ทาสอารมณ์ (venus909)

INTRO

               "ไปอยู่ด้วยกันนะลูก"

           "ครับคุณลุง"

           "ต่อไปต้องเรียกลุงว่าพ่อนะลูก เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว"

           "ครับ คุณพ่อ"

            เหตุการณ์ในวัยเด็กของผม วันที่ผมสูญเสียทุกอย่างและไม่สามารถปฏิเสธความช่วยเหลือจากคนตรงหน้าได้ วันในตอนนั้นเพียง 7 ขวบ ผมต้องมารับรู้อะไรที่มากเกินความเข้าใจของเด็กคนหนึ่ง ทำไมคนชุดดำกลุ่มนั้นต้องซ่อมพ่อผม ทำไมแม่เหยียดยิ้มตวาดกร้าวเสียงดังใส่ นาทีที่เสียงคล้ายประทัดดังขึ้น ผมตกใจกลัวลนลานแล้วคุณลุงคุ้นหน้าคนนี้ก็กรูเข้ามาช่วย ในขณะที่คนกลุ่มแรกวิ่งหนีออกไป แม่เหลือบมองผม "แกมันเหมือนพ่อ อยู่นี่แหละฉันเกลียดพ่อแก...และก็เกลียดพ่อแกด้วย" ไม่!! ไหนแม่เคยบอกรักผมที่สุด...ทำไมแม่ต้องพูดกับผมอย่างนั้นด้วย

 

 

หรัญญ์

       "อ๊ายย!! อ๊าย.. อ้า.. อ๊ะ!! แรงอีกค่ะ อืมม..." เสียงครางโหยหวนดังปลุกผมจากความฝัน

       "ฝันแบบเดิมอีกแล้ว" ปลอบตัวเองรอบที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ ชีวิตผมวนเวียนอยู่แค่ไม่กี่เรื่อง ถ้าไม่ตามออกไปดูแลคุณธีรธร ก็ดูแลกิจการที่เจ้าสัวมอบหมายให้ เห็นผมเซอร์ๆ ผมยาวหนวดเครารุกรังแบบนี้ ผมมีตำแหน่งเป็นถึง CEO เลยนะครับ แต่เป็นกิจการสีเทา...งานเก็บหนีนอกระบบ

           "อยู่กับครอบครัวเจ้าสัวมา 30 ปีแล้ว ตื้นลึกหนาบางของครอบครัวนี้ผมรู้หมด งานสำคัญๆ ส่วนใหญ่ผมจะเป็นคนจัดการดูแลให้ทั้งนั้น ท่านให้ความเมตตาผมเหมือนเป็นลูกแท้ๆ แถมให้ผมเรียกพ่อเหมือนที่คุณธีรธรเรียกด้วย ถ้าคนไม่รู้จักกันมาก่อนอาจคิดว่าผมเป็นลูกชายของท่านก็ได้ ทั้งที่ความจริงผมเป็นเพียงบอดี้การ์ดเท่านั้น

               "ตื่นแล้วหรอพี่ สนใจไปสนุกกันไหม" เสียงไอ้โฮมลูกน้องวันยี่สิบต้นๆ เอ่ยปากทัก ระหว่างเจอผมตรงทางลงบันได ทาวน์เฮาส์สามชั้นสองห้องเจาะทะลุหากันไม่ได้เก็บเสียงงได้ดีนัก ยิ่งเดินลงมาชั้นล่างเสียงครางสุขสมยิ่งดังกว่าเดิม

 

 

 

               "พวกมึง ทำอะไรกันอยู่เนี่ย" ถามทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้ว

               "ก็เก็บดอกไงพี่" หน้าทะเล้นของลูกน้องหนุ่ม ตอบสวนกลับผมแบบนั้น

               "ไอ้ห่า!! มิน่าล่ะ...สายมึงไม่เคยเก็บเงินครบเลย" 

               ผมเดินคุยกับมันเรื่อยเปื่อยจนมาถึงห้องต้นเสียง แง้มประตูมองกิจกรรมภายในแล้วรีบบ่ายหน้าหนี ในขณะที่ไอ้โอมจ้องตาลุกวาว เก็บความหื่นไว้แทบไม่อยู่

