Just One Kiss วุ่นรักแผนพิชิตหัวใจนายจอมกวน (Ploy Pink)

บทนำ

พี่น้องเลิฟบราเธอร์ส

ณ คฤหาสน์ Love Brothers

เลิฟบราเธอร์สคือนามของกลุ่มชายหนุ่มสี่คนผู้กุมอำนาจแห่งเลิฟไฮสกูล พวกเขาเป็นบุตรบุญธรรมของท่าน ผอ. จึงมีสิทธิ์ในการบริหารดูแลความเรียบร้อยของโรงเรียน กลุ่มเลิฟบราเธอร์สประกอบด้วย...

ไมดาส...พี่ใหญ่แห่งเลิฟบราเธอร์ส เขามีนิสัยเป็นจอมเผด็จการ หากต้องการสิ่งใดแล้วต้องได้ ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มตามแบบฉบับลูกครึ่งไทย-กรีก ดวงตาสีเขียวหญ้ามอสสะกดใจสาวๆ ให้หลงใหลราวกับตกอยู่ในวังวน แม้เขาจะมีบุคลิกเย็นชาและสายตาที่ดุดัน แต่สาวๆ กลับมองว่าเป็นความดิบเถื่อนที่แสนเร้าใจ โดยหารู้ไม่ว่าความเย็นชาสามารถแปรเปลี่ยนเป็นพายุหมุนทำลายล้างได้ในชั่วพริบตาหากมีเรื่องไม่สบอารมณืเกิดขึ้น ฉะนั้นคำว่า ‘เทพบุตร’ ไม่มีวันเป็นคำนิยามที่บ่งบอกตัวตนของชายหนุ่มผู้นี้ แต่ถ้าเป็น ‘ซาตาน’ ล่ะก็ใช่เลย

ไรเลย์...หนุ่มหล่อลูกครึ่งไทย-กรีก ผู้ซึ่งเป็นเจ้าของดวงตาสีเงินคมกริบดุจหมาป่านักล่า เพียงแค่เขาปรายตามองก็ทำให้หนาวไปถึงกระดูก เขาเป็นคนเลือดร้อนที่พยายามใจเย็น แต่ก็ทำไม่ค่อยสำเร็จเท่าไหร่ อีกทั้งเขายังเกลียดความวุ่นวายใดๆ ทั้งปวง แอบกระซิบว่าเขามีจุดอ่อนเป็นแฟนสาวแสนขี้อาย หากใครมาแหย็มกับผู้หญิงของเขาล่ะก็ ไม่รับประกันความปลอดภัย

นาร์ซิส...หนุ่มผู้เงียบขรึม รักสันโดษ เขามีไอคิวสูงลิบพอๆ กับปราการน้ำแข็งในใจของเขา ยามเมื่ออยู่ต่อหน้านักเรียนเลิฟไฮสกุล เขามีรอยยิ้มที่อ่อนโยนมอบให้เสมอ แต่แท้จริงแล้วมันเป็นรอยยิ้มจอมปลอมทั้งเพ พ่อบุญธรรมเป็นคนสอนให้เขาหัดยิ้มเพื่อที่กลุ่มเลิฟบราเธอร์สจะได้ไม่ดูเหมือนแก๊งมาเฟียทวงหนี้ ฉะนั้นขอเตือนว่าอย่าให้รอยยิ้มอันอ่อนโยนของเขาลวงตาและล่อลวงใจเอาได้

เลตัส...หนุ่มเจ้าเสน่ห์ สาวๆ ต่างตกหลุมรักรอยยิ้มสว่างไสวดุจดวงอาทิตย์เจิดจ้าของเขา อีกทั้งเขายังดูเข้าถึงได้มากกว่าเลิฟบราเธอร์สคนอื่นๆ ช่างน่าสงสารผู้หญิงพวกนั้นที่คิดผิดถนัด ภายใต้รอยยิ้มขี้เล่นนั้นมีความเจ้าเล่ห์เจ้าแผนการซ่อนอยุ่ อีกทั้งเลตัสยังยึดมั่นในคำสาบานที่ว่าจะไม่มีวันรักผู้หญิงคนไหน

