เวียนนารักร้อน (กัลวาร์)

เทพบุตรนักรักแห่งเวียนนา

 

 

‘ชนใดไม่มีดนตรีกาล ในสันดานเป็นคนชอบกลนัก อีกใครฟังดนตรีไม่เห็นเพราะ เขานั้นเหมาะคิดขบถอัปลักษณ์ ฤาอุบายมุ่งร้ายฉมังนัก มโนหนักมืดมัวเหมือนราตรี และดวงใจย่อมดำสกปรก ราวนรกชนเช่นกล่าวมานี้ ไม่ควรใครไว้ใจในโลกนี้ เจ้าจงฟังดนตรีเถิดชื่นใจ’

(บทพระราชนิพนธ์แปลในรัชกาลที่ ๖ จากต้นฉบับของ         วิลเลี่ยม เช็กเปียร์)

บทพระราชนิพนธ์นี้คงใช้กับชาวเวียนนาและออสเตรียไม่ได้ เพราะนครสุดแสนโรแมนติกแห่งนี้ไม่เคยปราศจากสุนทรียภาพแห่งเสียงดนตรี เวียนนามีนักแต่งเพลงคลาสสิกไม่ว่าจะเป็น บีโธเฟ่นโมสาร์ทชูเบอร์กบราห์ม หรือ โยฮัน สเตราส์ ความยิ่งใหญ่ทางประวัติศาสตร์ ความโอ่อ่าของสถาปัตยกรรมอันน่าภาคภูมิของจักรวรรดิออสเตรีย-ฮังการี ประเพณีวัฒนธรรมที่สืบทอดกันมาอย่างหวงแหน ภูเขาสูงตระหง่านโกรสซ์กล็อกเนอร์ (Großglockner) หรือทะเลสาบนอยซิดเลอร์ ซี (Neusiedler See) ที่เชื่อมออสเตรียกับฮังการีเข้าด้วยกัน อีกทั้งออสเตรียยังเป็นเส้นทางผ่านของแม่น้ำดานูบ (Donau) เพื่อไหลสู่ดินแดนสาธารณรัฐเช็กและอีกหลายประเทศลงสู่ทะเลดำ สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นเสน่ห์ที่เมืองแห่งดนตรีคลาสสิกแห่งนี้รอคอยให้นักท่องเที่ยวได้มาสัมผัสและพิสูจน์ด้วยตาตนเองสักครั้งในชีวิต

บนฝั่งแม่น้ำดานูบ กรุงเวียนนา เป็นสถานที่ตั้งสำนักงานใหญ่ของ เอดิสัน แทรเวล กรุ๊ป บริษัททัวร์ที่ผูกขาดอำนาจจัดการท่องเที่ยวเพียงแห่งเดียวของออสเตรีย อันเดรียส เอดิสัน บุญอนันต์ ทายาทคนเดียวของตระกูลเอดิสันนั่งแท่นเป็นผู้บริหารสูงสุด แทนคุณอันโตนิโอ บิดาวัยหกสิบปีที่เกษียณตัวเองกลับไปใช้ชีวิตอยู่กับคุณอรนภาภรรยาสาวสวยที่คฤหาสน์หลังใหญ่ย่านชานเมือง

อันเดรียสเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ นัยน์ตาสีเขียวมรกต ชื่อเสียงความเจ้าชู้ กะล่อนเลื่องลือไปทั่วเวียนนาและออสเตรีย จนได้รับฉายาว่า ‘เทพบุตรนักรัก’ หัวใจของเขามีไว้สำหรับแจกจ่ายให้กับสาวๆ แต่ก็ไม่เคยหยุดอยู่ที่หญิงคนใด

ชั้นสูงสุดของอาคารรูปทรงทันสมัยขนาดใหญ่แห่งนี้ถูกตกแต่งเป็นห้องพักสุดหรู ที่เพียบพร้อมไปด้วยเครื่องอำนวยความสะดวกแบบครบวงจร ทั้งห้องนั่งเล่น ห้องอาหาร สระว่ายน้ำ ฟิตเนส สปา และจุดชมวิวที่สามารถมองเห็นกรุงเวียนนาในมุมสูง

