หน่วยข่าวกรองระหว่างประเทศของชีไอเอ ที่ชอบเล่น กับเขาทุกครั้งที่ตามมารดามาฟอร์ตแบร็กก์ ทั้งนี้เป็นเพราะเขาอยากมีลูกสักคน

กับอมานด้า จึงชอบเล่นกับบุตรชายของโรนัลเป็นพิเศษ เด็กน้อยก็เลยติดเขาเป็นตังเม

“ครับ ผมไม่พลาดแน่”

“โชคดี แล้วพบกัน” โรนัลอวยพร แล้วจาคอบก็หมุนตัวออกจากห้องไป หากเจ้าของห้องยังมองประตูที่ปิดลงด้วยความรู้สึกไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูก เพราะเคยสอบถามภรรยาไปแล้วเรื่องการทดสอบอาวุธที่ฟิลิปปินส์ แต่เธอ ไม่สามารถหาข่าวใดมาให้ได้เลย มันจึงอาจเป็นไปได้ว่า เป็นแค่การร่วมมือระหว่าง สองประเทศทดลองและฝึกอาวุธร่วมกันเท่านั้น หรือบางที...อาจจะมีอะไรมาก กว่านั้นที่เธอไม่รู้

เป็นที่รู้กันทั่วว่า กองทัพสหรัฐฯ ล่งทหารรวมทั้งหน่วยรบพิเศษจำนวน หนึ่งไปช่วยฝึกทหารฟิลิปปินส์เพี่อต่อสู้กับกลุ่มผู้ก่อการร้ายภายใต้ชื่อ บาลิกาทาน ๒๐๐๒-๑ ตั้งแต่เดือนมกราคม ปี ๒๐๐๒ และยังมีโครงการต่อเนื่องมาเป็น

ระยะๆ ทั้งยังมีการทดลองอาวุธต่างๆ อีกหลายโครงการร่วมกัน ซึ่งส่วนใหญ่

ก็จบลงด้วยดี และอาจจะมีบางครั้งที่อาจถูกลอบโจมตีจนทหารสหรัฐฯ เสียชีวิต ไปก็มีเข่นกัน

แต่ที่แปลกคือ การทดลองอาวุธในครั้งก่อนหน้า กระทรวงกลาโหมไม่มี คำสั่งให้ล่งหน่วยรบพิเศษไปช่วยดูแลความปลอดภัยให้แก่ทีมงาน หรือว่าหน่วย ข่าวกรองพิเศษได้รับรายงานอะไรมา...แต่เมื่อลองสอบถามภรรยาไปแล้ว ก็ไม่ได้ ข้อมูลใดๆ

เพราะไม่มีข้อมูลใดๆ นี่แหละ ที่เป็นต้นเหตุของความไม่สบายใจ และ เป็นเหตุผลที่เขาตัดสินใจโทร.ไปเรียกจาคอบกลับมาทั้งที่ลูกทีมของเขากำลัง อยู่ในช่วงลาพักร้อน แต่เขาก็เชื่อว่า จาคอบย่อมจะเป็นห่วงเพื่อนในวัยเด็ก

หากรู้ว่าเธออาจตกอยู่ในอันตราย ซึ่งก็เป็นเช่น'นั้น-จริงๆ

อีกทั้งเขาเห็นว่าจาคอบควรจะได้ออกปฏิบัติการหลังจากประสบปัญหา ครอบครัว เพราะการแยกตัวไปอยู่โดดเดี่ยวในปาจะทำให้เกิดความเครียดเอา

ง่ายๆ ซึ่งการทำงานอาจจะช่วยดึงจิตใจออกจากความเศร้าและความผิดหวังได้

ที่สำคัญ...การได้ทำงานร่วมกันอาจจะสร้างมิตรภาพจากครั้งวัยเด็ก ระหว่างหนุ่มสาวทั้งสองขึ้นมาได้ หลังจากที่เขาเคยพบ ดร. สาวคนนั้นครั้งหนึ่ง และจากภาพถ่ายในแฟ้ม...เขาก็เชื่อว่าเธอผู้นี้จะพิชิตใจจาคอบ และทำให้ลูกน้อง ของเขาลืมอดีตภรรยาได้ไม่ยากเย็น

เขาก็หวังเหลือเกินว่า ภารกิจในครั้งนี้จะเรียบง่ายอย่างที่ควรจะเป็น ทดลองอาวุธเสร็จก็ยกทีมกลับ...แต่เขาไม่ประมาท และยังขอร้องภรรยาของ เขาว่า ทันทีที่มีข่าวจากฟิลิปปินส์ ให้รีบแจ้งให้เขาทราบทันที ซึ่งจันทร์มาลา ก็รับปากเป็นอย่างดี

“ฉันคิดว่าฉันได้ทำดีที่สุดแล้วเพี่อนาย เจคเพื่อนยาก ขอให้นายกลับมา พร้อมกับหัวใจดวงใหม่ แล้วฉันจะคอยแสดงความยินดี” โรนัลอวยพร...และ หวังเหลือเกินว่ามันจะเป็นอย่างที่เขาคิด...หากระยะเวลาฝานไปเกือบห้าปีทำให้ โรนัลลืมไปแล้วว่า กว่าเขากับภรรยาจะลงเอยกันก็ไม่ได้ง่ายดายอย่างที่คิด เพราะฉะนั้นไม่มีใครรู้ว่าจาคอบจะต้องพบเจอกับสิ่งใดบ้าง...แต่เมื่อก้าวมาถึง ตรงนี้แล้ว ทุกอย่างก็อยู่ในจุดที่ไม่อาจจะหวนกลับได้ นอกจากเดินหน้าต่อไปเท่านั้น!

เครื่องบินโดยสารของกองทัพสหรัฐฯ กำลังลดระดับลงจอดบนรันเวย์ ของสนามบินกองทัพอากาศฟิลิปปินส์ ร้อยตรีจาคอบมองไปยังเบื้องล่าง แสงอาทิตย์ยามบ่ายจัดทำให้เห็นเกาะแก่งมากมายชัดเจน และมีเกาะใหญ่อยู่เกาะหนึ่งซึ่งเป็นที่ตั้งของเมืองหลวง คือมะนิลา ที่เขากำลังจะลงไปเหยียบในไม่ช้านี้แล้ว