ชบาดง (เล่ม4 ชุดบุษบารัญจวน) (ชนิตร์นันท์)

ตอนที่ 1

นางไม้จำแลง

ฝ่ามือแกร่งปาดไล่หยาดเหงื่อที่ไหลซึมผ่านคอเสื้อลงมาเป็นทาง ก่อนจะปลดรังดุมเสื้อเชิ้ตออกและกระพือเรียกลมเย็นจากภายนอกเข้ามาปะทะแผงอกด้านใน กว่า 2 ชั่วโมงที่เดินเท้าเข้ามาในป่าทำให้เหงื่อไหลโทรมกายไม่ต่างจากอาบน้ำ ทว่ามันไม่ใช่ความเย็นสดชื่นของสายน้ำ แต่มันเป็นความร้อนรุ่มของอุณหภูมิร่างกายที่กำลังเพิ่มขึ้นทุกขณะ ซึ่งทั้งหมดจะไม่เป็นอย่างนี้หากเขาตรวจสอบสภาพเครื่องยนต์ของรถมาเป็นอย่างดี

รถจี๊ปสีเขียวไพลที่ใช้สำหรับสัญจรไปมาระหว่างปางไม้กับพื้นราบเกิดขัดข้องจนไม่สามารถแก้ไขได้ ทำให้เขาต้องจอดทิ้งไว้ที่แนวป่า ก่อนจะตัดสินใจเดินเท้าไปที่หมู่บ้านที่ใกล้กับปางไม้มากที่สุด เพราะหากจะเลือกเดินกลับลงไปที่ด้านล่างก็จะทำให้การเดินทางในวันนี้เสียเปล่า และหากจะเลือกเดินตรงไปยังปางไม้ก็อาจจะไปไม่ทันพลบค่ำ ทางที่ดีเขาควรเลือกที่จะขอความช่วยเหลือจากชาวบ้านป่าที่เคยเห็นว่าอาศัยอยู่แถวนี้จะดีกว่า

เสียงน้ำตกที่ดังซู่อยู่ไม่ไกลทำให้ ‘นิธิต’ แน่ใจว่าอีกไม่นานคงถึงจุดหมาย เพราะน้ำเป็นสัญญาณของการมีชีวิต ที่ใดมีน้ำที่นั่นย่อมมีชีวิต ซึ่งแน่นอนว่าต้องมีกลุ่มชาวบ้านอาศัยอยู่แถวนี้แน่

ฝีเท้าที่พยายามเร่งเดินเพื่อให้ถึงหมู่บ้านก่อนพลบค่ำหันเหไปทางต้นเสียงในทันที เพราะในยามนี้เขาเหนื่อยเหลือเกิน ร่างกายอ่อนล้าเสียจนอยากจะพักกายเอนหลัง แต่เสียงน้ำที่ได้ยินใกล้เข้ามาก็ทำให้เปลี่ยนใจอยากจะดำผุดดำว่ายชำระล้างคราบเหงื่อไคลออกไปให้พ้น

สองเท้าพาก้าวเร็วไวทว่าเสียงหวานที่ดังแว่วมาจากธารน้ำข้างหน้าก็ทำให้หัวคิ้วเข้มต้องขมวดเข้าหากัน แววตาครุ่นคิดไม่แน่ใจครั้งแรกในชีวิต ใบหน้าแหงนมองคาคบไม้ที่เริ่มมีแสงสีส้มจางๆ พร้อมทั้งนกป่าที่บินว่อนกู่ร้องเรียกกันไปมา นิธิตแน่ใจว่านี่ไม่ใช่เวลาที่จะมีผู้หญิงคนไหนมานั่งฮัมเพลงอย่างสุขอุราอยู่ในป่าได้

เข้าป่ามาก็หลายครั้งทำให้พบเจอเรื่องราวแปลกๆ ของป่ามาก็มาก หรือว่าจะเป็นอีกครั้งที่เขาต้องบัญญัติไว้ในสารานุกรม “เรื่องแปลก” นิธิตกระชับสายเป้ที่ต้นแขนก้าวตรงไปยังต้นเสียง

“เอาว่ะ ให้มันรู้กันไป เกิดมาชีวิตเดียว ได้เห็นแต่ของแปลกๆ คุ้มจะตาย”

ดวงตาคมเข้มมุ่งมั่นมองตรงไปพยายามระงับความตื่นเต้นปนตื่นกลัว หากว่าสิ่งที่เห็นนั้นจะเป็น...

หากต้องเจออาถรรพ์ของป่าจนชีวิตต้องพบกับความวุ่นวายเขาก็ถือว่าคุ้ม เพราะยังไงเขาก็คงหนีเรื่องราวเหล่านี้ไปไม่พ้น ครอบครัวของเขาทำธุรกิจปางไม้ ความเชื่อเรื่องป่าเป็นเรื่องที่ต้องเคารพและยึดถือตลอดมา ครั้งนี้ก็เช่นกัน เขาคิดดีมาดี เจ้าป่าเจ้าเขาจะต้องคุ้มครองป้องกัน

ทว่า... สิ่งที่นิธิตได้เห็นกลับทำให้เนื้อกายชายหนุ่มเย็นวาบไปทั้งร่างตั้งแต่ปลายเท้าจรดศีรษะ ก่อนจะร้อนวูบวาบจนเขาแทบอยากจะสลัดไล่เสื้อผ้าที่ขวางกั้นเกะกะเนื้อกายไปเสียให้พ้น เพราะสิ่งที่เห็นนั้นคือ... เรือนร่างของหญิงสาว งดงามและสมบูรณ์มากที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมา

ผิวละเอียดขาวนวลเนียนดูมีเลือดฝาด ส่งผลให้ร่างที่เต้นรำไปมาช้าๆ ในลำธารที่มีน้ำสูงอยู่เพียงระดับเอวของเธอนั้น