หยอกดีนักรักซะเลย(แผนรักพิชิตใจ)(Cookie)

บทนำ

 

ปัง!

แรงกระแทกรุนแรงทำให้คํ่าคืนที่เงียบสงัดเกิดแรงสั่นสะเทือนอย่างหนัก

คลื่นเสียงที่เหมือนกับลำโพงเสียงตํ่าเกิดขึ้นเป็นพักๆ

ปัง...ปัง ปัง...ปัง ปัง ปัง...ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง...

ใบหน้าอันหล่อเหลาเงยขึ้นมาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊ก สองตาอดจ้องเขม็งไปที่ผนังห้องทางด้านขวาไม่ได้ เสียงนั้นดังมาจากอีกฟากของผนังห้องด้านนั้น

"อืม อา...อ๊า อ๊า...ที่รักคะ คุณสุดยอดมากเลย เอาอีกค่ะ...เอา อีก..." แล้วยังมีเสียงร้องครวญครางที่เล็กแหลมของผู้หญิงปะปนมาด้วย

ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเก้าอี้กัดฟันกรอดๆ แล้วมองไปที่มุมขวาล่างของหน้าจอ นาฬิกาบอกเวลาสามทุ่มสี่สิบห้านาทีพอดี

ยังไม่ทันจะเที่ยงคืน เพื่อนบ้านข้างห้องก็เริ่มทำกิจกรรมเสียแล้ว มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ

เขาสูดหายใจลึกๆ ติดต่อกันสามสี่ครั้ง รู้ดีอยู่แก่ใจว่าเสียงร้องเหมือนแมวหาคู่ที่ดังเป็น^,ระยะๆ นั้นไม่มีทางหยุดภายในชั่วโมงครึ่งแน่นอน ผู้ชายที่มีความอดทนอย่างเขา เมื่อเจอเรื่องทำนองนี้ก็ยังรู้สึกหงุดหงิดรำคาญเลย เมื่อสุดที่จะทานทนได้ก็ไม่จำเป็นต้องทนอีกต่อไปแล้ว ร่างที่สูงใหญ่จึงลุกขึ้นยืน เท้าที่สะอาดสะอ้านสวมรองเท้าแตะเดินออกจากห้องอ่านหนังสือ แล้วมุ่งตรงไปที่ประตูห้องใหญ่ เขาตัดสินใจแล้วว่าจะไปหาเพื่อนบ้าน ทำให้เสียงแปลกประหลาดที่มักจะดังขึ้นในเวลากลางคืนเงียบสงบลง

เขาก้าวออกจากประตูท้องและสะกดความอารมณ์เสียเอาไว้จน เดินมาถึงหน้าประตูใหญ่ของห้องข้างๆ แล้วออกแรงกดกริ่งราวกับว่ากำลังระบายความโมโห

ติ๊งต่อง...ติ๊งต่อง...ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง...

เขากดกริ่ง กดแล้วกดอีก กดอยู่ตลอด

นานประมาณสามนาที เขาก็ได้ยินเสียงผีแท้าดังแว่วๆ มาจากข้างใน

"มาแล้วค่ะ มาแล้ว" เสียงผู้หญิงที่แสนอ่อนหวานดังขึ้น เป็นเสียงที่ชัดเจนและไพเราะเหมือนกับกระดิ่งที่ต้องลมอ่อนๆ

ด้านหลังประตูเหล็กตัดบานใหญ่ยังมีประตูอะลูมิเนียมอีกหนึ่งชั้น เมื่อประตูอะลูมิเนียมที่หนักอึ้งถูกเปีดออก ก็เห็นสาวเซ็กซี่ที่สวมเสื้อสายเดี่ยว คู่กับกางเกงขาสั้นลายริ้วสีรุ้งยืนอยู่ข้างในห้อง

"ที่รัก มีธุระอะไรเหรอคะ" เธอไว้ผมทรงบ็อบที่มีหน้าม้าปรกลงมา ใบหน้ารูปไข่ที่เรียวเล็กประกอบกับหน้าตาที่งดงามและผิวพรรณที่นุ่มชุ่มชื้น ไร้การเสริมแต่ง ดูแล้วเหมือนนักเรียน ม.ปลาย ที่ใสซื่อบริสุทธิ์

ทว่าแววตาของเธอช่างเป็นผู้หญิงเต็มตัว ไม่อาจแอบซ่อนอายุที่แท้จริงของเธอต่อหน้าเขาได้ ลักษณะภายนอกและภายในจิตใจของผู้หญิงคนนี้ตรงข้ามกัน