 

               "เดี๋ยว!! มึงเคลียเงินเสร็จหรือยัง"

               "โห่พี่!! คืนนี้เดี๋ยวผมรีบทำให้เลย แต่ตอนนี้ไปสนุกกันก่อนไม่ได้หรอ"

               "ใครวะนั้น แม่ง!!หน้าตาก็ดี"

               "เจ้าของร้านอาหารตึกแปด ขาดจ่ายมาสองเดือนแล้ว...เลยต้องเชิญตัวมาคุยกันหน่อย"

               "เธอยอมเองหรือพวกมึงบังคับ"

               "บังคับอะไรล่ะพี่ เดือนที่เธอก็เสนอตัวจ่ายดอกแบบนี้"

               "งั้นเลย"

               "เข้าไปเหอะน่า ผมอยากจะแย่อยู่แล้ว"

        

                ร่างผมถูกดันเข้าไปในห้อง ภาพผู้หญิงผิวขาวละเอียดชมพูสวยใสสไตล์ลูกคุณหนูเปลือยร่างเด้งเร้าอยู่บนโต๊ะอาหารตรงหน้า มีไอ้ลูกน้องกลัดมันคนหนึ่งเสียบเข้าหว่างขาเด้งตัวกระแทกกระทั้นหยาบโลน สองข้างซ้ายขวามีอีกสองคนประกบดูดเนินอกราวกับเด็กขาดความอบอุ่น เธอเอื้อมมือไปจับแก่นแข็งของคนยืนเยื้องฝั่งหัว ปากครางสั่นพร่ำเสียงหวีดสูงไม่มีความหมาย

               พอลูกน้องหันมาเห็นหน้าผมมันก็หวาดๆ ไอ้ที่เร่งเครื่องจวนเจียนจะเสร็จก็เร่งทำเวลากระแทกแรงหลายครั้งจนร่างเธอสั่นสะท้าน แม้เสียงหวานยังครางไม่หยุดปากแต่ตาเธอกลับจดจ้องอยู่ที่ผม แววตาแทะโลมจาบจวงเกินกว่าที่ผมเคยเห็นมาก่อน ไม่อยากจะเชื่อว่าคนตรงนี้เธอสมยอมและมีอารมณ์ต้องการซะเอง

 

                "พี่เอาหน่อยไหม”

                "ไม่ มึงต่อกันเลย"

 

 

               มันถามผมครับ แต่สภาพมันนี้เสี้ยนจนคุมเสียงไว้ไม่อยู่แล้ว พอเห็นรูว่างก็อยากจัดต่อทันทีแต่ยังมีกะใจถามผมก่อน ธรรมดาของผู้ชายแบบเราๆ ทำงานตากเหงื่อตัวเหม็นคลุ้งทั้งวัน แถมไม่มีเวลาแน่นอนด้วยสาวๆ ที่ไหนเค้าจะมองครับ...เรามันแค่แกงค์เงินกู้หน้าโหด ไม่ได้หล่อเนี๊ยบสมบูรณ์แบบเหมือนใครที่ไหน ได้มาเจออาหารเลิศรสแบบนี้ก็บุญปากแล้วล่ะ

 

               "พวกมึงอย่าลืมสรุปบัญชี เอาเงินมาเคลียล่ะ ต้องให้ทวงได้ทุกวันเลย"

               "โห่พี่!! เครียดแต่เรื่องงานอยู่ได้ จัดสักน้ำก่อนจะได้สดชื่น"

               ความกักขฬะมั่วสุมตรงหน้า กอดก่ายมัวสลับหัวหลังกันจนเกินคำว่าสดชื่น ผมได้แต่กลิ่นคาวคลุ้งบวกไอแอลกอฮอร์มึนเมา สายตาสาวหมวยยังจ้องผมตาเป็นมันยิ่งตอนนี้เธอขึ้นขย่มโชว์เรือนร่าง สองก้อนกลมเด้งเร้าสู้แรงโน้นถ่วง ผมยิ่งรู้สึกว่าเธอจงใจยั่วผม

 

                "เดี๋ยว!! นาย"