ท่าน ผอ. รัปอุปถัมภ์ไมดาสกับไรเลย์จากสถานสงเคราะห์เด็กกพร้าที่กรีซ ส่วนนาร์ซิสกับเลตัสรับอุปถัมภ์จากสถานสงเคราะห์เด็กกำพร้าที่เมืองไทย ทั้งสี่คนอายุไล่เลี่ยกัน ความสัมพันธ์จึงเป็นเหมือนเพื่อนมากกว่าพี่น้อง แต่ด้วยความที่ไมดาสมีบุคลเป็นผู้นำและมีความน่าเกรงขาม ทุกคนจึงยกให้เขาเป็นพี่ใหญ่ที่มีสิทธิ์ขาดในการตัดสินใจเรื่องต่างๆ

“ใครมันเสียสติตั้งกระทู้นัดบอดให้ฉัน เลตัส และนาร์ซิสในเว็บบอร์ดเลิฟไฮสกูลวะ” ไมดาสพูดอย่างหัวเสียขึ้นกลางห้องโถงของคฤหาสน์ซึ่งมีสี่หนุ่มเลิฟบราเธอร์สอยู่กันพร้อมหน้า

“ว่าไงนะ!” เลตัสกับนาร์ซิสทวนถามด้วยสีหน้าตกตะลึง

“พวกนายดูเอาเองละกัน” ไมดาสยื่นส่งไอแพดให้นาร์ซิสซึ่งนั่งอยู่โซฟาตรงกันข้าม เลตัสชะโงกอ่านกระทู้ที่ปรากฏบนหน้าจอไอแพดออกเสียงดังให้ได้ยินทั่วกัน

‘ประกาศนัดบอดให้ชายหนุ่มสามคนในภาพ หญิงสาวคนใดปรารถนาจะเดตกับพวกเขา กรุณากรอกข้อมูลในแบบฟอร์มที่ให้ดาวน์โหลดพร้อมแนบรูปถ่าย (โปรดระบุว่าเลือกนัดบอดกับใคร) ส่งมาที่อีเมล [email protected] ทางเราจะเลือกหญิงสาวที่มีอุปนิสัยและความชอบคล้ายคลึงกับชายหนุ่มแต่ละคนให้มานัดบอด ส่งแบบฟอร์มได้ตั้งแต่วันที่ 20-23 ธันวาคม และทางเราจะติดต่อกลับไปยังหญิงสาวผู้โชคดีวันที่ 24 และจะมีการนัดบอดในวันที่ 25 ธันวาคมนี้

ป.ล. ความรักเป็นสิ่งสวยงาม โปรดอย่ารอช้าที่จะทำตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ’

“ฉันจะโทรบอกเว็บมาสเตอร์ให้ลบกระทู้นี้ออกไป” ไมดาสล้วงโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเตรียมจะกดโทร

“เดี๋ยวก่อน ฉันรู้สึกสะกิดใจกับอีเมล RLloveAT หรือว่าย่อมาจาก ‘ไรเลย์เลิฟออทั่ม’ ”

การคาดเดาของนาร์ซิสส่งผลให้ทุกสายตาจับจ้องไปยังไรเลย์ที่นั่งกอดอกพิงพนักโซฟาด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“อย่าบอกว่าเป็นฝีมือของนาย” พี่ใหญ่ไมดาสส่งสายตาขุ่นเขียวมาคาดคั้นไรเลย์

“ที่ฉันทำลงไปเพราะหวังดีกับพวกนาย”

“หวังดี?”

ทั้งสามหนุ่มทวนคำด้วยน้ำเสียงไม่อยากเชื่อว่าไรเลย์จะทำเรื่องงี่เง่าลงไป

“ออทั่มกับฉันปรึกษากันว่าอยากให้พวกนายได้มีความรักก็เลยคิดแผนนัดบอดขึ้นมา พวกนายอย่าเพิ่งคิดโกรธฉันกับออทั่ม ลองไปนัดบอดดูสักครั้ง ไม่แน่ว่าพวกนายอาจได้พบรักแท้ก็เป็นได้”

“ไม่มีทาง!”

ไมดาส เลตัส และนาร์ซิสประสานเสียงกันอย่างมั่นใจเต็มร้อย

“ถ้าไม่เห็นว่าเป็นพี่น้อง ฉันจะแจ้งตำรวจจับนายโทษฐานละเมิดสิทธิส่วนบุคคล ในเมื่อนายเป็นคนตั้งกระทู้ก็จงไปลบออกซะ เพราะยังไงฉันก็ไม่มีทางไปนัดบอด” ไมดาสประกาศจุดยืนชัด

“ฉันก็เหมือนกัน สู้เอาเวลาที่มีค่าไปอ่านหนังสือยังจะมีสาระมากกว่าไปนัดบอดกับผู้หญิงแปลกหน้า” นาร์ซิสก็ใจแข็งไม่แพ้กัน

