ทัณฑ์รักมาเฟีย

เหยี่ยวข่าวสาวแห่งบางกอกไทม์

อากาศวันนี้ร้อนระอุเท่ากับใจของเธอ เพราะอยากรึบกลับ

บ้านหลังทำงานเสร็จ!

หม่อมหลวงแพรวพรรณราย อัครเดโซ ในชุดเสือเชิ้ตกางเกงยีน กับรองเท้าผ้าใบ สะพายกล้องก่ายรูปค่อนข้างหนักที่ใช้ในวิชาชีพ ซึ่งได้ รับเป็นของขวัญจากบิดาในวันสำเร็จการศึกษา ด้วยคะแนนเกียรตินิยม อันดับหนึ่งจากมหาวิทยาลัยเก่าแก่ของรัฐในคณะนิเทศศาสตร์ ตามมา ด้วยคะแนนเกียรตินิยมอันดับสอง คณะนิติศาสตร์จากอีกหนึ่งสถาบัน ซึ่งเธอใช้วิธีท่องหนังสือเพื่อเข้าสอบ และเข้าชั้นเรียนเท่าที่ทำได้ในเวลา ใกล้เคียงกัน

ในฐานะผู้สื่อข่าวสายการเมืองหน้าใหม่ซึ่งเริ่มงานมาได้แค่หกเดือน ถือว่าเธอได้รับโอกาสเยี่ยมยอดมากกว่าเพื่อนร่วมสถาบันและเพื่อนร่วม อาชีพคนอื่นๆ อยู่หลายขุม เพราะเธอได้รับการทาบทามจากคเชนทร์ บรรณาธิการ (บ.ก.) โต๊ะข่าวการเมืองให้มาร่วมงานในฐานะนักข่าวสาย การเมืองเต็มตัวในหนังสือพิมพ์บางกอกไทม์ หนังสือพิมพ์เชิงคุณภาพ^[1] ระดับประเทศหลังจบการรีเกงานในทันที หญิงสาวรับทั้งการทำข่าวแบบ รายวันให้บางกอกไทม์ และเป็นคอลัมนิสต์เขียนบทความวิเคราะห์ข่าว การเมืองและประเด็นร้อนแรงในสัปดาห์นั้นๆ ให้บางกอกสุดสัปดาห์

งานที่ได้รับมอบหมายในวันนี้ไม่ได้อยู่ในความสนใจของเธอนัก เนื่องจากถูกฝากมาอีกทีจากผู้สื่อข่าวอาวุโสสายบันเทิงและลังคม เพราะนักข่าวสายนั้นป่วยกะทันหัน เอกลักษณ์หรือพี่ลักษณ์ซึ่งเป็น คนเทรนงานเธอ จึงขอร้องให้หญิงสาวรับงานแทน เพราะโสภิยาหรือ พี่โส ผู้สื่อข่าวอาวุโสสายบันเทิงและลังคมเป็นภรรยาของเขา และ นักข่าวสายบันเทิงคนที่ว่าก็เป็นเพื่อนสนิทของเธอเอง “ไปทำข่าวสังคมชะบ้าง จะได้ไม่เครียด”

“กลัวจะเครียดมากกว่าเดิมสิคะ สังคมเดี๋ยวนี้มันแปลกๆ”

“ไปเถอะน่า จะได้เห็นคุณชายที่เขาสื่อถึงกันนักหนา” เมื่อลูกพี่ ว่าอย่างนั้น หม่อมหลวงแพรวพรรณรายเลยแอบแบะปาก คร้านจะบอก ว่าแม้จะไม่เคยเห็นหน้ากันโดยตรง แต่เธอเห็นรูปของ ‘คุณชาย^, ที่ว่า นั้นไม่รู้กี่รูปต่อกี่รูป เกือบจะได้เกี่ยวดองกันด้วยซํ้าเพราะ หม่อมราชวงค์

อัครัช อาเชอร์ พัฒนฉัตรพงค์ ซึ่งเป็นเป้าหมายของงานในวันนี้ คือคน ที่บิดาของเธอเคยจะยกพี่สาวของแพรวพรรณรายให้