 

 

               เสียงหวานครางเรียกผมพร้อมเอื้อมคว้าข้อมือผมเอาไว้ ทำให้ผมต้องแทรกตัวเข้าไปใกล้ขอบโต๊ะยิ่งขึ้น ฝ่ามือหนาถูกหยิบไปวางไว้บนเต้ากลมสวย รอยยิ้มร้ายคลี่ยั่วยวนสื่อความหมาย ใจอยากจะสะบัดมือออกแต่มันแข็งไปหมดทำตัวไม่ถูก...มนุษย์ผู้หญิงนี่น่ากลัวเกินคาดเดานะ

 

               "อยากไม่ใช่หรอ ใส่เข้ามาซิ!! มาสนุกด้วยกันดีกว่า"

               "..."

              

                เสียงแหบพร่าพูดออกมาตรงๆ มันเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายใช่ไหมล่ะ เจอของดีอยู่ตรงหน้าใครจะไม่อยากเข้าเสียบ แต่ผมไม่ใช่ประเภทกับใครก็ได้ ท่าทีอึกอักลังเลของผมทำให้คนอื่นหมดสนุกกันไปด้วย ร่างที่เด้งต้านแรงโน้นถ่วงโลกอยู่เริ่มผ่อนตัวลง หน้ากลัดมันของไอ้พวกนี้เริ่มนิ่งดูท่าที ผมสะบัดหันตั้งใจเดินหนี

               

                "เดี๋ยว!!" เสียงเรียกรอบที่สอง ดังพร้อมกับเสียงขยับตัวทำอะไรบางอย่าง

               "..." ผมไม่ได้ตอบโต้อะไรแต่ก็หันกลับไปทางต้นเสียงอีกครั้ง

 

                "ฉันหมดสนุกกับพวกนายแล้ว เงินค้างอยู่ 80,000 ใช่ไหม"

               เธอขยับตัวมานั่งขอบโต๊ะแล้วกระโดดลงมา เดินตรงไปหากระเป๋า ปากพูดไปมือหยิบสวมเสื้อเซิ้ตมาสวมปิดร่างกายไปด้วย เปิดกระเป๋าควานหาของบางอย่างในนั้น แบงค์พันปึกใหญ่ถูกยื่นให้ลูกน้องผมคนหนึ่ง มันมองเงินในมือสลับกับหน้าเธอตาปริบๆ ยิ่งท่าทีเหยียดยิ้มตอบท้ายยิ่งชวนสยอง นี่เท่ากับเธอมีเงินแต่อยากมาสนุกแค่นั้นหรอ

 

                               "เงินฉันก็จ่ายแล้ว ถ้าอย่างนั้นคืนนี้...เราไปสนุกกันดีกว่า"

               "ห๊ะ!!"

               "นายไม่อยากได้ฉันหรอ ไม่มีใครเคยปฏิเสธฉันมองก่อนเลยนะ"

               "คุณเป็นลูกค้า จ่ายเงินเรียบร้อยแล้วก็เชิญกลับบ้านดีกว่าครับ"

               "ไม่ซิ!! อย่าพูดอย่างนั้น"

               "ผมไม่อยากเอาเปรียบคุณ"

               "แต่ฉันอยากเสียเปรียบคุณ"

 

               ระหว่างที่เราคุยกันเธอเข้ามาเกาะแขนผมแน่นไม่ยอมปล่อย คำพูดสุภาพของผมถูกโต้ตอบด้วยคำเชิญชวนร้องขอหลายต่อหลายครั้ง จนลูกน้องคนอื่นมองกันเป็นตาเดียว นี่ถ้าผมไม่เอามันจะหาว่าป๊อดไหม โถ่เอ้ย!! นี่ผมล้าสมัยหรือคนยุคใหม่ไฟแรง

                "อยากก็ตามมา"

              

