มธุรสรัญจวน (วารีรำเพย)

                 บุญคุณต้องทดแทน

 

“แกต้องตอบแทนบุญคุณฉัน”

มันคือคำสั่งจากชายวัยกลางคนสวมเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มพับแขน

กับกางเกงสแล็กส์สีดำสนิท ร่างนั้นยืนหันหลังให้สตรีสาวที่นั่งตกตะลึงอยู่

บนโซฟาในห้องทำงานของ เกริกยศ ฐิติวรดา

ครอบครัวฐิติวรดาเป็นคนเมืองกรุงที่มาลงหลักปักฐานทำธุรกิจอยู่

ในเมืองท่องเที่ยว ซึ่งได้รับการขนานนามว่าเป็น ไข่มุกแห่งอันดามัน

เกริกยศเป็นคนชอบเที่ยว ติดหรู รักสบาย เขาจึงแปรผันความชอบของ

ตัวเอง ทุ่มเงินจำนวนมากเนรมิตรีสอร์ตเหนือหาดป่าตอง ซึ่งออกแบบและ

สร้างไต่ระดับขึ้นไปบนเนินเขา

เป็นเรื่องยากและท้าทายสำหรับเกริกยศ ตั้งแต่การก่อสร้างรีสอร์ต

จนกระทั่งเสร็จเรียบร้อยภายใต้ชื่อ ‘อาโดนิส อีเดน’ และได้รับการดูแล

ปรับเปลี่ยนรูปแบบอยู่เสมอ จนกระทั่งกลายเป็นรีสอร์ตสุดหรูระดับห้าดาว

‘อาโดนิส อีเดน รีสอร์ตแอนด์สปา’ ในปัจจุบัน

อาโดนิส อีเดน คือความภาคภูมิใจและจิตวิญญาณที่เกริกยศทุ่มเท

สร้างขึ้น แต่ในตอนนี้จิตวิญญาณของเขากำลังจะแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

เพราะเงินทุนหมุนเวียนใน อาโดนิส อีเดน ไม่ได้ฟู่ฟ่าเหมือนในอดีต

“คุณพ่อคะ หมายความว่ายังไงคะ”

“ทำไมแกถึงได้เป็นคนโง่เง่าเสมอต้นเสมอปลายแบบนี้”

เสียงของบิดาบ่นว่าอย่างไม่คิดรักษาน้ำใจ เมื่อเกริกยศหมุนตัว

กลับไปมองบุตรสาว เขาก็มองเห็นเรียวหน้ารูปไข่สะสวยบาดตาซีดเผือด

ชัดเจน มุมปากของเกริกยศยกขึ้นหยักยิ้มเย้ยหยัน ลูกผู้หญิงช่างไร้

ประโยชน์สิ้นดี หากเขามีบุตรชายมาคอยช่วยดูแลกิจการ อาโดนิส อีเดน

ก็คงไม่เตรียมพังลงด้วยน้ำมือของตัวเองแบบนี้

เกริกยศไม่ได้ชิงชังบุตรสาว แต่เขาก็ไม่ชอบใจที่ หยาดน้ำผึ้ง

ฐิติวรดา เกิดมาเป็นผู้หญิง เจ้าของ อาโดนิส อีเดน ปรารถนาอยากมี

บุตรชายสุดใจขาดดิ้น แต่ภรรยาสุดที่รักกลับคลอดลูกคนแรกออกมาเป็น

ผู้หญิง พร้อมกับคำแนะนำให้ทำหมันเนื่องจากสุขภาพของ สุภาพรรณ

ฐิติวรดา ไม่แข็งแรงพอที่จะมีบุตรคนที่สอง

ตัวของเกริกยศเองก็มีความซับซ้อนในตัวเองค่อนข้างสูง เขามี

มุมมองทางธุรกิจที่ค่อนข้างทันสมัย แต่กลับหัวโบราณเข้าขั้นคร่ำครึ

เกี่ยวกับเรื่องทายาท ลูกชายเป็นที่ต้องการมากกว่าลูกสาว ซึ่งเกริกยศคิดว่า

เลี้ยงไปก็เปลืองเงินทอง สักวันก็ต้องแต่งงานและเปลี่ยนไปใช้นามสกุล

ของคนอื่นอยู่ดี

มิหนำซ้ำเกริกยศยังกลัวเสียหน้า เขาเกลียดชังเรื่องอื้อฉาวและ

ไม่ยอมให้เกิดขึ้นแก่บุตรีอย่างเด็ดขาด หยาดน้ำผึ้งจึงถูกเลี้ยงมาอย่าง

เข้มงวด อยู่ในกรอบ และแทบจะเรียกได้ว่าไร้อิสรภาพทางด้านความคิด

และการใช้ชีวิตอย่างสิ้นเชิง

“หอมขอโทษค่ะคุณพ่อ หอมก็แค่ไม่เข้าใจ”

