พิศวงมนตร์ซาตาน เล่ม 1 โชคชะตาฟ้าลิขิต

rasintra |
05/12/2014

"พิศวงมนตร์ซาตาน"ผลงานจากปลายปากกาของ Lunarita ที่ตอนนี้ออกมาสองเล่มแล้วเงียบหายไปกับสายลม ทั้งๆที่ตัวบรรยายและเนื้อเรื่องแต่งออกมาดีแท้ๆ แต่สุดท้ายก็หายไปเลยไม่ได้สร้างเล่มต่อเป็นอะไรที่อ่านแล้วค้างคาใจมากมายค่ะ นี่เป็นหนึ่งในนิยายของสำนักพิมพ์ z-girl ที่หันมาเอาดีด้านแฟนตาซีบ้างในเครือของสถาพรบุ๊คส์ เนื้อเรื่องจะเกี่ยวกับมิวาโกะที่ไปเจอหนังสือเก่าแก่เล่มหนึ่งเข้า แล้วเห็นหน้าปกกับเนื้อเรื่องน่าสนใจจึงตัดสินใจจะยืมไปอ่าน ทว่าบรรณารักษ์สาวสึเธอาวะไม่ยอมให้เธอยืมด้วยเหตุผลบางประการ มิวาโกะจึงจำต้องแอบยืมกับบรรณารักษ์คนอื่นเพื่อที่จะอ่านเล่มนี้ให้ได้ หลังจากยืมมาแล้วเธอก็พบกับเหตุการณ์แปลกๆอย่างหนังสือเรืองแสง ซึ่งโทชิโอะ คนที่มิวาโกะเจอโดยบังเอิญก็มีหนังสือเรื่องนี้ในครอบครองเช่นกัน เขาก็เจอปรากฎการณ์ประหลาดแบบนั้นเหมือนกันด้วย วันหนึ่งหนังสือที่ทั้งสองอ่านก็พาเธอและเขาเข้าไปสู่โลกในหนังสือ ผสานร่างกลายเป็นผู้คนในโลกนั้น โดยโทชิโอะ เป็นเจ้าชายรัชทายาทออสติน ส่วนมิวาโกะกลายเป็นลูนาริต้า เด็กสาวจากหมู่บ้านจนๆแห่งหนึ่ง เมื่อทั้งคู่ได้มาใช้ชีวิตในโลกใหม่โดยลืมเรื่องราวของโลกที่จากมา ทำให้การพบกันอีกครั้งในโรงเรียนของทั้งคู่จึงกลายเป็นการชังน้ำหน้ากันโดยปริยาย นี่เป็นนิยายอีกเรื่องที่เราชอบหน้าปกมาก วาดลูนาริต้ากับออสตินได้สวยเลอค่ามาก ตัวเล่มก็หนาและหนักใช่ย่อยตามสไตล์สถาพร แต่ก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติ มีตัวบทบรรยายทุกอย่างลื่นไหล อ่านแล้วจินตนาการตามได้ไม่ยาก สำนวนใช้ได้เลยทีเดียว ตัวพล็อตอาจจะดูซ้ำซากไปบ้างอย่างการทะลุมิติผ่านหนังสือและเข้าไปในรั้วโรงเรียนเวทมนตร์ แต่ตัวละครแต่ละตัวจะมีปมเป็นของตัวเองค่ะ อ่านแล้วบางทีก็มีลุ้นกันบ้าง ฉากสวีทหวานก็มี แต่เราหงุดหงิดกับนางเอกนิดหน่อยที่นิสัยค่อนข้างเอาแต่ใจผิดกับตอนที่เป็นมิวาโกะ นิสัยออกน่ารักและเป็นเด็กสาวธรรมดาดี พอกลายเป็นลูนาริต้าแล้ว บางอารมณ์เราอ่านแล้วขัดใจจนอยากจะให้ทั้งคู่จำกันให้ได้เสียทีว่าตัวเองเป็นใครมาจากไหน รู้จักกันตั้งแต่โลกนู่นเพราะโลกนี้เอาแต่กัดกันอยู่นั่นแหละ (กว่าจะจำกันได้ก็ปาไปใกล้จบเล่ม) แถมยังมีลุ้นความรักสามเส้าและความรักอื่นที่ผูกกันยุ่งไปหมด ให้คอยลุ้นตลอดว่าใครจะได้คู่กับใคร ไหนจะปริศนาทิ้งท้ายว่าเหตุใดซาตานจึงต้องสร้างเรื่องราวเหล่านี้ขึ้นมา เป็นนิยายที่น่าอ่านเล่มหนึ่งค่ะ ถึงจะยังไม่เข้าขั้นดีมากนักก็ตาม