Paparazzi ปฏิบัติการนี้จารชนหัวใจ 2

ใจ

เอริโกะมองโคมไฟที่เปิดสว่างอยู่ที่หัวเตียงอย่างคิดไม่ตกขณะกำลัง พยายามข่มตาให้หลับลง แต่ร่างกายก็กระลับกระส่ายจนได้แต่นอนลืมตาอยู่เป็น ชั่วโมงแล้ว ทำไมต้องมาเกิดเรื่องแบบนี้กับเธอด้วยนะ

ไม่น่าเชื่อว่า...ข่าวนี้จะสร้างความฮือฮาให้กับวงการบันเทิงได้ขนาดนี้ เธอ เองก็เข้าใจหรอกนะว่าวง Mars เป็นวงที่มีชื่อเสียงทั้งในและต่างประเทศ เวลา ทำอะไรหรือมีข่าวอะไรโดยเฉพาะข่าวคาวๆ ผู้คนก็จะต้องให้ความสนใจมาก เป็นธรรมดา เธอกับมิซึโนะกลายเป็นคนดังในชั่วข้ามวัน

แต่ที่แย่ไปกว่านั้น...ตอนสองทุ่มมีนักข่าวมาที่บ้านของเธอเกือบสิบคน นี่ คงจะตามลืบที่อยู่มาจากคุณพ่อของเธอแน่เลย ก็คุณพ่อของเธอเป็นนักข่าวที่ ได้รับรางวัลมาเกือบทุกปีตั้งแต่สมัยที่ท่านยังไม่มาทำสารคดีอย่างเซ่นทุกวันนี้ น่ะสิ ตอนที่เจอนักข่าว คุณแม่ตกใจมากและทำตัวไม่ถูกว่าจะต้องทำยังไงที่ มีใครก็ไม่รู้มายืนออกันอยู่หน้าบ้าน คุณพ่อจึงต้องออกไปบอกนักข่าวให้กลับ ไปก่อน

ตอนแรกเอริโกะก็นึกว่าจะมีเฉพาะเธอที่แย่ แต่ทั้งอพาร์ตเมนท์ของมิซึโนะ ทั้งคอนโดฯ ของโทยะและดายต่างมีนักข่าวไปรออยู่อย่างแน่นขนัด รวมทั้งที่บริษัท

ต้นสังกัดของวง Mars ด้วย นี่ถ้าเป็นแบบนี้อีกไม่กี่วันเรื่องราวก็คงบานปลาย ต่อไปไม่รู้จบ...ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งเป็นห่วงมิซึโนะแล้วสิ

เอริโกะตัดสินใจว่าพรุ่งนี้จะไปรับมิซึโนะมาอยู่ด้วย อย่างน้อยเธอก็จะ หมดห่วงไปได้เปลาะหนึ่ง แล้วมิซึโนะก็จะได้มีเพื่อนด้วย ฉันนี่บ้าจริงๆ น่าจะคิดอย่างนี้ได้ตั้งนานแล้ว

วันรุ่งขึ้นเอริโกะต้องตื่นตั้งแต่ตีสามเพื่อออกไปรับมิซึโนะก่อนที่นักข่าวจะ แห่มาที่บ้าน ก่อนหน้านี้เธอไดโทรไปบอกกับมิซึโนะแล้วว่าให้นั่งรถไฟมาหาเธอ ที่โยโกฮาม่า แล้วเธอจะไปรับที่สถานีรถไฟ ถ้าหากเป็นไปตามแผนทุกอย่างก็จะ ฝ่าด่านนักข่าวแค่ด่านเดียว นั่นก็คือที่หน้าบ้านของเธอตอนกลับมา "คุณพ่อเรียบร้อยหรือยังคะ"

เอริโกะถามพลางเคาะประตูของห้องตรงกันข้าม "อีมๆ รอเดี๋ยวนะ"

ไม่นานคุณพ่อก็ออกมาในชุดทะมัดทะแมงโดยมีคุณแม่เดินตามมาส่งด้วย ความเป็นห่วงเป็นใย คุณพ่อกับคุณแม่เธอนี่สวีทกันไม่เลิกเลย "เมื่อคืนนี้หลับสบายดีมั้ย"

คุณแม่ถามเอริโกะอย่างเป็นห่วง

"ระดับนี้แล้วค่ะคุณแม่...ขนาดต้องท่องหนังสือสอบหนูยังหลับไต้เลย" เอริโกะว่าเพราะไม่อยากให้ท่านกังวลกับเรื่องนี้ ทั้งๆ ที่เมื่อคืนกว่าเธอ จะหลับไต้ก็เลยเที่ยงคืนไปแล้ว