ลักษณะภายนอกของเธอเหมือนสาวน้อยโลลิต้า แต่โลกภายใน จิตใจกลับเป็นสาวเต็มตัว

ไม่ว่าสำหรับผู้ชายคนไหนก็ตาม ผู้หญิงคนนี้ทั้งน่าอันตรายและเป็นสิ่งต้องห้าม

แม้ว่าเธอจะตั้งใจสวมเสื้อสายเดี่ยวโชว์ร่องอกคัพดีเอาไว้ อีกทั้งยังจงใจเผยเรียวขาที่แสนจะภาคภูมิใจ แต่สายตาชองชายผู้นี้ยังคงจับจ้องที่ดวงตาชองเธอตลอด

เขาเปรียบเสมือนภูเขา ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย หนำซํ้ายังเป็นภูเขานํ้าแข็งลูกใหญ่เสียด้วย

ฮ่าๆ...ปีศาจร้ายตัวน้อยในจิตใจแอบมีเสียงหัวเราะที่ร้ายกาจเล็ดลอดออกมา เธอไม่เชื่อว่าเมื่อเปิดเสียงหนังโป๊เรต 18+ จนดังสุดแล้ว ผู้ชายคนนี้จะยังไม่มาหาเธอ

"ตอนนี้ดึกแล้ว คุณกรุณาหรี่เสียงลงหน่อยได้ไหมครับ" ชายหนุ่มพูดเสียงเนือย ฟังไม่ออกว่าเขาอยู่ในอารมณ์ไหน แต่คิ้วคมเข้มเลิกขึ้นเล็กน้อย แสดงว่าเขาอดทนจนถึงขีดสุดแล้ว

อากัปกิริยาเล็กๆ น้อยๆ นี้หนีไม่พ้นสายตาของหญิงสาว แล้วเธอก็แสร้งทำเป็นแลบปลายลิ้นออกมา "อ๊ะ! ขอโทษค่ะ! เดี๋ยวฉันจะไปหรี่เสียงให้เบาลง...คุณอยากเข้ามาดื่มกาแฟสักแก้วไหมคะ"

นี่เป็นการให้ทำไม่ผิดแน่ เธอขาดแค่ยังไม่ได้ส่งจูบให้เขา

ชายหนุ่มส่งเสียงเย็นชาออกมา ราวกับว่ามองเห็นความคิดของผู้หญิงคนนี้จนทะลุปรุโปร่งตั้งแต่แรกแล้ว "ไม่ต้องหรอกครับ ผมกลัวว่าดื่มแล้วจะนอนหลับไม่ยอมตื่น"

ถูกต้อง นี่เรียกว่าเนื้อเข้าปากเสืออย่างแท้จริง ผู้หญิงคนนี้จ้องเขาตาเป็นมันมานานมากแล้ว ถ้าไม่ระมัดระวัง เตรียมพร้อมฟ้องกัน เกรงว่าเขาอาจเสียความบริสุทธิ์ไปได้อย่างไรก็ไม่มีทางรู้

เธอเองก็ไม่ได้แสดงทำทีโกรธ แค่ยิ้มเล็กน้อย "ฉันกลับกลัวว่าถ้าคุณดื่มแล้วจะนอนไม่หลับเสียอีก...แต่ฉันยังมีเวลาอีกมาก ไม่ถือสาที่จะอยู่เป็นเพื่อนคุณหรอกค่ะ..."

เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย "แม้ว่าคุณจะอ้างว้างทนไม่ไหวขนาดไหน ก็ไม่จำเป็นต้องป่าวประกาศให้คนอื่นรู้ว่าคุณหิวกระหายมากแค่ไหน จะดูหนังสำเร็จความใคร่ก็กรุณาหรี่เสียงเบาลงด้วยนะครับ" จากนั้นก็หันหลังกลับอย่างรวดเร็ว แล้วเข้าไปในห้องของตัวเองโดยไม่หันกลับไปมอง ปิดประตูเหล็กดัดดังปง ปล่อยผู้หญิงที่ไม่เป็นกุลสตรีคนนั้นอยู่ตรงนั้น ปฏิเสธที่จะรับฟังคำพูดใดๆ ของเธอทั้งสิ้น

หญิงสาวมองประดูเหล็กดัดที่ปิดสนิทแล้วอดยกมุมปากขึ้นไม่ได้ จากนั้นเสียงหัวเราะที่ดังกังวานดุจกระดิ่งเงินก็ดังก้องไปตามระเบียงทางเดิน คุณเพื่อนบ้านช่างบริสุทธิ์ใสซื่อน่ารักจริงๆ การหยอกเย้าเขาเป็นเรื่องหนึ่งที่เธอเฝ้ารอคอยที่สุดอยู่ทุกวัน เขาน่ารักจริงๆ ฮ่าๆ...