“ไม่เข้าใจอย่างนั้นเหรอ เมื่อไหร่แกจะเลิกโง่เสียทียัยหอม แกคิด

จะขัดคำสั่งฉันงั้นเหรอ”

เสียงกร้าวของบิดาตะคอกดังลั่นอยู่ภายในห้องทำงาน หยาด-

น้ำผึ้งถึงกับสะดุ้งเฮือก เผลอตัวกระถดเรือนกายเบียดชิดเข้าหาพนักโซฟา

ที่เธอนั่งอยู่ ดวงตากลมโตล้อมกรอบด้วยขนตายาวงอนดกหนาฉาย

ประกายหวาดหวั่นจนกลายเป็นความเกรงกลัว

“เปล่านะคะคุณพ่อ หะ...หอม หอมไม่ได้คิดจะขัดคำสั่งคุณพ่อ”

“งั้นแกก็ไม่จำเป็นต้องถาม หน้าที่ของแกก็คือการไปพบคุณทิม

อัสดากรณ์ และทำให้เขาเลือกแกเป็นเจ้าสาวให้ได้”

จากความหวาดกลัว ดวงตาหวานซึ้งแกมเศร้าก็มองเห็นเพียงแค่

เงาของร่างกายสูงใหญ่ซึ่งอวบท้วมตามกาลเวลาอย่างพร่ามัว เมื่อมัน

เกลื่อนไปด้วยหยดน้ำตาที่เธอต้องรีบกะพริบเปลือกตาขับไล่และแตะ

ปลายนิ้วปาดมันทิ้ง

น้ำตาของเธอไร้ซึ่งคุณค่าสำหรับบิดา หยดน้ำตาไม่อาจหลอม

ละลายความแข็งกระด้างและเห็นแก่ตัวของเกริกยศ เมื่ออีกฝ่ายนั้นรักใคร่

ตัวเองเกินว่าจะใจอ่อนให้เลือดเนื้อเชื้อไข และมันอาจจะยิ่งกระตุ้นให้

เกริกยศหัวเสีย

หยาดน้ำผึ้งยอมอ่อนข้อ ปฏิบัติตัวเป็นบุตรที่อยู่ในโอวาท เธอ

สะสวย อ่อนหวาน และหัวอ่อน ยอมทำตามความต้องการของบิดาไม่เคย

บิดพลิ้ว ทว่าในครั้งนี้ประกาศิตของเกริกยศไม่ต่างจากโซ่ตรวนคุมขังชีวิต

ของเธอ

“คุณทิม อัสดากรณ์ เป็นใครคะคุณพ่อ”

“เขาเป็นคนที่ฉันต้องการมาเป็นลูกเขย และแกต้องทำให้สำเร็จ

ห้ามทำให้ฉันผิดหวังเด็ดขาด ฉันผิดหวังมาทั้งชีวิตที่แกเกิดมาเป็นผู้หญิง

อย่าทำให้ฉันต้องผิดหวังกับแกซ้ำซาก”

