เสน่หาเมียบังเอิญ (ตะวันพิมพ์)

เพราะความจำเป็นบีบคั้นทำให้ พสิกา ต้องละทิ้งศักดิ์ศรีมาเป็นสาวนั่งดริ๊งก์ให้กับเศรษฐีขี้เหงา หากแต่ความผิดพลาดในการส่งตัว ทำให้เธอได้พบกับ อัลวาเรซ อนิก นาบาส มหาเศษรฐีพันล้าน และถูกเขาพรากพรหมจรรย์  

เพราะอยากผ่อนคลายและหาความรื่นรมย์ให้กับตนเอง อัลวาเรซจึงยอมจ่ายเงินแสนแพงเพื่อซื้อบริการหญิงสาวคนหนึ่ง แต่ใครจะคิดว่าแรกเจอหน้าเจ้าหล่อนจะมาในลุคสาวใสซื่อบริสุทธิ์ผุดผ่องไม่เคยผ่านมือชายมาก่อน ซ้ำคนเจ้ามารยายังกล้าคิดจะมาลบลายเสือร้ายแห่งมายอร์กาเช่นเขา

“คุณ! คุณจะทำอะไรฉัน” พสิกาพยายามกระเถิบถอยหนี ทว่าด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่เล่นงานจนปวดหัวและแทบทรงตัวไม่อยู่ ก็ทำให้เธอไม่สามารถขยับกายได้เท่าที่ต้องการ

“ถามอะไรแปลกๆ ก็เธอมาทำหน้าที่อะไรเล่าพสิกา เธอก็รู้ดีไม่ใช่หรือ” เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน นึกในใจว่าหญิงสาวช่างรักษาบทสาวบริสุทธิ์ได้ตลอดเวลาจริงๆ

“ฉันแค่มาเป็นเพื่อนคุยแก้เหงาให้คุณ” หญิงสาวตอบเสียงสั่น คู้เข่าเข้าหาตัวแล้วยกมือกอดอกเอาไว้

“หึๆ เธออย่าแสดงบทสาวไร้เดียงสาไปหน่อยเลย ใครหน้าไหนเขาจะยอมจ่ายเงินตั้งมากเพื่อให้ผู้หญิงมาเป็นเพื่อนคุยเท่านั้นเล่า เพราะฉะนั้น เธอก็มาทำหน้าที่ของเธอเสียดีๆ” เขาขยับกายเข้ามาใกล้เธออีกนิด ในขณะที่พสิกาก็กระถดถอยหลังจนติดพนักหัวเตียง

“ไม่ค่ะ! ฉันไม่ได้ขายตัว ปล่อยฉันไปนะคะ” หญิงสาวพยายามอ้อนวอน

“เสียใจนะพสิกา เพราะฉันจ่ายเงินไปไม่ใช่น้อยๆ และที่สำคัญ ตอนนี้ฉันก็ต้องการเธอมากเกินกว่าจะปล่อยเธอเดินออกไปจากห้องนี้ง่ายๆ”