โชคดีที่แพงหรือ หม่อมหลวงพราวพิลาศ อัครเดโซ ได้แต่งงาน ไปกับคนอื่น

คนอื่นที่ว่าคือ ซานโดร กัสซีนี นักธุรกิจใหญ่ลูกครึ่งซิซิเลียน- กรีก ในคราแรกนั้นแพรวพรรณรายก็ไม่แน่ใจว่าพี่สาวโซคดีจริงหรือไม่ เพราะมาดของพี่เขยนั้นดุดัน นิ่งสนิท ท่าทางข่มยาก แต่หลังจากแต่งงาน มาได้ปีเศษ มีโซ่ทองคล้องใจหนึ่งคน หญิงสาวก็ยอมรับว่าพี่สาวเลือก ถูกแล้ว เพราะซานโดร ‘โอ๋^, แพงน่าดู ใครๆ ก็ดีกว่าคุณชายเพลย์บอย ทั้งนั้นละในสายตาของเธอ

รอดจากคุณชายอัครมาได้ ถือว่าเป็นบุญจะแย่!

ยามนี้เธอและบรรดานักข่าวเฝ้ารออยู่ที่หน้าสำนักงานรีสอรัตย่าน ลีลมที่หม่อมราชวงค์อัครัชจะต้องแวะเข้ามาอย่างน้อยสองสามชั่วโมง ก่อนจะเดินทางไปยังโรงแรมประจำซึ่งไม่ห่างกันนักเพี่อด้างคืนในกรุงเทพฯ

หนุ่มลังคมซึ่งเริ่มเป็นที่รู้จักในเมืองไทยเพราะโตและอาศัยอยู่ที่ เมืองนอกไม่เคยสนใจที่จะเป็นข่าว ดังนั้นใครที่อยากสัมภาษณ์เขาก็ต้อง ใข้ฝีมือตามหาเอาเองว่าเขาจะเดินทางไปที่ใด เมื่อไรบ้าง แต่ไม่ใช่จาก เลขาฯ หนุ่มหน้าตายของเขาแน่ เพราะนายคนนั้นก็หยิ่งพอๆ กับเจ้านาย

“ต๊าย! ไม่นึกว่าจะเจอเธอที่นี่นะเพื่อน” เลียงทักเจื้อยแจ้วดังมา จากสตรีนางหนึ่งในชุดกระโปรงงามหรู แผกจากคนรอบข้างที่มักอยู่ใน ชุดลุยๆ แพรวพรรณรายปรายตามองแวบหนึ่งเมื่อได้รับคำทักทายจาก เพื่อนร่วมสถาบัน

“บังเอิญน่ะ” ตอบเพียงเท่านั้นแล้วก็เลิกสนใจ ก็ใช่ว่าเธอจะเคย สนใจ นวลนาถ อรรถเศรษฐ์ เลียที่ไหนหากไม่มีความจำเป็น ถึงจะรู้ว่า

อีกฝ่ายอยู่ในวงการเดียวกัน แต่สนใจคนละสายงานแบบนี้ยิ่งไม่อยาก

เสียเวลาด้วย

“อันนึกว่าเธอทำข่าวการเมืองซะอีก หรือว่าโดนย้ายแผนก”

นํ้าเลียงหวานเหมือนเพื่อนล้อเล่นต่อกัน ทำให้ดวงตากลมโตลีคำสนิท

เป็นมันตวัดมามองนิดหนึ่งราวกับเสียไม่ได้ หากมีผลทำให้คนถูกมอง

ร้อนตัว

“เธอน่าจะรู้นะ คนอย่างฉันมักเลือกงานของตัวเอง”

“แหม รู้หรอกว่าเพื่อนเรียนเก่ง แค่ทักเพราะแปลกใจที่เห็นเธอ ที่นี่” ไม่มีเพื่อนคนไหนในรุ่นไม่รู้ว่า แพรวพรรณรายโดนทาบทามให้ ทำงานกับหนังสือพิมพ์ระดับประเทศหลังแกงานเสร็จโดยทันที ซึ่งไม่ใช่ สิ่งที่เกิดขึ้นได้ง่ายนักในวงการนักข่าว

