กรงเล็บสวาท เหยี่ยวเวหา (วไลกร)

“พี่จะกักตัวน้องดาไว้กับพี่ ต่อให้ดาไม่อยากอยู่ พี่ก็จะบังคับ และจะไม่ให้ออกไปไหน ห้ามดื้อ” เขาชี้หน้าไม่ให้เธอเถียง คนฟังจึงได้แต่อ้าปากค้างแล้วหุบปากลงฉับพลัน

เพราะมีทางเดียวเท่านั้น ที่ ชินกฤต จะได้ใกล้ชิดเธอโดยไม่มีก้างขวางคอ นั่นก็คือการกักตัวหญิงสาวเอาไว้กับตัวเอง พญาเหยี่ยวอย่างเขาจะใช้ความรักและปรนเปรอความหอมหวานให้เธออย่างไม่มีวันจบสิ้น

ทว่า...นัดดา ไม่ได้หลงไปกับบทพิศวาสที่เขามอบให้ ในเมื่อคำว่าเนรคุณมันค้ำคอ จนไม่สามารถปล่อยอารมณ์เพริดไปกับนักบินหนุ่มมาดเท่ ที่มีใบหน้าหล่อเหล่า และหุ่นสมาร์ทที่ทำให้สาวๆ ใฝ่ฝันถึงได้ เธอเป็นแค่เด็กในบ้าน ต่ำต้อยด้อยค่า ไม่มีอะไรคู่ควรกับเขาสักอย่าง แต่ถึงกระนั้นใจมันก็ไม่รักดี ยังเผลอมอบหัวใจให้เขาไปจนได้

“พี่ชินก็หยุดลวนลามดาได้แล้วค่ะ ปล่อยสิคะ ไหนว่าจะทำตามคำสั่งทุกอย่าง” นัดดาไม่สามารถสั่งให้เขาหยุดได้ ยิ่งพูดเขาก็ยิ่งซุกไซ้ล้ำลึกจนเธออ่อนระทวยไปทั้งร่าง

“น้องดาสั่งได้แต่หัวใจของพี่เท่านั้น เพราะมันเป็นของน้องดา แต่ร่างกายน้องดาเป็นของพี่ และร่างกายพี่มันก็ไม่เชื่อฟังคำสั่งเสียด้วย”

เมื่อความรักกับความเป็นจริงมันสวนทางกัน เขามีคนที่คู่ควรต้องหมั่นหมายด้วย ส่วนเธอต้องถูกผลักไสให้ไปไกลแสนไกล ความรักที่เปรียบเสมือนเส้นขนาดจะลงเอยเช่นไร หรือเธอจะตัดใจจากเขา แล้วเก็บสิ่งดีๆ ไว้ในความทรงจำ ในเมื่อฟ้าไม่มีทางโน้มลงมาสู่ดิน