ตามหัวใจไปสุดหล้า (นิดา)

“โอ คุณพ่อขา สวยเหลือเกิน...” ดาเนียลแล้ว มองหน้าบิดาเลี้ยงผู้มีร่างสูงสง่าใบหน้าคมเข้มในชุดแต่งกายของชาวอาหรับ

 ที่ยาวกรอมเท้า

“แต่มันแพงเกินไป...” หญิงสาวทำเสียงฉะอ้อน“คุณพ่อไม่ควรตามใจลูก ถึงขนาดนี้เลย แบบนี้ลูกก็ไดใจใหญ่สิคะ”

“เหลวไหลน่า ดาเนียล บิดาของหล่อนพูดเรียบ ๆ พลางก้าวมาดึง

สร้อยคอท้องคำเส้นบางที่มีจี้เพชรแพรวพราวไปจากมือดาเนียลแล้วจัดการคล้อง

คออันเรียวระหงนั้นให้หล่อนเสียเองอย่างแคล่งแคล่ว จำไว้นะ ลูกรัก ถึงแม้เจ้า

จะไมใช่ลูกแท้ๆของพ่อโดยสายเลือด แต่เจ้าก็เป็นดวงใจของพ่อ การที่ได้ทำอะไร

ให้ลูกพอใจเป็นความนึ่ง ไอ้จี้เพชรอันจิ๋ว ๆนึ่ พ่อก็ไม่เห็น ว่ามันจะทำ

ให้ลูกพอใจเป็นความสุขของพ่อแล้วอีกอย่างหนึ่ง ไอ้จี้เพชรอันจิ๋ว ๆ นี่ พ่อก็ไม่เห็น

ว่ามันจะทำให้ลูกหรูหราอะไรขึ้นสักเท่าไหร่เลยเลย...”

เขาจบประโยคด้วยยิ้มที่ซ่อนอยู่ไต้ไรหนวดเคราเมื่อพิศดูใบหน้าอ้นงามจรัส

ของธิดาเลือดอังกฤษของเขาอย่างรักใคร่

(ถ้าจะให้สมใจ!พอเฌอ...พ่อคิดว่ามรกตเม็ดใหญ่ๆประกายเขียวใสเพื่อขับ

นัยน์ตาของเจ้าให้พราวระยับยิ่งขึ้นสักเม็ด หรือว่าไข่มุกเม็ดงามจากเกาะทะเลใต้

เพื่อเน้นถึงผิวที่สวยแพ้มุกเม็ดนั้น...นั่นแหละพ่อถึงจะพอใจอ้าเจ้ายอมให้ซื้อหามา

ประดับ”

“โอย...แต่นั้นมันของแพงล้ำค่าทั้งนั้น...” ดาเนียลร้องแจ้วหัวเราะขบขัน

“ลูกจะใส่ไปไหนกันล่ะคะ คุณพ่อ ของอย่างนั้นน่ะเอาไวให้คุณแม่คนเดียวเถอะ”

“แม่ของเจ้าน่ะ มีของแต่งตัวมากมายจนไม^,รู้จะแต่งขังไงครบแจ้วละไม่ต้อง

ห่วงเธอหรอก...”

