ทวิภพ (เล่ม 1-2) (ทมยันตี)

Blssoomeye |
24/12/2014

ทวิภพ ผู้เขียน ทมยันตี ตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม ขึ้นชื่อว่าทมยันตี ก็การันตีได้เลยคะว่าเรื่องนี้ต้องสนุกและได้ความรู้อีกเรื่องหนึ่งแน่นอน และก็ไม่ผิดหวังคะ เรื่องนี้สนุกมากๆ สนุกพอๆกับการเอาไปทำเป็นละครเลยละคะ บางคนอาจจะชอบแบบละคร แต่เราชอบแบบหนังสือมากกว่า เพราะในหนังสือจะกลอนแทรกในเรื่อง หรือการบรรยายความรู้สึกออกมา มันทำให้คนอ่านรู้รักเรื่องนี้มาก เพราะนอกจากความสนุกตามเนื้อเรื่องแล้ว เรายังได้ความรู้ทางประวัติศาสตร์ชาติไทยของเราสอดแทรกอีกด้วยแม้ว่าพล็อตเรื่องอาจจะไม่ใหม่มากเพราะถ้าจำไม่ผิดเคยมีอยู่เรื่องหนึ่งที่เป็นแนวย้อนเวลาประมาณนี้อยู่เรื่องหรือสองเรื่องนี้แหละแต่ก็ถือว่าใหม่ในระดับหนึ่งแหละ และเราว่าใครที่ได้อ่านเรื่องนี้หรือดูเป็นละครจะต้องชอบมากๆ โดยเฉพาะคุณหลวงและมณีจันทร์ สองตัวละครนี้น่ารักมาก เป็นตัวละครที่มีสีสันต์มาก เรื่องนี้เราชอบตรงการสื่อถึงความรักที่คุณหลวงมีต่อมณีจันทร์ แบบคุณหลวงมีวิธีที่ทำให้เรารู้ว่ามณีจันทร์เป็นผู้หญิงที่น่าอิจฉาที่สุดอะ เราว่าเป็นความรักที่หายากมากในปัจจุบันนี้ แม้ว่าบางครั้งอาจจะรักมากจนดูเหมือนเห็นแก่ตัวไม่ก็เถอะ แต่เราก็ชอบอ่านไปยิ้มไป แบบเขินแทนมณีจันทร์เวลาที่โดนคุณหลวงเกี้ยว ฮ่าๆๆๆๆ และเราชอบเรื่องราวเกี่ยวกับประวัติศาสตร์อยู่แล้วด้วย เรื่องนี้จึงทำให้เรารู้สึกว่ายิ่งสนุก ทำให้เรื่องราวที่เกี่ยวกับปะวัติศาสตร์ไม่น่าเบื่อ เรื่องสนุกใครที่ดูเป็นละครแล้วว่าสนุกถ้ามาอ่านแบบหนังสือจะยิ่งสนุกและชอบมากๆ

