รักต้องร่าน (Mrs.Lily)

...บทเรียกน้ำ...

 

          เอี๊ยดดดดด... โครม!

          รถญี่ปุ่นไซส์มินิเบรกเอี๊ยดก่อนจะกระดอนเข้าไปจูบกับท้ายรถยุโรปคันหรูอย่างไม่ได้ตั้งใจ และเมื่อทุกอย่างหยุดนิ่ง คนขับหน้าหวานก็ถึงกับทำหน้าเบ้ อยากจะร้องไห้ออกมาซะเดี๋ยวนี้ ทั้งที่เมื่อกี้เธอเพิ่งกรีดร้องด้วยความดีใจที่พี่สาวได้ดีมีผัวได้สำเร็จ จากแผนการ ‘แรด! เท่านั้นที่ครองโลก’ แต่ตอนนี้เธอจะทำยังไงล่ะ

          แค่เห็นยี่ห้อรถยนต์คันหน้า ขนหัวเธอก็ลุกจนตั้งไปหมดแล้ว จะเอาปัญญาที่ไหนไปซ่อมให้เขาล่ะ ประกันจะจ่ายได้หมดหรือเปล่า เพราะไอ้คันที่เห็นนี่ราคาหลักสิบล้าน

          ก๊อก ก๊อก ก๊อก...

          ‘รัชนก’ หันขวับมองด้านข้างเมื่อได้ยินเสียงเคาะเรียก ทว่าภาพที่เห็นกลับทำให้ใบหน้าที่เบะออกอยากจะร้องไห้ ต้องเปลี่ยนเป็นเหวอน้อยๆ ในทันที เพราะเทพบุตรหรือไรที่มาเคาะกระจกรถเธอ

          มนุษย์ผู้ชาย ใบหน้าหล่อจัดเต็ม เริ่มจากคิ้วเข้ม ตาคม จมูกโด่ง ปากสีแดงระเรื่อ ทว่าน้ำเสียงกราดเกรี้ยวที่เปล่งออกมานั้นมันทำให้ฝันของเธอกระเจิง

          “นี่คุณ! ลงมาเคลียร์ซะดีๆ คุณ! ลงมาเดี๋ยวนี้ คุณ!”

          “รู้แล้วๆ คุณก็หนีไปก่อนสิ ฉันจะเปิดประตู” รัชนกตอบ อาการตื่นตะลึงเพราะคนหล่อหายวับไม่เหลือ เพราะเขาต้องเป็นเจ้าของรถคันหน้าแน่

          “คุณขับรถประสาอะไรของคุณ ไม่ดูรึไงว่าไฟแดงอ่ะ ถามจริงนี่ซื้อใบขับขี่มาหรือเปล่า แค่พื้นฐานไฟเขียวไฟแดงคุณไม่รู้รึไง หรือว่าฝ่าไฟแดงบ่อยจนชินแล้ว”

          รัชนกอ้าปากค้าง เพราะคนหล่อที่พ่นคำพูดมาเป็นชุดนั้นไม่เว้นจังหวะให้เธอได้พูดได้อธิบายเลยสักคำ โดยเฉพาะคำว่า ‘ฝ่าไฟแดง’ ของเขา สีหน้าและแววตาคมเข้มนั้นไม่ได้หมายถึงไฟแดงสัญญาณจราจรแน่

          “แล้วนี่คุณโทรเรียกประกันหรือยัง อย่าบอกนะว่าคุณยังไม่ได้ทำอะไรเลย คุณนี่มันใช้ไม่ได้ คุณเป็นคนไม่รับผิดชอบภาระสังคม คนอย่างคุณนี่ เข้าไปที่ไหนคงจะวายวอดที่นั่น คุณนี่มัน...”

          “นี่คุณ! ผีเจาะปากมาพูดรึไง หรือว่าทำอาชีพที่ใช้ปากเก่ง จนไม่คิดจะให้ใครใช้ปากมั่งน่ะ ก็แค่รถชนตูด คุณจะอะไรนักหนา และที่ว่าฉันยังไม่เรียกประกันน่ะ คุณให้โอกาสฉันเรียกมั้ย ได้แต่พ่นปาวๆๆ เคยรออะไรเป็นบ้างมั้ย แล้วรถชนตูดเนี่ยมันเกี่ยวอะไรกับรับผิดชอบสังคม ไม่ต้องกลัว ฉันรับใช้ให้แน่ กะอีแค่ตูดยุบจะกี่ตังค์กัน ตูดรถนะไม่ใช่ตูดคุณ อ๋อ... คุณไม่ชอบให้ใครมาชนตูดคุณนี่เอง แต่ถ้าไปชนตูดคนอื่น คุณคงชอบสินะ”

          “คุณ! นี่คุณพูดดีๆ นะ คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง คุณหาว่าผมเป็นเกย์เหรอ”

          “ก็แล้วแต่จะคิด ฉันยังไม่ได้พูดสักคำ”

          “คุณ! คุณนี่มัน... ถ้าตบคุณได้ผมตบไปแล้ว...”

