ละครแห่งชีวิต

อ้วนแกะ |
16/03/2015

ละครแห่งชีวิต เล่มนี้อ่านเพลินมาก สนุกสนาน งดงาม ขมขื่น เจ็บปวด สมกับชื่อเรื่องจริงๆ สำนวนภาษาอาจเก่า บางคำสะกดแบบโบราณ แต่อาจแล้วไม่สะดุดเท่าไหร่ เพราะความหมายก็เข้าใจกันได้อยู่ดี เรื่องราวชีวิตสุดแสนจะดราม่าของคุณวิสูตร์ ผู้เกิดมาในตระกูลร่ำรวย ทว่าตนเองกลับถูกชะตากลั่นแกล้งให้เป็นเหมือนส่วนเกินของบ้าน เป็นลูกชังที่บิดาไม่เหลียวแล และต้องฝ่าฟันชีวิตลำบากด้วยตนเอง แต่นั่น กลับกลายเป็นโอกาสของเขา โอกาสที่หลายคนไม่ได้พบ ไม่ได้เห็น...น้ำใจจริงๆ ของเพื่อนร่วมโลก บางคนที่เห็นว่าดี เชิดชูบูชา รักกันปานจะกลืน ท้ายที่สุด กลับทิ้งกันไปง่ายๆ ราวกับวันเวลาที่ผ่านมาไม่เคยมีความหมาย หรืออย่างน้อย ก็ไม่ได้มีความหมายมากไปกว่าเงินทอง หรือฐานะทางสังคม บางฉาก บางความสัมพันธ์ที่ต้องสะบั้นลง เราก็ร่วมเสียใจไปกับคุณวิสูตร์ไม่น้อยเลย ชีวิตมีลงก็ต้องมีขึ้น มีร้ายก็ต้องมีดี เมื่อร้ายสุดๆ ก็สามารถดีสุดๆ ได้ เมื่อตกต่ำสุดๆ ก็สามารถทะยานขึ้นสู่จุดสูงสุดได้เช่นกัน อยู่ที่ว่าเราจะเลือกเดินทางไหน จะทำตัวยังไง มองโลกด้วยสายตาอย่างไร เราได้กำลังใจจากการดูละครของคุณวิสูตร์หลายข้อเลย และแอบคิดว่า หนังสือเล่มนี้ ดียิ่งกว่าหนังสือเดินทางเล่มไหนๆ เพราะไม่เพียงสามารถอธิบายให้เราอยากออกเดินทางไปยังที่ต่างๆ ได้โดยไม่ต้องมีภาพถ่าบของที่นั้นๆ มาโชว์แม้แต่ภาพเดียวแล้ว ยังทำให้เราตั้งคำถามกับตัวเอง และคิดจะหาคำตอบนั้นอย่างจริงจัง ละครอะไรจะไปสนุกเท่าละครแห่งชีวิต แต่ก็อย่างว่าล่ะเนอะ ดูละครของคนอื่น เราก็ได้แค่ดู จะสนุกแค่ไหน ก็ไม่ใช่ละครของเรา เพราะฉะนั้น เขาถึงบอกว่า อย่าลืมย้อนดูตัวเองด้วย เราชอบบทสนทนาหนึ่งในเล่มนี้ ขอยกมาไว้พอหอมปากหอมคอละกัน "คุณวิสูตร์" จุไรพูดกับข้าพเจ้าวันหนึ่งที่ระเบียงหน้าสถานทูต "เธอก็ได้เห็นโลกมามากแล้ว เคยเป็นผู้สืบข่าวหนังสือพิมพ์ เธอรู้สึกว่าชีวิตเป็นอย่างไรบ้าง สนุกไหม?" "ชีวิตเป็นสิ่งที่จะเรียนได้ไม่สิ้นสุด จุไร" ข้าพเจ้าตอบ "ยิ่งได้เห็นโลกมากดูเหมือนว่ารู้จักชีวิตน้อยเข้าทุกที" "เศร้าหรือคะ?" หล่อนถามพลางจ้องดูข้าพเจ้าด้วยแววเนตรอันเต็มไปด้วยความอ่อนหวาน "เศร้า_"