“มาแทนบัว” หญิงสาวตอบเพียงเท่านั้นแล้วเมินหนี ก่อนจะหัน ไปคุยกับตากล้องชายคนหนึ่งซึ่งมองกล้องของเธออย่างสนใจแทน

การสนทนาเป็นไปอย่างออกรสโดยไม่มีนัยทางเพศ แม้จะพอ ดูออกว่าตากล้องคนนั้นชื่นชอบทั้งสาวน้อยและกล้องของเธอ ไม่นาน แพรวพรรณรายก็ได้รู้จักเพื่อนใหม่อีกหลายคนที่รายล้อมตัวเพราะการ แนะนำของตากล้องคนนั้น นวลนาถมองภาพตรงหน้าแล้วเม้มปากแน่น ก่อนจะรีบคลายออก

มักเป็นแบบนี้เสมอ...รูปร่างอรชรสูงโปร่ง ท่าทางทะมัดทะแมง วงหน้าเรียวที่จัดอยู่ในขั้นงดงาม ผิวขาวใสอมชมพูดูสุขภาพดี ผมยาว สลวยสีดำสนิทเหยียดตรงถึงกลางหลังถูกรัดเอาไว้กลางกระหม่อมเพื่อ ความคล่องตัว ดวงตานั้นเล่าก็กลมโตเป็นประกายระยับแบบคนอารมณ์ ดีอยู่เป็นนิตย์ รวมทั้งอารมณ์ขันกับกิริยาไม่ถือตัว ทำให้หม่อมหลวง แพรวพรรณรายเป็นคนมีเพื่อนมากทั้งชายหญิงมาแต่ไหนแต่ไร

เมื่อมีคนรักมากก็ย่อมมีคนเกลียด ฉันใดก็ฉันนั้น สาวๆ หลายคน ไม่ชอบแม่จอมเอี้ยวคนนี้ เพราะเมื่อเธอก้าวย่างไปที่ใดก็มักได้รับการ ต้อนรับอยู่เสมอ โดยเฉพาะจากบรรดาหนุ่มๆ ที่หวังจะได้ควงกับอดีต ดาวคณะผู้ไม่เคยมีแฟน ถึงจะไม่ปรากฏว่ามีใครทำสำเร็จ แต่ความ ชื่นชมของบรรดาชายหนุ่มซึ่งยังคงเป็นแฟนคลับเธออย่างเหนียวแน่น ก็นำมาซึ่งความอิจฉาหรือหมั่นไล้แก'เพื่อนสาวที่อยากได้รับความสนใจ

ในลักษณะเดียวกันมิใช่น้อย

กลุ่มนักข่าวสายงานเดียวกันต่างรู้จักกันเกือบหมดแม้จะต่างสำนัก เพราะได้ร่วมงานด้วยกันหลายครั้งหลายหนจนบางคนกลายเป็นเพื่อน ที่สามารถถามข่าว ฝากจองที่ หรือแบ่งปันข้อมูลกันอยู่เสมอ ทำนอง นํ้าพึ่งเรือเสือพึ่งปา

“นั่นใครน่ะ?” นักข่าวรุ่นพี่สาวสวยจากหนังสือพิมพ์หัวสีที่เทรน งานให้นวลนาถหันมาถาม

“หม่อมหลวงแพรวพรรณราย อัครเดโซ ชื่อเพื่อนค่ะ ลูกสาวของ หม่อมราชวงพ์พงศ์จักร์ เพื่อนคุณแม่นวลที่กระทรวง ปกติเพื่อนเขา ทำข่าวการเมือง วันนี้บอกว่ามาแทนยายบัว ชโลบลจากบางกอกไทม์ ไงคะ”

“อ้อ! มิน่า ท่าทางนั่นใจน่าดูนะ”