บนเตียงขนาดใหญ่ภายในห้องพักกว้างขวาง เสียงร้องครวญครางผสานเสียงคำรามหอบกระเส่าของชายหญิงผู้ร้อนรักดังระงมอย่างต่อเนื่อง เรือนร่างอวบอิ่มสะท้านขึ้นลงอยู่ใต้ร่างใหญ่ที่กำลังเคลื่อนไหวสะโพกอย่างเร่าร้อนหนักหน่วง เธอหยัดกายขึ้นรับการกระแทกกระทั้น เพื่อให้สองกายประสานลึกจนถึงแก่น เล็บยาวจิกลงกลางแผ่นหลังแกร่ง เมื่อความหฤหรรษ์เสียดแทงก้านสมอง

“เดฟขา ฉันจะขาดใจตายอยู่แล้ว” หญิงสาวครางเสียงกระเส่า เรียวขายาวเกี่ยวสะโพกแกร่งดึงลงมาให้แก่นกายร้อนจมดิ่งล้ำลึกยิ่งขึ้น

 “ใจเย็นที่รัก โอ...” สะโพกแกร่งเคลื่อนไหวด้วยจังหวะถี่กระชั้น มือใหญ่กระชับสะโพกกลมกลึง แล้วยกขึ้นรับแรงกระแทกอีกครั้งและอีกครั้ง เพียงไม่นานสองร่างเกร็งกระตุก กล้ามเนื้อนุ่มโอบกอดแก่นกายกำยำ เมื่อสองร่างปีนป่ายบันไดสวรรค์พร้อมกัน

ร่างใหญ่สะท้านเกร็งกระตุกหลายอึดใจก็ถอนกายออกมานอนแผ่อยู่บนเตียงกว้างอย่างหมดเรี่ยวแรง

“เดฟขา! สุดยอดมากเลยค่ะที่รัก” ริมฝีปากบางเฉียบระดมจูบตามใบหน้าคมที่ยังนอนหายใจหอบสะท้านแรง

“คุณก็เผ็ดร้อนใช่ย่อยเลย ทำเอาผมแทบขาดใจตายแน่ะ” รอยยิ้มทรงเสน่ห์ระบายเต็มใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตรทั้งที่ยังคงหลับตานิ่ง

“ขอบคุณค่ะสำหรับคำชม” หญิงสาวยิ้มกริ่มขณะกวาดตามองกายกำยำไร้ไขมันส่วนเกิน ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าอย่างหลงใหล

อันเดรียส เป็นบุรุษเพศหนุ่มผู้ทรงพลังราวกับม้าศึกเต็มเปี่ยมไปด้วยแรงเสน่หา ลีลาเร่าร้อนชวนให้หลงใหลมากกว่าผู้ชายทุกคนที่เคยร่วมอภิรมย์ เธอไม่นึกแปลกใจเลยว่าทำไมบรรดาสาวๆ ทั่วบ้านทั่วเมืองต่างใฝ่ฝันอยากร่วมขับกล่อมลำนำพิศวาสกับเขาสักครั้งในชีวิต นิ้วเรียวยาวสวยแต่งแต้มด้วยสีทาเล็บสีสดกรีดไล้ลงบนแผ่นอกกว้าง ก่อนจะเลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆ จนถึงจุดหลอมรวมเปลวพิศวาสบนร่างกายกำยำ จุดประกายไฟพิศวาสที่เพิ่งมอดลงให้ลุกโชน

“พอแล้วครับเอริน่า เที่ยงนี้ผมมีประชุมด่วน” ชายหนุ่มแย้งเสียงกระเส่า ฉุดมือเรียวของเธอไม่ให้ซุกซนมากกว่านี้

