นวนิยายชุด รักฉบับเซเลบ : เจ้าบ่าวของบาร์บี้ (อุมาริการ์)

บาร์บี้ท้าลุย

แต่คำพูดคำพูดนี้ยังน้อยเกินไป

สำหรับความรู้สึกที่

กำลังเกิดขึ้นกับบาร์บี้ ตอนที่เธอ

เปิดอินสตาแกรมของกลุ่มไฮโซ

แซบเว่อร์ซึ่งเป็นสมาชิกดูเมื่อสอง

นาทีก่อน แล้วพบว่าบรรดาเพื่อนพ้อง

พี่น้องไฮโซไฮซ้อของเธอ ไม่ว่าจะ

เป็นเจ้าหญิงในตำนานอย่างเปรียว

ปุษยามาลย์ ที่แม้จะกลายเป็น

คุณแม่ลูกสองก็ยังสวยไม่สร่าง หรือเลิศนรี เจ้าของฉายา (เจ้า) หญิงเลิศ

เพราะเป็นเจ้าหญิงแห่งวงการเซเลบคนเดียวที่มีโอกาสใช้คำว่าเจ้าหญิงนำ

หน้าชื่อในชีวิตจริง ทำให้สาวๆ ยกให้เป็นไอดอลกันทั้งบ้านทั้งเมือง ไป

จนถึงไฮโซที่ถูกสื่อล้อไม่ขาดปากว่าเป็นไฮซ้ออย่างเจ๊เจ็ง หรือคุณพี่จุ้มจิ้ม

ดาราพรรณราย อาหมวยขาลุยจากเยาวราชซึ่งเพิ่งสละตำแหน่งเจ้าหญิง

ให้เธอเมื่อปีก่อน ต่างประกวดประชันขันแข่งกันแต่งตัวสวยหรูอลังการ

งานสร้างสุดฤทธิ์ เพื่อไปร่วมงานเลี้ยงฉลองสมรสที่ปิดกันให้แซด (ปิดใคร!)

ในโรงแรมระดับห้าดาวริมแม่น้ำเจ้าพระยาละแวกบางรัก

งานเลี้ยงฉลองสมรสที่เจ้าบ่าวไม่คิดจะขออนุญาต...เอิ่ม...บอก...

บอกเธอสักคำ!

เพราะหลังจากคืนนี้ไป ชีวิตเด็กกำพร้าที่น่าสงสารอย่างบาร์บี้จะ

ต้องเปลี่ยนไปตลอดกาล ด้วยสเตตัสลูกกำพร้าของเธอจะต้องเปลี่ยนเป็น

ครอบครัวเปี่ยมสุข ด้วยมีทั้งพ่อและแม่ (เลี้ยง) พร้อมหน้าพร้อมตากันเป็น

ครั้งแรกในรอบยี่สิบกว่าปี!

