พุดพิชญา (นวนิยายชุด บุปผารัญจวน) (มณีจันท์)

อาคารธนภัทรวณิช กรุงเทพมหานคร

“ว้าย! พวกหล่อนมาดูนี่ คุณชาญ่ามาหาเสี่ยอีกแล้วละเธอ”

“ดูสิ เสี่ยยื่นอะไรให้ก็ไม่รู้ สงสัยจะเป็นค่าเลี้ยงดู”

“เหมือนกล่องมากกว่านะ หรือจะเป็นเครื่องเพชรที่คุณเลขาฯ เพิ่ง

สั่งมาให้เสี่ย แหม ไอ้เราก็นึกว่าจะเอามาเป็นของขวัญวันเกิดให้คุณศศิธร

ที่ไหนได้...”

เสียงพนักงานซึ่งกำลังเกาะกลุ่มคุยอย่างสนุกปากอยู่หน้ากระจก

ชั้นสี่ ติดกับชั้นห้าของผู้บริหารในเวลาใกล้บ่ายโมง ดังเหมือนนกกระจอก

แตกรัง มีครบทั้งชายหญิงและเพศที่สาม

“อุ๊ย! กอดลากันไม่อายผีสางเทวดา นี่ขนาดอยู่ข้างนอกนะ ถ้าคุณ

แขไขกับคุณนิมาเห็นคงปรี๊ดแตก”

“เห็นอะไร!”

เสียงใหม่ซึ่งดังขึ้นจากเบื้องหลังทำให้พนักงานมุงกลุ่มย่อยแตกฮือ

ออก รีบหันไปมองสองหนุ่มสาวที่เพิ่งลงมาจากบันไดชั้นห้าโดยไม่ใช้ลิฟต์

ต่างพากันหลบตาเป็นระนาว แม้สายตาของสาวๆ หลายคู่จะแอบมองร่าง

สูงใหญ่เครื่องหน้าคมเข้มอย่างชายหนุ่มลูกผสมซึ่งผละจากนิศากรไปยืน

ชิดกระจก สอดมือใส่กระเป๋ากางเกงสแล็กส์ ทอดตาลงมองภาพ ณ ลาน
จอดรถเบื้องล่าง ซึ่งคงเป็นสาเหตุแห่งการวิพากษ์วิจารณ์ด้วยสีหน้า

อารมณ์ดี

‘แฟน’ คนล่าสุดของลูกสาวเสี่ยบัญชา เป็นนักธุรกิจใหญ่ซึ่งมีมาด

 กินขาดบรรดาหนุ่มๆ ทุกคน แม้กระทั่งดาราระดับพระเอกซึ่งนิศากรเคย

ควงในอดีต แม้ไม่มีท่าทางสวีตกันเหมือนยามคบกับรายที่ผ่านมา

“ไม่มีอะไรค่ะ คุณนิกลับมาจากทานกลางวันแล้วเหรอคะ” ใคร

สักคนที่ใจกล้ากว่าเพื่อนรีบเอ่ยตอบ

“ฉันกำลังลดหุ่น ไม่กินกลางวันนอกจากสลัดกับไข่ต้มครึ่งฟอง”

นิศากรบอกเสียงเรียบ แต่กวาดตามองพนักงานของบิดาทุกคนด้วยอาการ

 จิกตาใส่ “จะบ่ายโมงแล้ว พวกคุณไม่ทำงานกันหรือไง”

“ไปเดี๋ยวนี้แล้วค่ะ/ครับ... กำลังจะไปค่ะ”

พนักงานเกือบสิบคนรีบขยับตัวหลีกทางให้ร่างโปร่งระหงของ

นิศากร ธนภัทรวณิช นางเอกคนดังแห่งยุค ซึ่งก้าวเข้าไปยืนชิดกระจกแทน

ด้วยสีหน้าเย็นชา ขณะคนของบิดารีบแยกย้ายกันลงบันไดไปทำงาน

ภาพเบื้องล่างเมื่อมองลงไปนั้นคือ รถสปอร์ตออดี้สีขาวคันงาม

กำลังเคลื่อนออกจากที่ แต่เสี่ยบัญชายังยกมือโบกให้ท้ายรถดังจะกล่าว ลา

ก่อนก้าวขึ้นรถยุโรปประจำตัวของตนซึ่งคนขับรถเปิดคอยท่า อีกด้าน

บรรพต ทนายความประจำตระกูลเปิดประตูด้านหลังขึ้นนั่งคู่ คงพากัน

ออกไปทำธุระที่ไหนสักแห่ง

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่บิดาทำอะไรไม่เห็นหัวคุณแขไขมารดาของเธอ จน