“อีกสามชั่วโมงกว่าจะเที่ยง คุณจะรีบไปไหนคะ” หญิงสาวจ้องมองตัวตนอันทรงพลังของเขา พลางแลบลิ้นเลียริมฝีปากแห้งผากอย่างกระหายหิว ความสุข ความกระสันต์ที่เขามอบให้ไม่ต่างจากไวน์ชั้นดี

“แต่ผมต้องทำงานนะครับ ขืนเข้าทำงานสายมีหวังโดนเพ่งเล็งแน่” อันเดรียสต่อรอง แต่เธอกลับส่ายหน้าเบาๆ พลางกัดริมฝีปากล่าง

“คุณเป็นถึงผู้บริหารจะกลัวการเพ่งเล็งทำไมคะ ฉันขอเวลาแค่สิบนาทีเท่านั้น รับประกันความดุเด็ดเผ็ดมัน จนลืมไม่ลงเชียวค่ะ”

นิ้วเรียวเกี่ยวเครื่องป้องกันออกจากอาวุธร้ายพลางก้มลงแตะริมฝีปากลงบนเนื้อแท้ของเขา ก่อนจะเริ่มร่ายมนตร์สวาท โดยไม่ยอมเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายตั้งตัวสักนิด

“อย่าเอริน่า พอแล้ว โอ...” เทพบุตรหนุ่มคำรามเสียงแหบห้าว เมื่อปากสีแดงสดของเธอครอบครองแก่นแท้ความเป็นชาย ดูดดึงอย่างกระหายสลับตวัดลิ้นไล้วนแผ่วเบา เขาครางกระเส่าแทบหายใจไม่ทัน แต่แล้วเสียงเคาะประตูดังระรัวจากคนข้างนอกก็ทำให้ใบหน้าคมเฉี่ยวหันมองประตูห้องอย่างอารมณ์เสีย เธอทำเป็นไม่สนใจมันก็ยังดังไม่หยุด

“นายน้อยครับ ตื่นหรือยังครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ” เพียงแค่ได้ยินเสียงร้อนรนของคนข้างนอกดังแว่วเข้ามา ร่างใหญ่ที่กำลังทรมานแทบขาดใจก็รีบดันศีรษะของเธอออกห่าง

“โทมัธมาตามแล้ว ขอตัวก่อนนะครับ”

“มาตามก็ช่างเขาสิคะ ฉันยังไม่อิ่มเลย”

“สามรอบแล้วนะครับเอริน่า คุณหิวโหยมาจากไหนกัน”

“แต่ฉัน...”

“ถ้าผมเข้าทำงานช้ามีหวังได้ฟังคุณแม่บ่นจนหูชาแน่ เอาไว้วันหน้าเราค่อยมาต่อก็แล้วกันนะครับ”

อันเดรียสตัดบทพร้อมกับพลิกกายลงจากเตียง แต่ก็ยังไม่ว่ายื่นมือมาเคล้าคลึงทรวงอกอวบสลับสองข้างอย่างอดใจเอาไว้ไม่ไหว

ปัง ปัง ปัง!

มือใหญ่แต่เรียวคว้าผ้าเช็ดตัวบนพื้นพรมขึ้นมาพันรอบเอว แล้วเดินมากระชากประตูออกกว้าง เมื่อได้เห็นเลขาฯ หนุ่มวัยไล่เลี่ยกันยืนอยู่ตรงหน้าก็ถอนใจด้วยความเหนื่อยหน่าย

“นายจะเคาะทำไมนักหนาโทมัธ น่ารำคาญจริง”

“นายหญิงนั่งรออยู่ในห้องทำงานครับ ผมจะโทรบอกนายน้อยท่านก็ยึดมือถือผมไว้ แต่ไม่ต้องกลัวนะครับเพราะนายท่านก็มาด้วย”

“ต่อให้คุณพ่อมาเป็นร้อยก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอก” อันเดรียส กล่าวกับเลขาฯ หนุ่มด้วยความหนักใจ

“นายน้อยก็รีบแต่งตัวสิครับ ผมจะรออยู่ตรงนี้”