"เดี๋ยวค่ะคุณ เมื่อเข้านี้ฉันทำข้าวกล่องไว้ให้น่ะค่ะ เอาไว้ทานตอนที่รอ มิซึโนะจัง จะไดิไม่หิวไงคะ"

คุณแม่บอกกับคุณพ่อแล้วเดินเข้าไปในครัวเพื่อหยิบข้าวกล่องแบบญี่ป่น มายื่นให้เอริโกะ

"ขอบคุณนะคะคุณแม่"

ทั้งสามคนเดินไปที่รถ ขณะเดียวกันก็มีรถตู้สืขาวเข้ามาจอดเทียบที่หน้า บ้านอย่างรีบร้อนจนต้องหันไปมองรถดันนั่นเป็นตาเดียวกัน

เช้าขนาดนี้ใครมานะ นี่อย่าบอกเชียวว่าเป็นพวกนักข่าว อะไรจะขยัน

6

ปานนั้น

"นักข่าวเหรอคะ"

เอริโกะถามคุณพ่ออย่างปรึกษา "ไม่น่าจะใช่นะลูก"

คุณพ่อตอบแล้วก็เดินน่าเธอกับคุณแม่ออกไปที่หน้าบ้าน "มาพบใครครับ"

คุณพ่อถามผู้ชายที่ออกมายืนรอ

"ที่นี่'ใช่บ้านคุณทาคิซาว่า เอริโกะหรือเปล่าครับ"

ร่างที่ยืนรออยู่ถาม เสียงนี้เอริโกะจำได้ติดหูว่าเป็นเสียงของใคร...เธอจำ คนไม่ผิดแน่!

ผู้จัดการวง Mars เขามาที^,นี่^,ทำไมนะ

"ใช่ครับ ไม่ทราบว่าคุณมีธุระอะไรกับลูกสาวผมหรือเปล่าครับ คือเรา ต้องรีบไปธุระ"

คุณพ่อพูดเหมือนจะดักทางเอาไว้ว่าถ้าเป็นนักข่าว ท่านก็จะซักเหตุผล ขึ้นมาขอตัวไปทำธุระทันที

"ผมซาซากิ เป็นผู้จัดการวง Mars ครับ วันนี้ตอนเถ้าโมงจะมีการแถลง ข่าวเกี่ยวกับการเปิดตัวอัลบั้มใหม่ และที่สำคัญก็เกี่ยวกับข่าวเมื่อวานนี้ด้วยครับ ผมอยากเชิญคุณเอริโกะไปร่วมแถลงข่าว เรื่องจะได้จบลงแค่ตรงนี้ และมัน ก็น่าจะเป็นประโยชน์กับตัวของคุณเอริโกะด้วยน่ะครับ"

ซาซากิบอกเหตุผล

"ผมคิดว่าวันนี้นักข่าวคงจะไม่มาที่นี่หรอกครับ ถ้ามาก็คงไม่กี่คนเพราะ ทางบริษัทได้เชิญสื่อมวลซนไปพร้อมกันที่บริษัทแล้ว"

ถ้าเป็น'อย่างที่เขาว่าก็ดีน่ะสิ หากมีการแถลงข่าวที่สมเหตุสมผล ข่าวก็จะ สงบลงง่ายๆ แต่ถ้าเอริโกะไม่ไป นักข่าวอาจจะมุ่งประเด็นมาที่เธอแทนก็เป็นได้ "ได้โปรดเถอะนะครับทาคิซาว่าซัง"

เขาเอ่ยคำขอร้องแล้วคำนับแสดงความให้เกียรติกับคุณพ่อ ท่านหันมา มองเธออย่างขอความเห็น ดูเหมือนท่านเองก็คิดว่าทางเสือกนี้คือทางออกที่ดี ที่สุดแล้ว

"หนูจะไปค่ะคุณพ่อ"

เอริโกะบอกท่านไปตามความคิด วันนี้เธอต้องเผชิญหน้ากับดายอีกอย่าง นั้นสินะ ทั้งๆ ที่ตั้งใจเอาไว้แล้วว่าชาตินี้จะไม่ขอเจอกับเขาอีก แต่นี่ยังต้องพบกัน อีกเหรอ เอาเถอะ ที่เธอตัดสินใจไปไม่ใช่ว่าอยากเจอเขานี่นา ที่เธอตัดสินใจ แบบนี้ก็เพื่อจะบอกกับทุกคนว่า...เธอกับเขาไม่เคยเกี่ยวข้องกันและมันจะไม่มี วันนั้นเด็ดขาด!