กลายเป็นขี้ปากของทั้งขี้ข้าบริวารและพนักงานในบริษัท ขณะที่เธอกับแม่

ไม่รู้จะเอาหน้าไปมุดไว้ที่ใด ทว่าในบรรดาบ้านเล็กซึ่งบิดามีสัมพันธ์ด้วย

ไม่มีใครทำให้เธอคั่งแค้นเท่าเจ้าของรถออดี้ที่เพิ่งขับออกไป

มันจะตามเป็นมารราวีเธอทุกเรื่อง ไม่เว้นแม้กระทั่งการเป็นมือ

ที่สามในครอบครัวเธอใช่ไหม!

ใบหน้างามยังตึงจัดด้วยไฟโทสะซึ่งสุมกรุ่นอยู่ภายใน ต่อเมื่อหัน

ไปสบตากับหนุ่มร่างใหญ่ที่มาด้วย จึงพยายามลดอารมณ์ของตนให้เย็น

ลง ยิ้มจืดเจื่อนให้เขาด้วยความอับอาย

“ขอโทษค่ะ คุณไม่ควรมาเห็นอะไรแบบนี้”

“แบบนี้?”

“ก็คุณพ่อของนิ กับนั... ดาราเมียน้อยน่ะสิคะ”

“ผมไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของใคร” ฝ่ายชายตอบนุ่มนวล

“ถึงงั้นนิก็ยังอาย คุณพ่อซะอีกช่างไม่ละอายซะบ้างที่เอาเด็กคราว

ลูกมาเป็นเมียเก็บ”

“เข้าใจผิดรึเปล่า ผมเห็นโฆษณาสินค้าของเสี่ยบัญชาจ้างดารามา

เป็นพรีเซนเตอร์หลายคน”

“แต่จ้างแม่คนนี้ทั้งเรื่องงานและเรื่องบนเตียง” นิศากรว่าเสียงกร้าว

แล้วชะงัก รู้ตัวว่าแสดงออกนอกหน้าเกินไป “ขอโทษค่ะ คุณเวสไม่รู้อะไร

ด้วย”

“ไม่เป็นไร ผมไม่ทันมองว่าดาราคนไหน” ชายหนุ่มประนีประนอม

ทว่าคนรับสารไม่เข้าใจความหมาย “นางร้ายชื่อชาญ่า พุดพิชญา

สังกัดช่องเดียวกับนิไงคะ”

“อืม” ชายหนุ่มซึ่งไม่เคยตามข่าวในวงการบันเทิงเพียงทำเสียงรับ

ในลำคอ “ดาราที่เล่นละครพีเรียดช่วงนี้”