เกริกยศไม่ใช่คนตาบอด เขาเห็นเต็มสองตาว่าบุตรสาวเป็นเด็กที่

น่ารักน่าเอ็นดูในวัยเยาว์ และเมื่อโตขึ้นหยาดน้ำผึ้งก็กลายเป็นสาวสวย

งดงามสะดุดตา ดูเหมือนนั่นจะเป็นข้อเดียวที่ทำให้เขารู้สึกพึงพอใจ เพราะ

ไม่ว่าใครที่มีโอกาสพบหน้าหยาดน้ำผึ้งก็มักจะชื่นชมกันถึงรูปร่างหน้าตา

ที่งดงามจิ้มลิ้ม เกริกยศชอบให้คนชื่นชมบุตรสาว แต่ไม่เคยอนุญาตให้

ลูกหลานของคนในสังคมเดียวกันใกล้ชิดหยาดน้ำผึ้ง เขามีแผนการในใจ

คิดอยู่เสมอว่า เขาจะเป็นคนเลือกเฟ้นคู่ครองของหยาดน้ำผึ้งด้วยตัวเอง

หยาดน้ำผึ้งไม่เคยมีรักครั้งแรก ไม่เคยแม้แต่จะสัมผัสกับความรู้สึก

ชอบพอชายหนุ่มสักคน เธอเรียนโรงเรียนหญิงล้วนจนกระทั่งจบมัธยม

ปลาย และบิดาก็เลือกมหาวิทยาลัยหญิงล้วนแบบประจำในซิดนีย์

ออสเตรเลียให้เธอเข้าศึกษาต่อ เมื่อเรียนจบก็กลับมาช่วยงานเกริกยศที่

รีสอร์ต แต่เธอก็ไม่มีสิทธิ์มีเสียงมากไปกว่าการก้มหน้าก้มตาทำตามคำสั่ง

ของบิดา เพราะคำพูดของเธอไม่เคยมีความหมายสำหรับคนที่ทำให้เธอ

ลืมตาขึ้นมาบนโลก

“โอกาสพบคุณทิมมีน้อยยิ่งกว่าน้อย แต่ตอนนี้คุณทิมพักอยู่ที่ภูเก็ต

แกต้องใช้โอกาสที่ฉันขวนขวายเอามาประเคนตรงหน้าแกให้คุ้มค่า”

“ค่ะคุณพ่อ”

หยาดน้ำผึ้งตอบรับเสียงแผ่ว เธอกระชับปลายนิ้วเข้าหากัน

เล็บขาวอมชมพูระเรื่ออย่างคนสุขภาพดีตัดสั้นสะอาดสะอ้านรับกับ

เรียวนิ้วขาวผ่องจิกลงไปบนฝ่ามือ เพื่อเตือนสติตัวเองไม่ให้เผลอตัวหลุด

มาดลุกขึ้นตอบโต้บิดาด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ หยาดน้ำผึ้งได้รับการ

ศึกษาที่ดีและมีชีวิตความเป็นอยู่ราวกับเจ้าหญิงก็เพราะศักดิ์ศรีของ

นักธุรกิจใหญ่ที่ไม่อาจให้คนในวงสังคมดูถูก

 ในขณะเดียวกัน เกริกยศก็ไม่ใช่คนประเภทที่จะยอมให้บุตรสาว

โต้เถียง บิดาของเธอเป็นคนบ้าอำนาจ โมโหร้าย เมื่อโกรธเกรี้ยวเขาจะ

ต้องหาทางระบายความโกรธ หยาดน้ำผึ้งเคยปฏิเสธคำสั่งของท่าน ผลก็

คือหญิงสาวโดนตีเสียยับเยินด้วยหวาย เป็นการทำโทษที่เธอปากกล้า

อวดดีกับคนเป็นพ่อ หากไม่เป็นเพราะสุภาพรรณร้องไห้จนเป็นลม หยาด-

น้ำผึ้งอาจโดนตีจนสลบคามือ

เจ็บปวด หญิงสาวเคยคิดว่าเธอชินกับความรู้สึกไม่เป็นที่ต้องการ

สำหรับบิดา แต่เมื่อคิดถึงเธอก็ยังเจ็บอยู่ดี หญิงสาวใช้ความรักของมารดา

หล่อเลี้ยงหัวใจ เธอเชื่อฟังคำสอนของท่าน สงบปากสงบคำเมื่ออยู่ต่อหน้า

บิดา ทำตัวเป็นคนหัวอ่อน เชื่องช้า เพื่อไม่ให้เกริกยศต้องมีโทสะ น่าขัน

ที่เธอต้องฝึกฝนตัวเองเพื่อแสดงตัวเป็นคนโง่ไร้ซึ่งปากเสียงให้แนบเนียน

เพื่อให้เกริกยศมีความสุข

“หอมเข้าใจแล้วค่ะคุณพ่อ หอมจะทำตามที่คุณพ่อสั่งทุกอย่างค่ะ”