“ไม่เป็นไร นายรีบไปเอาใจคุณแม่เถอะ”

“ไม่ได้หรอกครับ ขืนปล่อยให้นายน้อยอยู่กับเอลิน่าตามลำพัง มีหวังไม่ได้ไปทำงานชัวร์” โทมัธดักคออย่างรู้ทัน เทพบุตรนักรักเจอแม่เสือสาวจอมยั่วคงยากที่จะต้านทานความต้องทางอารมณ์

“โอเค งั้นนายช่วยจัดการเธอให้หน่อยก็แล้วกัน” กล่าวจบเทพบุตรหนุ่มเดินหายเข้าห้องน้ำ เมื่อได้รับคำสั่งจากนายหนุ่ม โทมัธก็รีบเข้ามากดปุ่มสีเขียวบนหัวเตียงทันที ไม่กี่อึดใจพนักงานสาวสองคนก็ก้าวมายืนตรงหน้า เพื่อเคลียร์ภายในห้องให้เรียบร้อย

“เชิญลุกขึ้นได้แล้วคุณเอริน่า มาร์ธากับมาริซ่าจะพาคุณไปผ่อนคลายอารมณ์ค่อยกลับบ้าน” ไม่พูดเปล่ามือหนาก็หยิบเสื้อผ้าสีสดน้อยชิ้นของเจ้าหล่อนโยนขึ้นมาบนเตียงอย่างไม่เกรงอกเกรงใจ

“ไอ้ขี้ข้า แกไม่มีสิทธิ์มาทำกริยาต่ำๆ แบบนี้กับฉันนะ”

หญิงสาวตวาดแว้ดกลับมาอย่างโมโห แล้วคว้าหมอนใบใหญ่ปาใส่หน้าชายหนุ่มเต็มแรง ทำให้ผ้าห่มผืนหนาสีขาวสะอาดที่ใช้ปิดร่างกายหลุดร่วง ทรวงอกอวบขาวผ่องของเจ้าหล่อนจึงปรากฏต่อสายตาของเขาอย่างไม่รู้ตัว

เลขาฯ หนุ่มถึงกับอ้าปากค้าง ดวงตาคมเบิกกว้างราวกับเจอสิ่งมหัศจรรย์ของโลก หญิงสาวมองตามสายตาอีกฝ่ายก็กรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ

“กรี๊ด! ไอ้บ้า ไอ้ลามก แกมองหน้าอกของฉันทำไม กรี๊ด...”

“เลิกกรี๊ดได้แล้วแม่คุณ ผมไม่ได้อยากมองนักหรอก ไอ้นมเหี่ยวๆ ของคุณน่ะ”

“แกว่าใครนมเหี่ยว” หญิงสาวแหวกลับมาใบหน้าบึ้งตึง

“ผมว่าคุณนั่นแหละครับ เชิญออกไปได้แล้ว ถ้าคุณยังไม่อยากโดนนายน้อยเขี่ยทิ้งก่อนเวลาอันควร”

“แก!” พอหญิงสาวจะอ้าปากตอบโต้ เขาก็ชี้นิ้วดักเอาไว้ “ฝากไว้ก่อนเถอะ ถ้าฉันได้เป็นนายผู้หญิงของเอดิสันกรุ๊ปเมื่อไหร่ ฉันจะไล่แกออกคนแรก จำเอาไว้”

นักร้องสาวกัดฟันกรอดด้วยความโมโห แล้วลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าเดินกระแทกกระทั้นเข้าไปในห้องแต่งตัว ทั้งที่ร่างกายไม่มีอาภรณ์ติดตัวสักชิ้น ทำเอาชายหนุ่มมองตาค้างเป็นครั้งที่สอง แต่พอเจอสายตาล้อเลียนของมาร์ธากับมาริซ่า สองพี่น้องฝาแฝดที่เป็นแม่บ้านส่วนตัวของเจ้านายโทมัธก็ขยี้ตาแก้เก้อ