ให้ตายเถอะ! คุณป๋าทำแบบนี้กับเธอได้ยังไง

มิน่าเล่า เธอถึงได้คันปลายจมูกยุบยิบ ตอนผู้บังเกิดเกล้าให้ตั๋ว

เครื่องบินชั้นเฟิสต์คลาสเพื่อเดินทางมาดูคอนเสิร์ตของวงทูพีเอ็มที่กรุงโซล

แล้วแถมท้ายด้วยพ็อกเกตมันนีก้อนโตสำหรับชอปปิงที่ตลาดเมียงดงกับ

ตลาดนัมแดมุนต่ออย่างสวยๆ อีกสองวัน แต่ตอนนั้นบาร์บี้มัวแต่ดีใจว่า

จะได้เจอหน้านิชคุณ เลยไม่ทันนึกถึงวาระซ่อนเร้นของบิดา

แล้วก็จริงอย่างที่สังหรณ์ใจไว้ไม่มีผิด แต่คราวนี้ดูเหมือนว่าพ่อของ

เธอจะจัดหนักไปหน่อย

ใช่ว่าท่านไม่เคยมีหนูๆ น้องๆ มาคอยพะเน้าพะนออยู่รอบข้าง

เพียงแต่วิเศษยังไม่เคยคิดจะยกผู้หญิงคนไหนขึ้นเป็นภรรยาอย่างออกหน้า

ออกตาเสียที

โอเค...เธอยอมรับว่าพ่อเคยคิดจะทำแบบนั้นอยู่สามสี่ครั้ง แต่บาร์บี้

ยังไม่อยากมีชะตากรรมอย่างสโนว์ไวต์เลยชิง ‘ขอร้อง’ (หรือที่ท่านเรียก

ว่า ‘อาละวาด’) ทำให้วิเศษยอมใจอ่อน ลด ละ เลิก หาแม่ใหม่ให้บุตรสาว

ไปในที่สุด จนหญิงสาวคิดว่าผู้เป็นบิดาจะทิ้งทางโลก มุ่งเข้าหาทางธรรมเสียแล้ว

แต่ที่ไหนได้ พ่อไปไกลกว่าที่บาร์บี้คิดไว้มาก เพราะท่านเลือกแม่

ใหม่มาให้โดยไม่คิดจะปรึกษาเธอสักคำ

แม่ใหม่มีชื่อว่า รวิวรรณ รวิไพศาล หรือคุณหนูหริ่ง เจ้าของรายการ

‘อร่อยหรูกับคุณหนูหริ่ง’ และเป็นเจ้าของผลิตภัณฑ์อาหารสำเร็จรูปแช่

แข็งที่วางขายตามร้านสะดวกซื้อทั่วประเทศ

บาร์บี้ไม่ชอบกินอาหารแช่แข็งก็จริง แต่ไม่ได้หมั่นไส้ที่เซเลบสาว

ใหญ่ได้ออกทีวีถี่กว่าเธอหรอกนะ

ต้นเหตุเรื่องนี้อยู่ที่คุณหนูหริ่งมีอายุมากกว่าเธอแค่สิบปี และฝ่าย

นั้นเคยมีข่าวกอดคอกันหวานแหววกับเคนของเธอสมัยนุ่งกระโปรงบานด้วย

ได้ยินมาว่าเกือบหมั้นแล้วด้วยซ้ำ

แล้วอดีตกิ๊กของว่าที่เจ้าบ่าวกลายมาเป็นแม่เลี้ยงของเธอเนี่ยนะ!

‘บาร์บี้-รับ-ไม่-ด๊าย’

ความคิดนี้ทำให้หญิงสาวชะโงกหน้าไปบอกคนขับรถลีมูซีนที่เช่า

เหมามาจากสนามบินอินชอน เพื่อมุ่งหน้าไปยังโรงแรมที่พักใจกลางกรุง

โซล ก่อนไปดูคอนเสิร์ตทูพีเอ็มในคืนนี้ว่า

“เลี้ยวรถกลับไปสนามบินเดี๋ยวนี้ โชเฟอร์”

คำสั่งนั้นทำให้ พิมพ์บุษบา หรือฮานะ เพื่อนสนิทซึ่งเพิ่งหายงัวเงีย

และกำลังหยิบวิตามินซีออกมากินตามประสาเด็กอนามัยถึงกับทำตลับยาหลุดมือ

“นี่บาร์บี้ล้อเล่นใช่ไหม” เพื่อนรักละล่ำละลักถาม พร้อมหันขวับมา

มองบาร์บี้ตาโตทันที

“นั่นสิ เพิ่งออกมาแท้ๆ หนูจะกลับไปทำไมอีก”

ปาริชาต หรือแป๋วแหวว ผู้จัดการสาวหุ่นอวบอัด (เกินพิกัด) ซึ่ง

มี หน้าที่ดูแลบาร์บี้อย่างใกล้ชิด ชนิดถ้าเคี้ยวข้าวแทนได้ก็คงเคี้ยวไปแล้ว

รีบท้วงเสียงอ่อนหวานอย่างเกรงใจ ทั้งๆ ที่มีสาหร่ายอบรสกิมจิอยู่เต็ม

กระพุ้งแก้ม

“หรือว่าบาร์บี้ลืมอะไร”

คนตั้งคำถามนี้คือ เรียว คชเสนา ชายหนุ่มคนเดียวของทริป ซึ่ง

นั่งเงียบมาตลอดทาง

“ลืมสิ บาร์บี้ลืมว่าต้องรีบไปแสดงความยินดีกับคุณป๋าเย็นนี้”