SCR. |
21/11/2014

นวนิยายแนวข้ามภพข้ามชาติที่ขึ้นหิ้งเล่มหนึ่งค่ะ ดิฉันได้มีโอกาสอ่านหลังจากที่ได้ดูละครไปแล้ว อยากจะบอกว่าซาบซึ้งและประทับใจกับเนื้อเรื่องมากค่ะ ผู้แต่งได้ใช้ภาษาที่สละสลวย บอกเล่าชีวิตความเป็นมาของผู้คนในยุคของรัชการลที่ 5 เมื่อเอามาเปรียบเทียบกับคนในสมัยปัจจุบันแล้ว เป็นเรื่องที่น่าขันมากเชียวค่ะ ตัวละครมณีจันทร์ ตัวแทนผู้หญิงไทยสมัยปัจจุบันที่ไปปรากฎตัวอยู่ต่อหน้าคุณหลวงหนุ่มสมัยรัชกาลที่ 5 แม้มณีจันทร์จะเป็นลูกสาวนักการทูตที่ผ่านการอบรมมารยาทและการออกสังคมมาแล้ว ก็ยังถูกสายตาจากคุณหลวงหนุ่มมองอย่างติเตียนอยู่เรื่อย ซึ่งบางครั้งก็เป็นการติเตียนทางวาจา ตรงจุดนี้ทำออกมาได้น่ารักและต้องอมยิ้มมาก ๆ ค่ะ ในเรื่องของความรู้จากในวัง หรือขนบธรรมเนียมประเพณีเดิม ๆ ก็เขียนออกมาได้น่าสนใจและได้ความรู้มาก ที่ดีที่สุดของเรื่อง คือการสอดแทรกความรู้ในสมัยไทยเสียดินแดนไว้ค่ะ คนสมัยนี้ทุกคนคงคิดแบบมณีจันทร์ว่า ทำไมเราถึงไม่ทำให้ดีกว่านี้ เสียดินแดนให้เค้าไปทำไม ถ้าอ่านหนังสือเล่มนี้ก็จะเข้าใจเรื่องราววได้ดีขึ้น ตัวละครทุกตัวต่างก็มีนัยยะสำคัญ และมีส่วนให้นิยายเรื่องนี้สนุกมากถึงมากที่สุดค่ะ หลังจากที่ได้อ่านครั้งแรก ปัจจุบันนี้ดิฉันอ่านเกิน 10 ครั้งแล้ว อ่านทุกครั้งสนุกทุกครั้ง ชอบมากตรงการทำอาหารในสมัยก่อนค่ะ เป็นอะไรที่ลึกซึ้งมาก เวลาคุณหญิงแสร์ทำอาหารออกมาให้มณีจันทร์กิน การบรรยายของผู้แต่งทำให้ดิฉันเห็นภาพและได้กลิ่นอาหารลอยออกมาจากหนังสือเลยค่ะ

onanong |
25/10/2014

ถ้าพูดถึงเรื่องความรักข้ามมิติ ข้ามภพข้ามชาติ ต้องไม่ลืมที่จะคิดถึงเรื่องทวิภพ ผลงานการประพันธ์ของคุณทมยันตี จะบอกว่าเรื่องนี้ชอบมากถึงมากที่สุด เป็นนิยายไทยแฟนตาซีที่อ่านแล้วติดใจอ่านแล้วอ่านอีกไม่มีเบื่อ หยิบขึ้นมาอ่านทีไรคิดว่าตัวเองเป็นแม่มณีทุกที ปกติจะไม่ค่อยสนใจนิยายภาษาโบราณเท่าไหร่ แต่เรื่องนี้ทำให้ความคิดเปลี่ยนทันที ภาษาที่ใช้สวยงามมากชนิดที่ว่าอ่านแล้วเหมือนหลุดไปอยู่ในยุคสมัยนั้นจริงๆ ยิ่งการบรรยายในแต่ละฉากละเอียดมากเหมือนอยู่ในเหตุการณ์ ส่วนใครที่ชอบประวัติศาสตร์ไทยสมัยรัชกาลที่ห้า เรื่องนี้สอดแทรกเรื่องการเมือง การเสียดินแดนได้อย่างลงตัวชนิดที่ว่าใครที่ไม่ชอบเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ถ้าลองอ่านเรื่องนี้แล้วจะทำให้คุณอยากศึกษาเรื่องการเสียดินแดนสมัยนั้นขึ้นมาทันที เรื่องนี้สร้างเป็นหนังมาแล้วหลายครั้ง แต่ดูแล้วไม่ค่อยสนุกเหมือนกับอ่านหนังสือ มันขาดรายละเอียดไปเยอะจนเหมือนแค่เอาชื่อหนังกับตัวละครมาขายเฉยๆ ถ้าคนที่อ่านมาก่อนจะรู้เลยว่าเสน่ห์ของเรื่องนี้คือรายละเอียดต่างๆของการบรรยายฉาก ซึ่งในละครมันขาดไปจนไม่น่าดู แต่รุ่นแอน สิเรียม กับตั้ว ศรัญยู นั้นให้อภัยได้เพราะทำออกมาได้ดีเข้าถึงที่สุดเท่าที่ดูละครเรื่องนี้มา ไม่ได้อยากจะอวยว่านิยายเรื่องนี้ดีมาก ใครที่ยังไม่ได้อ่านอยากให้ลองหาอ่านดู เดี๋ยวนี้ยิ่งหายากมาก กว่าจะได้นี่ก็ตามหามาเกือบปี พออ่านแล้วติดใจแทบวางไม่ลง อ่านจนปกเปื่อยก็ไม่เบื่อ คุณทมยันตีแต่งเรื่องอะไรก็น่าอ่านไปหมด อ่านแล้วคุณจะเขินไปกับแม่มณีและคุณหลงอัครเทพ วรกร

