ยอดตุลาการราชวงศ์ซ่ง เล่ม 3

อ้วนแกะ |
16/12/2014

โอ่ย เล่มนี้ทำเอาเราเครียดเลย คือสนุกมันก็สนุกแหละ แต่เหมือนว่าพอมันเป็นเรื่องที่มีความกดดัน มีปัจจัยหลายๆ อย่างมาบังคับให้ตัวเองของเรื่องโชว์ความสามารถจริงๆ ออกมาไม่ได้ เหมือนยิ่งดำเนินเรื่องไปเรื่อยๆ ก็ยิ่งมืดมน ทำไมจุดพีคมันยาวนานขนาดนี้ ทำไมช่วงเวลาคับขันแทนที่จะคลี่คลาย กลับกลายเป็นยิ่งคับขึ้นเรื่อยๆ บรรยากาศมันคุกรุ่นมาตั้งแต่เล่ม 2 แล้วไง จากเล่มแรกที่เราติดเพราะมันคือความสนุก จบแบบแฮปปี้เอ็นดิ้ง เอาง่ายๆ เลย ยอดตุลาการราชวงศ์ซ่งเนี่ย อารมณ์เหมือนแฮร์รี่ พอตเตอร์ ที่ภาคแรกมีแต่ความสนุก น่ารัก มีปมมัดแน่นแล้วก็คลี่คลายไปในทางที่ดี เราก็ชอบ ก็ติด แต่พอช่วงกลางๆ สถานการณ์เริ่มไม่สวยงามละ เริ่มไม่เด็กๆ ไม่เล็กๆ ละ มีความน่าสะพรึงเข้ามาเกี่ยวละ และช่วงท้ายๆ ที่ยิ่งบีบหัวใจ ตัวละครตายกันเป็นเบือ มันทำให้เรารู้สึกเครียดตามไปด้วย การเรียงลำดับอารมณ์ของสองเรื่องนี้ เหมือนกันเป๊ะ ภาคสองนี่จบแบบขัดใจคนอ่านมาก เมื่อคนผิดไม่ต้องรับผิด พระเอกที่ตรงเป็นไม้บรรทัด สู้อุตส่าห์หาความจริงมาได้ แต่แล้วรู้ทั้งรู้ว่าใครทำชั่วทำเลวไว้บ้าง ผู้มีอำนาจสูงสุดดันไม่ทำอะไร เพราะไม่กล้าพอที่จะเผชิญกับความยุ่งยากมหาศาลที่จะตามมา เราก็ฮึดฮัดๆ ไปพักใหญ่ มาเจอเล่มนี้อีก กลายเป็นความบีบคั้นทางอารมณ์ อยากให้เรื่องนี้มันคลี่คลาย อยากให้ถึงตอนจบแบบแฮปปี้ คนดีได้ดี คนชั่วตกนรกไปซะที แต่ก็นานอยู่แหละ กว่าจะได้อารมณ์แบบนั้นมา อ่านเล่มแรกแล้วติด อ่านเล่มสองเริ่มเครียด อ่านเล่มสามนี้เครียดสุดๆ ไปเลยจ้า แต่ก็เป็นความสนุกสนานในชีวิตแหละ ได้คติหลายอย่างที่หยิบยกมาใช้ในชีวิตได้ แม้จะเป็นนวนิยายก็เถอะ ก็แหม นวนิยายมันก็อิง ก็สร้างกันมาจากเค้าโครงเรื่องจริงทั้งนั้นแหละ เล่มหนาพอสมควร ขนาดใหญ่ด้วย แต่ก็อ่านได้เพลินๆ วางไม่ลงกันเลยทีเดียว "ซ่งฉือ” นี่ถูกเก็บไว้เป็นหนึ่งในไอดอลเราเลย อ้อ แต่ถ้าจะอ่านเพื่อหวังว่าจะได้เคล็ดการเป็นนักสืบเหมือนเชอร์ล็อก โฮล์ม หรือเจอสถานการณ์แบบโคนัน มันก็ไม่เชิงแบบนั้นซะทีเดียวนะ คล้ายๆ แต่ก็มีความแตกต่าง คือมันเป็นวิถีของชาวจีนน่ะ การสืบสวนสอบสวน บางอย่างก็อาศัยหลักการทางวิทยาศาสตร์ที่เราพอจะอ๋ออยู่บ้าง แต่บางอย่างก็ไม่ใช่ กระนั้น ไม่ยากที่จะเข้าใจหรอก นวนิยายสืบสวนสอบสวน ยังไงก็ต้องเฉลยให้คนอ่านเก็ทกับกรรมวิธีสืบเสาะหาความจริง อธิบายออกมาเป็นเหตุเป็นผลกันอยู่แล้วแหละ