บุปผาพ่ายรัก (องค์มณี)

 ฮ่องเต้เฝ้าดูการเติบโตของ จางหมิ่นฉ่าย  กระต่ายน้อยที่พระองค์แอบตั้งฉายาให้ในพระทัย เฝ้าทะนุถนอมและปกป้องโดยมีผู้เป็นพระมารดาคอยช่วยเหลือ แต่พระองค์ช่างโง่งมนักที่เปิดโอกาสให้บุรุษอื่นได้ใกล้ชิดนาง ฮ่องเต้หนุ่มจึงปิดโอกาสเหล่านั้นโดยการเขียนราชโองการแต่งตั้งนางเข้าวังหลวง หากจะได้หมั้นหมายกัน พระองค์ก็พอพระทัยอยู่หรอก แต่สิ่งที่นางเอื้อนเอ่ยผ่านโสตประสาทเข้ามา ทำให้พระองค์ต้องตกอยู่ในอาการอกหัก!

 

          ...สาวน้อยไร้เดียงสา ช่างไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาสำหรับเขาแล้วจริงๆ...

          “เด็กน้อย เจ้าหวังคู่ครองเช่นใดหรือ”

          “แรกพบดั่งพรหมลิขิต ต่อมาผูกพันก่อเกิดเป็นความรัก สุดท้ายครองคู่เพียงหนึ่งเดียวเพคะ” หมิ่นฉ่ายยิ้มออกมา

          “จะหายอดบุรุษเช่นนั้นในแคว้นนี้ช่างยากนัก หากมิเป็นดังที่เจ้าหวังไว้เล่า” ไทเฮาตรัสถามด้วยน้ำเสียงกังวล สีพระพักตร์ไม่สู้ดีนัก

          “เช่นนั้นก็ขอให้หม่อมฉันรู้สึกรัก มิฝืนใจกันก็พอแล้วเพคะ หากไร้รัก หม่อมฉันคงมิอาจพบเจอความสุขไปจนตราบชั่วชีวิตเพคะ” เด็กสาวตอบออกมาด้วยมิคิดสิ่งใดมากมาย เพียงสังเกตจากคนรอบกายเท่านั้น เพราะรักมิใช่หรือจึงได้ครองคู่กันอย่างมีความสุข

          สิ้นคำตอบ คนที่รีบมาหาและแอบฟังบทสนทนาของพระมารดากับเด็กสาวก็หมุนตัวจากไปในทันที

          ‘ฮ่องเต้ย่อมมีหน้าที่ รักเดียวทำได้ หญิงเดียวทำยาก ทุกข์เพราะไม่รัก หากฝืนใจคงไร้สุขตลอดชีวิต เช่นนั้นก็คงต้องปล่อยมือเพื่อให้นางได้พบกับความสุข’