“เพื่อนเขาเป็นอย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะ คนชอบเขาเยอะ เขาเลยออกจะหยิ่งๆ ไม่เห็นหัวใคร” ที่พูดนี่ไม่ได้นินทานะ อย่างน้อย ยายเพื่อนก็ไม่เคยเห็นหัวเธอละ นัยลึกกินใจระหว่างสองสาวผ่านมา ตั้งแต่เริ่มเข้าคณะ แพรวพรรณรายจะแสดงออกเสมอว่าไม่เคยนับเธอ อยู่ในกลุ่ม

“อย่างนั้นเหรอ ดูไม่ออกเลยว่าหยิ่ง”

“โอ๊ย! เขาเก่งค่ะ เดี๋ยวพี่เพ็ญก็จะเห็นเอง” คำบอกเล่าของ นวลนาถทำ^,ให้เพ็ญพิศุทธ นักข่าวสายบันเทิงวัยยี่สิบหกปี รุ่นพี่ปราย ตามองคนที่ถูกกล่าวถึงอย่างพินิจ เป็นความบังเอิญที่แพรวพรรณราย หันมาพอดี หากหญิงสาวเพียงแค่พยักหน้าให้นิด แล้วหันไปคุยสรวลเส เฮฮากับเพื่อนใหม่เพื่อสร้างความสนิทสนมต่อ

คนที่ถูกเมินด้วยความไม่ตั้งใจและเคยชินที่ใครๆ เห็นความ

สำคัญอยู่เสมอ เลยชักจะ ‘เห็นจริง’ ตามคำกล่าวของนวลนาถ

“คุณชายมาแล้ว” เสียงใครคนหนึ่งเอ่ยขึ้น ทำให้แพรวพรรณราย หยุดคุย และหยิบแว่นตาสีใสแบบเลนส์เปลี่ยนสีได้ขึ้นมาใส่ เป็น ลักษณะนิสัยในการทำข่าวของเธอแม้จะสายตาสันไม่ถึงร้อย แว่นอันโต เบาสบายปิดดวงตา และเปลี่ยนใบหน้าของคนใส่ไปมากโข มือเรียวขาว จัดการเปิดหน้ากล้อง เตรียมเทปบันทึกเสียงพร้อมอย่างชำนาญ

“โอ้โห ตัวสูงเป็นบ้า หน้ายังกับฝรั่ง หล่อฝ่าพี่ทอม ครูซ อีก”

เสียงใครคนหนึ่งซึ่งคงจะเป็นนักข่าวหน้าใหม่ อุทานตังขึ้นอยู่ด้านหลัง แพรวพรรณรายเลยแบะปากด้วยความหมั่นไล้อีกหน

ร่างสูงใหญ่ที่ปรากฏตัวขึ้นนั้นสูงกว่าหกฟุตไปมากโข ใบหน้า คมคายมีสันเหลี่ยมเล็กน้อย บริเวณคางเห็นไรเคราเขียวครึ้ม ผมสีน้ำตาล ดวงตาคมกล้าสีฟ้าเข้มเหลือบดำดูน่าพิศวง จมูกโด่ง หน้าผากกว้าง ปากหยักบอกถึงลักษณะนิสัยเอาแต่ใจตนเอง ใบหน้าของเขายามที่เห็น ว่ามีผู้สื่อข่าวและตากล้องมารออยู่เป็นจำนวนมากแทบไม่เปลี่ยนไป แต่ มีรอยยิ้มนิดๆ ประตับอยู่บนริม'ฝีปากได้รูป เป็นใบหน้าซึ่งคนที่มือคติ ส่วนตัวอยู่แล้วมองว่า ‘ยิ้มเหมือนสวมหน้ากาก’

ร่างสูงใหญ่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสิฟ้าของอาร์มานีปล่อยชาย กางเกง ยีนสิเข้มและรองเท้าหนังราคาแพง นาฬิกาสปอร์ตเป็นเครื่องประตับ สุภาพบุรุษเพียงอย่างเดียวบนเนื้อตัวน่าขยํ้า ผมตัดลันใส่เจลเสยเอาไว้ ลวกๆ ไม่เป็นทรงนัก แต่คงไม่มีใครบ่นว่าไม่น่าดู สาวๆ ก็คงอยากเอามือ สอดไซ้ผมของหนุ่มฮอตเล่น