“คุณดูด้วยเหรอคะ” นางเอกสาวหรี่ตาดังจะจับผิด ทำให้ฝ่ายชาย

หัวเราะเสียงดัง

“ตาเปิดทีวีตอนกินข้าว ผมเห็นผ่านๆ” เขาบอกเพียงครึ่งเดียว

เพราะความจริง กำไล เด็กรับใช้ในบ้านที่ติดละครงอมแงม และคอยดูแล

โต๊ะอาหารเป็นคนขอเปิดโทรทัศน์ นานไปตาของเขาเลยดูด้วย

“เจ้าสัวอนันต์น่ะเหรอคะ ดูละครหลังข่าว” นิศากรอุทาน ทำตาโต

ก็ภาพลักษณ์ของเจ้าสัวอนันต์ ดำรงกฤตภาส อดีตท่านประธาน

แห่งดีพีกรุ๊ป ผู้ชราในวัยเจ็ดสิบซึ่งแม้จะวางมือจากธุรกิจให้หลานชาย

คนเดียวดูแลเต็มตัวมาหลายปี มีบุคลิกทรงภูมิอย่างผู้มีอำนาจ ยังทำให้

ใครต่อใครเกรงขามได้เสมอ ว่ากันว่าแม้แต่นักการเมืองระดับรัฐมนตรียัง

พินอบพิเทาเมื่อขอเข้าพบ

คนระดับนั้นไม่น่าเสพสิ่งบันเทิงอย่างละคร ซึ่งเป็นที่นิยมของหนุ่ม

สาววัยทำงานกับบรรดาแม่บ้าน

“ท่านเปิดทีวีเป็นเพื่อนเวลาอ่านหนังสือหรือช่วยดูเอกสารของ

บริษัทให้ผมบ้าง” นัยน์ตาคนพูดยิ้มได้เมื่อเอ่ยประโยคนั้นราวกับไม่มี

ความสลักสำคัญอันใด

นางเอกสาวทำท่าเหมือนโล่งอก “อย่างงั้นเอง เราไปกันเลยดีไหม

คะ”

“คุณนิส่งเท่านี้พอครับ รถผมจอดอยู่ชั้นล่างนี่เอง”

“นิเต็มใจเดินไปส่งนี่คะ คุณเวสอุตส่าห์พานิไปเลี้ยงข้าว”

“สลัดไข่ต้มจานเดียวไม่ถือว่าเป็นข้าว” ตาของเขาคงเรียกว่า ‘ของ

เซ่นเจ้า’ มากกว่า

‘อีกินน้อยเหมือนไม่มีไส้ ทำยังไงถึงมีแรงทำงาน’ เจ้าสัวอนันต์เคย

บ่น เมื่อเห็นปริมาณอาหารซึ่งนิศากรรับประทานในงานเลี้ยงโปรโมตสินค้า

ของบริษัท ซึ่งเขาจ้างเธอไปเป็นพรีเซนเตอร์ครั้งหนึ่ง ความจริงเขาต้อง

เรียกท่านเจ้าสัวว่าปู่หรือก๋ง แต่ชายหนุ่มเรียก ‘ตา’ ตามพลอยนภัส ญาติ

ผู้น้องจนติดปาก

“ถึงยังไงนิก็อยากลงไปส่งอยู่ดี”

เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นขัดการสนทนา ทำให้ชายหนุ่มดึงเครื่องมือ

สื่อสารติดตัวขึ้นมาดู

“สายสำคัญ แล้วค่อยคุยกันนิศากร”

เขาผงกหัวให้นางเอกสาวนิดเดียว กดรับสาย แล้วเดินตรงไปเรียก

ลิฟต์โดยไม่มีร่องรอยแห่งความอาวรณ์หรืออยากให้เธอตามไปด้วยเหมือน

ชายอื่น ทิ้งให้นิศากรมองตามด้วยสีหน้าละห้อยหา

                เธอเคยมีแฟนมาหลายคน บางคนมีความสัมพันธ์สนิทชิดเชื้อตาม

วิถีการคบหาของหนุ่มสาวยุคปัจจุบัน กระนั้นนิศากรยังวางตัวและดูแล

ภาพลักษณ์ของตนเป็นอย่างดี ทำให้มั่นใจว่าถ้ามีโอกาส... เธอน่าจะเอา

เขาอยู่

พันธกานต์ เวสลีย์ ดำรงกฤตภาส อาจสง่างามแข็งแกร่งเหมือน

พยัคฆ์หนุ่มผู้มีทั้งเงินและอำนาจ ในวงสังคมชั้นสูงต่างรู้กันว่าเขาไม่เคย

สยบให้ผู้หญิงคนไหนจนไปไกลถึงขั้นคบหาดูใจจริงจัง นอกจากความ

สัมพันธ์อย่างฉาบฉวย

แต่เธอเองเป็นถึงบุตรีของเสี่ยบัญชาและคุณแขไข เทือกเถา

เหล่ากอและฐานะไม่เป็นรองใคร ทั้งมีดีกรีเป็นถึงนางเอกเบอร์ต้นของ

ประเทศซึ่งได้รับความนิยมสูง ผู้ชายคนไหนบ้างจะปฏิเสธเธอได้ เว้นแต่...