          “อ้อเหรอคะ ตบสิคะ จะได้ยืนยันว่าคุณเป็นจริง”

          “คุณ... อึ๊ย...”

          รัชนกยิ้มยั่วคนหล่อที่ยืนสั่นราวกับเจ้าเข้า เธอไม่ใช่คนที่ไร้ความรับผิด และที่ทำผิดไปก็เพราะเธอประมาทจริงๆ แต่จะให้ใครก็ไม่รู้มายืนด่ากันแบบนี้ เธอก็ไม่ยอมเหมือนกัน และ ‘คนหล่อติดลบ’ ที่ออกอาการแต๋วแตกแหกชิมิแบบนี้ เธอก็ไม่เก็บไว้ทำพ่อหรอก

          ‘ชาวี’ กำมือแน่นพยายามข่มความโกรธไว้ให้ลึกที่สุด แม้อยากตะปันหน้าสาวทอมปากเก่งนี้มากเท่าไร แต่เพราะเธอเป็นผู้หญิงเขาจึงต้องระงับเอาไว้ และเพราะสายตาของผู้คนสัญจรไปมาที่มองตรงมาที่เขาและสาวทอมคนนี้อย่างสนใจด้วย คนระดับเขา ถ้าเป็นข่าวขึ้นมาคงยุ่งแน่

          “เอานามบัตรคุณมา ผมจะส่งบิลไปเก็บค่าซ่อม”

          “อะไร ฉันจะเรียกประกัน รถฉันก็เสียหายเหมือนกัน ไม่เห็นรึไง เรื่องอะไรจะให้คุณส่งบิลมาเก็บ”

          ชาวีเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ถ้าไม่ติดว่าเขารีบเขาคงยอมรอประกันแล้วไปเคลียร์ต่อบนโรงพักแน่ ข้อหาตบทอม

          “ฝากไว้ก่อนเถอะยัยทอม ถ้าฉันไม่รีบเธอได้เจอดีแน่”

          คนหล่อชี้หน้าคาดโทษก่อนจะเดินไปขึ้นรถหรูแล้วขับออกไป ปล่อยให้รัชนกยืนเอ๋อก่อนจะได้สติเพราะรถคันหลังบีบแตรไล่ และเมื่อขึ้นมานั่งรถบนเรียบร้อยแล้ว รัชนกก็ต้องขับรถไปอย่างใจลอย จนต้องเบนรถจอดชิดข้างทาง พลางหยิบกระจกขึ้นมาส่องหน้า

          ‘ยัยทอม’ เสียงห้วนๆ ไม่พอใจนั้นยังดังชัด จนรัชนกต้องสำรวจใบหน้าตัวเองทีละส่วนๆ โดยละเอียด และสรุปกับตัวเองว่า หน้าตาจิ้มลิ้มปากนิดจมูกหน่อยอย่างนี้เป็นทอมได้ไง ก็แค่ตัดผมซอยสั้น และใส่กางเกงยีนส์เสื้อยืดเท่านั้น อย่างนี้เรียกว่าทอมได้ไง

          “ทอมเหรอ... นก... แกเหมือนทอมเหรอ หึ! ไม่จริงอ่ะ ไอ้บ้านั่นตาถั่ว แกไม่ใช่ทอม ฮือ... ฉันไม่ใช่ทอม ฉันไม่เชื่อ ฉันสวย ฮือ... ไอ้เกย์บ้า มาว่าฉันเป็นทอม ฮือ...”

          ในขณะที่รัชนกคร่ำครวญกับรูปลักษณ์ตนเอง ชาวีที่รีบขับรถเข้าบริษัทก็ยังคงโมโหไม่หาย นึกเสียดายใบหน้าจิ้มลิ้มนั่น ไม่น่าเป็นทอมเลยสักนิด สาบานได้ถ้าไม่รีบ จะทำให้ทอมกลับใจเลยทีเดียว

          “ยัยทอมเอ๊ย! ถ้าเจอกันอีกคราวหน้า จะทำให้ทอมแบเลย คอยดูสิ ถ้าไม่แบให้ ก็อย่ามาเรียกว่า ชาวี”