"คุณพ่อกับคุณแม่ไม่ต้องห่วงนะคะ หนูเคยเจออะไรมามากกว่านี้แล้ว ค่ะ สบายใจไต้ ลูกของคุณพ่อคุณแม่ซะอย่าง แล้วตอนเย็นหนูจะรีบกลับมา กินข้าวเย็นด้วยนะคะ"

เอริโกะบอกแล้วสวมกอดคุณแม่เอาไว้ สายตามุ่งมั่นหันไปมองคุณพ่อ แล้วเดินไปขึ้นรถที่ซาซากิเปิดประตูไว้ให้

ทุกปัญหาใกล้จะถึงตอนอวสานอย่างสมบูรณ์แล้ว ลาก่อนนะ มัตสึโอกะ

ไดคิ!

ซาซากิพาเอริโกะขึ้นลิฟท์ไปยังชั้นห้าของบริษัทซึ่งเป็นสถานที่จัดงาน แถลงข่าว ก่อนหน้านี้เธอโทรหามิซึโนะแล้วและรู้ว่าโคอิจิออกไปรับมิซึโนะ พร้อมๆ กับตอนที่ซาซากิมารับเธอ ไม่รู้ว่ามิซึโนะจะรู้สึกยังไง ยิ่งคิดเธอก็ยิ่ง เป็นห่วงชั้นมาแล้วสิ

"เดี๋ยวเราต้องไปเตรียมตัวที่หลังเวทีก่อน ตอนนี้นักข่าวคงยังเข้ามาไม่ได้ คนอื่นๆ คงจะมาถึงแล้ว คุณพร้อมนะครับ"

ซาซากิถามพร้อมรอยยิ้มที่ยังคงเคร่งขรึม เธอพยักหน้ารับอย่างง่ายๆ เขา จึงผลักประตูเข้าไป ภายในห้องเป็นโถงขนาดใหญ่ ด้านหน้าถูกเซ็ทเป็นเวที คอนเสิร์ตเล็กๆ บนผนังฝังเวทีมีจอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่และบริเวณผนังรอบๆ ห้องก็จัดรูปสมาซิกวง Mars ขนาดใหญ่โชว์เอาไว้ทุกด้าน ภาพส่วนใหญ่อยู่ ในโทนสีดำและเน้นการจัดแสงและเงา ส่วนพื้นที่ภาย'ในห้องมีเก้าอี้จัดจนเกือบ เต็มห้อง ทิ้งพื้นที่ด้านข้างและตรงกลางเอาไว้สำหรับเป็นทางเดิน "มาแล้ว!"

เสียงสตาฟฟ์คนหนึ่งทักชั้นเมื่อเอริโกะก้าวตามผู้จัดการวงเข้าไปในห้อง ทุกคนที่ทำกิจกรรมต่างๆ อยู่หันมามองเธอเป็นตาเดียว

"สวัสดีค่ะ รบกวนด้วยนะคะ"

เอริโกะเอ่ยแล้วโน้มศีรษะลงไปอย่างให้เกียรติทุกคนที่รออยู่ จากนั้นก็เงย หน้านั้นมองทุกคนที่ต้องร่วมแถลงข่าวแล้วยิ้มให้กับมิซึโนะ

"มิรึ'โนะ เธอเป็นยังไงบ้าง"

เอริโกะทักพลางเดินเข้าไปหามิรึโนะที่นั่งรออยู่เพื่อหลีกเลี่ยงการสบตา กับดาย...เธอไม่รู้หรอกนะว่าเขาจะมองเธอทำไม และเธอก็ไม่สนใจเพราะเรื่อง นั้นมันกำลังจะจบลงแล้ว!

"ฉันสบายดี^,,

มิรึโนะยิ้มให้พร้อมกับดึงเอริโกะลงไปนั่งข้างๆ

"สบายดีทุกที! อย่างนี้เขาเรียกสบายดีที่ไหนล่ะยัยบ้า เลียงก็ไม่มีจะพูด อยู่แล้ว ตัวก็ร้อนอย่างกับไฟ นี่เหรอสบายดีของเธอ!"

เอริโกะบ่นพร้อมกับขยี้หัวมิรึโนะเล่น

"ก็สองวันก่อนฉันลืมเอาร่มไปเรียนแล้วฝนบ้ามันก็ตกลงมา ฉันก็เลยตาก ฝนนิดหน่อย ไข้ก็เลยนั้นตั้งแต่วันนั้นแหละ สงสัยช่วงนี้ดวงตกแน่เลย"

มิรึโนะบอกแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ ทำให้เอริโกะพลอยหัวเราะไปด้วย แต่ในใจกลับกังวลนั้นมาอีกครั้ง ทั้งๆ ที่ตอนนี้เรื่องที่น่ากังวลใจก็กำลังจะจบ ลงแล้ว

นั้นเป็นเพราะว่าในใจลึกๆ ของเอริโกะนั้นรู้สึกว่าปัญหาที่กำลังจะจบลง แท้ที่จริงแล้ว...มันอาจจะกำลังเริ่มต้นนั้นต่างหาก!