ดาเนียลมองดูบิดาเลี้ยงต่างผิวของหล่อนอย่างรักใคร่บูชา บิดาแท้ๆของ

หล่อนนั้นสิ้นชีวิตไปก่อนที่หล่อนจะเกิดสามเดือน แม่ของหล่อนเลี้ยงดูหล่อนมา

ตามลำพังจนกระทั่งดาเนียลอายุสิบสามปี หญิงม่ายจึงสมรสใหม่กับ ชีคฮัสชัน

อิบบิน อาห์เม็ด ประมุขของอาณาจักรน้ำมันคนหนึ่งในโลกอาหรับ ผู้ซึ่งเธอได้พบ

กับเขาในงานเลี้ยงรับรองที่บริษัทของชาวอังกฤษ ซึ่งเธอทำงานอยู่ด้วยในตำแหน่ง

สำคัญ

ดาเนียลกับชีคฮัสชันพึงใจต่อกันแต่วินาทีแรกที่ได้รู้จัก นับแต่นั้นมาเด็กหญิง

ก็กลายเป็นดวง'ใจ'ของมหาเศรษฐีน้ำมันชาติอาหรับไปทันที เขารักเอ็นดูและตามใจ

หล่อนจนเป็นที่ลวงรูในแวดวงสังคมชั้นสูงของพระมหานครลอนดอน กรุงปารีส

ตลอดไปจนแผ่นดินบ้านเกิดเมืองนอนชีคฮัสซัน

ทั้งนี้ก็ด้วยเหตุที่'ว่าตัวเขาเองนั้นไม่มีลูก การแต่งงานครั้งแรก'ของเขากับ

หญิงเชื้อชาติเดียวกันลงเอยด้วยการหย่ารางเนื่องจากเขาอาจมีลูกกับหล่อนได้

ชีคฮัสชันมีนิวาสสกานอันโล่อ่าอัครฐานอยู่ที่ลอนดอน เขามีสำนักงานอยู่

ที่นครอันเป็นศูนย์กลางของธุรกิจการค้าน้ำมันมูลค่านับพันล้านปอนด์อยู่'ในเมือง

ทำการติดต่อกับอาณาจักรน้ำมันของสกุลซึ่งพี่ชายของเขาเป็นผู้ดูแลอยู่ที่นครเล็ก ๆ

ที่ร่ำรวยตั้งอยู่ระหว่างคูเวตกับซาอุดิอาระเบีย

ทั้ง ๆที่ไม่มีใครกล่าวขวัญถึง แต่ดาเนียลก็รู้ได้โดยสัญชาตญาณอันฉับไว

ของหล่อนว่าการสมรสระหว่างนักธุรกิจชาวอาหรับกับมารดาของหล่อนนั้น ไม่เป็น

ที่พอใจในหมู่ญาติมิตรของชีคฮัสซัน ตลอดเวลาที่เขามีตำแหน่งเป็นบิดาเลี้ยงของ

หรูหราบนอาคารหนึ่งในละแวก ‘เซนต์’ จอห์น ส วู้ด’ หรือแม้ว่าที่บ้านชนบทที่

ตำบล ‘ดอร์เส็ท’ ที่เขาสร้างไว้เพื่อการพักผ่อนและงานเลี้ยงรับรองอย่างเช่นที่

เศรษฐีชาวอังกฤษนิยม ก็ไม่เคยได้ต้อนรับญาติมิตรชาวอาหรับเลยแม้แต่คนเดียว

                แต่ถึงแม้ว่าการสมรสของเขาจะไม่เป็นที่ยอมรับในสกุลและทางธุรกิจ แต่

อิทธิพลของฮัสซันและอำนาจเงินของเขาก็ยังมีอยู่เต็มเปี่ยมเท่าที่ทายาทอีกคนหนึ่ง

จะพึงได้รับ เพียงแต่ว่า...ดาเนียลอดรู้สึกไม่ได้เลยว่ามีสายตาลึกลับคอยเฝ้ามอง

การเคลื่อนไหวของครอบครัวของซีคฮัสซันอยู่ตลอดเวลาเท่านั้น

นั่นแสดงว่าทางฝ่ายบ้านเกิดเมืองนอนของบิดาเลี้ยงของหล่อนยังไม่ไว้ใจใน ฃ

ตัวเขาอย่างเต็มที่...

การติดต่อธุรกิจกระทำกันที่สำนักงานในเมืองทั้งสิ้น น้อยครั้งนักหรอกที่

เจ้าหน้าที่บางคนมีธุระสำคัญอันเร่งวน จำเป็นต้องมาพบขันถึงที่ห้องชุด ใน

โอกาสเช่นนั้น เขา^,ไม่เคยเรียกร้อง'ไห้ภรรยาชาวอังกฤษและดาเนียลให้ออกมาร่วม

 ในการรับรองนั้นด้วยเลย เขาแสดงอย่างโจ่งแจ้งว่าไม่ต้องการให้ครอบครัวได้รับรู้

 เรื่องงานการของเขาและของสกุลของเขาเป็นอันขาด"

ดาเนียลถูกล่งตัวไปเรียนโรงเรียนประจำที่สวิตเซอร์แลนด์หลายปีตาม

แนวนิยมธิดาเศรษฐีทั้งหลาย หล่อนเพิ่งจะกลับมาสู่พระมหารนครลอนดอนเมื่อต้น

 ปีนี้เอง ได้รับการต้อนรับอันเต็มไปด้วยความปลาบปลื้มจากมารดาและบิดาเลี้ยง

อย่างยิ่งยวด

แต่ใบหนัาของมหาเศรษฐีนั้ามันบงตึงไปในทั้Mมื่อดาเนิยลบอกกับเขาใน วันหนึ่งว่าหลอนปรารถนาจะอmlปหา^^พนัฌาบ้าน

“อะไรกัน...” ชีคฮัสซันร้องออกมาอย่างตกอกตกใจ “ลูกของพ่อน่ะหรือจะ

ออกไปหางานทำ ตายละ นี่ลูกรู้ไหมว่ามันเท่ากับลูกประจานให้โลกรู้ว่า ชีคฮัสซัน

ยากจนจนกระทั้งลูกสาวต้องออกไปหางานทำหาเงินเสียแจ้ว...”

