ปราสาทเวทมนตร์ของฮาวล์ Howl's Moving Castle

ฐิิติกนันท์ |
26/12/2014

Howl's Moving Castle ปราสาทเวทมนต์ของฮาวล์ ผลงานของ Diana Wynne Jones เขียน แปลโดย เศรษฐศิริ วงศ์ศรานนท์ สำนักพิมพ์มติชน ชื่อเรื่องอาจจะคุ้นๆสำหรับใครหลายๆคนนะคะ เพราะวรรณกรรมเยาวชนเล่มนี้เป็นหนึ่งในแรงบันดาลใจของ Studio Ghibli ที่นำมาทำเป็นอนิเมชั่น ให้ออกมาได้เห็นกัน เราเองก็ดูจากอนิเมชั่นมาก่อนค่ะ ก่อนที่จะมาเจอกับหนังสือเล่มนี้ เนื้อเรื่องช่วงกลางเรื่องกับท้ายเรื่องจะแตกต่างจากในอนิเมชั่นอย่างสิ้นเชิงเลย ปกติเราไม่ค่อยชอบอ่านหนังสือแปลเท่าไร แต่เพราะตามมาตั้งแต่อนิเมชั่น เลยยอมอ่าน ฮ่าๆ ตัวหลักของเรื่องก็ยังคงเป็นตัวเดิมค่ะ แต่จะมีเรื่องราวที่สลับซับซ้อนของน้องสาวของโซฟีเข้ามาแทรก เพิ่มความสนุกสนานให้กับเนื้อเรื่อง และเรื่องของแม่มดแห่งทุ่งร้างก็สนุกมาก คือเนื้อเรื่องจริงๆ แตกต่างจากในการ์ตูนอย่างสิ้นเชิงเลยค่ะ ในหนังสือ พ่อมดฮาวล์ที่ไร้หัวใจ ก็ยังคงเป็นพ่อมดที่เก่งกาจ แต่เขากลับมีความลับ และก็ไม่ได้แปลงร่างเป็นนกได้ อย่างในการ์ตูนนะคะ ในหนังสือจะดูดุและโหดกว่าในการ์ตูนที่เป็นหนุ่มเจ้าสำราญ แต่เรื่องความสำอางนี่เหมือนกันไมมีผิดเลยค่ะ เราใช้เวลาอ่านค่อนข้างนานหนังสือไม่หนาเท่าไรแต่เพราะมันเป็นนิยายแปลที่ต้องค่อยๆทำความเข้าใจกับคำศัพท์มากเลยทีเดียว ฮาๆ แต่ก็อ่านจนจบ แอบลุ้นว่าจะมีฉากหวานไหม แต่แทบไม่มีให้เห็นเลย มีแค่ตอนจบโผล่มานิดเดียว คือจริงเรื่องนี้เป็นนิยายสำหรับเด็กเลยก็ว่าได้ค่ะ

อ้วนแกะ |
25/11/2014

ปราสาทเวทมนตร์ของฮาวล์ พาเราย้อนวัยกลับไปสู่ช่วงที่ชีวิตฟรุ้งฟริ้งมุ้งมิ้งอีกครั้ง เรื่องราวสุดพิลึกพิลั่นอันสนุกสนานเริ่มต้นขึ้นเมื่อเด็กสาวโซฟี ผู้เชื่อว่าตัวเองต้องทนรับชะตากรรมบางอย่างอันแสนน่าเบื่อเพราะเป็นพี่สาวคนโต ผิดกับน้องสาวสองคนที่มีโอกาสได้ไปเผชิญโลกกว้างอันน่าตื่นเต้น เด็กสาวตั้งหน้าตั้งตาเย็บหมวกเพื่อขายในร้านขายหมวกซึ่งเป็นกิจการเดิมของครอบครัว ชีวิตของเธอคงจืดชืดและวนเวียนอยู่ในวัฏจักรความน่าเบื่อไปตราบจนกว่าจะสิ้นอายุขัย แต่ชะตากลับพลิกผันเมื่อกลายเป็นว่า เด็กสาวต้องคำสาปร้ายแรงจากแม่มดที่ใครๆ ก็หวาดกลัว และนับจากนั้นมา ชีวิตของเธอต้องผจญไปในโลกอันเปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้นทุกวินาที! เรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นแอนิเมชั่นโดยสตูดิโอจิบลิ ผู้สร้างการ์ตูนชื่อดังของญี่ปุ่น (ที่ขณะนี้กำลังปิดตัว – ชั่วคราว – ด้วยเหตุผลบางประการ และหวังว่าจะกลับมาในเร็ววัน) แต่ก็อย่างที่ทราบกันดี เรื่องราวในหนังสือ กับเรื่องราวที่ถูกนำไปสร้างเป็นการ์ตูนหรือภาพยนตร์นั้น อาจไม่เหมือนกันนัก สำหรับเรา โซฟีในหนังสือเป็นคนจู้จี้จุกจิกและเป็นยายตัวแสบอย่างร้ายกาจจนทำให้หมั่นไส้ได้ไม่เว้นแต่ละบรรทัด ขณะที่โซฟีผู้มีชีวิตชีวาโลดแล่นบนจอภาพยนตร์นั้นดูอ่อนโยนกว่า มีพิษสงน้อยกว่า และดูน่ารักกว่า (แน่นอนว่าเราชอบแบบในแอนิเมชั่นมากกว่าเป็นกอง) เช่นเดียวกับพระเอกของเรื่อง คือ พ่อมดฮาวล์ ในหนังสือนั้นอาจมีเสน่ห์อยู่บ้าง แต่บนจอนั้นสิ ต้องเรียกว่าทรงเสน่ห์ ทำเรากรี๊ด จิกหมอนได้หลายตลบเลยทีเดียว เพราะเขาคือพ่อมดรูปงามซึ่งมีกิตติศัพท์เป็นที่ร่ำลือรู้กันไปทั่วว่า ชอบกินหัวใจของเด็กสาว ในหนังสือนั้น เราอาจจินตนาการหน้าตาของฮาวล์ไว้อย่างหนึ่ง (ในระดับที่สามารถพาตัวเองฟินได้พอประมาณแหละ) และคิดว่าเขาก็น่าตกหลุมรักอยู่บ้างพอสมควร แต่ในหนังนั้น ผู้สร้างทำให้เรา ตกหลุมรักฮาวล์ตั้งแต่แรกเห็น และนึกอิจฉาโซฟีตั้งแต่ฉากแรกที่สองหนุ่มสาวได้พบกัน และดำเนินเรื่องที่เน้นการถ่ายทอดให้เห็นความอ่อนโยนของพ่อมดหนุ่ม ชายผู้มองทะลุเปลือกนอกของโซฟีที่ถูกสาปให้เป็นยายแก่อัปลักษณ์ และเห็นเด็กสาวที่อ่อนโยนและจิตใจดีงาม เรื่องราวยังเพิ่มสีสันและความน่ารักโดยตัวละครอื่นๆ ที่น่ารักน่าชังและมีเสน่ห์ในตัวเองอีกมากมาย (แน่นอนว่าในหนังสือกับในหนังนั้น ตัวละครแต่ละตัวอาจคงเดิมซึ่งบุคลิกไว้ จากร้ายก็ยังคงร้าย แต่บางตัวก็พลิกบทบาทตามใจของผู้สร้างซะงั้น เอ๊ะ ในหนังสือมันร้ายนี่หว่า ทำไมในหนังเป็นฝ่ายดีเสียอย่างนั้น) ส่วนตัวอีกเช่นเดิม ขอแนะนำให้อ่านหนังสือก่อนดูหนังนะเออ