ทะเลคืนแรม (รินแก้ว)

เปิดม่าน ‘รินแก้ว’

คุณที่รัก

            ทันทีที่ฉันเขียนตัวอักษรตัวแรกจนกระทั่งตัวสุดท้าย  ฉันได้สมาทานกับตัวเองและถนนสายอักษรว่า  ฉันจะใช้เส้นทางสายนี้เพื่อเขียนถึงผู้หญิง...ผู้เป็นเพศที่สังคมมองด้วยสายตาหลากหลาย  บ้างก็พร่ามัว  บ้างก็แจ่มชัด  และบ้างก็บอดสนิท..บอดจนกระทั่งไม่เห็นว่าผู้หญิงก็เป็นมนุษย์เพศหนึ่งซึ่งมีศักดิ์ศรีและมีความเป็นมนุษย์เทียบเท่าผู้ชายหรือเพศทางเลือกอื่นๆ

            สิ่งที่ฉันคิด  สิ่งที่ฉันเขียน  อาจไม่ตรงกับสิ่งที่คุณคิด  หรือสิ่งที่คุณเป็น  ตลอดจนสิ่งที่คุณเชื่อ  ฉันจะไม่ขัดแย้งด้วยหรอก  เพราะฉันเชื่อว่ามนุษย์ซับซ้อนเกินกว่าจะหาเหตุผลมาอธิบาย  แม้กระทั่งศีลธรรมที่ใช้เป็นกำแพงกั้นขวางคนชั่วกับคนดีออกจากกัน  ก็ยังถูกเลือกใช้ให้เหมาะแก่สถานการณ์ที่ผู้ใช้ต้องการ

            ผู้หญิงอย่าง ‘รสิกา’ นางเอกของฉันในเรื่องนี้ จึงหาใช่นางเอกแบบในนวนิยายทั่วไป แต่ฉันมั่นใจว่าชีวิตและตัวตนของรสิกา  อาจเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตคุณ  หรือชีวิตคุณก็อาจมีบางส่วนเสี้ยวที่คล้ายกับรสิกา...ก็ในเมื่อมนุษย์มีเลือด  มีเนื้อ  มีหัวใจ  ดุจเดียวกันมิใช่หรือ

            รสิกาเป็นเพียงตัวอย่างหนึ่งของผู้หญิงในสังคมที่ฉันอยากถ่ายทอดเป็นตัวอักษร ไม่แน่ว่าบางทีฉันอาจจะกะเทาะเปลือกเพื่อเจาะหาแก่นแท้ของผู้หญิงแบบที่คุณเป็นในโอกาสต่อไปก็ได้

            แล้วเราจะได้พบกัน

                                                                                                            รินแก้ว