หญิงสาวขบฟันตอบ และเริ่มสังเกตเห็นพิรุธบนใบหน้าเพื่อนร่วม

แก๊งที่ต่างตะลึงพรึงเพริดพร้อมๆ กัน จากนั้นแป๋วแหววก็ถึงกับสำลัก

สาหร่ายไอโขลกๆ เลยทีเดียว ส่วนฮานะรีบฉวยโอกาสนี้หลบตาเธอแล้ว

ช่วยลูบหลังให้สาวอวบเป็นการใหญ่ เหลือแค่เรียวที่ถามเสียงอึกอักว่า

“ยินดีกับคุณป๋า...เอิ่ม...คุณลุงเรื่องอะไรหรือ”

“ไม่ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้เลย พวกเรียวรู้แน่ๆ ว่าบาร์บี้กำลังพูดถึง

เรื่องอะไร” บาร์บี้ตอบเสียงเย็น ก่อนกวาดตามองเพื่อนร่วมทริปทีละคน

อย่างคาดคั้น “บอกมาเลยดีกว่า ที่ทุกคนยอมมาดูคอนเสิร์ตทูพีเอ็มกับ

บาร์บี้ถึงโซลวันนี้ ก็เพราะว่าคุณป๋าใช้ให้มาใช่ไหม”

“คุณลุงจะทำแบบนี้ไปทำไมกัน” เรียวยังคงปากแข็ง บาร์บี้เลยจิก

ตาใส่เขาอย่างไม่เกรงใจ

“เพราะคุณป๋ากลัวบาร์บี้ไปอาละวาดในงานแต่งของท่านไงล่ะ ใช่ไหม”

คำถามท้ายประโยคนั้น เธอเจตนาถามเพื่อนอีกสองคนซึ่งนั่งเงียบ

อย่างมีพิรุธ แป๋วแหววเลยรีบตอบปากคอสั่นเป็นคนแรก

“เปล่านะ พี่มาเพราะอยากเจอน้องคุณต่างหาก” แล้วคนพูดก็งัด

ป้ายไฟที่มีชื่อนักร้องหนุ่มชื่อดังขึ้นมาโชว์ “นี่ไง เห็นไหม พี่อุตส่าห์ไปจ้าง

คนทำป้ายไฟชื่อน้องคุณมาให้พวกเราทุกคนเลยนะ”

“ผมก็เปล่า ผมตามมาเป็นองครักษ์พิทักษ์ทุกคนอย่างทุกครั้งไง”

เรียวยืนกรานอีกราย

แต่บาร์บี้รู้จักทั้งสองคนดีเกินกว่าจะหลงเชื่อคำพูดตื้นเขินแบบนี้

ขณะที่ฮานะก็รีบออกตัวอีกคนว่า

“ส่วนฮานะก็มาซื้อโสมไปให้น้าเคน บาร์บี้ก็รู้ว่าน้าเคนทำงานหนัก

มาก ต้องกินไก่ตุ๋นโสมบำรุงกำลังทุกคืนก่อนนอน ฮานะไม่รู้เรื่องที่คุณป๋า

จะแต่งงานกับคุณหนูหริ่งเลยจริงๆ นะ”

พอได้ยินแบบนั้น ริมฝีปากของหญิงสาวก็โค้งขึ้นโดยอัตโนมัติ

เธอคลี่ยิ้มรู้ทันแล้วยกนิ้วที่เคลือบยาทาเล็บสีชมพูนมขึ้นส่ายไปมาตรงหน้า

ฮานะอย่างเป็นต่อระคนคาดคั้น

“ไม่ต้องเอาน้าเคนมาอ้างเลย ถ้าฮานะไม่รู้เรื่อง แล้วรู้ได้ยังไงว่า

คุณป๋ากำลังจะแต่งงานกับยายหนูหริ่ง ในเมื่อบาร์บี้ยังไม่ได้พูดชื่อยายนั่น

ออกมาสักคำ”

คำถามนี้ทำให้ฮานะหวีดร้องออกมาเบาๆ เหมือนอับอายและ

จนตรอก ก่อนยกมือปิดหน้าพึมพำอะไรบางอย่างคล้าย

‘คุณป๋าขา ฮานะขอโทษ’

