คุณอารสแซ่บ (นิยายชุดคุณอารสหวาน) (ชนิตร์นันท์)

ตอนที่ 1

‘คุณอาข้างบ้าน’ กับ ‘หลานสาวนอกไส้’

            บ้านเดี่ยว 2 ชั้น บนเนื้อที่ 100 ตารางวา ที่มองเห็นอยู่ตรงหน้าทำให้คนที่ค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปอย่างช้าๆ ทำสีหน้าราวกับจะซาบซึ้งและคิดถึงสถานที่แห่งนี้เหลือเกิน คงจะเป็นเช่นนั้นสินะ ในเมื่อ 10 ปีที่ผ่านมานี้ นี่คือครั้งแรกที่ได้กลับมาเยือน

            ช่วงขายาวเคลื่อนไปข้างหน้าบ่งบอกถึงความแข็งแกร่งในยามที่ฝ่าเท้าเหยียบย่างก้าวเข้าสู่สถานที่ ที่ครั้งหนึ่งเคยเต็มไปด้วยความสุขของเขาอย่างมั่นคง แม้ทุกสิ่งทุกอย่างจะเปลี่ยนไปแล้วแต่เขาก็อยากจะจดจำภาพแห่งความทรงจำนั้นไว้ ให้ประทับอยู่ในห้วงหัวใจไม่ลืม

            เพื่อเป็นกำลังใจหากในวันหนึ่งเขาจะกลับไปท้อถอยเหมือนครั้งที่ผ่านมา เพราะนั่นคือช่วงเวลาที่พ่อพาเขากลับไปอเมริกาหลังจากแม่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตลง

            ในวันนั้นเขาเป็นเพียงหนุ่มลูกครึ่ง ‘อเมริกัน - กาฬสินธุ์’ เพิ่งเรียนจบปริญญาตรีหมาดๆ ยังไม่ทันได้เริ่มงานในเมืองไทยเลยด้วยซ้ำ ต้องตามไปดูแลสภาพจิตใจของพ่อ ทั้งที่ตัวเขาเองก็ย่ำแย่ไม่แพ้กัน แต่วันนี้ถึงเวลาที่เขาได้กลับมาเยือนเมืองไทยสักที เพราะพ่อนั้นมีคนมารักษาหัวใจแล้ว และพ่อที่ครองตัวเป็นโสดมาได้ตั้งเกือบ 10 ปี มีเหตุผลอะไรล่ะที่เขาจะไปขัดขวางความสุขของท่าน สู้เขายินดีและขอกลับมาสานความฝันของแม่จะดีเสียกว่า หลังจากสานฝันให้พ่อเรียบร้อยแล้ว

            ร้าน ‘แซ่บ อินดี้’ ร้านอาหารไทย-อีสาน ยอดฮิตของฟลอริดา คือหลักประกันว่าพ่อจะได้พบเจอกับแม่อยู่ทุกวัน เพราะเมื่อใดก็ตามที่พ่อมองอาหาร พ่อจะรู้ว่าแม่ไม่ได้จากไปไหน เพราะทุกสูตรที่คัดสรรมาเป็นเมนูประจำร้าน นั่นคือ ต้นตำรับของแม่ทั้งสิ้น

            อาหารอีสานเลิศรสไม่ว่าจะเป็น ลาบ, ก้อย (ซอยถี่หรือห่าง), ส้มตำ, น้ำตก, ต้มแซ่บ, หรือแม้กระทั่งอาหารไทยสร้างชื่อเสียง เช่น ผัดไท, ต้มยำ, แกงเขียวหวาน เขาก็จะสร้างความฝันของแม่ให้เป็นจริงให้ได้ นั่นคือการเปิด ‘แซ่บ อินดี้’ สาขา 2 ที่เมืองไทย          

            ดวงตาคมเข้มสะท้อนลูกแก้วสีเขียวสดใสมองตรงฝ่าความสลัวเข้าไป ก่อนจะเดินลัดเลาะไปตามแนวสวนที่ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี แม้ว่าจะไม่มีเจ้าของบ้านอยู่อาศัยก็ตาม ร่างสูงใหญ่ตามสไตล์ชาติตะวันตกมาหยุดอยู่ที่หน้าประตู พลางย่อกายลงนั่ง มือควานไปใต้พรมในจุดที่ยืนอยู่เพื่อหาบางสิ่ง เพราะจะเข้าไปในบ้านได้ต้องอาศัยสิ่งนี้ ทว่า... ไม่มี!

            ไม่มีกุญแจอยู่ใต้พื้นพรม ไม่รอช้าฝ่ามือแกร่งขยับไปคว้าเอาลูกบิดประตูในทันที และก็พบว่ามันถูกเปิดออกอย่างง่ายดาย หัวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันครุ่นคิด ลูกแก้วสีเขียวฉายแววกร้าวมองตรงเข้าไปในความสลัวจากไฟตามที่ถูกติดตั้งไว้ตามมุมบ้านด้านนอก ก่อนจะค่อยๆ วางเป้สะพายใบใหญ่ลงแล้วพาตัวเองเข้าไปหาจุดหมายในทันที

            ห้องหับที่มีไม่มากด้านล่างถูกสำรวจอย่างเงียบเชียบแต่กลับไม่พบความผิดปกติใด คงมีแต่ด้านบนที่เขาต้องขึ้นไปหา หากเป็นไปตามข้อสันนิษฐานว่ามีหัวขโมยเข้ามาในบ้าน ไม่ใช่ว่าแม่บ้านอาจลืมล็อกประตูจริง เขาต้องได้เจอมันแน่ ทว่าเสียงก๊อกแก๊กที่ดังเบามาจากห้องครัวทำให้ฝ่าเท้าต้องชะงักอีกครั้ง

            หัวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างไม่แน่ใจ หูเงี่ยฟังว่าเสียงที่ได้ยินนั้นเป็นการเคลื่อนไหวของคนกำลังหยิบจับสิ่งของไปมา ไม่ใช่ว่าเป็นหนูหรือแมวมาขโมยอาหาร และเขาก็แน่ใจว่าจังหวะหยิบจับสิ่งของนั้นเป็นคนแน่ ฝ่าเท้าค่อยๆ ยกออกจากขั้นบันไดโดยแผ่วเบาที่สุด พาร่างสูงใหญ่ค่อยๆ ย่องมาสู่แหล่งที่มาของเสียง