ดาเนิยลหัวเราะขบขันในอุดมการณ์อันล้าสมัย'ของเขา

“โธ่ คุณพ่อขา ก็ลูกเรียนจบมาแล้ว จะให้อยู่กับบ้านเฉยๆ ไม่ทำอะไร

เลยได้ยังไงกันคะ สมัยนี้ใคร ๆ เขาก็ทำงานนอกบ้านกันทั้งนั้น...”

ข้อเสนอของชีคฮัสซันเป็นที่พอใจของเด็กสาว เพราะโดยธรรมชาติวิสัยแล้ว

ดาเนียลชอบการปรุงอาหารยิ่งนัก หล่อนตั้งความหวังไว้อย่างเร้นลับว่าจะเปิด

ภัตตาคารเล็ก ๆ ด้วยทุนของตนเองสักแห่งหนึ่ง นั่นจะเป็นการสร้างอาชีพให้

แก่ตัวเองอย่างงดงามอย่างที่มารดาและบิดาเลี้ยงจะปฎิเสธไม่ได้

ดาเนียลมีทรัพย์สินส่วนตัวอันเป็นมรดกจากบิดาแท้ๆของหล่อนมากพอ

สมควรที่จะลงทุนในการเปิดร้าน แต่นั่นหล่อนจะต้องรอจนกว่าอายุจะครบยี่สิบเอ็ด

ปีเสียก่อน

แค่อีกเพียงสี่ท้าเดือนเท่านั้น...หล่อนให้กำลังใจอับตัวเองอย่างปรีดเปรม

ตอนนี้ไปเรียนการครัวอย่างที่คุณพ่อแนะนั้นดีแล้ว แต่...เฮ้อสามเดือนกว่า

โรงเรียนจะเปิด แล้วตอนนี้เราจะทำอะไรดีล่ะ...อยู่กับบ้านแบบนี้เหงาตายละชี

 

ดาเนียลเป็นเด็กสาวที่งามหวาน ร่างของหล่อยเล็กบางเหมือนเด็กวัยรุ่น

 ความบอบบาง'ของหล่อนนั้นมีค่าประดุจ เครื่องแก้วเจียระไนที่ใคร ๆ จะต้องหวงแหน

และเฝ้าทะนุถนอมตั้งแต่แรก,ได'เห็นหล่อนทีเดียว มารดาของหล่อนเองนั้น เมื่อได้’

โอบกอดธิดาคนเดียวไว้ในวงแขนวันที่หล่อนกลับจากการศึกษาที่ต่างประเทศ

เธอถอนใจยาวด้วยความรู้สึกปลาบปลื้มเมื่อพิศดูความงามอันเพียบพร้อมไปด้วย

คุณสมบิตอันสูงล่งและประณีต

 

“ลูกของแม่โตเป็นสาวแล้ม..’’ (เธอพึมพำเบา ๆ “รู้ตัวหรือเปล่าจ๊ะว่าลูกงาม

มาก อย่างนี้น่ะคุณพ่อคงจะเห่อแล้วก็หวงลูกเป็นที่สุดทีเดียว’’

 

เด็กสาวๆที่ศึกษาจบวิชาการเป็นกุลสตรีที่สำนักศึกษาในสวิตเซอร์แลนด์

อันเต็มไปด้วยประสิทธิภาพมอบให้นั้น ล้วนแล้วแต่มาจากครอบครัวที่มีฐานะในขั้น

เศรษฐีทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นนักศึกษาจากชาติไหน เอเชียหรือตะวันตกหรือจาก