ต่อให้เธอบอกว่าไม่เข้าใจ มีหรือที่บิดาจะยอมรับฟัง หยาดน้ำผึ้ง

ใช้ระยะเวลาทั้งชีวิตในการเรียนรู้นิสัยใจคอของบิดา เบื้องหน้าเธอคือ

คุณหนูไฮโซที่มีแต่คนอิจฉาในชีวิตความเป็นอยู่ที่หรูหรา คนนอกเหล่านั้น

ไม่เคยสัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่ต้องอยู่ภายในกรอบและคำสั่งของบิดา

ราวกับหุ่นเชิด แม้แต่การหายใจก็ยังต้องทำอย่างระมัดระวัง

“ดีมาก จำไว้นะยัยหอม ฉันไม่ได้เตรียมใจเผื่อไว้สำหรับความ

ผิดหวัง”

การไปพบบุรุษหนุ่มเนื้อหอมฟุ้ง แถมหล่อละลายใจอย่าง ทิม

อัสดากรณ์ ไม่ใช่การพบเพื่อทำความรู้จักธรรมดา แต่มันคือการกรุยทาง

ไปสู่พันธสัญญาการสมรสในอนาคต หากชายหนุ่มพึงพอใจในตัวของ

หยาดน้ำผึ้ง ทิมจะยอมรับเธอเป็นเจ้าสาว และเกริกยศก็จะได้ผลประโยชน์

จากการเป็นพ่อตาของทิม

ชื่อของทิมมีค่ามหาศาล เป็นใบเบิกทางในวงการธุรกิจที่เกริกยศ

ต้องการ นอกจากนั้นทิมยังมีทรัพย์สมบัติมากเกินที่จะนับมูลค่า ต่อให้

แต่งงานไปแล้วชายหนุ่มผู้นั้นทราบว่าแท้จริงฐิติวรดากลวงโบ๋ ทิมก็คงไม่

ยอมปล่อยให้กิจการของพ่อตาต้องล้มครืน ชายหนุ่มย่อมต้องยื่นมือเข้า

 มาช่วยพยุงกิจการของฐิติวรดาให้ดำเนินต่อไป เกริกยศยอมเสียลูกสาว

ให้ทิม แต่เขาจะไม่มีทางยอมเสียกิจการที่สร้างขึ้นมากับมือ

“แกจะต้องเป็นเจ้าสาวของคุณทิม เพื่ออนาคตของฐิติวรดา”

หยาดน้ำผึ้งรู้ตัวว่าเธอเป็นคนสวย หญิงสาวไม่เคยพบหน้า ทิม

อัสดากรณ์ มาก่อน แต่คนที่บิดายอมอ่อนข้อเป็นฝ่ายเดินเข้าไปหา นั่น

ย่อมแสดงว่าเขาอยู่ในระดับที่สูงกว่าฐิติวรดา คนในสังคมของหยาดน้ำผึ้ง

มักเลือกแต่งงานเพราะความเหมาะสม ตัวเธอเหมาะสมสำหรับชายหนุ่ม

ผู้นั้นแล้วอย่างนั้นเหรอ

“เขาจะชอบหอมหรือคะคุณพ่อ”

เกริกยศไม่ห่วงเรื่องความสวยของหยาดน้ำผึ้ง แต่มันสมองที่กลวงโบ๋

ของบุตรสาวในสายตาของเกริกยศเนี่ยสิที่ทำให้เขานึกหวั่นใจเล็กน้อย

 แต่นักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จอย่าง ทิม อัสดากรณ์ คงไม่ต้องการ