“สงสัยตาเป็นกุ้งยิงแน่เรา”

 

ร่างสูงใหญ่ในชุดสูทเรียบหรูที่เพิ่งก้าวเข้ามาในห้องทำงานเกิดอาการเกร็งเล็กน้อย เมื่อเห็นบิดาวัยหกสิบกับมารดาเจ้าระเบียบกำลังนั่งจ้องมองมายังเขาเขม็ง หนุ่มนักรักเสียววาบถึงสันหลังกับสายตาชนิดนั้น ลางสังหรณ์บอกเขาว่า คงไม่ใช่เรื่องดีนักถ้าบุพการีบุกมาถึงบริษัทเช่นนี้

“เข้าทำงานสายห้านาที ไร้ระเบียบวินัย ไม่เอาใจใส่กับงาน คนแบบนี้สมควรเป็นผู้นำหรือเปล่า โทมัธ” ดวงหน้าที่ยังสวยไม่สร่างของหญิงวัยห้าสิบเศษหันมาถามพ่อเลขาฯ หนุ่มของบุตรชายเสียงเข้ม

“โธ่... คุณแม่ครับ คุณแม่ก็รู้ว่าผมทำงานหนักทุกวัน บางคืนก็อยู่เคลียร์งานจนดึกดื่น มันก็ต้องมีการตื่นสายบ้างนะครับ”

ชายหนุ่มรีบเอาตัวรอด แต่ก็ต้องอ้าปากค้างเมื่อมารดาตวัดสายตามองอย่างไม่พอใจ

“แม่ไม่ได้ถามลูกนะเดฟ ฉะนั้น อย่าเพิ่งพูดแทรกขึ้นมา มันเสียมารยาทมากรู้ไหม?”

อรนภาตำหนิเสียงเฉียบ ราวกับเขาเป็นเด็กน้อยวัยห้าขวบที่ยังต้องควบคุมดูแล ทำเอาคนโดนตำหนิถึงกับนั่งคอตกไปเลยทีเดียว

“คุณจะเคร่งครัดอะไรกับลูกนักหนาอร ตาเดฟอายุสามสิบสองและรับผิดชอบตัวเองได้แล้ว” อันโตนิโอปรามภรรยาสุดที่รัก ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวกับเสียงหวานแต่เฉียบขาดตวาดกลับมา

“คุณเงียบก่อนได้ไหมคะ ฉันกำลังอบรมระเบียบวินัยในการทำงานของลูก ฉันรู้ว่าเดฟทำงานหนัก ต้องเดินทางไปตรวจบริษัทสาขาตามเมืองต่างๆ ด้วยตัวเอง แต่การที่เดฟเอาแต่นอนกกผู้หญิง จนลืมกฎระเบียบข้อบังคับของบริษัท ซึ่งอีกไม่นานก็คงจะกลายเป็นเยี่ยงอย่างที่ไม่ดีต่อพนักงานทุกคน”

นางกล่าวกับสามีเสียงเข้ม ทั้งยังตวัดสายตามาทางบุตรชายจอมกะล่อนในตอนท้าย

“พ่อครับ...” อันเดรียสหันมามองหน้าบิดาสายตาออดอ้อนอย่างขอความช่วยเหลือ แต่บิดากลับส่ายหน้าปฏิเสธทันที ความจริงเขาไม่ได้กลัวภรรยาหรอกแต่รู้สึกเกรงใจมากกว่า

“โอเค...แม่รู้ว่าเดฟเหนื่อย อยากพักผ่อน อยากมีเวลาส่วนตัว แต่ทุกอย่างก็ควรอยู่ในขอบเขตของกฎระเบียบ เดฟอายุสามสิบสองแล้ว บอกตามตรงว่าแม่ไม่ชอบเลยที่เห็นเดฟเปลี่ยนคู่นอนเหมือนเปลี่ยนเสื้อผ้า เดทคนโน้น ควงคนนี้ พาขึ้นเตียงไม่ซ้ำหน้า