สหรัฐฯ จะมีก็แต่ดาเนียลเท่านั้นที่แปลกไปจากคนอื่น ด้วยหล่อนมีฐานะเป็น

ธิดาเลี้ยงของมหาเศรษฐีน้ำมันชาติอาหรับทั้ง ๆ ที่ตนเองมีเลือดอังกฤษเต็มตัว

                เพื่อน ๆ มักจะชอบเรียกหล่อนว่า อะเรเบียน ปรินเซสส์ จนเป็นที่รู้กัน

โดยทั่วไป ทั้ง ๆ ที่หล่อนมีผมสีน้ำตาลประกายแดงที่นุ่มสลวยเหมือนมารดา และ

ดวงตาสีเขียวแจ่มใสอันเป็นมรดกจากบิดาผู้มีเชื้อสายสก็อตของหล่อนเอง

                เมื่อได้สบตาคู่นี้เป็นครั้งแรก ฮัสซันถึงกับเอ่ยปากว่ามันงามระยับเหมือนดัง

มรกตน้ำดี ทำให้ใบหน้างามหวานของหล่อนเต็มไปด้วยราศีอันเจิดจรัส แล้วเขาก็

ตั้งความหวังที่จะกำนัลหล่อนด้วยสร้อยคอมรกตล้ำค่าเมื่อหล่อนโตเป็นสาว

                ขณะที่ดาเนียลพักผ่อนอยู่ในห้องส่วนตัวตามลำพัง มารดาของหล่อนก็เดิน

เข้ามาหา

                “ค่ำนี้ลูกจะออกไปเที่ยวไหนหรือเปล่าจ๊ะ ดาเนียล?” เธอถามพลางเดินมา

นี้งบนเก้าอี้อีกตัวหนึ่ง

“ไม่หรอกค่ะ คุณแม่...” ดาเนียลตอบ มองดูมารดาอย่างฉงน “มีอะไร

เป็นพิเศษหรือคะ...”

มารดาของดาเนียลมีอายุกว่าสี่สิบปีแล้ว แต่เธอยังรักษาความงามอันเฉิด

โฉมไว้ได้อย่างน่าชม เธอแต่งกายงดงามประณีตตัวที่สั่งมาจากห้องเสื้อหรู

แต่งเครื่องประดับเพชรพลอยเพียงน้อยชิ้น หากเพียงแค่มองดูก็รู้ถึงรสนิยมและ

ราคาอันสูงสิบของมัน ไมนาเชื่อเลยว่าเมื่อสิบกว่าปีมานี้เอง หญิงผู้งามสง่าผู้นี้ได้

เคยร้องไห้คว่ำครวญกับตนเองด้วยความชอกช้ำเมื่อไม่อาจซื้อถุงเท้าแพรคู่หนึ่งซึ่งมี ฃ

ราคาเกินกว่าค่าอาหารกลางวันของลูกสาวน้อย ๆ ของเธอทั้งเดือน

ความยากลำบากและขาดแคลนทรัพย์สินเมื่อเธอตกเป็นม่ายและต้องเลี้ยงดู

ดาเนียลมาตามลำพังด้วยเงินเดือนเลขานการนั้นทำชีวิตของสองแม่ลูกเต็มไป

ด้วยบาดแผลแห่งความชอกช้ำใจ ดาเนียลรู้ดีถึงความอดทนของมารดาจนกระทั่ง

เธอได้นำชีวิตหล่อนมาอยู่ในสภาพเช่นที่ว่านี้ ดังนั้นเด็กสาวจึงเต็มไปด้วยความรัก

และความเทิดทูนต่อมารดาเต็มหัวใจ

                แล้วหล่อนก็ตอบแทนพระคุณของมารดาและบิดาเลี้ยงด้วยความเป็นเด็ก

สาวที่มีความพฤติงดงาม ไม่เคยปล่อยตัวปล่อยใจไปกับอำนาจแห่งความเย้า

ยวนของโลกสมัยใหม่อันไร้ขอบเขตเลย แม้กระทั่งเมื่อจากบ้านไปศึกษาต่อต่าง

ประเทศในขณะที่เพื่อนสาวคนอื่น ๆ มี คู่นัด ออกไปเที่ยวกันตามโอกาสจะอำนวย

อะเรเบียน ปรินเซสส์ นั้นคือภาพวาดอันงดงามและสูงค่า สมควรแต่จะปรับดับ

ได้

                “ถ้างั้น ออกไปดินเนอร์ที่โต๊ะอาหารใหญ่กับคุณพ่อและแม่นะจ๊ะ...” มารดา

ของหล่อนบอกด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม พวก ซังแซร์ จะมาเยี่ยมเรา เขามาจากปารีส

โน่นแน่ะ แล้วฟิลลิปก็คะยั้นคะยอว่าขอพบลูกด้วย

                ดาเนียลทำจมูกย่น นัยน์ตาพราว ฟิลลิป ซังแซร์คือลูกชายของสหายนัก

 

                (โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)