“แล้วนายล่ะเลตัส นายจะใจเสาะเหมือนไมดาสกับนาร์ซิสที่ไม่กล้าแม้แต่จะไปนัดบอดหรือเปล่า”

เรียวคิ้วเข้มของเลตัสกระตุกนิดๆ ที่ถูกไรเลย์ท้าทายซึ่งหน้า เขาเป็นคนรักความท้าทาย และไรเลย์รู้จุดอ่อนข้อนี้ดี

“มันไม่ได้อยู่ที่ความกล้าหรือไม่กล้า” ไมดาสแย้งเสียงเย็น

“ยอมรับเถอะว่าพวกนายไม่กล้าเปิดใจที่จะมีความรัก ฉันขอท้าให้พวกนายเลิกใจเสาะและลองไปนัดบอดดูสักครั้ง”

ความเงียบปกคลุมห้องโถงชั่วครู่จนกระทั่งมีเสียงพูดขึ้น

“ฉันรับคำท้า”

น้ำเสียงแน่วแน่ดังออกมาจากปากเลตัสสร้างความตกตะลึงแก่ไมดาสและนาร์ซิส มีเพียงไรเลย์คนเดียวที่อมยิ้มด้วยความพึงพอใจ

“แต่มีเงื่อนไข”

“เงื่อนไข?” ไรเลย์เลิกคิ้ว

“หากฉันใช้เวลานัดบอดไม่ถึงห้านาที นายจะต้องเลิกยุ่งกับชีวิตรักของฉันอย่างถาวร และห้ามพยายามนัดบอดให้ฉันอีกเด็ดขาด”

“ก็ได้ แต่ถ้านายใช้เวลานัดบอดเกินห้านาที นายจะต้องเดตกับผู้หญิงคนนั้นเป็นเวลาหนึ่งเดือน”

เลตัสอึ้งไปกับเงื่อนไขที่ไรเลย์ยื่นแลกเปลี่ยนกลับ

“คิดให้ดีนะเลตัส นายจะแลกเปลี่ยนเงื่อนไขให้ผูกมัดตัวเองทำไม” ไมดาสว่า

“ฉันไม่มีทางนัดบอดกับผู้หญิงคนนั้นเกินห้านาทีแน่นอน แค่คุยกันไม่กี่ประโยคฉันคงเบื่อเผ่นกลับบ้านก่อนแล้ว ดังนั้นฉันตกลงแลกเปลี่ยนเงื่อนไขกับนาย”

สองพี่น้องลุกขึ้นจับมือทำสัญญากัน

“ยกให้เป็นหน้าที่ของฉันในการเลือกเฟ้นคู่นัดบอดที่เหมาะสมให้นายเอง”

“ต่อให้เหมาะสมแค่ไหน ฉันก็ไม่มีวันตกหลุมรักเธอ”

“ใครจะรู้...โชคชะตามักจะเล่นตลกกับเราเสมอ”

1

นัดบอด

25 ธันวาคม 25XX ณ ร้าน Pearl

ฉันนัดทานข้าวกลางวันกับพ่อที่ร้านอาหารใกล้บ้าน แต่สุดท้ายพ่อก็มาไม่ได้เพราะติดธุระด่วน ขณะที่ฉันกำลังนั่งทานข้าวผัดอเมริกันคนเดียวอย่างเซ็งๆ อยู่นั้นก็มมีชายร่างสูงมายืนค้ำหัว เมื่อเงยหน้าขึ้นมองก็พบว่าเป็น...นายเลตัสจอมกวน!

“เซอร์ไพรส์มากที่เป็นเธอ”

เลตัสเป็นหนึ่งในกลุ่มพี่น้องเลิฟบราเธอร์ส ลูกชายของคุณลุงมนตรี ผอ. เลิฟไฮสกูล เขามีส่วนสูงราวร้อยแปดสิบเซนติเมตร เส้นผมสีดำตัดสไลด์ คิ้วเข้มพาดเฉียงเหนือดวงตาสีดำสนิทดุจราตรีกาลที่ซ่อนความเจ้าเล่ห์ขี้เล่นเอาไว้ จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากได้รูปเป็นสีแดงธรรมชาติตัดกับผิวขาว...ยากที่จะปฏิเสธว่าเขาเป็นผู้ชายที่หล่อเป็นบ้า เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีชมพูกับกางเกงยีนสีดำ เรามักพบปะกันระหว่างครอบครัวบ่อยครั้ง ซึ่งทุกครั้งเป็นต้องปะทะคารมเพราะนิสัยกวนประสาทของเขา

เลตัสเลื่อนเก้าอี้ตรงข้ามฉันออกมานั่งอย่างถือวิสาสะ

“ทำไมต้องเซอร์ไพรส์ แล้วใครเชิญให้นายนั่งไม่ทราบ”

“เธอจะให้ฉันยืนขาแข็งตลอดการนัดบอดหรือไง”

“นัดบอด?”