ส่วนเรียวกับแป๋วแหววก็ดูอึกอักอย่างเห็นได้ชัด และยอมปิดปาก

เงียบเมื่อเจอเธอถลึงตาใส่ หญิงสาวเลยค้อนเพื่อนทุกคนขวับใหญ่อย่าง

เจ็บใจ ก่อนชะโงกหน้าไปหาคนขับ พร้อมยื่นธนบัตรใบละหมื่นวอนให้

ฟ่อนหนึ่ง แล้วสั่งเป็นภาษาอังกฤษว่า

“เลี้ยวรถกลับไปสนามบินอินชอนเดี๋ยวนี้เลย”

คนขับเบิกตากว้างด้วยความตื่นเต้น และผงกศีรษะพร้อมกล่าว

รับคำอย่างรวดเร็ว ทำให้เพื่อนๆ ของเธออ้าปากค้าง แล้วร้องเสียงหลง

อีกระลอก

“เดี๋ยวสิบาร์บี้ ขืนกลับไปตอนนี้ ฮานะก็อดได้โสมพันปีฟรีๆ ไป

ฝากน้าเคนน่ะสิ อุ๊บ!”

ฮานะกรีดเสียงไม่อยากเชื่อ ก่อนรีบยกมือขึ้นตะครุบปากอย่างนึก

ขึ้นได้ ขณะที่บาร์บี้พึมพำว่า “นึกแล้ว” ส่วนแป๋วแหววก็หลุดปากตามกันว่า

“ใช่ๆ ใจเย็นๆ ก่อนบาร์บี้ ถ้าพี่กลับไปตอนนี้ รับรองว่าคุณป๋า

ของหนูต้องเอาพี่ไปหมกไว้ใต้ตอม่อทางด่วนแล้วโบกปูนทับแน่ๆ”

หญิงสาวฟังแล้วก็อดแว้ดไม่ได้

“บ้าสิ พี่แป๋วแหวว คุณป๋าของบาร์บี้ไม่เคยทำแบบนั้นสักหน่อย สื่อ

โม้กันไปเองต่างหาก”

“อย่างดีก็แค่ให้กินลูกกระสุนแทนข้าวเท่านั้นเอง” เรียวเสริม

บาร์บี้พยักหน้ารับ ก่อนนึกขึ้นได้

“เย้ย ไม่จริงย่ะ คุณป๋าไม่นิยมใช้ความรุนแรง อย่างดีท่านก็แค่จับ

พี่แป๋วแหววโยนลงบ่อจระเข้เพื่อทำทานให้เหล่าจระเข้ผู้หิวโหยเท่านั้น”

“เย้ย...ไม่นะ ถึงพี่จะเนื้อนิ่ม พุงปลิ้น แก้มยุ้ยก็จริง แต่พี่เป็นทั้ง

เบาหวาน ความดัน และโรคหัวใจ จระเข้กินไปรับรองตายยกฟาร์มแน่”

แป๋วแหววกอดแขนรอบเอวกลมๆ ของเจ้าหล่อนแน่น ทำให้บาร์บี้ฉุกคิด

ขึ้นมาได้

“แล้วทำไมพี่ต้องกลัวคุณป๋าเล่นงานด้วยล่ะ”

“ก็...พี่เพิ่งเอาพ็อกเกตมันนีที่คุณป๋าให้สำหรับมาเกาหลีงวดนี้ไปใช้

หนี้บัตรเครดิตหมดก่อนมานี่เอง แล้วถ้าต้องกลับไปตอนนี้ พี่จะเอาเงิน

ที่ไหนไปใช้หนี้คุณป๋าหนูล่ะ”

“ตกลงว่า นี่คุณป๋าถึงกับยอมจ่ายสินบนให้พี่แป๋วแหววกับฮานะ

มากับบาร์บี้เลยหรือ”