                                ระยะทางจากชั้นล่างเดินขึ้นไปชั้นสองห้องนอนผมดูใกล้ขึ้นมาทันทีเลย ผมยังอึดอัดทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะรับมือกับเธออย่างไงดี ดูแล้วอายุเธอน่าจะราว 20 ต้นๆ ในขณะที่ผม 37 ปีนี้ การมีเซ็กกับคนอายุมากกว่าไม่ใช่เรื่องที่สาวๆ ใฝ่ฝันสักเท่าไรเพราะเราอาจสนองเธอได้น้อยไปหรือรุนแรงไปก็ได้ ผมถึงประหม่าอยู่แบบนี้ไง

 

                "ทำไมค่ะ เกร็งหรอไม่เคยขึ้นเตียงกับคนแปลกหน้าหรือยังไง"

               "นี่คุณ!! รู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังทำอะไร"

               "อย่าเครียดน่า ฉันมาหาความสุขใส่ตัวนะ ถ้าคุณคิดมากล่ะก็...คิดซะว่าคุณซื้อฉันมาก็ได้"

 

               "คุณ!!"

               "ทำไมค่ะ จะเฆี่ยนจะตี จะซาดิสขนาดไหนก็ได้...ตื่นเต้นดี"

               ตอนแรกผมยังเกร็งกลัวพลั้งมือทำร่างบางตรงหน้าเจ็บปวด แต่ถ้าพูดยั่วเปิดทางกันขนาดนี้ล่ะก็...ไม่สนองให้ก็ไม่ใช่ผู้ชายแล้ว ผมไล่เธอไปอาบน้ำไล่กลิ่นคาวออกจากตัวก่อน ร่างขาวหมวยเดินเปลือยเปล่าราวกับมันเป็นเรื่องธรรมดามาก เห็นเนินขนรำไรกลางสามเหลี่ยมถูกจัดแต่งอย่างดี สองเต้าไซส์ใหญ่เกินมาตรฐาน ปานนมกว้างชมพูเข้มตรงตามคำที่เค้าว่า "เซ็กจัด" แน่นอน

               ผมนั่งรออยู่บนโซฟาไม่ไกลจากห้องน้ำนัก สติที่ยังเหลืออยู่เร่งคิดทบทวนก่อนลงมือทำอะไรสักอย่าง เดินจัดเตรียมของหลายอย่างให้เข้าทีรวมไปถึงตัวช่วยที่มีติดไว้อยู่แล้ว

                เครื่องมือเพิ่มพลังถูกจับกรอกใส่ปากผม จากความเกร็งกลายเป็นความอยากเอาชนะ รอไม่นานกลิ่นหอมฟุ้งคุ้นเคยก็เปิดออกมา ร่างผ่องมีละอองน้ำประดับอยู่ทั่วไล่ซับน้ำลูบวนที่ละจุดต่อหน้าผม เธอจงใจเช็ดสองเต้าช้าๆ เน้นคลึงจนทรงหยอนคล้อยเต่งตรึงขึ้นมาอีกครั้ง หัวชมพูแข็งพุ่งชันชีอยู่ระดับสายตา  ลากผ้าเช็ดตัวลงวนเนินท้องแผ่วเบา ซอกสามเหลี่ยมกลางตัวถูกกดซับอย่างเบามือ เธอยกข้างขึ้นสูงข้างหนึ่งเปิดทางซอกเบียดเสียดให้ผ้าลากผ่านซับน้ำได้ทั่วถึง กว่าเธอจะเช็ดเสร็จยาในร่างผมก็พร้อมทำงานแล้ว

 

                "คุณนี่ไม่เร้าใจเลย ชอบหอมๆ สะอาดๆ แบบนี้สงสัยลงอ่างบ่อยล่ะซิคะ" คำถามเปิดเกมส์มาพร้อมร่างบางทิ้งตัวบนตักผม มือเรียวลูบไล้ปลุกความเป็นชายให้ตื่นทำงาน

               "แล้วคุณไม่ชอบหรอ" ผมแกล้งย้อนถามบ้าง

               "ถ้าฉันชอบสะอาดๆ ฉันไปคัวกับไฮโซไม่ดีกว่าหรอค่ะ จะมัวมายั่วนักเลงอย่างคุณทำไม" เธอพร่ำคำสวนกลับทันที

               "นั้นซิ ทำไม?"