 

บทที่ 1

 

ในวันหนึ่ง ผู้เช่าห้องขนาดหนึ่งร้อยหกสิบห้าตารางเมตรที่อยู่ติดกับห้องของเวสเตอร์ หลงได้ย้ายออกไป

แต่ไหนแต่ไรเขาไม่เคยสนใจเรื่องเพื่อนบ้านอยู่แล้ว ไม่สนใจเลยสักนิดว่าคนที่ย้ายเข้ามาอยู่จะเป็นคนโสดหรืออยู่กันเป็นครอบครัว สำหรับพวกปิดกั้นตัวเองที่คำนึงถึงแต่ตนเองอย่างเขาแล้ว ใครจะย้ายออกหรือว่าย้ายเข้าก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ

แล้วทำไมเขาถึงรู้ว่าข้างห้องมีผู้หญิงคนหนึ่งย้ายเข้ามาน่ะเหรอ นั่นเป็นเพราะว่าในเข้าวันที่เขาควรจะได้นอนหลับอย่างมีความสุข กลับมีเสียงแปลกประหลาดดังลั่นมาเป็นระยะๆ จากนั้นบริเวณหัวเตียงก็มีเสียงเคาะดังปังๆๆ หนวกหูเป็นอย่างมาก ในที่สุดก็ก่อกวนจนเขาต้องตื่นขึ้นมา

ปกติเขาเป็นคนใจเย็นสุขุมเหมือนหมีที่ตื่นขึ้นมาจากการจำศีลในฤดูหนาว แต่วันนี้เขามุดออกมาจากผ้าห่มที่แสนสบายอบอุ่น กระโดดผลุง ลุกขึ้นมา แววตาฉายแววดุร้ายเนื่องจากนอนไม่พอ แม้แต่สีหน้าก็ดูอึมครึม จากนั้นเขาก็สวมเสื้อนอนสีฟ้า เดินออกจากห้องนอนอย่างโมโหเดือดพล่านแล้วพุ่งตรงไปที่ประตูห้องใหญ่

หลังจากเปิดประตูอะลูมิเนียมที่อยู่ด้านในแล้ว เวสเตอร์ก็ได้ยินเสียงที่ไพเราะและอ่อนหวานของผู้หญิงลอยมาพอดี

"ลำโพงชุดนั้นเอาวางไว้สองข้างของโทรทัศน์แอลซีดีนั่นเลยค่ะ" หญิงสาวสวมเสื้อยืดคอยูแขนยาวตัวบางสีดำ ทำให้คนมองแอบจินตนาการไปได้ไกล ส่วนชายเสื้อยืดยาวปิดกางเกงยีนรัดรูปที่สั้นกุดพอดี กางเกงขาสั้นกุดห่อหุ้มสะโพกที่สวยกลมกลึงของเธอเอาไว้ ขาเรียวยาวได้สัดส่วนขาวเนียนดังหน่อไม้ประกอบกับสวมรองเท้าสไตล์โรมันทำให้เธอดูสวยงามและเซ็กซี่

เธอย้อมผมสีน้ำตาล ตัดทรงบ็อบที่กำลังเป็นที่นิยมซึ่งเหมาะกับใบหน้ารูปไข่ที่เรียวเล็กของเธอเป็นอย่างมาก

ผู้หญิงคนนี้หน้าตาสวยมาก สวยเสียจนทำให้รู้สึกว่าน่าอันตราย ระหว่างที่เวสเตอร์มองเธออย่างพินิจพิเคราะห์ เธอก็มองมาทางเขาพอดี สายตาของทั้งคู่สอดประสานกันกลางอากาศ

"สวัสดีค่ะ วันนี้ฉันเพิ่งย้ายเข้ามา ฉันชื่อสโนว์ หยวนค่ะ" สโนว์กล่าวทักทายเพื่อนบ้านข้างห้องอย่างสุภาพ เสียงไพเราะอ่อนหวาน น้ำเสียงดูสบายๆ และมีชีวิตชีวา ไม่ได้เสแสร้งแต่อย่างใด "ไม่ทราบว่า คุณชื่ออะไรคะ"