ร่องรอยของความทรงจำครั้งหนึ่งในอดีต ทำให้ความโกรธกรุ่นซึ่ง

ดับไปแล้วปะทุขึ้นมาอีก

ร่างเพรียวทว่าอวบอิ่มในชุดรัดรูปอวดส่วนเว้าส่วนโค้งกลมกลึง

เพราะเพิ่งกลับมาจากการทำงานต่างจังหวัด ก้าวลงจากรถสปอร์ตออดี้

สีขาวของตนเองหลังบีบแตรถึงสองครั้งแต่ไม่มีคนมาเปิดประตู ดาราสาว

เงยหน้ามองคฤหาสน์หลังงามของบ้านศิวราชภักดีพลางทอดถอนใจ

เพราะไม่รู้ว่าผู้ที่ตนมาตามหาจะยังอยู่ด้านในหรือไม่ในเวลาดึกขนาดนี้

ข่าวที่ได้รับคือวรรษชลรับมาร่วมงานปาร์ตี้หนุ่มโสด ซึ่งมีเพลย์บอย

ไฮโซของเมืองไทย หรืออีกนัยหนึ่งก็คือเจ้าของบ้านหลังนี้เป็นผู้จัดขึ้นเพื่อ

สังสรรค์กับเพื่อนฝูงกลุ่มใหญ่ของเขา

เธอเป็นเพื่อนกับน้ำฝนหรือวรรษชล ดาราร่วมสังกัดมาตั้งแต่เริ่ม

เข้าสู่วงการมายาด้วยการถ่ายงานเอ็มวีเมื่อห้าปีที่แล้ว สมัยยังเป็นนิสิต

มหาวิทยาลัยชั้นนำของรัฐ ก่อนกลายมาเป็นนักแสดงเต็มตัวจนอายุย่าง

เข้ายี่สิบหกปีในตอนนี้ มีดีกรีเป็นนางร้ายแถวหน้าของช่อง ซึ่งบรรดาผู้จัด

ต่างเรียกใช้งานไม่เคยขาด

แต่วรรษชลซึ่งเคยได้รับโอกาสมากกว่าด้วยการเป็นนางเอกเรื่อง

แรก กระแสละครดังเปรี้ยงปร้าง น่าจะมีเส้นทางชีวิตรุ่งโรจน์ กลับมีงาน

น้อยลงทุกทีจนเหลือแค่บทเล็กๆ น้อยๆ ในระยะสองปีหลัง เมื่อมีข่าว

ขึ้นมาสักครั้งก็มักเป็นข่าวกอสซิปในทางเสียหายเกี่ยวกับการเป็นเด็กเสี่ย

เล่นยา หรือค้าประเวณี โดยใช้อักษรย่อ

จุดเริ่มต้นเกิดขึ้นเพราะมีคลิปวิดีโอเบลอหน้าคนหน้าคล้ายนางเอก

สาวกำลังเล่นรักกับอาเสี่ยคราวพ่อเผยแพร่ออกมา เสี่ยรายนั้นมีครอบครัว

อบอุ่น สกุลของเขาได้รับการนับหน้าถือตา พระเอกหนุ่มอดีตคนรักยัง

เลิกรากับวรรษชลในเวลาไล่เลี่ยกัน ทำให้คนปักใจเชื่อว่าเป็นเรื่องจริง ผล

ก็คือเธอถูกแบนจากสังคม แม้ทุกคนที่เกี่ยวข้องจะออกมาปฏิเสธ ช่องและ

เจ้าของสินค้าโฆษณาหลายชิ้นงดป้อนงานเพราะต้านกระแสสังคมไม่ไหว

ข่าวชู้สาว โดยเฉพาะประเด็นมือที่สามในสังคมไทยถือเป็นเรื่อง

ละเอียดอ่อน ผู้คนมักตัดสินทันทีว่า ‘มือที่สาม’ คือคนผิด ที่ร้ายคือหลัง

จากนั้นยังมีภาพหลุดออกมาว่าวรรษชลนัดพบเสี่ยรายเดิมอีกหลายครั้ง

ทว่าเธอซึ่งเคยเป็นเพื่อนสนิท รู้ดีถึงเบื้องหลังทั้งหมดของข่าวฉาว

และสงสารอดีตนางเอกสาวจับใจ

ภาพบางอย่างดูน่ารังเกียจ ทว่า ‘ความจริง’ อาจเลวร้ายกว่าหลาย