              

                "ก็ฉันชอบ...แบบนี้นิหน่า"

               สิ้นประโยคคำถามคำตอบ หน้าสวยก็มุดเข้าซอกคอผม กดจมูกซุกไซ้ทำงานตามอารมณ์ทันที เสียงครางอื้อพอใจเล็ดลอดออกมาเป็นระยะๆ ยิ่งตอนนี้เธอเร้าส่วนล่างผมจนแข็งค้าง มือเรียวประดับเล็บยาวสีเรียบบรรจุกรีดกรายชักครูดพลางจ้องหน้าผมไปด้วย ปากสวยครอบทับขบดูดจนขึ้นแก้มตุ่ย

                ภายนอกเธอดูเรียบร้อยขัดกับท่าทีที่แสดงออกมาเหลือเกิน ผมยังชั่งใจไม่กล้าทำอะไรตอนนี้ ปล่อยให้เธอหาความสุขจากเรือนร่างผมไปก่อน ปากยังทำงานครอบขึ้นลงเร่งรีดน้ำคาวอย่างตั้งใจ จนถึงช่วงที่เธอทนไม่ไหว ชันล่างขึ้นค่อมทับเอ็น

 

แข็งซะเอง ผมช่วยคลึงเม็ดเดียวกลางตัวเร้าอารมณ์หื่น รอดูโชว์เคลื่อนไหวบนร่างใจจดใจจ่อ รูที่ถูกเปิดมาแล้วหลายต่อหลายครั้งครูดลงมาครอบทับอย่างง่ายดาย หน้านิ่วอึดอัดเพราะลงแรงจนร่างจุกเสียด

                "ใหญ่ดีจัง ฉันชอบ" หน้าหวานหันมาพูดกับผมแบบนั้นก่อนจะขยับตำแหน่งฝืดคับให้พอดีตัว ร่างเธอขยับขึ้นลงควบตามที่เธอพอใจ เสียงครางอื้อกระเส่าพอใจปล่อยมาต่อเนื่อง ของดีในตัวผมเริ่มทำงานแล้ว ยิ่งเร้าร้อนอาวุธยิ่งขยายใหญ่ขึ้นอีก ยิ่งอึด ยิ่งมีเหลือกระแทกสวน

               

                "อร๊าย!! แรงอีกค่ะ สะใจจริงๆ" เธอพร่ำขอพร้อมครางหวีดร้องไม่ขาดปาก เสียงกระเส่าแข็งกร้าวราวสัตว์ร้ายกำลังผสมพันธ์ ผมเปลี่ยนท่ากดเธอก้มนั่งเท้าแขนค้ำพนักโซฟา ชันชาตรงชูสะโพกเปิดทาง ปักท่อนแข็งเข้าออกเร็วๆ แรงๆ ตามคำร้องขอ เธอเกร็งตัวปลดปล่อยหลายต่อหลายครั้งแต่ก็ยังอยากได้ต่อเนื่อง

                เราสลับกันนำสลับกันตามอยู่หลายท่า ไล่ตามควบกันตั้งแต่โซฟา ขอบเตียง มาจนถึงมัดสองมือติดกับเหล็กราวหัวเตียง ผมไม่คิดเลยว่าผู้หญิงขาวหมวยดูไร้เดียงสาเธอจะร่านราคะมากขนาดนี้ กว่าจะเติมเต็มความต้องการเธอได้ครบเล่นเอาหมดแรงกันทั้งคู่

 

 

                "นี่นาย!! นาย!! ฉันกลับแล้วนะ" คำหวานปลุกผมตอนเกือบเช้า สภาพเธอตอนนี้แต่งตัวเรียบร้อยกลายร่างเป็นคุณหนูหน้าหมวยที่ผมไม่รู้จัก

                "นี่เบอร์ฉัน ไว้เรามาสนุกกันใหม่นะ" ผมรับกระดาษใบเล็กมาส่งๆ ไม่ได้คิดจะสานต่อความสัมพันธ์แบบนี้อยู่แล้ว เพียงแต่รู้สึกทุกอย่างมันแปลกไปหมด

                ...แล้วอะไรกันนะที่ผิดปกติ ผมเป็นบอดี้การ์ด รับรองผมไม่พลาดหรอก