ข้างกายเขาคือเลขานุการหนุ่มนามว่าสุรเชษฐ์ รูปร่างสูงเกือบเท่า เจ้านายและมีใบหน้าเฉยชา อยู่ในชุดเสือเชิ้ตผูกเนกไท ชายเสือยัด เข้าไปในกางเกงสแล็กลักลืบโง้ง คาดทับด้วยเข็มขัดสีนํ้าตาลเรียบร้อย บนแขนมีเสื้อนอกพาดเอาไว้ มือข้างหนึ่งถือกระเป่าเอกสาร ใบหน้าของ เขาดูเข้มงวด ใส่แว่นใส บุคลิกราวกับอาจารย์หนุ่มมากกว่าเลขาฯ ส่วน ตัวของนักธุรกิจ แต่หากเห็นเพียงหุ่นจากด้านหลังก็ดูคล้ายกันพอสมควร ใครๆ ที่อยากสัมภาษณ์คุณชายอัครัชล้วนเคยรู้จักเลขานุการ วัยราวสามสิบปีผู้นี้ นัยว่าเขาได้รับความไว้วางใจจากเจ้านายให้ดำเนิน งานหลายอย่างแทนทั้งในประเทศไทยหรือบินไปต่างประเทศ ด้วย วุฒิการศึกษาปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยชั้นนำในอเมริกา มีความ เชี่ยวชาญด้านกฎหมาย และเคยร่วมงานกับบริษัทข้ามชาติหลายปี ก่อนจะผันตัวมาเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของหม่อมราชวงค์อัครัช ลือกันไปว่า รายได้ของเขาเทียบเท่ากับผู้บริหารระตับสูงของบริษัทใหญ่ๆ นั่นเลย ทีเดียว

ผู้ติดตามนอกเหนือจากนั้นคือ คนขับรถชายไทยแท้ผิวเข้มหน้า ตายในชุดฟอร์ม ท่าทางไม่ชอบพูด และเจ้าหน้าที'รักษาความปลอดภัย ของบริษัทที่ออกไปรับเจ้านายใหญ่

“คุณชายคะ ได้ข่าวว่าคุณชายกำลังเจรจาซื้อที่ดินที่กระบี่เพื่อ สร้างรีสอร์ตเพิ่มใช่มั้ยคะ?” นักข่าวสาวรายหนึ่งยื่นไมค์เข้าไปถามเมื่อ

ร่างสูงเดินผ่านมายังบริเวณที่รออยู่

“ต้องถามสุรเชษฐ์ เขาเป็นคนติดต่อ” เจ้านายกลับโบ้ยให้ลูกน้อง เสียอย่างนั้น ใบหน้าคมลันกวาดมองผู้คนรายล้อมเพียงลวกๆ โดยที่เท้า ยังคงก้าวไปข้างหน้า

“คุณสุรเชษฐ์ว่ายังไงคะ?”

“พวกคุณเอาข่าวมาจากไหนกันครับ?”

“สายของเราให้ข่าวมา เป็นโครงการใหญ่แค่ไหนคะคุณชาย?” “น่าจะไม่ใหญ่นักหรอกทั้ง?”

“จริงรึเปล่าคะที่มีข่าวว่าที่ดินผืนนั้นไม่ใช่ที่ดินปกติ?” แพรว-

พรรณรายตั้งดำถามบ้าง เสียงของเธอใสนึ่ง ค่อนข้างตัง ดึงความสนใจ ของคนถูกถามให้ก้มลงมองวงหน้าเรียวในกรอบแว่นอันโตที่เลนส์เปลี่ยน เป็นสีซาเพราะแสงแดด จนมองไม่เห็นดวงตาของนักข่าวสาวมากนัก เห็นแต่จมูกเกโด่งเล็กเป็นลันสวย ปากแดงเรื่อเหมือนกลีบดอกไม้ชุ่มชื้น

และเม็ดเหงื่อเล็กๆ บนหน้าผากโค้งมนเนียนละเอียด

(โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)