"เอาละ"

เลียงของโคอิจิดังแทรกนั้น ทุกคนจึงหันไปมองร่างสูงโปร่งซึ่งยืนอยู่ตรง

กลาง

"เราจะทำตามแผนที่คุยกันไว้เมื่อวานนี้คือเริ่มที่การเปิดตัวชิงเกิ้ลและ อัลบั้มใหม่ แล้วจากนั้นค่อยเริ่มการแถลงข่าว ฉันจะมอบหน้าที่ดำเนินการให้ กับพิธีกรและการควบคุมการตอบคำถามโดยนาโอะและซาซากิ หวังว่าทุกคน คงจะตอบไปในทางเดียวกันกับสองคนนี้ เรื่องที่เกิดนั้นทั้งหมดเป็นเพียงแค่งาน สมาชิกวง Mars คงทราบกันดีเพราะเมื่อวานก็ได้คุยกันแล้ว ส่วนคุณมิรึโนะ

10

และคุณเอริโกะ ผมทราบมาว่าพวกคุณเรียนทางด้านนี้มาก็คงไม่น่าเป็นห่วง อะไรนะครับ ขอให้ทุกคนใช้สมาธิและมีสติในการตอบคำถาม ขอบคุณครับ" โคอิจิอธิบายอย่างคร่าวๆ ก่อนจะนั่งลงที่เดิม "ตอนนี้นักข่าวและแฟนเพลงกำลังรอพวกนายอยู่นะ"

ซาซากิมองหน้าสมาซิกวง Mars ทุกคนอย่างให้กำลังใจ "เวทีพร้อมแล้ว...ทุกคนกำลังรอการกลับมาของพวกนายอยู่"

เมื่อจบคำพูดของซาซากิ สมาซิกวง Mars ก็ไปแสตนด์บายที่ทางขึ้นเวที ลักครู่เสียงพิธีกรก็กล่าวเชิญให้ทุกคนในห้องแถลงข่าวได้พบกับสิ่งที่ทุกคนรอ คอย นั่นคือการกลับมาของวง Mars

ไฟภายในห้องถูกปิดลงแล้วภาพเปิดตัวอัลบั้มใหม่ในจอมอนิเตอร์ก็เริ่ม แนะน่าซิงเกิ้ลกับอัลบั้ม'ใหม่ของวง Mars ซึ่งการก่ายทำก็ยังคงอยู่ในโทนสีดำ และเน้นการจัดแสงและเงาให้ดูโดดเด่น ภาพในจอเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและ น่าติดตาม การแนะน่าซิงเกิ้ลอัลบั้มใหม่จะใช้เวลาเพียงห้านาทีเท่าบั้น เมื่อใกล้ จะหมดเวลาเอริโกะกับมิซึโนะจึงไปแสตนด์บายที่เวทีคนละด้าน ซึ่งเอริโกะต้อง ยืนแสตนด์บายทางฝังที่ดายยืนอยู่อย่างปฏิเสธไม่ได้เพราะเป็นคำสั่งของโคอิจิ "ทุกอย่างที่ฉันจะพูดออกไป ฉันอยากให้เธอเช้าใจว่ามันเป็นแค่งาน" ดายพูดขึ้นเมื่อเอริโกะเดินไปหยุดอยู่ไม่ห่างจากเขามากนัก นี่เป็นคำพูด แรกที่เธอได้ยินนับตั้งแต่วันที่ออกจากห้องของเขาในวันนั้น

เอริโกะไม่รู้ว่าดายหมายถึงอะไร แต่ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรบนเวทีแถลงข่าว เธอก็จะไม่เสียใจบั้งบั้น เพราะเขาไม่เคยเกี่ยวช้องใดๆ ที่จะทำให้เธอต้องเสียใจ นี่นา!

"เอริโกะ...ฉัน..."

ดายกำลังจะพูดต่อแต่เอริโกะก็ไม่สนใจเขาราวกับมองไม่เห็น เมื่อภาพ แนะน่าอัลบั้มในจอมอนิเตอร์ได้จบลงจึงเหลือเพียงแสงสลัวๆ บนเวทีพอให้มอง เห็นเป็นสัญญาณบอกว่าพวกเขาต้องขึ้นเวทีแล้ว

เมื่อวง Mars เดินบั้นไปบนเวที เสียงก'รดของแฟนๆ ก็ด้งกระหึ่มบั้น พร้อมๆ กับเสียงกลอง เพลงร็อคร้อนแรงซึ่งเป็นเพลงเปิดตัวของพวกเขาตังก้อง บั้นมาภายในความมีด

(โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)