เท่า

‘มือที่สาม’ ในภาพ อาจเป็น ‘เหยื่อ’ ในชีวิตจริง

เพราะอย่างนั้น พุดพิชญา สุกนต์ธี หรือชาญ่า จึงตามมาที่นี่

หลังจากช่วยแก้ปัญหาซึ่งวรรษชลสร้างไว้หลายครั้งหลายครา หากหนนี้

อีกฝ่ายไม่ยอมรับโทรศัพท์ของผู้จัดคนดัง มีหวังเส้นทางมายาคงยิ่งริบหรี่

และอาจดับแสงลง

“ขอโทษที่มาช้าครับ ผมนึกว่าไม่มีใครมาแล้ว โอ๊ะ! คุณชาญ่า”

เสียงออกตัวหลังจากประตูหน้าอันกว้างขวางของคฤหาสน์หลังงาม
ถูกเปิดออก เป็นของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยผู้มีหน้าที่คอยนั่งเปิด

ประตู เช็กรายชื่อจากบัตรเชิญ และคอยดูแลความสะดวกในขั้นแรกเรื่อง

สถานที่จอดรถให้แขกเหรื่อที่มาในงาน แต่เพิ่งกลับมาจากเข้าห้องน้ำ หลัง

ได้ยินเสียงบีบแตรยาว

รปภ. นายนั้นมองเธอด้วยอาการตาค้าง เพราะแม้จะมีดาราสาว

สวยเข้ามาในงานก่อนหน้านับสิบคน แต่ไม่มีใครโดดเด่นสะดุดตาเท่า

หญิงสาวผู้เปิดประตูรถลงมายืนตรงหน้าเขาในตอนนี้ สวยเหมือนภาพ

หน้าจอโทรทัศน์ไม่ได้ให้ความยุติธรรมกับตัวจริงซึ่งเฉิดฉายกว่าเป็นเท่าตัว

“สวัสดีค่ะ นึกว่าจะไม่มีคนออกมาซะแล้ว” พุดพิชญาเอ่ยทัก รีบ

ยิ้มให้อย่างผูกมิตร

รปภ. ทำหน้าเงอะงะ แต่ไม่ลืมหน้าที่ “คุณชาญ่าไม่ได้อยู่ในรายชื่อ

ที่คุณวัตให้มานี่ครับ”

‘คุณวัต’ ที่นายคนนี้เอ่ยถึงคือ วสวัตติ์ ศิวราชภักดี เจ้าของ

คฤหาสน์ใหญ่โตหลังนี้ซึ่งเป็นเจ้าของงาน

เขามีชื่อเสียงโด่งดังในวงสังคม เป็นบุตรชายคนเดียวที่เกิดจาก

หม่อมราชวงศ์หญิงวรินรำไพกับเพื่อนชายชาวต่างชาติ ที่ต่อมาแต่งงาน

ใหม่กับเจ้าสัวสารัช ศิวราชภักดี มหาเศรษฐีอันดับต้นของเมืองไทย ซึ่งมี

พื้นเพเป็นคนใต้และก้าวเข้ามาจับธุรกิจด้านการค้าขายหลายแขนง

จนร่ำรวย

“ชาญ่าแวะมาหาเพื่อนน่ะค่ะ ชื่อวรรษชล” หญิงสาวเอ่ยอ่อนโยน

ผิดภาพลักษณ์นางร้ายในจอ ใช้สรรพนามแทนตัวด้วยชื่อเล่น ‘ในวงการ’

เช่นดารารายอื่นซึ่งเป็นคนของประชาชน เพื่อสร้างความสนิทสนมและ

เข้าถึงได้ “ไม่รู้ว่ายังอยู่ข้างในหรือเปล่า ชาญ่ามีเรื่องสำคัญจะพูดด้วย”

“อ้า ผมก็ไม่แน่ใจนะครับ เพราะวันนี้ข้างหน้าอยู่เฝ้ากันสองคน

แต่ผมคิดว่าคุณวรรษชลยังไม่กลับไป”

คนฟังผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก “ช่วยพาชาญ่าไปพบเธอได้ไหม

(โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)