เธอเผยรอยยิ้มสวยหวาน พยายามที่จะคลายท่าทีที่ไม่เป็นมิตรของเขา จากประสบการณ์ของเธอแล้ว ไม่ว่าจะเจอผู้ชายที่หน้าตาบูดบึ้งขนาดไหนก็ไม่อาจหนีเสน่ห์แรงสูงของเธอไปได้

สโนว์จึงคิดเข้าข้างตัวเองว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ก็คงจะทนเสน่ห์ของเธอไม่ไหวเช่นกัน อีกสิบวินาทีเขาคงจะตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มที่สุภาพอ่อนโยนแน่!

ผู้ชายก็เหมือนกันหมดไม่ใช่เหรอ

เพราะอะไรล่ะ

ไม่มีเหตุผล แค่เพราะว่า...

หน้าตาที่สะสวยไม่ใช่ความผิดของเธอสักหน่อย เป็นเพราะว่าแม่คลอดเธอออกมาดี ความสวยโดยธรรมชาติไม่อาจ สลัดทิ้งไปได้ง่ายๆ บวกกับความรักสวยรักงามก็เป็นธรรมชาติและสัญชาตญาณชองผู้หญิงอยู่แล้วด้วย

แม้ว่าจะไม่มีรังนกหรือหูฉลามบำรุงร่างกายตั้งแต่เด็ก แต่ก็ยังมีเห็ดหูหนูชาวกับหนังหมูพะโล้กินเสริมคอสลาเจน ทำให้ผิวพรรณชองเธอดูขาวผ่องนุ่มชุ่มชื้น

ถึงเธอจะอายุยี่สิบสี่ปี ย่างเข้าสู่วัยสาวเต็มตัวแล้ว แต่ความนุ่มเนียนของผิวก็ไม่แพ้เด็กสาววัยสิบแปดเลยแม้แต่นิดเดียว

แต่ความสวยโดยธรรมชาติก็ยังคงต้องพึ่งพาการดูแลบำรุงเพิ่มเติมในภายหลังอยู่ดี การออกกำลังกายสามสิบนาทีเป็นประจำทุกวันเป็นที่มาของใบหน้าที่มีเลือดฝาดของเธอ สิ่งสำคัญที่สุดคือยังต้องรับประทานแอปเปิลวันละหนึ่งลูกเพื่อล้างทำความสะอาดลำไส้ ช่วยให้รูปร่างเพรียวบางและรักษาสุขภาพ

สาวสวยอย่างเธอที่แค่โปรยเสน่ห์ไปเรื่อยเปื่อยก็ทำให้ผู้ชายนับคันรถถึงกับหลงเสน่ห์ได้ เธอจึงรู้วิธีการแสดงอากัปกิริยาต่างๆ ที่มีมาโดยธรรมชาติชองผู้หญิงต่อหน้าชายหนุ่มเป็นอย่างดี

แต่การแสดงออกชองชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้ากลับไม่เหมือนที่เธอคาดคิดเอาไว้ เขาไม่หลงกลไปกับใบหน้าที่ยิ้มแย้มชองเธอเลย อย่างกับว่าต่อให้คนที่มารบกวนการนอนของเขาเป็นประธานาธิบดี เขาก็ยังคงทำหน้าบูดบึ้งใส่เหมือนเติม

"อีกนานเท่าไหร่ครับกว่าคุณจะย้ายของเสร็จ" เสียงชองเขาเย็นชา ทำให้รู้สึกเหมือนกับว่าอยู่ในขั้วโลกใต้

ไม่ว่าสโนว์'จะคิดยังไงก็คิดไม่ถึงว่าปฏิกิริยาโต้ตอบของเขาจะเย็นชาชนาดนี้ เธอจึงตะลึงงัน จากนั้นก็เผยรอยยิ้มสดใสดั่งแสงตะวัน คาดเดาเอาว่าจะสามารถละลายภูเขานํ้าแข็งลูกใหญ่นี้ได้

"น่าจะอีกประมาณหนึ่งชั่วโมงค่ะ" เธอไม่ย่อท้อ ยังคงพูดจาอย่าง

(ติดตามอ่านต่อได้ในฉบับเต็ม)