“ไม่ต้องมาทำไก๋ ที่ผ่านมาเธอแอบหลงใหลคลั่งไคล้ฉัน แต่กลบเกลื่อนความรู้สึกด้วยการแสดงท่าทีแข็งกระด้างต่อาปกต่อคำกับฉัน”

“นายเพ้อเจ้ออะไร ฉันเนี่ยนะหลงใหลนาย เฮอะ” ฉันแค่นเสียงหัวเราะกับคำพูดมั่วนิ่มของเขา

“ถ้าเธอไม่หลงใหลฉัน แล้วสมัครเป็นคู่นัดบอดของฉันทำไม”

“ฉันไม่ใช่คู่นัดบอดของนาย”

“คู่นัดบอดของฉันบอกว่าจะใส่เสื้อสีชมพู และคนทั้งร้านก็มีเธอคนเดียวที่ใส่เสื้อสีนี้”

ฉันหันไปมองรอบๆ ร้าน...ก็จริงของเขา ทั้งร้านมีเพียงฉันคนเดียวที่ใส่เสื้อสีชมพู ถ้าไม่นับเลตัสน่ะนะ

“ยังไงก็ตาม ฉันขอยืนยันว่าฉันไม่ใช่คู่นัดบอดของนาย”

“จริงอ่ะ” ขนาดฉันย้ำชัด เขายังไม่วายทวนถาม

“จริงแท้แน่นอน เพราะผู้ชายกวนประสาทไม่ใช่สเป็กฉัน”

“ผู้หญิงปากร้ายก็ไม่ใช่สเป็กฉันเหมือนกัน” เขาสวนกลับ

“นายว่าใครปากร้าย” ฉันลุกพรวดขึ้นยืนเท้าเอวค้ำหัวเขา

“ฉันไม่ได้เจาะจงว่าใคร อย่าร้อนตัวสิ”

เลตัสยิ้มระรื่น ผู้ชายคนนี้ช่างกวนประสาทสิ้นดี!

“ฉันล่ะสงสารผู้หญิงที่นัดบอดกับนายจริงๆ เธอคงต้องมานั่งเสียใจทีหลังเมื่อได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของนายว่ากวนประสาทถึงขีดสุด!”

“ปากเก่งไปเถอะ อีกไม่นานเธอได้หมอบราบคาบแก้วให้กับฉันแน่”

“วันนั้นไม่มีทางมาถึงหรอกย่ะ”

“หึ ไว้รอดูต่อไป” เขายักคิ้วแบบมีเลศนัยบางอย่าง

“ฉันอิ่มแล้วดีกว่า เจอหน้านายแล้วกินข้าวไม่ลง พี่คะเช็กบิลด้วย” ฉันกวักมือเรียกพนักงานและควักเงินจ่ายค่าอาหารไป

“กลับบ้านดีๆ ล่ะ เร็วๆ นี้เราคงได้เจอกันอีก”

มาคิดทบทวนดูช่วงนี้ฉันไม่มีนัดทานข้าวกับครอบครัวของเลตัสนี่นา

“หมายความว่าไง”

เลตัสยักไหล่ไม่ตอบ เอาแต่อมยิ้มยั่วโมโหท่าเดียว ฉันหยิบกระเป๋าขึ้นสะพายแล้วเดินจากมาด้วยความหงุดหงิด ก่อนกลับฉันแวะเข้าห้องน้ำหลังทำธุระเสร็จเดินออกมาไม่วายหันไปมองทางโต๊ะที่เลตัสนั่งต่อจากฉัน เพราะอยากเห็นผู้หญิงที่นัดบอดกับเขาไว้ จู่ๆ ไม่รู้เลตัสนึกอะไรขึ้นมาถึงได้นัดบอด ทั้งที่เขาครองตัวเป็นโสดมานาน พ่อของฉันเคยเล่าให้ฟังว่า

(ติดตามอ่านต่อได้ในฉบับเต็ม)