เธอถามด้วยความอ่อนใจ เมื่อพบว่าบิดาเอาวิธีที่เคยบอกว่ารังเกียจ

นักหนามาใช้กับบรรดาเพื่อนๆ ของเธอจนได้

“ไม่ใช่แค่เราสองคนนะ” แล้วทั้งคู่ก็พยักพเยิดไปที่เรียว ซึ่งทำหน้า

เหยเกอย่างเห็นได้ชัด

“เรียวด้วยหรือนี่ คุณป๋าจ่ายให้เรียวเท่าไรฮึ” บาร์บี้หันไปถามเพื่อน

ชายคนเดียวของกลุ่มเสียงเขียว

“คุณป๋า...เอ่อ...คุณลุงไม่ได้จ่ายให้ผมหรอก แค่บอกว่าถ้าคุณลุง

ได้แต่งงานกับคุณหนูหริ่งคืนนี้ คุณลุงจะช่วยพูดให้บาร์บี้ยอมรับหมั้นผม

ภายในปีนี้ให้ได้” เรียวสารภาพหน้าจ๋อย

หญิงสาวเลยอดเอื้อมมือไปบิดเนื้อตรงต้นแขนเพื่อนชายไม่ได้

พร้อมเอ่ยเสียงเขียวว่า

“บาร์บี้ไม่เคยบอกเรียวหรือไงว่า บาร์บี้มีเจ้าบ่าวในฝันแล้ว และ

เขาต้องชื่อเคนเท่านั้น”

“เอาอีกแล้วละพี่แป๋วแหวว โรคน้าเคนลิซึมของบาร์บี้กำเริบอีกแล้ว”

ฮานะกลอกตา ซุบซิบกับแป๋วแหวว แต่บาร์บี้ได้ยินพอดี

“เธอว่าอะไรฉันยะ ยายฮาไม่ออก”

“เปล่าสักหน่อย” เพื่อนสนิทตอบเสียงอ่อย “ฉันแค่บอกว่ายังไง

บาร์บี้ก็ไม่มีวันสมหวังหรอก น้าเคนไม่มีทางกินเด็ก โดยเฉพาะเด็กที่เป็น

เพื่อนหลานคนเดียวของเขาอย่างฮานะ”

“เขาอาจจะยังไม่รู้ตัวก็ได้ว่าเขาชอบกินอะไร” บาร์บี้เถียงอย่าง

มุ่งมั่น แต่ฮานะส่ายหน้าไม่เห็นด้วย

“ไม่มีทาง คนอย่างน้าเคนรู้ตัวตลอดเวลาว่าเขากำลังทำอะไรอยู่”

“ไม่จริง”

“เอ่อ...พี่ว่าเราอย่ามาเถียงกันเลยนะ ไปหาทางกินน้องคุณกัน

ดีกว่า น่าจะง่ายกว่ากินน้าเคนของฮานะ”

แป๋วแหววรีบห้ามก่อนจะเกิดศึกลับหลังเคน แต่เรียวกลับร้องค้าน

เสียงหลง

“พูดแบบนั้นได้ยังไงครับพี่แป๋วแหวว น้องคุณจะมาอร่อยสู้น้องเรียว

คนนี้ได้ยังไง ไม่มีทาง”

“พอ...พอที” หญิงสาวรีบยกมือห้าม “บาร์บี้ไม่หลงกลพวกเรียวกับ

พี่แป๋วแหววง่ายๆ หรอก บาร์บี้จะกลับกรุงเทพฯ วันนี้เลย ต่อให้ต้องเช่า

เหมาเครื่องบินกลับบาร์บี้ก็ยอม”

“แต่...” สามคนประสานเสียงกัน ตั้งท่าจะคัดค้าน

“ไม่ต้องพูดเลย ถ้าใครคิดจะอยู่ที่นี่ต่อก็ลงไป บาร์บี้จะสั่งให้โชเฟอร์

จอดให้ลงตรงนี้แหละ”

บาร์บี้ประกาศเสียงโหดอย่างเป็นต่อ เพราะมีสถานะเป็นเหมือน

ผู้นำกลุ่มกลายๆ

ฮานะนั้น แม้จะเติบโตในครอบครัวมหาเศรษฐี และเป็นหลานสาว

นักธุรกิจหมื่นล้านอย่างเคน แต่ได้รับการเลี้ยงดูอย่างเข้มงวด จึงไม่มีเงิน

ใช้สอยมือเติบเหมือนเธอ หลายครั้งที่หญิงสาวต้องทำหน้าที่เจ้ามือไปถึง

                       (ติดตามอ่านต่อได้ในฉบับเต็ม)