ภรรยาที่ฉลาดมากมายนัก ขอเพียงแค่เข้าสังคมเก่งและสวยสง่ามีไว้

ประดับบารมีก็น่าจะเพียงพอ

เกริกยศภาวนาให้ตัวเองคิดเดาใจทิมถูก การขอเข้าพบทิมยากยิ่ง

กว่าการงมเข็มในมหาสมุทร อย่างน้อยชายหนุ่มก็ยอมรับข้อเสนอ เปิด

โอกาสให้เกริกยศพาลูกสาวไปให้เขาดูตัว

 ทิม อัสดากรณ์ จัดเป็นผู้ชายร่ำรวยคนหนึ่งของวงการธุรกิจโลก

มารดาของชายหนุ่มเป็นลูกสาวของตระกูลนักธุรกิจร่ำรวยของเมืองผู้ดี

ส่วนตระกูลทางฝั่งบิดาก็สืบเชื้อสายเป็นราชสกุลเก่าแก่ ถึงแม้ในปัจจุบัน

ทิมจะไม่มีบรรดาศักดิ์ แต่เขาก็เป็นทายาทคนสำคัญของตระกูลผู้ดีเก่า

เชื้อสายเข้มข้น

นอกจากฐานะมั่งคั่งจนน่าริษยา ทิมยังเป็นเจ้าของใบหน้าหล่อเหลา

ไร้ที่ติ เขาเป็นผู้ชายหล่อจัดราวกับไม่ใช่มนุษย์ การหาผู้หญิงที่เหมาะสม

มายืนเคียงข้างทิมเป็นเรื่องที่ยากยิ่ง และไม่เคยมีคู่ควงคนไหนมีสง่าราศี

เทียบเคียงชายหนุ่มผู้นี้

“แกก็ทำให้เขาชอบแกเสียสิ ผู้ชายมักชอบผู้หญิงสวยแต่โง่ จะมี

ผู้ชายสักกี่คนที่ชอบผู้หญิงฉลาดกว่าตัวเอง”

คำพูดของบิดาทำให้หยาดน้ำผึ้งถึงกับสะอึก เรียวปากอิ่มสวยเม้ม

เข้าหากัน ความรู้สึกเจ็บปวดที่ถาโถมอยู่ภายในก็ปล่อยให้มันกัดกร่อน

หัวใจของเธอให้เว้าแหว่งเพิ่มเติมต่อไป ดวงใจของหยาดน้ำผึ้งไม่เคย

สมบูรณ์ คำพูดร้ายกาจและความห่างเหินเย็นชาของบิดาทำร้ายเธออยู่

เสมอ แต่ที่มันยังไม่แหลกสลายเป็นผุยผงก็เพราะความรักของมารดาคอย

ประคับประคอง

“แต่งตัวให้สวยที่สุด วันพรุ่งนี้ตอนหกโมงเย็น คุณทิมจะส่งรถมา

รับแกที่บ้าน”

“หอมต้องไปพบคุณทิมตามลำพังเหรอคะ”

“หรือว่าแกมีปัญหา”

น้ำเสียงของบิดาดุกระด้างขึ้น เมื่อหยาดน้ำผึ้งมีทีท่าเหมือนจะ

คัดค้าน

หญิงสาวกำมือเข้าหากัน พยายามสะกดอารมณ์ของตัวเองให้ยอม

โอนอ่อนผ่อนตาม เธอไม่อาจต่อกรกับบิดาก็จริง แต่สำหรับชายหนุ่มผู้นั้น

ขอเพียงแค่เขาไม่ยอมรับเธอ เรื่องมันก็จะจบลงตรงที่อิสรภาพในชีวิตของ

เธอยังคงอยู่ ไม่จากไปไหน

“ไม่มีค่ะคุณพ่อ หอมจะทำตามที่คุณพ่อสั่งทุกอย่างค่ะ”

“งั้นก็ดี ฉันหวังว่าจะได้รับข่าวดีหลังจากแกไปพบคุณทิมในคืนวัน

พรุ่งนี้”

เกริกยศกล่าวสำทับ จุดมุ่งหมายของเขามีเพียงอย่างเดียวคือการ

มีลูกเขยชื่อ ทิม อัสดากรณ์ ถึงแม้ฐิติวรดาจะย่ำแย่แต่เกริกยศก็เฟ้นหา

คู่ครองให้แก่บุตรสาวอย่างละเอียดถี่ถ้วน และหนึ่งในตัวเลือกที่เขาคาด

หวังก็อยู่สูงเสียจนหยาดน้ำผึ้งไม่คิดว่าเธอจะปีนขึ้นไปหาชายหนุ่มผู้นั้น

สำเร็จ

 

“เรื่องคลุมถุงชนแบบนี้มันยังมีอยู่อีกเหรอคะ นี่มันโลกยุคใหม่

หมดสมัยความคิดล้าหลังเต่าโลกล้านปีแล้วนะคะคุณแม่”

“เบาเสียงหน่อยจ้ะหนูหอม เดี๋ยวคุณพ่อท่านได้ยินก็เป็นเรื่องหรอก

ลูก”

สตรีที่อายุอานามแท้จริงล่วงเข้าสู่เลขสี่ตอนกลาง แต่ยังสวยพริ้ง

 

(โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)