Takeshi |
16/09/2014

ผู้เขียน ทมยันตี สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม จำนวนหน้าหนังสือ 678 หน้า เป็นนิยายอีกเล่มที่ผมมักจะนำมาอ่านบ่อย ๆ ครับ สำหรับทวิภพ ดูละครแล้วไม่ถูกใจเลย สู้อ่านนิยายไม่ได้ครับ เพราะในนิยายเก็บรายละเอียดยุคสมัยของพระเจ้าหลวง รัชการที่ 5 ได้ดีมาก แถมยังอ้างอิงประวัติศาสตร์ ช่วงที่ไทยต้องเสียดินแดนต่าง ๆ เพื่อแลกกับอธิปไตยด้วย อ่านเรื่องนี้จบ ผมรู้สึกภาคภูมิใจและชื่นชมคนไทยในยุคนั้นมาก ๆ ครับ เล่าผ่านตัวละคร มณีจันทร์ หญิงสาวสมัยใหม่ ที่ไม่เคยสนใจอะไรนอกจากตัวเองเป็นหลัก วันหนึ่งเธอได้ซื้อกระจกโบราณกลับไปที่บ้าน แม้จะมีรอยแตกให้เห็น แต่มณีจันทร์ก็พอใจกับความงามของกระจกบานนั้น และกระจกบานนี้เองทำให้เธอหลุดเข้าไปในสมัยรัชกาลที่ 5 และได้ไปพบกับ คุณหลวงอัครเทพวรากร ชายที่เธอหลงรูปในสมัยปัจจุบัน ที่นี่มณีจันทร์ต้องเรียนรู้อะไรที่ต่างจากเดิมมาก ทั้งขนบธรรมเนียม วัฒนธรรม ประเพณีโบราณต่าง ๆ ซึ่งรวมไปถึงอาหาร การแต่งตัวและประวัติศาสตร์ ซึ่งสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ทำให้เธอหลงรักอย่างหมดหัวใจและเลือกที่จะใช้ชีวิตอยู่กับคุณหลวงรูปงามตลอดจนสิ้นอายุขัย ผมรักหนังสือเล่มนี้มากเลย ให้ความรู้ทั้งด้านประวัติศาสตร์ ด้านอาหาร และวัฒนธรรมสมัยโบราณ ผมเองก็คงจะเรียนรู้ไปพร้อม ๆ กับมณีจันทร์นั่นแหละครับ ที่ต้องไปเริ่มต้นอะไรใหม่ ๆ และความแปลกประหลาด หรือความทันสมัยในยุคปัจจุบันของเธอนี่เอง ทำให้หลวงเทพ ตกหลุมรักเธอจนถอนตัวไม่ขึ้น ตัวหลวงเทพเองผมก็ชอบนะครับ ผู้ชายพูดน้อย นุ่ม ๆ แต่แท้จริงแล้วเก่งด้านการทูตมาก รู้ทันฝรั่งทุกอย่าง แต่เลือกที่จะแสดงออก และสมามารถพิสูจน์ความจริงให้มณีจันทร์เห็นได้ในท้ายที่สุดว่า ไทยได้ทำทุกวิถีทางที่จะรักษาอธิปไตยไว้ได้อย่างชาญฉลาด และสามารถทำให้มณีจันทร์เลือกที่จะเดินตามความเป็นผู้นำของเค้าได้ สรุปว่า เป็นหนังสือที่คุ้มค่า คุ้มเวลาในการอ่านจริง ๆ ครับ อ่านแล้วจะหลงรักผู้ชายอย่างคุณหลวงอัครเทพวรากรที่สุดครับ