ม่านมรสุม (ประภัสสร เสวิกุล)

ม่านมรสุม เรื่องราวของ มิตรภาพ ความรัก ความแค้น และการต่อสู้เพื่อจุดหมายในชีวิต คนเราต่างก็มาจากธุลีดิน แต่ก็มีบางคนที่กลายเป็นภูผาขณะที่บางคนเป็นเพียงแค่ฝุ่นละอองที่ไร้ค่า "เธอคงไม่รู้ว่าฉันไม่เคยที่จะเปิดหูเปิดตาตัวเอง เวลาที่อยู่ต่อหน้าผู้หญิงอื่นฉันยินยอมเป็นผู้ชายที่ใบ้เบื้อและหูหนวกตาบอด เพื่อเก็บดวงตาไว้เฝ้ามองเธอและเก็บหูไว้ฟังถ้อยคำของเธอคนเดียวเท่านั้น" "ถ้าเพียงแต่เธอบอกฉันสักคำ เรื่องของเราสองคนก็คงจะไม่จบลงเช่นนี้" เด็กสาวพร่ำรำพัน "หากชะตาชีวิตเราถูกลิขิตให้เป็นเช่นนี้ ต่อให้ฉันบอกเธอสักหมื่นสักแสนครั้ง สุดท้ายแล้วเราก็ต้องพรากจากกันอยู่นั่นเอง"